Στη στήλη του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ ''Η ζωή στα στρατόπεδα'' έχουν φθάσει πολλές καταγγελίες σχετικά με τα καψόνια στο στρατό.
Είναι γνωστό ότι το καψόνι εμπεριέχει εξαναγκασμό, δηλαδή βία. Η βία αυτή μπορεί να είναι ψυχική αλλά και σωματική. Η άσκησή της δεν έχει καμία εύλογη αιτία και δεν προβλέπεται πουθενά, ακόμα και στα εγκεκριμένα προγράμματα ή διαταγές εκπαίδευσης της στρατιωτικής υπηρεσίας.
Ομως, ως πρακτική υπάρχει. Υπάρχει και καταδυναστεύει εκατοντάδες στρατευμένους νέους, μετατρέποντας την ήδη επιβαρυμένη καθημερινότητά τους σε κόλαση. Το καψόνι γίνεται για τον εξαναγκασμό αυτού που το υφίσταται, πολλές φορές με την ανοχή και τη συγκαλυμμένη διατήρηση αυτής της βάναυσης πρακτικής απ' τις στρατιωτικές διοικήσεις.
Η ψευδεπίγραφη «επένδυση» της βίας του καψονιού με εκπαιδευτικά στοιχεία, όπως η ενδυνάμωση του χαρακτήρα, η αύξηση της ψυχικής και σωματικής αντοχής αλλά και η εκπαίδευση στην εκτέλεση των διαταγών δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα.
Είναι επίσης γνωστό ότι σε πολλές περιπτώσεις, αυτή η «εθιμική» βία ευθύνεται για τραγικά συμβάντα σε στρατευμένους, ακόμη και για αυτοκτονίες.
Ο κάθε στρατιώτης, ανεξαρτήτως του βαθμού που φέρει αυτός που τον διατάσσει να εκτελέσει το καψόνι με οποιονδήποτε τρόπο, όχι μόνο πρέπει να αρνηθεί την εκτέλεσή του, αλλά ταυτόχρονα και άμεσα να το καταγγείλει.
Είναι υποχρέωση του κάθε στρατιώτη, με την άρνηση στην εκτέλεση του καψονιού, να βοηθήσει να καταργηθεί το καψόνι στην πράξη.
