Συνέντευξη στο kranosgr, παραχώρησε ο Πρόεδρος της Ένωσης Στρατιωτικών Θεσσαλίας (ΕΣΠΕΘ) Στέφανος Κουκουράβας. Πρόκειται για ένα από τα πιο μαχητικά στελέχη του λεγόμενου ''χακί'' συνδικαλισμού, ο οποίος βρίσκεται επικεφαλής σε μια από τις μεγαλύτερες Περιφερειακές Ενώσεις Στρατιωτικών.
Στη συνέντευξη, η οποία είναι η πρώτη του στο kranosgr, μιλάει χωρίς υπεκφυγές για όλα τα καυτά θέματα που αφορούν το χώρο των ΕΔ.
1. Κύριε Κουκουράβα, έχουμε την τιμή και χαρά να σας φιλοξενούμε στην ιστοσελίδα μας για πρώτη φορά ως συνεντευξιαζόμενο. Αφού λοιπόν σας καλωσορίσω θα ήθελα να ξεκινήσω τη συζήτησή μας η οποία θα περιστραφεί γύρω από τις εξελίξεις στο χώρο του «χακί συνδικαλισμού». Δεν θα σας υποβάλλω συνήθη ερωτήματα όπως ποιους αντιπροσωπεύει η ΕΣΠΕΘ και λοιπά τετριμμένα θέματα για τις επιδιώξεις σας! Η ΕΣΠΕΘ και εσείς προσωπικά έχετε καταξιωθεί μέσα από τη δράση σας και εκτιμώ ότι τα παραπάνω περιττεύουν. Πείτε μου σας παρακαλώ, ποια υπήρξε η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα πρόκληση για εσάς!
Η ΕΣΠΕΘ είναι από τα πλέον δραστήρια σωματεία σε εθνικό επίπεδο και μέσα από τη δράση, τις θέσεις και την κοινωνική συνεισφορά της, έχει καταξιωθεί στη συνείδηση των συναδέλφων, μέλη και μη των Ενώσεων, ενώ έχει συνάψει σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεκτίμησης με την ευρύτερη τοπική κοινωνία στην Περιφέρεια Θεσσαλίας. Όπως ήταν αναμενόμενο, πολλές προκλήσεις, όπως και προβλήματα, παρουσιάστηκαν στην εξελεγκτική πορεία μας. Είχαμε και δυστυχώς ακόμη και σήμερα αντιμετωπίζουμε, τις δικαιολογημένες μέχρι ενός συγκεκριμένου σημείου ιδεοληψίες και την καχυποψία της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας του ΥΠΕΘΑ. Παράλληλα, ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να κρατήσουμε ορισμένες κρίσιμες ισορροπίες, ώστε να μη συνδεθεί η δράση μας με τον ακραίο και στείρο συνδικαλισμό που αναπτύχθηκε και μέχρι πρόσφατα στη χώρα μας. Έχουμε στοιχειοθετημένο λόγο, έχουμε άποψη και προσπαθούμε να τη διατυπώνουμε με τρόπο δημοκρατικό και γόνιμο, διεκδικώντας ότι μας οφείλει η Πολιτεία, λαμβάνοντας υπόψη της ιδιαιτερότητες του λειτουργήματος. Επισημαίνεται ότι, οι συνθήκες εκτέλεσης του καθήκοντός μας, επιβάλλουν τις συνταγματικές απαγορεύσεις και τους ειδικούς περιορισμούς των ατομικών μας δικαιωμάτων (παρ. 2 άρθρου 23 και παρ. 3 άρθρου 29 του Συντάγματος). Επιζητούμε λοιπόν αυτές τις πρόσθετες θεσμικές εγγυήσεις, ως υλική ανταμοιβή και ηθικό αντίβαρο για τα παραπάνω. Η Πολιτεία, βέβαια, διαχρονικά κωφεύει και υπεκφεύγει να αναλάβει τις ευθύνες της.
Η μεγαλύτερη πρόκληση για εμάς, υπήρξε διττή. Η διατήρηση της ενότητας, μετά από ορισμένες αλαζονικές και αυθαίρετες πρακτικές που εκδηλώθηκαν από το Προεδρείο της ΠΟΕΣ, το οποίο επιδιώκει ανερυθρίαστα και απροκάλυπτα τη φίμωσή μας ως Ένωση, γιατί δεν έχουμε εξαρτήσεις και δεν υποκύπτουμε στα κελεύσματά της. Φυσικά δεν θα επιτρέψουμε να ευοδωθούν οι προσπάθειες που καταβάλλει, μετερχόμενη κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, να γίνει «μητροκτόνος». Οι εμπνευστές αυτής της τακτικής και οι θεσμικοί προστάτες τους θα απογοητευτούν. Επανερχόμενος στην ουσία του ερωτήματός σας, πέραν των παραπάνω, έπρεπε παράλληλα να εδραιωθούμε αυξάνοντας τον αριθμό των μελών μας, έχοντας να αντιμετωπίσουμε την αποχώρηση βασικών ιδρυτικών μελών μας, λόγω αποστρατειών και μεταθέσεων, τις περιορισμένες οικονομικές μας δυνατότητες και κυρίως την επιφυλακτικότητα των συναδέλφων, καθόσον δεν είναι εύκολη υπόθεση η ανατροπή καθεστωσών αντιλήψεων ετών. Σε αυτό το κομμάτι η απαξιωτική στάση της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Παρόλα αυτά, μείναμε ζωντανοί, γιγαντωθήκαμε (εκτιμούμε ότι σήμερα η ΕΣΠΕΘ αποτελεί το πολυπληθέστερο σωματείο του χώρου), αρθρώσαμε λόγο, διατυπώσαμε με παρρησία τις προτάσεις μας και δώσαμε λύσεις. Μικρές νίκες που συντείνουν σε μεγαλύτερες, εφόσον παραμείνουμε ενωμένοι και πλαισιωθούμε και από άλλους συναδέλφους που θέλουν να γίνουν συμμέτοχοι (μέλη) στην προσπάθειά μας.
