Οι νέοι ήρωες που συγκλονίζουν τον Ελληνισμό

O ηρωικός διοικητής ήταν ο πρώτος Κύπριος στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, επέστρεψε στην Κύπρο και με αρχή του τη ρήση του Θουκυδίδη "...

O ηρωικός διοικητής ήταν ο πρώτος Κύπριος στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, επέστρεψε στην Κύπρο και με αρχή του τη ρήση του Θουκυδίδη "έχουμε πατρίδα όταν έχουμε πλοία στη θάλασσα" έθεσε στόχο και πέτυχε να φτιάξει Πολεμικό Ναυτικό

Το "βατράχι" της Κύπρου με το ελληνικό εθνόσημο που μόλις τρία χρόνια μετά την "εισβολή του Αττίλα" οραματίζεται να φτιάξει το Κυπριακό Πολεμικό Ναυτικό, ο πλοίαρχος Ανδρέας Ιωαννίδης, πέρασε στο πάνθεον των ηρώων.

Οι συμμαθητές του στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων της "τάξης '77", τον αποχαιρέτησαν την περασμένη Τετάρτη με δάκρυα στα μάτια, καθώς είχαν συγκεντρωθεί στο γραφείο του αρχιπλοίαρχου Σπύρου Δημουλά στο ΓΕΝ παρακολουθώντας από το ΡΙΚ τη νεκρώσιμο ακολουθία...

Ξεσπούν σε λυγμούς.
Αντρες δύο μέτρα με "πλάκα" τα γαλόνια ξεσπούν σε λυγμούς, καθώς σε μια στιγμή έντασης μέσα στην εκκλησία, όταν εμφανίστηκε ο παραιτηθείς αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, η χαροκαμένη Μαρία, η σύζυγος του Ανδρέα Ιωαννίδη, έχει το ψυχικό σθένος να επιβάλει την τάξη φωνάζοντας δυνατά "ο Ανδρέας θα έδινε και την ψυχή του για την Ελλάδα". Ναι, ακριβώς έτσι είναι. Το επιβεβαιώνουν οι συμμαθητές του που τον ξέρουν 34 ολόκληρα χρόνια και με δάκρυα στα μάτια θυμούνται...

Ηταν καλοκαίρι του 1977, καθώς για πρώτη φορά διαβαίνουν την πύλη της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων. Μαζί τους και κάτι μελαψά παιδιά από την Τυνησία, τη Λιβύη και την Αίγυπτο. Λίγες μέρες μετά στην παρέα προστίθεται και ένα μικρόσωμο "βατράχι" από τη Μονάδα Υποβρυχίων Καταστροφών. Τον φέρνει στη Σχολή ο "πατέρας" του, ο "Ντάνι", ο θρυλικός Γ. Θεοφανίδης, το πιο φημισμένο κομάντο της εποχής.

Τον παρέδωσε στον διοικητή και παρουσία των σπουδαστών λέει: "Είναι καλό ''βατράχι''. Το επέλεξα εγώ. Να τον έχετε σαν αδελφό σας. Είναι ο Ανδρέας από την Κύπρο". Ετσι απλά και με συνοπτικές διαδικασίες γράφτηκε η πρώτη σελίδα του Κυπριακού Ναυτικού. Ο Ανδρέας Ιωαννίδης, αστόπαιδο από την αιματοβαμμένη Κύπρο, από το κατεχόμενο Ριζοκάρπασο, που είχε υπηρετήσει στους βατραχανθρώπους, είναι ο πρώτος σπουδαστής της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων από την Κύπρο.

Κατά την αποφοίτησή του από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων ο τότε υπ. Αμυνας Ευάγγελος Αβέρωφ παραδίδει το ξίφος στον Ανδρέα Ιωαννίδη.

Ο δόκιμος Ανδρέας Ιωαννίδης αμέσως "δένει" με τους συμμαθητές του και ξεχωρίζει. Είναι πιο "ψημένος" από τους υπόλοιπους. Εχει περάσει την τραυματική εμπειρία της εισβολής, καθώς και τη σκληροτράχηλη εκπαίδευση των βατραχανθρώπων στην Κύπρο και την Ελλάδα.

Παραμένει ήρεμος ακόμη και όταν γκρεμίζεται το σύμπαν δίπλα του. Εχει το "καρτέρι" μέσα του. Αντέχει κακουχίες και καψώνια. Δίνει κουράγιο στους υπόλοιπους. Κατέβαιναν στον στίβο μάχης και τους πιο αδύναμους τους κρατούσε από το χέρι χωρίς να τους πάρει είδηση ο επόπτης.

Ο Ανδρέας Ιωαννίδης (πρώτος από αριστερά) με συμμαθητές του στο δεύτερο έτος στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων.

