Αγαπητοί Αναγνώστες και Αγαπητές Αναγνώστριες, σας εύχομαι να περνάτε άριστα το Τριώδιο με τους συγγενείς και τους φίλους σας. Αυτ...
Αγαπητοί Αναγνώστες
και Αγαπητές Αναγνώστριες, σας εύχομαι να περνάτε άριστα το Τριώδιο με τους
συγγενείς και τους φίλους σας.
Αυτό το άρθρο, είναι αφιερωμένο, στην
εσωτερική ανάγκη που έχουν όλοι, οι καθ’ επάγγελμα στρατιωτικοί, να ενημερώσουν
το ευρύ κοινό, για την πραγματική σημασία, λέξεων-εκφράσεων που έχουν περάσει...
στην καθημερινή νεα ελληνική γλώσσα, χρησιμοποιούμενες, με λάθος τρόπο. Όχι πως
είμαστε σε θέση, δίκην φιλολόγου, να διορθώνουμε κάθε έκαστο τον συνομιλητών
μας, αλλά είναι αναγκαίο να κατανοήσουν όλοι ότι, κάποιες λέξεις της
καθημερινότητας είναι ιδιαίτερα ατιμωτικές και προσβλητικές.
Προσπαθώντας να γράψω
αυτό το άρθρο, όσο πιο σύντομο και περιεκτικό γίνεται, θα αρχίσω να παραθέτω
τις λέξεις, που εξαγριώνουν κάθε έντιμο και συνειδοτοποιημένο στρατιωτικό.
è «φαντάρος»
: Η πραγματική Ελληνική λέξη είναι «Στρατιώτης», δλδ στρατευμένος στην υπηρεσία
της πατρίδας. Η λέξη φαντάρος ούτε συνώνυμη είναι ούτε κοντινή. Εισήλθε στην
Ελληνική γλώσσα κατά την περίοδο του ελληνο-ιταλικού πολέμου (1940-1941). Οι
αιχμάλωτοι Ιταλοί δήλωναν «soldati della infanteria Italiana” (σολντατι ντελα
ινφαντερια ιταλιανα-στρατιώτες του ιταλικού πεζικού). Κατά παράφραση οι Έλληνες
στρατιώτες, λέγανε «πιάσαμε την φανταρία» ή παρόμοια πράγματα. Κατά τα πρώτα
μετά την απελευθέρωση χρόνια, οι εκπαιδευτές στο Στρατό (συνήθως βετεράνοι του
αλβανικού μετώπου) , έλεγαν στους ανίκανους στρατιώτες «σαν φαντάρια είστε»
(σ.σ. δλδ μοιάζεται αξιολύπητοι, σαν αιχμάλωτοι). Η λαϊκή ψυχή, λόγω άγνοιας
υοιθέτησε την λέξη. Παρακαλώ, σεβαστήτε τους στρατευμένους νέους.
è «καραβανάς»
: καραβάνα (μαύρο πιάτο) , αποκαλείται στα Τούρκικα το αγγείο εστιάσεως. Αυτό
είναι το πτυσσόμενο σκεύος που χρησιμοποιήται από τους ανθρώπους που
συττίζονται (τρώνε) στην ύπαιθρο. Είναι βασικό εξάρτημα του φόρτου των
στρατιωτικών που βρίσκονται σε εκστρατεία. Για να κοροϊδέψουν κάποιοι
αρθρογράφοι τους Στρατιωτικούς, που κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου
αι. ήθελαν να μπουν στο στίβο της πολιτικής, τους χαρακτήρισαν «καραβανάδες»,
υπονοώντας ότι, μιας που χρησιμοποιούν καραβάνες όταν τρώνε, δεν έχουν τρόπους
και γνώση savoir
vivre.
Από τότε, η λέξη μας έχει κολλήσει, αν και είναι συνώνυμο του «αγροίκος».
Πάντως προκαλώ όποιον θέλει να αναμετρηθούμε σε savoir vivre ή
γνώσεις πρωτοκόλλου, έστω κι αν έχω συμπληρώσει 11μήνες και 23 μέρες σε
σκηνάκια εντός 19 ετών και 8 μηνών στο στράτευμα.
è «άδεια
απολύσεως» : Έλεος με αυτό!. ΔΕΝ υπάρχει σε κανέναν κανονισμό. Οι άδειες είναι
κανονικές, ειδικές, προσωπικές. Οι τιμητικές, αιμοδοτικές, αγροτικές,
φοιτητικές αθροίζονται στις ειδικές, οι οποίες είναι 3 για κάθε 2μηνο θητείας.