2. Ενοχλείστε με τον όρο «χακί συνδικαλισμός»;
Φυσικά! Δεν αντιπροσωπεύει σε καμία περίπτωση σημειολογικά τις προθέσεις και τις στοχεύσεις μας. Αυτό που στη χώρα μας γνωρίζουμε ως συνδικαλισμός, δε συνάδει στη μορφή που έχει ταυτιστεί στη συνείδηση των πολιτών, με τον δικό μας ηθικό και αξιακό κώδικα. Έχω γίνει μάλλον κουραστικός και σε ένα βαθμό κινδυνεύω να χαρακτηριστώ και γραφικός διατρανώνοντας διαρκώς ότι δεν είμαστε συντεχνιακό σωματείο. Δεν εκβιάζουμε και δε ναρκοθετούμε το δημόσιο βίο. Δεν προτιθέμεθα να εμπλακούμε σε τομείς που δεν εμπίπτουν στις θεσμικές αρμοδιότητές μας, βάσει καταστατικού, το οποίο είναι πλήρως εναρμονισμένο με το ισχύον νομικό πλαίσιο που έχει διαμορφώσει η Πολιτεία (διοικητική και επιχειρησιακή λειτουργία ΕΔ, αμυντική διπλωματία κλπ).
3. Τι θα απαντούσατε σε αυτούς τους λίγους που εναντιώνονται στο δικαίωμα της συλλογικής έκφρασης των ε.ε στρατιωτικών;
Οι όψιμες σε πολλές περιπτώσεις, καθώς και οι εκ του πονηρού επιφυλάξεις ορισμένων κύκλων για πιθανή δήθεν διασάλευση της τάξης και της πειθαρχίας του στρατεύματος, αποτελούν άκαιρες εκτιμήσεις, αν όχι εικασίες, που στερούνται παντελώς βάσης και σοβαρότητας. Η διεθνής και η εγχώρια εμπειρία (στο χώρο των Σωμάτων Ασφαλείας) καταδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο. Συνεπώς, δεν χρειάζεται να απαντήσω εγώ σ’ αυτούς, καθώς έχει ήδη απαντήσει η ίδια η Πολιτεία ως νομοθετική εξουσία και τα χιλιάδες πλέον μέλη των Ενώσεων που δραστηριοποιούνται στον χώρο. Στους κινδυνολόγους που προσπαθούν να παρασύρουν και να αποτρέψουν τους συναδέλφους, τους καλώ να επιδείξουν σοβαρότητα και διορατικότητα και γιατί όχι να συμπορευθούν μαζί μας. Σε αυτό τον αγώνα δεν περισσεύει κανείς. Όλοι μαζί μπορούμε!!!
4. Αν είχατε απέναντί σας κάποιο συνάδελφό σας, τι θα του λέγατε προκειμένου να τον πείσετε να συνταχθεί μαζί σας. Γιατί να ενεργοποιηθεί γενικότερα συμμετέχοντας στις Ενώσεις και πιο συγκεκριμένα στην ΕΣΠΕΘ;
Το ότι σήμερα συζητάμε ελεύθερα γύρω από το θέμα αυτό, καταδεικνύει ότι τείνουν να εκλείψουν οι παράγοντες (φόβος, άγνοια, αβεβαιότητα) που έκαναν πολλούς συναδέλφους επιφυλακτικούς. Απεχθανόμαστε τις στυγνές συνδικαλιστικές πρακτικές του παρελθόντος, οι οποίες εδράστηκαν σε μια λογική βίας, αυθαιρεσίας για την εξυπηρέτηση συντεχνιακών συμφερόντων σε βάρος του κράτους. Ουδείς εκ των φυσικών προϊσταμένων μας, δε νομιμοποιείται να μεμφθεί όσους επιθυμούν να γίνουν μέλη μας. Δεν υπάρχει καμία απολύτως τέτοια περίπτωση, γιατί θα πρόκειται για πράξη μη σύννομη, που αντίκειται στη βούληση του ιδίου του κ. ΥΕΘΑ, με πρωτοβουλία του οποίου υπήρξε η θεσμική αναγνώρισή μας. Λειτουργούμε γιατί υπάρχει σχετικός νόμος του κράτους, δεν πορευόμαστε αυθαίρετα δημαγωγώντας.
