Πότε ήταν η τελευταία φορά που ο Α/ΓΕΣ προερχόταν από το Πεζικό; Από τη περίοδο 1991-93,όταν Α/ΓΕΣ ήταν ο Στρατηγός Δημήτρης Σκαρβέλης! Δεν υπολογίζουμε όσους προέρχονταν από Ειδικές Δυνάμεις. Δεν είναι τουλάχιστον περίεργο; Το ποσοστό των αξιωματικών που κατατάσσονται στο ΠΖ, είναι κατ’ έτος περίπου το εξήντα τοις εκατό (60%) του συνόλου των αποφοίτων της ΣΣΕ, ποσοστό εξαιρετικά υψηλό, αφού οι ανάγκες επάνδρωσης του όπλου ως το πολυπληθέστερο το υπαγορεύουν και το απαιτούν.
Κι όμως οι Αρχηγοί ΓΕΣ από το ΠΖ σπανίζουν. Είναι λογικό αυτό; Οφείλεται στο γεγονός ότι όσοι επιλέγουν με την αποφοίτησή τους από τη ΣΣΕ τα λεγόμενα “ευγενή” Όπλα όπως Διαβιβάσεις (ΔΒ), Μηχανικό (ΜΧ), Πυροβολικό (ΠΒ) και Αεροπορία Στρατού (ΑΣ),έχουν περαιτέρω δυνατότητες εκπαίδευσης; Αρκούν αυτές για να εξασφαλίσουν ότι μπορούν να ηγηθούν;
Από την άλλη πλευρά ένας σύγχρονος αξιωματικός του ΠΖ από τον βαθμό του ανθυπολοχαγού, καλείται να υπηρετήσει για αρκετά μεγάλα χρονικά διαστήματα στη μεθόριο και στις αμέτρητες βραχονησίδες του Αιγαίου και να εκτελέσει μεταξύ των άλλων πολλαπλά καθήκοντα αρχίζοντας με αυτό του αρχιφύλακα σε ακριτικά φυλάκια του Έβρου και νήσων, της άγονης γραμμής, όπως επίσης και άλλα εξαιρετικά δύσκολα καθήκοντα που συμμαθητές του των άλλων Όπλων και Σωμάτων δεν έχουν την τύχη να ασχοληθούν και να εκτελέσουν.
Πολλές φορές βέβαια το ανακαλύπτουν στους ανώτατους βαθμούς της ιεραρχίας. Ο Πεζικάριος καλείται να διοικήσει εκτός από ακριτικά φυλάκια, Διμοιρίες, Λόχους και Μονάδες με εξαιρετικά μερικές φορές χαμηλά ποσοστά επάνδρωσης. Πέραν τούτου πολλές φορές ο αριθμός οπλιτών σωματικής ικανότητας Ι/2, Ι3 και Ι/4 ανέρχονται στο 3-4% του συνόλου της δυνάμεως, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε προβλήματα λειτουργικότητας, εκπαίδευσης και επιχειρησιακής ετοιμότητας και τις τεράστιες προσπάθειες και δυνάμεις σε προσωπικό επίπεδο που πρέπει να καταβάλει ο «Πεζός» για να εκτελέσει την απαιτητική αποστολή του.
Το ΠΖ που “κάνει όλη τη δουλειά”, αντιμετωπιζόταν και αντιμετωπίζεται με κάποια δόση απαξίωσης. Ανεξήγητη…
Δυστυχώς επίσης στο παρελθόν οπλίτες που εθεωρούντο ότι δεν είναι ικανοί για άλλα Όπλα, όχι μόνο λόγω σωματικής ικανότητας αλλά και λόγω δείκτη ευφυΐας, χωρίς απόφαση ιατρικής γνωμάτευσης, αλλά κατά την προσωπική άποψη του εκάστοτε Διοικητή της Μονάδας που υπηρετούσαν, στέλνονταν στο ΠΖ, μια απαράδεκτη και τελείως αναποτελεσματική πρακτική. Είναι προφανές ότι οι απαιτήσεις και τα προβλήματα είναι διαφορετικά, όταν έχεις την υποχρέωση να διοικήσεις μονάδες με ποσοστά στελέχωσης 20% και άλλες όταν τα ποσοστά ανέρχονται στο 90-100 %, με κατά το πλείστον επαγγελματικό προσωπικό (ΕΠΥ, ΕΜΘ κ.λπ.). Ένας αξιωματικός του ΠΖ καλείται να αντιμετωπίσει προβλήματα πανσπερμίας υλικών και συντήρησης κύριων οπλικών συστημάτων-μέσων, λόγω παλαιότητας υλικού και ελλείψεως ανταλλακτικών, τη στιγμή που σε άλλα Όπλα κάτι τέτοιο ήταν σχεδόν αδιανόητο. Η απουσία οπλικών συστημάτων ΠΖ της κατηγορίας ΤΟΜΑ που να δύναται να συνοδεύει αποτελεσματικά τα άρματα LEOPARD, αλλά και ΤΘ Οχημάτων Μεταφοράς Αντιαρματικών/πολυβόλων, επιδρούν αρνητικά στη μαχητική ικανότητα των μονάδων ΠΖ. Την εποχή που γινόταν το μεγάλο «φαγοπότι» και μοιράζονταν αφειδώς τα εκατομμύρια για αγορά υπερσύγχρονων οπλικών συστημάτων, το ΠΖ πάλι ήταν ο φτωχός συγγενής και παρελάμβανε ολικά συστήματα και μέσα της διαλυομένης Ανατολικής Γερμανίας. Το υλικό αυτό είχε παραληφθεί με διαταγή του τότε ΥΕΘΑ, παρά την αντίθετη γνώμη της Στρατιωτικής Ηγεσίας με την εντολή «πάρτε τα και όσο αντέξουν» και φυσικά δεν άντεξαν, αφού υπήρχε παντελής έλλειψη ανταλλακτικών.