Ο "Κύπριος" έβαζε τον εαυτό του μπροστά. Δεν καθόταν παρατηρητής. Ετσι ήταν ο χαρακτήρας του να κερδίζει εμπειρίες. Ηταν το πιο γελαστό παιδί της τάξης.

Η επιστροφή στη μεγαλόνησο
Τα αρχικά σημαντικά βήματα για την υλοποίηση του οράματός του

Ο Ανδρέας Ιωαννίδης δεν ήταν άλλος ένας σπουδαστής της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων. Ηταν ο ξεχωριστός μαθητής με το κρυφό όραμα: Να επιστρέψει στο νησί του για να φτιάξει το Κυπριακό Πολεμικό Ναυτικό.

Διασκεδάζει με συμμαθητές της «τάξης '77», στην Κύπρο το 1999.

Οραμα και στόχος καθόλου εύκολος. Απαιτούσε υπομονή και επιμονή. Τελικά τα κατάφερε! Αρχίζει και μελετάει σε βάθος την ιστορία του Ελληνικού Ναυτικού. Του γίνεται βίωμα και τη μεταφέρει ατόφια στην Κύπρο. Σημαιοφόρος πια, ως ο πρώτος μάχιμος αξιωματικός του Κυπριακού Ναυτικού, με το έμβλημα του βατραχανθρώπου στο πέτο, εντάσσεται στη Διοίκηση Ταχέων Σκαφών.

Στο μυαλό του πάντα έχει πώς θα στήσει το Κυπριακό Ναυτικό, με ευέλικτα πλοία χαμηλού εκτοπίσματος.

Ο Ανδρέας Ιωαννίδης (πρώτος από δεξιά) με τη γραμματέα του και τον φίλο του αρχιπλοίαρχο Σπύρο Δημουλά.

Αξιοποιεί στο έπακρον το χάρισμα της φωτογραφικής μνήμης που διαθέτει και αποτυπώνει με αξιοζήλευτη ακρίβεια τη συμπεριφορά των πλοίων, τις δυνατότητες αλλά και τις αδυναμίες που έχουν. Καταγράφει τη δομή του Επιτελείου. Τρυπώνει στα συνεργεία και ζητάει εξηγήσεις, παρατηρεί πώς εργάζονται οι μηχανικοί όταν επισκευάζουν τις βλάβες. Γυρίζει σαν τη "σβούρα" είκοσι τέσσερις ώρες το είκοσι τετράωρο μέσα στη Διοίκηση Ταχέων Σκαφών. Οι ναύτες τον αποκαλούν "Βέγγο" και εκείνος ξεκαρδίζεται στα γέλια. Ο Ανδρέας, συν τοις άλλοις, είναι και "φανταροπατέρας". Καθώς κατεβαίνει στην Κύπρο αναλαμβάνει κυβερνήτης του περιπολικού σκάφους "ΣΑΛΑΜΙΣ" που φέρει ένα πυροβόλο. Με τη "σαΐτα" του περιπολεί κατά μήκος της θαλάσσιας οριογραμμής της ελεύθερης Κύπρου. Το 1985 επέστρεψε στην Ελλάδα για να φοιτήσει στη Σχολή Πολέμου του Ναυτικού στο Βοτανικό. Η ωριμότητα της επιτελικής του σκέψης εντυπωσιάζει τους πάντες. "Ευαγγέλιο" γι' αυτόν ήταν ο Θουκυδίδης στον κατά θάλασσα πόλεμο. Εχει κάνει "φύλλο και φτερό" τη μετάφραση του καθηγητή Βλάχου και στην εργασία που παρουσιάζει κάθε σελίδα περιέχει ένα πάντρεμα στοιχείων από τον Θουκυδίδη και τη νεότερη ιστορία της μαρτυρικής Κύπρου. Μια εργασία που η φήμη της παρέμεινε για χρόνια στη Σχολή Πολέμου του Ναυτικού. Ο Ανδρέας Ιωαννίδης είχε ενστερνιστεί την αρχή του Θουκυδίδη: "Εχουμε πατρίδα όταν έχουμε πλοία στη θάλασσα". Το επανέλαβε ο γιος του ο Νικόλας στο τελευταίο "αντίο" την περασμένη Τετάρτη. Ακριβώς πάνω στο δόγμα αυτό επιχείρησε να στήσει το Κυπριακό Ναυτικό, παρ' ότι το νησί είχε εξοπλιστεί με συστοιχίες βλημάτων. Ο Ανδρέας, ο "βάτραχος", ήθελε τα πλοία. Από βάρκες μέχρι κορβέτες. Πεδίο δράσης γι' αυτόν ο θαλάσσιος χώρος, πάνω και κάτω από την επιφάνεια...