Σε ότι αφορά γενικότερα στο χώρο εκτιμώ ότι, απαιτείται μια μεγάλη ανασύνταξη δυνάμεων με νέα κριτήρια και ρεαλιστικότερες παραδοχές, υπό αισιόδοξη προοπτική, μακριά από κάθε είδους παραγοντικές εξαρτήσεις και φυσικά πέρα από προσωπικές στρατηγικές και στοχεύσεις. Το 2017 θα αποτελέσει μια χρονιά ορόσημο, μια χρονιά μεγάλων προκλήσεων και ενδέχεται να σηματοδοτήσει αλλαγές στον χώρο. Έχουμε άποψη, έχουμε διακριτή, αυτόνομη και ανεξάρτητη πορεία, πορεία όμως που ταυτίζεται με αυτή των Ομοσπονδιών (ΠΟΜΕΝΣ, ΠΟΕΣ) σε ότι αφορά στις διεκδικήσεις επίλυσης των προβλημάτων του κλάδου. Φυσικά θα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις σε κάποια θέματα, αλλά αυτό άλλωστε είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας, την οποία εμείς πρεσβεύουμε στη γνήσια μορφή της, χωρίς «γραμμές πειθαρχίας», χωρίς παρεμβάσεις, χωρίς πειθαναγκασμούς, χωρίς σκοπιμότητες και ιδιοτέλειες, χωρίς συναλλαγές με δυνάμεις τις εξουσίας. Δεν μπορούμε να σιωπούμε όταν ερήμην μας λαμβάνονται σοβαρές αποφάσεις ζωής (προσωπικές, οικογενειακές, εργασιακές κ.α) οι οποίες θεσμικά δεν ανατρέπονται εύκολα και Η ΠΟΕΣ μέχρι σήμερα με τη στάση της υπήρξε διακριτικά απούσα από το προσκήνιο και (επιλεκτικά) ήπια έναντι των θεσμικών συνομιλητών της. Τίθεται εκ των πραγμάτων σοβαρό θέμα αξιοπιστίας, εφόσον συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό η οικονομική αιμορραγία καθώς και η απώλεια κεκτημένων για το σύνολο των συναδέλφων. Καλούμε και προκαλούμε κάθε συνάδελφο να συμπορευτεί μαζί μας, ενώνοντας τη φωνή του με αυτές άλλων 300 περίπου ατόμων, καθόσον έχουμε κοινή επαγγελματική πορεία, κοινές κοινωνικές καταβολές, τα ίδια προβλήματα στη διαβίωσή μας, συναφείς προβληματισμούς και φόβους για το αύριο των οικογενειών μας.
5. Έχει πληγεί η μαχητική ισχύς των ΕΔ στα χρόνια της κρίσης; Πως βλέπετε εκ των έσω την κατάσταση και τι εντύπωση αποκομίζετε από τις συζητήσεις με συναδέλφους σας;
Μπορώ να σας απαντήσω ρητά και κατηγορηματικά για το προσωπικό των ΕΔ. Το ηθικό και το αγωνιστικό φρόνημα παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Η εμπλοκή των ΕΔ σε έργα και αποστολές ξένα προς τον βασικό πυρήνα του αντικειμένου μας, με βάση τα ισχύοντα θεσμικά κείμενα, όπως ο συντονισμός λειτουργίας των δομών φιλοξενίας προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, είναι αλήθεια ότι απαιτεί ανάλωση πολύτιμων ανθρωπίνων πόρων και πρέπει να εκλείψει, ώστε να μην αποπροσανατολίζει όλους μας, κράτος, λαό και ΕΔ, από τους στόχους μας. Δυστυχώς, με κίνδυνο να παρεξηγηθεί η θέση μου, καθόσον δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος να σας απαντήσει, σε ότι αφορά στην επιχειρησιακή πτυχή που αναδείξατε με το ερώτημά σας, θα σας πω ότι δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου κάτι διαφορετικό από αυτό του κάθε συμπατριώτης μας γνωρίζει, ότι δηλαδή οι ελληνικές ΕΔ είναι σε θέση να απαντήσουν αποφασιστικά σε οποιαδήποτε πρόκληση ή εχθρική επιβουλή. Είναι άρτια εκπαιδευμένες και επαρκώς εξοπλισμένες. Οι προκλήσεις και οι λεονταρισμοί, η παραχάραξη της ιστορίας και η υφέρπουσα καλλιέργεια αλυτρωτικών τάσεων, είναι στην ημερήσια διάταξη της ειδησεογραφίας. Τέτοιες ενέργειες δεν κάμπτουν το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτικών, απεναντίας χαλυβδώνουν τη βούλησή τους να εργαστούν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση και αυταπάρνηση για την προστασία της πατρίδας από εχθρικές επιβουλές. Να θυμίσω σε όλους μας ότι οι Ελληνικές ΕΔ, επιτελούν επιτυχώς το έργο τους, ως δύναμη αποτροπής, επί δεκαετίες και σίγουρα αυτό μόνο τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί!
