Θα ήθελα επί τη ευκαιρία της αλλαγής διοικήσεως του Α/ΓΕΣ να σας ενημερώσω για ένα περιστατικό και παράλληλα να το σχολιάσω. Μια στενή σ...
Θα ήθελα επί τη ευκαιρία της αλλαγής διοικήσεως του Α/ΓΕΣ να σας ενημερώσω για ένα περιστατικό και παράλληλα να το σχολιάσω. Μια στενή συγγενής μου (δεν θα ήθελα να αναφέρω ονόματα) έχει χάσει τον σύζυγο της αξιωματικό του Στρατού Ξηράς εν υπηρεσία και ένεκα της υπηρεσίας όταν ο γιός τους ήταν 2 ετών. Τα περασμένα Χριστούγεννα έλαβε μια ευχετήρια επιστολή υπογεγραμμένη από τον Σγο Μανωλά ως Α/ΓΕΣ και ένα συμβολικό χρηματικό ποσό με επιταγή ως δώρο στο όνομα του παιδιού της που τώρα είναι 13 ετών. Με πήρε τηλέφωνο αιφνιδιασμένη και φανερά συγκινημένη και με ρώτησε τι πρέπει να κάνει, διότι πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια ο Αρχηγός του Στρατού θυμόταν μια χήρα και το παιδί της. Μου είπε επίσης ότι ο γιός της τη ρώτησε κατά λέξη «Μα μαμά, ο Αρχηγός του Στρατού ξέρει εμένα;» Φαντάζομαι ότι αυτό θα έγινε και σε άλλες χήρες των πεσόντων στρατιωτικών και αναρωτήθηκα, μα καλά τόσοι αρχηγοί που πέρασαν και ίσως θα περάσουν δεν μπορούσαν να σκεφτούν να κάνουν αυτή την απλή πράξη ως ένδειξη τιμής και σεβασμού προς τους ανθρώπους που έπεσαν στο βωμό του καθήκοντος αφήνοντας ορφανές τις οικογένειες τους. Διαβάζοντας σήμερα την αποχαιρετιστήρια ημερήσια διαταγή του συγκεκριμένου Αρχηγού η οποία στο μεγαλύτερο μέρος ήταν ένα ευχαριστήριο προς το προσωπικό του Στρατού που διοίκησε δυστυχώς για ένα μόνο έτος και όχι άλλος ένας μακροσκελής απολογισμός των πεπραγμένων τους που συνήθως κάνουν οι περισσότεροι διοικούντες σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας αυτό το περιστατικό που δείχνει ότι τελικά όλα ξεκινούν και τελειώνουν στον άνθρωπο. Και όποιος κερδίσει τον άνθρωπο κερδίζει και τον πόλεμο.
ΥΓ. Με τον Επίτιμο πλέον κ. Α/ΓΕΣ Σγο Μανωλά ούτε συνυπηρέτησα, ούτε μου έκανε κάποιο ρουσφέτι προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης . Τα στοιχεία μου στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου.
Ανχης ε.α. Δ.Α.