Με πολύπλευρη δράση
Τα "καψώνια" στους Τούρκους και η διπλωματία

Με την επιστροφή του στην Κύπρο, μετά την αποφοίτησή του από τη Σχολή Πολέμου, τοποθετήθηκε διοικητής της Ναυτικής Βάσης στο Μαρί. Αθόρυβα και υπόγεια την οργάνωσε στα πρότυπα των Ειδικών Δυνάμεων. Αλλωστε στο μεσοδιάστημα είχε πάει για μετεκπαίδευση στις Hνωμένες Πολιτείες, τη Γερμανία και τη Γαλλία.

Στην ετήσια σύσκεψη Αρχηγών Γενικών Επιτελείων Ναυτικού που διοργάνωσε στην Κύπρο πριν από δύο χρόνια.

Η Βάση στο Μαρί σύντομα "πέταγε". Λειτουργούσε με όρους ανορθόδοξου πολέμου, με συνωμοτικότητα στις επικοινωνίες και με παραπλάνηση. Η μεγάλη του χαρά ήταν να μπερδεύει, να τρελαίνει και να εκθέτει τους ενοχλητικούς "γείτονες".

Αναρίθμητες είναι οι γκάφες που τους είχε οδηγήσει να κάνουν. Τους αποδείκνυε κάθε μέρα πόσο πίσω είναι στην εκπαίδευση, την ετοιμότητα και τη ναυτική ισχύ.

Διοικητής της Βάσης.
Εβλεπε το Κυπριακό Ναυτικό να μεγαλώνει και η συγκίνησή του ήταν απερίγραπτη. Στο Ναυτικό στηρίχτηκε τελευταία για να στήσει τον μηχανισμό Ερευνας και Διάσωσης.

Αποχαιρετώντας με δάκρυα στα μάτια τον αδικοχαμένο πλοίαρχο.

Ως διοικητής της Βάσης, και μετέπειτα ως αρχηγός του Κυπριακού Ναυτικού, ο Ανδρέας Ιωαννίδης πάντα με το ελληνικό εθνόσημο στο καπέλο ήταν συνάμα και ο Ελληνας ακόλουθος στην Κύπρο.

Ανοιξε νέους, μεγάλους δρόμους στη στρατιωτική διπλωματία. Υποδεχόταν στην Κύπρο κάθε ξένο πολεμικό πλοίο και με δικά του έξοδα φρόντιζε να μεταφέρει και να ξεναγεί τα πληρώματα σε όλα τα σημαντικά αξιοθέατα - κυρίως στην "πράσινη γραμμή" και σε αρχαιολογικούς χώρους.

Περισσή φροντίδα επιδείκνυε στα πληρώματα των ελληνικών πολεμικών πλοίων. Λειτουργούσε ως ο Ελληνας διοικητής στην Κύπρο. Ολα, μα όλα, τα πληρώματα των πλοίων του ελληνικού Στόλου που πήγαν στην Κύπρο γνώρισαν τον Ανδρέα.

Λειτουργούσε και ως ένστολος διπλωμάτης. Πριν από δύο χρόνια είχε οργανώσει την ετήσια σύσκεψη Αρχηγών Γενικών Επιτελείων Ναυτικού και το μέλημά του ήταν να επισκεφτούν το νησί από τον "κανονικό δρόμο" και όχι από τα Κατεχόμενα.

Τελικώς ο μόνος που δεν συμμετείχε ήταν ο Τούρκος αρχηγός ΓΕΝ. Ο πλοίαρχος κατάφερε να επαναφέρει το "Κυπριακό" στο επίκεντρο ενός τόσο σημαντικού διεθνούς φόρουμ.

Ηταν εξωστρεφής και δεν παρέμεινε στο κλειστό περιβάλλον της Κύπρου. Ηθελε να παίρνει ερεθίσματα και να τα μεταφέρει στην πατρίδα του. Υπήρξε ο προπομπός του Ελληνικού Ναυτικού στη Μεγαλόνησο. Εθεσε τις στέρεες βάσεις, έδωσε τον παλμό και οι συνεχιστές του δεν μπορούν να κάνουν πίσω.

Καθώς ο Ανδρέας Ιωαννίδης σκεπασμένος με τη γαλανόλευκη πορεύεται προς την τελευταία του κατοικία με τους Κύπριους να απαγγέλλουν τον ελληνικό Εθνικό Υμνο, οι συμμαθητές του που βρίσκονται κλειδαμπαρωμένοι στο μικρό γραφειάκι του ΓΕΝ κλαίνε -και πάλι- γοερά. Αποχαιρετούν με τον δικό τους τρόπο τον Ανδρέα, τον συμμαθητή τους, τον Ηρωα...

ΔΗΜΟΣ ΒΕΡΥΚΙΟΣ

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63229290