6. Έχετε προσφύγει δικαστικά για ορισμένα θέματα οικονομικής φύσεως. Ποια η εξέλιξη τους; Υπάρχει δέσμευση της Πολιτείας για αποκατάσταση, όπως κατά καιρούς κάποιοι θεσμικοί παράγοντες διατείνονται;
Η αδιαφορία της Πολιτείας για τα πραγματικά προβλήματα του κλάδου, ένα εκ των οποίων είναι το θέμα των οικονομικών απολαβών του προσωπικού, είναι κάτι παραπάνω από προφανής. Δυστυχώς, οι κυβερνήσεις δεν έχουν επιδείξει την ενδεδειγμένη επιμέλεια σε ότι αφορά την εφαρμογή αποφάσεων της ελληνικής δικαιοσύνης. Οι Ενώσεις προσέφυγαν στο ΣτΕ, αμφισβητώντας αρχικά τη συνταγματικότητα των ρυθμίσεων του Ν.4093/2012 και εν συνεχεία των ρυθμίσεων του Ν.4307/2014 με τις οποίες επήλθε μείωση στο στρατιωτικό μισθολόγιο (ΕΔ & ΣΑ). Με την 1125/2016 απόφαση της Ολομελείας του ΣτΕ (όμοιες οι 1126-1128/2016), σε συνέχεια των προγενέστερων υπ. αριθ. 2191-2196/2014 αποφάσεων επίσης της Ολομελείας του ΣτΕ κρίθηκαν ως αντισυνταγματικές οι μειώσεις των αποδοχών που επέβαλαν οι Ν.4093/2012 & 4307/2014 στο ειδικό μισθολόγιο των στρατιωτικών, τόσο για το χρονικό διάστημα από 1-08-2012 έως 15-11-2014, όσο και για το διάστημα από 15-11-2014 και εφεξής. Σε αυτό το σημείο επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι οι εν λόγω αποφάσεις του ΣτΕ αποτέλεσαν ως προς την επιχειρηματολογία τους, αληθινό «ύμνο» για το λειτούργημα που ασκούν τα στελέχη των ΕΔ & ΣΑ. Παράλληλα, με τα παραπάνω, πληθώρα συναδέλφων έχουν καταφύγει στα διοικητικά δικαστήρια ασκώντας αγωγή κατά του ελληνικού δημοσίου και διεκδικώντας το υπόλοιπο 50% των περικοπών που θεσπίστηκαν με τον Ν.4093/2012 και που δεν λήφθηκε μέριμνα για την επιστροφή του στους δικαιούχους, στο πλαίσιο των ατελών ρυθμίσεων του Ν.4307/2014. Η πορεία τους, αν και χρονοβόρα, είναι θετική και διαφαίνεται ότι, έστω και αργά, θα αποκατασταθεί η τάξη και η ομαλότητα. Παρά τις αλλεπάλληλες κλήσεις της Πολιτείας για συμμόρφωση με τις ανωτέρω δικαστικές αποφάσεις, δε διαφαίνεται πρόθεση από μέρους της Διοίκησης να αναλάβει στοιχειωδώς τις ευθύνες της, μεταθέτοντας τις συσσωρευόμενες οικονομικές απαιτήσεις στο μέλλον, όταν άλλες κυβερνήσεις θα κληθούν να αναλάβουν το κόστος. Οι όποιες υποσχέσεις, επαναδιατυπώνονται για λόγους εντυπώσεων και μόνο, δεν μας πείθουν. Έχει σημάνει προ πολλού η ώρα των έργων και κάποιοι δυστυχώς κωφεύουν συνειδητά.
7. Έχω μελετήσει πληθώρα παρεμβάσεών σας (άρθρα, συνεντεύξεις, επιστολές) σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί σας. Θα ήθελα λοιπόν να μου πείτε, λόγω και της επικαιρότητας, για το θέμα της αποκατάστασης του ασφαλιστικού των καταταγέντων τα έτη 1990-92, μιας και αποτελεί ίσως τη μακροβιότερη εκκρεμότητα.