Ομοίως, 3 ανά 2μηνο θητείας είναι οι κανονικές. Κατά την έλευση της
αναμενόμενης ημερομηνίας απολύσεως ο διοικητής Μονάδας, δίδει υποχρεωτικά στον
στρατευμένο ότι μέρες δεν έχει λάβει ως τότε. Κάποτε, με 18μηνη θητεία η
κανονική άδεια ήταν 27 μέρες. Το υπόλοιπο συνήθως ήταν μεγάλο, καθώς οι
Δοικητές, «ξέχναγαν» να περνάνε άδειες στα ατομικά έγγραφα. Με 9μηνη, 8μηνη ή
6μηνη θητεία πόσο υπόλοιπο περιμένετε να υπάρχει;
è «βύσμα»,
«μέσο» κτλ : Ο καλύτερος φίλος του στρατιώτη είναι ο Διμοιρίτης του, που λόγω
θέσης μπορεί και είναι υποχρεωμένος να ακούει τα παράπονα των στρατιωτών να τα
αξιολογεί και να προωθεί τα σημαντικά στους προϊσταμένους του. Ο καλύτερος
φίλος του δεν είναι ο μπαντζανάκης της συμπεθέρας της δευτερης ξαδέρφης
της πρώην γειτόνισσας που έχει έναν «γνωστό». Κάθε φορά που κάνετε κάτι τέτοιο,
προάγεται την αναξιοκρατεία και υποβιβάζεται την αξία τόσο του στρατευμένου όσο
και των προϊσταμένων του.
Αν και σε λίγες γραμμές, δεν είναι δυνατόν να
παραθέσω τις δεκάδες κακώς χρησιμοποιούμενες λέξεις, που αφορούν τις ένοπλες
δυνάμεις, ελπίζω να σας έδωσα ένα μέτρο σύγκρισης. Για πολλούς από εσάς είναι
μια απλή λέξη. Για πολλούς από εμάς, είναι «έργω εξύβριση». Αν θέλετε να μας
κρίνεται, κάντε το με σεβασμό. Μπείτε στην θέση μας, και πρώτα βεβαιωθείτε πως
έχετε δίκιο.
v Αν
για παράδειγμα, διαμαρτύρεστε διότι μια παρτίδα εμβολίων, δεν έφτασε στην ώρα
της, αναρωτηθείτε «είναι δυνατόν να φταίνε ΟΛΟΙ όσοι φοράνε στολή;». Ένας
άνθρωπος ήταν υπεύθυνος να παραγγείλει τα εμβόλια. Είχε τα χρήματα εγκαίρως;
Ανταποκρίθηκαν οι φαρμακοβιομηχανίες στην ώρα τους;
v Αν
δεν θέλετε να υπηρετήσετε, αναρωτηθείτε ποιος σας καλεί να υπηρετείσετε;; είστε
βέβαιοι ότι οι στρατιωτικοί επιθυμούν να έχουν στρατιώτες κάποιους που δεν
θέλουν να είναι εκεί;;;;
Απλές λέξεις, που μετατρέπονται σε δείκτες αγνοίας
και αδιαφορίας. Απλές λέξεις που σφάζουν σαν μαχαίρια την κοινωνία μας, επειδή
με ταχύ τρόπο μεταφέρουν την άγνοια του ενός στον άλλον. Σε μια ψευδαίσθηση
δήθεν δίκιου, στρέφουν τον ένας εναντίον του άλλου. Σε μια ψευδαίσθηση δήθεν
δικαιωμάτων, οδηγούν στην απαλοιφή του κριτηρίου της λογικής, προβάλοντας τον
ατομικισμό ως ανώτερο αγαθό, καταργώντας το κριτήριο της συλλογικότητας.
Κλασσικό παράδειγμα το diktyospartakos (δίκτυο σπάρτακος).
Μια πρωτοβουλία δήθεν αντιπολεμική, που αφού αποκαλεί τους στρατευμένους
αξιολύπητους (φαντάρους), προσπαθεί να τους πείσει ότι είναι σκλαβωμένοι σε
αόρατα δεσμά. Τους παραλληλίζει με τους οικιακούς σκλάβους της Ρώμης, που με
επικεφαλή τον μονομάχο-σκλάβο Σπάρτακο, από την Θράκη, επαναστάτησαν,
λεηλάτησαν, έσφαξαν και βίασαν χιλιάδες Ρωμαίους πολίτες. Και καλεί τους
στρατιώτες να μιλήσουν, αλλά στην ουσία να απειθαρχήσουν, προσφέροντας
πληροφορίες για το γίγνεσθαι της κάθε Μονάδας. Πράξη που, σε καιρό πολέμου, θα
ισοδυναμούσε με εσχάτη προδοσία. Ένα δίκτυο, που μισεί κάθε έναν που φορά στολή
και δεν το κρύβει. Που επτά έτη τώρα, οι άνθρωποι που το έστησαν,
αυτοαποκαλούνται «ελεύθεροι φαντάροι». Ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνουν ότι
λοιδορούν εαυτόν, απορώ σε ποιον σκοπό είναι στρατευμένοι και τι σκοπούς
υπηρετούν.
Αλλά όπως λένε πολλοί, είναι μόνο λέξεις.
Λέξεις είναι και η «ελευθερία», «πατρίδα»,
«πίστη», «ελπίδα», «έθνος».
Αλλά για τις λέξεις αυτές, έχει χυθεί πολύ ανθρώπινο
αίμα.
Λέξεις και λόγος. Δυστυχώς είναι ανούσιοι ήχοι
όταν στερούνται λογικής… μα τι ξέρω εγώ; Με λέτε «καραβανά»…………….
Ευχαριστώ που
διαβάσατε το παρόν,
μετά τιμής,
ΙΤ"