Αν παρατηρήσει επίσης τη σύνθεση – συγκρότηση των Ανωτάτων Στρατιωτικών Συμβουλίων (Αν.Σ.Σ) κατ΄ έτος, θα διαπιστώσει ότι συμβαίνει συνήθως το εξής: Πρώτον η ποσόστωση των Αντιστρατήγων διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από το Όπλο που προέρχεται ο εκάστοτε Αρχηγός. Δεύτερον απουσιάζουν συνήθως αξιωματικοί των ΔΒ και τρίτον οι Αξιωματικοί του ΠΖ που συμμετέχουν σ΄ αυτά, πολλές φορές έχουν ενταχθεί και υπηρετήσει για μεγάλα χρονικά διαστήματα, στις Ειδικές Δυνάμεις. Σε καμιά περίπτωση αυτό που αναφέρεται δεν αποτελεί μομφή για ικανότατους αξιωματικούς των Ειδικών Δυνάμεων, που υπηρέτησαν σε θέσεις και Μονάδες με ιδιαίτερη αποστολή και υψηλή επιχειρησιακή ευθύνη, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Μια ποσόστωση που θα εξυπηρετούσε λόγους σκοπιμότητας, ισονομίας και δικαιοσύνης στο Αν.Σ.Σ. θα μπορούσε να ήταν περίπου ως εξής : ΠΖ 30% (Εξ αυτών το 10-15% από Ειδικές Δυνάμεις), ΤΘ 20%, ΠΒ 10%, ΜΧ 10%, ΔΒ 10%, Α.Σ. 10% και Σώματα 10%. Πρέπει δηλ. κάποια στιγμή να μελετηθεί η κάλυψη μίας θέσης στο Αν.Σ.Σ, από Αξκο της Α.Σ., καθώς και μίας θέσης από Αξκο προερχόμενο από τα Σώματα, ο οποίος θα μπορούσε να καλύπτει τη θέση του Δκτου της Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοίκησης Υποστήριξης Στρατού (ΑΣΔΥΣ).
Ο σκοπός όλων αυτών που παρατίθενται είναι να υπάρξει προβληματισμός σχετικά με τη σύνθεση του Αν.Σ,Σ. στο Στρατό Ξηράς και να τεθεί το ερώτημα : «Είναι το ΠΖ πράγματι ο βασιλιάς των Όπλων του Στρατού Ξηράς;», προκειμένου να αποδοθούν τα δέοντα, όπως απαιτείται και αρμόζει σ΄ ένα Όπλο που είναι ο «κυρίαρχος του πεδίου της μάχης».
Πολλές φορές βέβαια το ανακαλύπτουν στους ανώτατους βαθμούς της ιεραρχίας. Ο Πεζικάριος καλείται να διοικήσει εκτός από ακριτικά φυλάκια, Διμοιρίες, Λόχους και Μονάδες με εξαιρετικά μερικές φορές χαμηλά ποσοστά επάνδρωσης. Πέραν τούτου πολλές φορές ο αριθμός οπλιτών σωματικής ικανότητας Ι/2, Ι3 και Ι/4 ανέρχονται στο 3-4% του συνόλου της δυνάμεως, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε προβλήματα λειτουργικότητας, εκπαίδευσης και επιχειρησιακής ετοιμότητας και τις τεράστιες προσπάθειες και δυνάμεις σε προσωπικό επίπεδο που πρέπει να καταβάλει ο «Πεζός» για να εκτελέσει την απαιτητική αποστολή του.