Η αποτυχία των κυβερνήσεων να διαχειριστούν αποτελεσματικά αυτό το θέμα υπήρξε διαχρονικά μνημειώδης. Καταρχάς, η προχειρότητα που χαρακτήρισε τους χειρισμούς της Πολιτείας κατά την ψήφιση του Ν.3865/2010, επιτρέψτε μου να σας πω και δεν «κομίζω γλαύκα εις Αθήνας» ότι με εκπλήσσει δυσάρεστα ακόμη και σήμερα. Βέβαια και η συνέχεια, παρά τις διαδοχικές δεσμεύσεις για ανάληψη πρωτοβουλιών επίλυσης, υπήρξε θέατρο του παραλόγου. Κλαυσίγελος εάν προτιμάτε! Δεν έχω κατασταλάξει για το εάν πρόκειται για ανικανότητα των κομμάτων ή για προκλητική αδιαφορία που οφείλεται και στη δική μας «συντεχνιακή σιωπή». Κλίνω μάλλον προς το πρώτο σενάριο. Που είναι άραγε η πολιτική (ΥΠΕΘΑ) και η φυσική ηγεσία (Α/ΓΕΕΘΑ,Α/ΓΕΣ,ΑΓΕΝ,Α/ΓΕΑ) όλα αυτά τα χρόνια. Γνωρίζουν έστω ακροθιγώς το συγκεκριμένο θέμα και αν ναι, τι άποψη έχουν επ΄ αυτού; Αφορά χιλιάδες συναδέλφους, εκτιμώ ότι και σήμερα οι θιγόμενοι ανέρχονται σε επίπεδα πέριξ των 5.000. Οι εν λόγω συνάδελφοι (βέβαια το θέμα αφορά και στα Σώματα Ασφαλείας) είναι ο μοναδικός κλάδος εργαζομένων, στο σύνολο του ευρύτερου δημοσίου τομέα, που αποσπάστηκε αυθαίρετα και εντελώς καταχρηστικά από τη μεγάλη «μήτρα» των παλαιών ασφαλισμένων (Ν.2084/1992). Είναι χρήσιμο δε να τονιστεί ότι, οι οποίες τροποποιήσεις - μεταρρυθμίσεις επήλθαν επί του ασφαλιστικού συστήματος μεταγενέστερα του Ν.2084/1992, όπως επίσης όλες οι συναφείς προβλέψεις των Ν.3513/2006 και ΠΔ 169/2007, δεν υπερέβησαν τις συνταγματικές επιταγές διαχωρίζοντας αποσπασματικά και μεροληπτικά την υπόψη κατηγορία εργαζομένων. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να ομολογήσει κάποιος την πλάνη του (ο νομοθέτης εν προκειμένω) και να σπεύσει να αποκαταστήσει την τάξη; Μήπως πρόκειται για αδυναμία ανάληψης πρωτοβουλίας σε εγχώριο επίπεδο και όχι για αβλεψία των εκάστοτε κυβερνόντων;
Σαφώς πρόκειται για ένα θέμα μείζονος ηθικής τάξεως, το οποίο ένα η παρούσα ή επόμενη κυβέρνηση δεν επιλύσει αυτοβούλως, είμαι σίγουρος ότι θα αναγκαστεί να το πράξει μελλοντικά μετά από αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Γίνονται κάποιες διεργασίες, με νομικούς κύκλους και επιστημονικούς φορείς, αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμη για ανακοινώσεις. Σε κάθε περίπτωση όμως, σε ενδεχόμενη δικαστική δικαίωση των θιγόμενων, είναι πιθανό να προκύψει κόστος, το οποίο θα κληθεί να αναλάβει αναδρομικά και εντόκως, ως είθισται, το ελληνικό δημόσιο, ήτοι ο έλληνας φορολογούμενος, εσείς και εγώ δηλαδή. Είναι ουτοπικό να παραπέμπουμε στις καλένδες το θέμα, το οποίο νομοτελειακά θα κληθούμε στο εγγύς μέλλον να το αντιμετωπίσουμε ως ευνομούμενη Πολιτεία, που δε συμπεριφέρεται ως κράτος αυθαιρεσίας.
8. Υπάρχουν πρόσφατα δημοσιεύματα με βάση τα οποία η κυβέρνηση προτίθεται να αποσύρει τις ΕΔ από το συντονισμό και τη διαχείριση του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος. Η ΕΣΠΕΘ και εσείς προσωπικά, υπήρξατε από τους πρώτους, αν όχι οι πρώτοι, που πήραν θέση δημόσια και με παρρησία για το θέμα. Τι έχετε να σχολιάσετε;
8. Ποιοί είναι οι επόμενοι στόχοι και οι προτεραιότητές σας;
Εν συντομία θα σας πω ότι στο επόμενο διάστημα προτιθέμεθα να στηρίξουμε ενεργά τις δράσεις του Συλλόγου ΑΞ.Ι.Α για το θέμα των συντάξεων χηρείας, ενώ παράλληλα αναζητούμε αξιόπιστη λύση στο στεγαστικό πρόβλημα της Ένωσης, καθόσον όπως γνωρίζεται ακόμη και σήμερα δε διαθέτουμε γραφεία, ενώ παράλληλα δε διαφαίνεται σύντομα η λήψη αποφάσεων της υπηρεσίας για το θέμα αυτό, το οποίο έχει ρυθμιστεί μεν με το Ν.4407/2016, αλλά δυστυχώς υπάρχουν χρονίζουσες διαδικαστικές λεπτομέρειες που πρέπει να επιλυθούν. Είναι ένα θέμα που η εξέλιξή του μας στενοχωρεί μεν αφάνταστα, αλλά η επίλυσή του δυστυχώς μας ξεπερνά. Παρά τα όπια προσκόμματα εμείς θα συνεχίσουμε αταλάντευτα της πορείας μας. Τέλος, είμαστε σε φάση σχεδιασμού για τη διοργάνωση θεματικής ενημέρωσης (Ημερίδας) με αντικείμενο τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος μας και τις οργανωτικές εξελίξεις γύρω από τις Ενώσεις. Εάν ευοδωθούν οι προσπάθειές μας, η εκδήλωση θα αποτελέσει σταθμό για τον χώρο της συλλογικής έκφρασης των στρατιωτικών.
9. Τελευταία ερώτηση: Ποιός είναι ο Στέφανος Κουκουράβας; Ποια ανάγκη σας ώθησε να ασχοληθείτε με τη συλλογική έκφραση και τη σωματειακή αντιπροσώπευση των στρατιωτικών;
Χαριτολογώντας θα σας απαντούσα ότι η ερώτηση είναι προβοκατόρικη. Ενεπλάκην στον χώρο από αγάπη για τη δουλειά μου και αγνό ενδιαφέρον για το συνάδελφο. Δεν αποβλέπω σε θώκους και αξιώματα, πρόθεσή μου είναι να προσφέρω στη συναδελφική κοινότητα. Μου άρεσε παιδιόθεν η ενασχόληση με τα κοινά, η πολυφωνία, η ελεύθερη διακίνηση ιδεών, η διαλεκτική σύνθεση απόψεων, ο εθελοντισμός. Η ενασχόλησή μου αυτή, είναι ιδιαίτερα ψυχοφθόρα, αποστερεί πολύτιμο ωφέλιμο χρόνο από την οικογένειά μου και υπέχει πρόσθετη οικονομική επιβάρυνσή μου (δαπάνες μετακινήσεων, διαμονής, τηλεφωνι-κών κλήσεων κ.α) που δεν είναι αμελητέα υπό τις παρούσες συγκυρίες. Μάλιστα το τελευταίο διάστημα ορισμένοι κύκλοι, εξ όσων είμαι σε θέση να διαισθάνομαι, αναρωτιούνται για το ποιος είναι ο Πρόεδρος της ΕΣΠΕΘ, τι πρεσβεύει, τι επιδιώκει. Προσπαθούν να διαγνώσουν τις μύχιες σκέψεις μου, διερωτώμενοι αν έχω κάποιες κλίσεις ή εξαρτήσεις. Αν ανήκω σε κάποια ομάδα, αν είμαι «κόκκινος», «πράσινος», «ροζ» ή «γαλάζιος». Εκτιμώ ότι αντιλαμβάνασθε πλήρως τι εννοώ. Τους πληροφορώ λοιπόν ότι τον καφέ μου τον πίνω μέτριο και Ελληνικό, «φοράω» μόνο χακί και ενίοτε γαλανόλευκα, διότι είμαι Εθνική Ελλάδας. Απάντηση με βαθύτερο νόημα, κοινότυπη μεν αλλά απόλυτα ειλικρινής. Τέλος, επιτρέψτε μου να δηλώσω πως, ακόμη και στο πλαίσιο συνεργασιών, συμμαχιών ή εντός της Ομοσπονδίας, εγώ προσωπικά και η ΕΣΠΕΘ δεν προτιθέμεθα να παραχωρήσουμε «λευκή επιταγή» σε κανέναν. Πρόθυμους και δεδομένους σε εμάς δεν θα βρουν, ας μην αυταπατώνται. Η στάση μας είναι και θα παραμείνει συνεπής, διακριτή και απολύτως διαυγής, διατηρώντας ίσες αποστάσεις απ’ όλους και δρώντας σταθερά με αντικειμενικότητα και ευθυκρισία.
Κλείνοντας, θα μου επιτρέψετε, διερμηνεύοντας τα συναισθήματα των εκατοντάδων μελών της ΕΣΠΕΘ, να σας ευχαριστήσω από καρδιάς για την ευκαιρία που μας δίνεται, μέσω της δημοφιλούς ιστοσελίδας σας, να επικοινωνήσουμε με μέλη και συναδέλφους μας.
7. Έχω μελετήσει πληθώρα παρεμβάσεών σας (άρθρα, συνεντεύξεις, επιστολές) σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί σας. Θα ήθελα λοιπόν να μου πείτε, λόγω και της επικαιρότητας, για το θέμα της αποκατάστασης του ασφαλιστικού των καταταγέντων τα έτη 1990-92, μιας και αποτελεί ίσως τη μακροβιότερη εκκρεμότητα.
Η αποτυχία των κυβερνήσεων να διαχειριστούν αποτελεσματικά αυτό το θέμα υπήρξε διαχρονικά μνημειώδης. Καταρχάς, η προχειρότητα που χαρακτήρισε τους χειρισμούς της Πολιτείας κατά την ψήφιση του Ν.3865/2010, επιτρέψτε μου να σας πω και δεν «κομίζω γλαύκα εις Αθήνας» ότι με εκπλήσσει δυσάρεστα ακόμη και σήμερα. Βέβαια και η συνέχεια, παρά τις διαδοχικές δεσμεύσεις για ανάληψη πρωτοβουλιών επίλυσης, υπήρξε θέατρο του παραλόγου. Κλαυσίγελος εάν προτιμάτε! Δεν έχω κατασταλάξει για το εάν πρόκειται για ανικανότητα των κομμάτων ή για προκλητική αδιαφορία που οφείλεται και στη δική μας «συντεχνιακή σιωπή». Κλίνω μάλλον προς το πρώτο σενάριο. Που είναι άραγε η πολιτική (ΥΠΕΘΑ) και η φυσική ηγεσία (Α/ΓΕΕΘΑ,Α/ΓΕΣ,ΑΓΕΝ,Α/ΓΕΑ) όλα αυτά τα χρόνια. Γνωρίζουν έστω ακροθιγώς το συγκεκριμένο θέμα και αν ναι, τι άποψη έχουν επ΄ αυτού; Αφορά χιλιάδες συναδέλφους, εκτιμώ ότι και σήμερα οι θιγόμενοι ανέρχονται σε επίπεδα πέριξ των 5.000. Οι