Το ΠΖ που “κάνει όλη τη δουλειά”, αντιμετωπιζόταν και αντιμετωπίζεται με κάποια δόση απαξίωσης. Ανεξήγητη…
Δυστυχώς επίσης στο παρελθόν οπλίτες που εθεωρούντο ότι δεν είναι ικανοί για άλλα Όπλα, όχι μόνο λόγω σωματικής ικανότητας αλλά και λόγω δείκτη ευφυΐας, χωρίς απόφαση ιατρικής γνωμάτευσης, αλλά κατά την προσωπική άποψη του εκάστοτε Διοικητή της Μονάδας που υπηρετούσαν, στέλνονταν στο ΠΖ, μια απαράδεκτη και τελείως αναποτελεσματική πρακτική. Είναι προφανές ότι οι απαιτήσεις και τα προβλήματα είναι διαφορετικά, όταν έχεις την υποχρέωση να διοικήσεις μονάδες με ποσοστά στελέχωσης 20% και άλλες όταν τα ποσοστά ανέρχονται στο 90-100 %, με κατά το πλείστον επαγγελματικό προσωπικό (ΕΠΥ, ΕΜΘ κ.λπ.). Ένας αξιωματικός του ΠΖ καλείται να αντιμετωπίσει προβλήματα πανσπερμίας υλικών και συντήρησης κύριων οπλικών συστημάτων-μέσων, λόγω παλαιότητας υλικού και ελλείψεως ανταλλακτικών, τη στιγμή που σε άλλα Όπλα κάτι τέτοιο ήταν σχεδόν αδιανόητο. Η απουσία οπλικών συστημάτων ΠΖ της κατηγορίας ΤΟΜΑ που να δύναται να συνοδεύει αποτελεσματικά τα άρματα LEOPARD, αλλά και ΤΘ Οχημάτων Μεταφοράς Αντιαρματικών/πολυβόλων, επιδρούν αρνητικά στη μαχητική ικανότητα των μονάδων ΠΖ. Την εποχή που γινόταν το μεγάλο «φαγοπότι» και μοιράζονταν αφειδώς τα εκατομμύρια για αγορά υπερσύγχρονων οπλικών συστημάτων, το ΠΖ πάλι ήταν ο φτωχός συγγενής και παρελάμβανε ολικά συστήματα και μέσα της διαλυομένης Ανατολικής Γερμανίας. Το υλικό αυτό είχε παραληφθεί με διαταγή του τότε ΥΕΘΑ, παρά την αντίθετη γνώμη της Στρατιωτικής Ηγεσίας με την εντολή «πάρτε τα και όσο αντέξουν» και φυσικά δεν άντεξαν, αφού υπήρχε παντελής έλλειψη ανταλλακτικών.
Αν παρατηρήσει επίσης τη σύνθεση – συγκρότηση των Ανωτάτων Στρατιωτικών Συμβουλίων (Αν.Σ.Σ) κατ΄ έτος, θα διαπιστώσει ότι συμβαίνει συνήθως το εξής: Πρώτον η ποσόστωση των Αντιστρατήγων διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από το Όπλο που προέρχεται ο εκάστοτε Αρχηγός. Δεύτερον απουσιάζουν συνήθως αξιωματικοί των ΔΒ και τρίτον οι Αξιωματικοί του ΠΖ που συμμετέχουν σ΄ αυτά, πολλές φορές έχουν ενταχθεί και υπηρετήσει για μεγάλα χρονικά διαστήματα, στις Ειδικές Δυνάμεις. Σε καμιά περίπτωση αυτό που αναφέρεται δεν αποτελεί μομφή για ικανότατους αξιωματικούς των Ειδικών Δυνάμεων, που υπηρέτησαν σε θέσεις και Μονάδες με ιδιαίτερη αποστολή και υψηλή επιχειρησιακή ευθύνη, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Μια ποσόστωση που θα εξυπηρετούσε λόγους σκοπιμότητας, ισονομίας και δικαιοσύνης στο Αν.Σ.Σ. θα μπορούσε να ήταν περίπου ως εξής : ΠΖ 30% (Εξ αυτών το 10-15% από Ειδικές Δυνάμεις), ΤΘ 20%, ΠΒ 10%, ΜΧ 10%, ΔΒ 10%, Α.Σ. 10% και Σώματα 10%. Πρέπει δηλ. κάποια στιγμή να μελετηθεί η κάλυψη μίας θέσης στο Αν.Σ.Σ, από Αξκο της Α.Σ., καθώς και μίας θέσης από Αξκο προερχόμενο από τα Σώματα, ο οποίος θα μπορούσε να καλύπτει τη θέση του Δκτου της Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοίκησης Υποστήριξης Στρατού (ΑΣΔΥΣ).
Ο σκοπός όλων αυτών που παρατίθενται είναι να υπάρξει προβληματισμός σχετικά με τη σύνθεση του Αν.Σ,Σ. στο Στρατό Ξηράς και να τεθεί το ερώτημα : «Είναι το ΠΖ πράγματι ο βασιλιάς των Όπλων του Στρατού Ξηράς;», προκειμένου να αποδοθούν τα δέοντα, όπως απαιτείται και αρμόζει σ΄ ένα Όπλο που είναι ο «κυρίαρχος του πεδίου της μάχης».