εν λόγω συνάδελφοι (βέβαια το θέμα αφορά και στα Σώματα Ασφαλείας) είναι ο μοναδικός κλάδος εργαζομένων, στο σύνολο του ευρύτερου δημοσίου τομέα, που αποσπάστηκε αυθαίρετα και εντελώς καταχρηστικά από τη μεγάλη «μήτρα» των παλαιών ασφαλισμένων (Ν.2084/1992). Είναι χρήσιμο δε να τονιστεί ότι, οι οποίες τροποποιήσεις - μεταρρυθμίσεις επήλθαν επί του ασφαλιστικού συστήματος μεταγενέστερα του Ν.2084/1992, όπως επίσης όλες οι συναφείς προβλέψεις των Ν.3513/2006 και ΠΔ 169/2007, δεν υπερέβησαν τις συνταγματικές επιταγές διαχωρίζοντας αποσπασματικά και μεροληπτικά την υπόψη κατηγορία εργαζομένων. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να ομολογήσει κάποιος την πλάνη του (ο νομοθέτης εν προκειμένω) και να σπεύσει να αποκαταστήσει την τάξη; Μήπως πρόκειται για αδυναμία ανάληψης πρωτοβουλίας σε εγχώριο επίπεδο και όχι για αβλεψία των εκάστοτε κυβερνόντων;
Σαφώς πρόκειται για ένα θέμα μείζονος ηθικής τάξεως, το οποίο ένα η παρούσα ή επόμενη κυβέρνηση δεν επιλύσει αυτοβούλως, είμαι σίγουρος ότι θα αναγκαστεί να το πράξει μελλοντικά μετά από αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Γίνονται κάποιες διεργασίες, με νομικούς κύκλους και επιστημονικούς φορείς, αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμη για ανακοινώσεις. Σε κάθε περίπτωση όμως, σε ενδεχόμενη δικαστική δικαίωση των θιγόμενων, είναι πιθανό να προκύψει κόστος, το οποίο θα κληθεί να αναλάβει αναδρομικά και εντόκως, ως είθισται, το ελληνικό δημόσιο, ήτοι ο έλληνας φορολογούμενος, εσείς και εγώ δηλαδή. Είναι ουτοπικό να παραπέμπουμε στις καλένδες το θέμα, το οποίο νομοτελειακά θα κληθούμε στο εγγύς μέλλον να το αντιμετωπίσουμε ως ευνομούμενη Πολιτεία, που δε συμπεριφέρεται ως κράτος αυθαιρεσίας.
8. Υπάρχουν πρόσφατα δημοσιεύματα με βάση τα οποία η κυβέρνηση προτίθεται να αποσύρει τις ΕΔ από το συντονισμό και τη διαχείριση του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος. Η ΕΣΠΕΘ και εσείς προσωπικά, υπήρξατε από τους πρώτους, αν όχι οι πρώτοι, που πήραν θέση δημόσια και με παρρησία για το θέμα. Τι έχετε να σχολιάσετε;
Θα μου επιτρέψετε να θυμίσω σε εσάς και στους πολυάριθμους επισκέπτες σας, ότι η ΕΣΠΕΘ πρωτοπορώντας ανέδειξε στο προσκήνιο πληθώρα θεμάτων, που ακολούθως πήραν άλλη διάσταση προβολής, χάριν και της δικής σας δημοσιογραφικής συμβολής. Πρώτοι απ’ όλους αναδείξαμε θέματα όπως: η ανάγκη απεμπλοκής των ΕΔ από τη διαχείριση του προσφυγικού, που προαναφέρατε, το ζήτημα με τις επαχθείς ρυθμίσεις του Ν.4387/2016 σε ότι αφορά στον κανονισμό των συντάξεων χηρείας, την βαθμολογική αδικία που συντελέστηκε με βάση συνδυαστικές διατάξεις των Ν.3883/2010, Ν.4407/2016 και Ν.4433/2016 σε βάρος των Αξιωματικών αποφοίτων Παραγωγικών Σχολών των ΕΔ (καταταγέντων το 1990), την ανάγκη επίσπευσης έκδοσης των τακτικών μεταθέσεων τρέχοντος έτους, καθώς επίσης εμείς είμαστε αυτοί που επαναδιατυπώσαμε την πρωταρχική απαίτηση για καθιέρωση ανωτάτου ορίου (5) μεταθέσεων στα 25 έτη υπηρεσίας (αμετάθετο). Υπενθυμίζω ότι, αντίστοιχη ατελής (πρακτικά μη εφαρμόσιμη λόγω των προϋποθέσεων που έθετε) ρύθμιση είχε ληφθεί παλαιότερα (έτος 2012) με Υπουργική Απόφαση του τότε ΑΝΥΕΘΑ κου Ραγκούση, η οποία με μεταγενέστερη απόφαση του ΥΕΘΑ κου Αβραμόπουλου καταργήθηκε λίγους μόλις μήνες αργότερα, χωρίς ποτέ έκτοτε να επικαιροποιηθεί ώστε να θεσπιστεί εκ νέου το υπόψη ευεργέτημα, που αποτελεί πανθομολογούμενο αίτημα.
8. Ποιοί είναι οι επόμενοι στόχοι και οι προτεραιότητές σας;
Εν συντομία θα σας πω ότι στο επόμενο διάστημα προτιθέμεθα να στηρίξουμε ενεργά τις δράσεις του Συλλόγου ΑΞ.Ι.Α για το θέμα των συντάξεων χηρείας, ενώ παράλληλα αναζητούμε αξιόπιστη λύση στο στεγαστικό πρόβλημα της Ένωσης, καθόσον όπως γνωρίζεται ακόμη και σήμερα δε διαθέτουμε γραφεία, ενώ παράλληλα δε διαφαίνεται σύντομα η λήψη αποφάσεων της υπηρεσίας για το θέμα αυτό, το οποίο έχει ρυθμιστεί μεν με το Ν.4407/2016, αλλά δυστυχώς υπάρχουν χρονίζουσες διαδικαστικές λεπτομέρειες που πρέπει να επιλυθούν. Είναι ένα θέμα που η εξέλιξή του μας στενοχωρεί μεν αφάνταστα, αλλά η επίλυσή του δυστυχώς μας ξεπερνά. Παρά τα όπια προσκόμματα εμείς θα συνεχίσουμε αταλάντευτα της πορείας μας. Τέλος, είμαστε σε φάση σχεδιασμού για τη διοργάνωση θεματικής ενημέρωσης (Ημερίδας) με αντικείμενο τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος μας και τις οργανωτικές εξελίξεις γύρω από τις Ενώσεις. Εάν ευοδωθούν οι προσπάθειές μας, η εκδήλωση θα αποτελέσει σταθμό για τον χώρο της συλλογικής έκφρασης των στρατιωτικών.
9. Τελευταία ερώτηση: Ποιός είναι ο Στέφανος Κουκουράβας; Ποια ανάγκη σας ώθησε να ασχοληθείτε με τη συλλογική έκφραση και τη σωματειακή αντιπροσώπευση των στρατιωτικών;
Χαριτολογώντας θα σας απαντούσα ότι η ερώτηση είναι προβοκατόρικη. Ενεπλάκην στον χώρο από αγάπη για τη δουλειά μου και αγνό ενδιαφέρον για το συνάδελφο. Δεν αποβλέπω σε θώκους και αξιώματα, πρόθεσή μου είναι να προσφέρω στη συναδελφική κοινότητα. Μου άρεσε παιδιόθεν η ενασχόληση με τα κοινά, η πολυφωνία, η ελεύθερη διακίνηση ιδεών, η διαλεκτική σύνθεση απόψεων, ο εθελοντισμός. Η ενασχόλησή μου αυτή, είναι ιδιαίτερα ψυχοφθόρα, αποστερεί πολύτιμο ωφέλιμο χρόνο από την οικογένειά μου και υπέχει πρόσθετη οικονομική επιβάρυνσή μου (δαπάνες μετακινήσεων, διαμονής, τηλεφωνι-κών κλήσεων κ.α) που δεν είναι αμελητέα υπό τις παρούσες συγκυρίες. Μάλιστα το τελευταίο διάστημα ορισμένοι κύκλοι, εξ όσων είμαι σε θέση να διαισθάνομαι, αναρωτιούνται για το ποιος είναι ο Πρόεδρος της ΕΣΠΕΘ, τι πρεσβεύει, τι επιδιώκει. Προσπαθούν να διαγνώσουν τις μύχιες σκέψεις μου, διερωτώμενοι αν έχω κάποιες κλίσεις ή εξαρτήσεις. Αν ανήκω σε κάποια ομάδα, αν είμαι «κόκκινος», «πράσινος», «ροζ» ή «γαλάζιος». Εκτιμώ ότι αντιλαμβάνασθε πλήρως τι εννοώ. Τους πληροφορώ λοιπόν ότι τον καφέ μου τον πίνω μέτριο και Ελληνικό, «φοράω» μόνο χακί και ενίοτε γαλανόλευκα, διότι είμαι Εθνική Ελλάδας. Απάντηση με βαθύτερο νόημα, κοινότυπη μεν αλλά απόλυτα ειλικρινής. Τέλος, επιτρέψτε μου να δηλώσω πως, ακόμη και στο πλαίσιο συνεργασιών, συμμαχιών ή εντός της Ομοσπονδίας, εγώ προσωπικά και η ΕΣΠΕΘ δεν προτιθέμεθα να παραχωρήσουμε «λευκή επιταγή» σε κανέναν. Πρόθυμους και δεδομένους σε εμάς δεν θα βρουν, ας μην αυταπατώνται. Η στάση μας είναι και θα παραμείνει συνεπής, διακριτή και απολύτως διαυγής, διατηρώντας ίσες αποστάσεις απ’ όλους και δρώντας σταθερά με αντικειμενικότητα και ευθυκρισία.
Κλείνοντας, θα μου επιτρέψετε, διερμηνεύοντας τα συναισθήματα των εκατοντάδων μελών της ΕΣΠΕΘ, να σας ευχαριστήσω από καρδιάς για την ευκαιρία που μας δίνεται, μέσω της δημοφιλούς ιστοσελίδας σας, να επικοινωνήσουμε με μέλη και συναδέλφους μας.
