Συνέντευξη Bενιζέλου στην Κ.Ε. και τον δημοσιογράφο Τάσο Παππά

Οι όροι, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι ταπεινωτικοί, ανεφάρμοστοι, αναπτυξιακά στείροι και κοινωνικά προκλητικοί. Αντιθέτως μ...

Οι όροι, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι ταπεινωτικοί, ανεφάρμοστοι, αναπτυξιακά στείροι και κοινωνικά προκλητικοί. Αντιθέτως μπορούν να γίνουν επιλογές, οι οποίες να διασφαλίζουν και τα συμφέροντα των δανειστών μας, αλλά το εθνικό, αναπτυξιακό και κοινωνικό συμφέρον της Ελλάδας και των Ελλήνων.

Κ.Ε.: Οι προτάσεις του κ. Σαμαρά στο Ζάππειο ΙΙ ανοίγουν νέο μέτωπο μεταξύ Κυβέρνησης και Αντιπολίτευσης ή υπάρχει περιθώριο συμφωνίας των δύο μεγάλων κομμάτων  για την έξοδο από την κρίση;

Ευ. Βενιζέλος: Η στείρα και τεχνητή αντίθεση «υπέρ ή κατά του μνημονίου» μεταξύ των κομμάτων που πιστεύουν σε γενικές γραμμές στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας πρέπει να σταματήσει. Το ζητούμενο ήταν και είναι να αποκατασταθεί η δημοσιονομική κυριαρχία της χώρας, να μειωθεί το έλλειμμα, να φτάσουμε το ταχύτερο σε πρωτογενή πλεονάσματα, να επανέλθουμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, να αποκαταστήσουμε τις εισοδηματικές απώλειες, να καταστήσουμε διαχειρίσιμο το δημόσιο χρέος. Αυτό το έργο είναι τεράστιο και επίπονο. Απαιτεί εθνική ενότητα και επιστράτευση, κοινωνική συνοχή και πολιτική συναίνεση.

Κ.Ε.: Ο κ. Σαμαράς είπε ότι δεν προσφέρεται η ΝΔ σε συναίνεση σε λάθος πολιτική.

Ευ. Βενιζέλος: Ο κ. Σαμαράς παρουσίασε ιδέες και μακροοικονομικά σενάρια. Η κυβέρνηση εξετάζει ούτως ή άλλως πλήθος ιδεών και προτάσεων. Το δύσκολο είναι η πλήρης και αποτελεσματική εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης. Εκεί είναι που χρειάζεται συναίνεση και υπευθυνότητα στο όνομα της αλήθειας, που δεν αρκεί να τη λέμε, πρέπει και να την καταλαβαίνουμε, σε όλες της τις διαστάσεις, με όλους τους κινδύνους που επαπειλούνται. Ας κρατήσουμε συνεπώς από όσα είπε ο κ. Σαμαράς, όσα θα μπορούσαν να γίνουν αντικείμενο ευρύτερης συμφωνίας.

Κ.Ε.: Πώς είναι όμως δυνατόν να πιστέψει ο πολίτης ότι το μνημόνιο είναι ένα πραγματικό σχέδιο σωτηρίας της χώρας, όταν κάθε λίγο και λιγάκι απαιτούνται νέα σκληρά μέτρα;

Ευ. Βενιζέλος: Η ουσία του μνημονίου είναι η πολιτική συμφωνία της Ελλάδας με τους εταίρους και δανειστές της για την προφανή ανάγκη να ανασυγκροτηθεί το κράτος και να καταστήσουμε ανταγωνιστική και βιώσιμη την ελληνική οικονομία. Στην ίδια την καρδιά του μνημονίου που είναι το δάνειο των 110 δις είχαμε θετικές αλλαγές ως προς τον χρόνο αποπληρωμής και ως προς το επιτόκιο.

Κ.Ε.: Ο στόχος για έξοδο της χώρας στις αγορές το 2012 είναι εφικτός;

Ευ. Βενιζέλος: Όλοι αντιλαμβάνονται πως η βασική δημοσιονομική πρόβλεψη για έξοδο στις αγορές το 2012 δεν είναι τώρα εφικτή, εάν δεν υπάρχει μία θεσμική εγγύηση από τους εταίρους ότι σε κάθε περίπτωση θα καλυφθούν οι δανειακές ανάγκες της χώρας. Είναι επίσης απολύτως αναγκαία η θεσμική εγγύηση της Ε.Κ.Τ. ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι απολύτως διασφαλισμένο ως αναπόσπαστο τμήμα του ευρωπαϊκού  συστήματος. Η βασική μακροοικονομική πρόβλεψη που είχε γίνει αρχικά, πως θα έχουμε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης από το δεύτερο εξάμηνο του 2011, τώρα πρέπει να υποστηριχθεί με μέτρα που έχουν και δημοσιονομική αλλά και αναπτυξιακή κατεύθυνση. . Γι΄ αυτό και τώρα δεν πρόκειται να παρουσιάσουμε αποσπασματικά μέτρα, αλλά μία συνολική προσέγγιση για το σπάσιμο του φαύλου  κύκλου και την έξοδο από την κρίση.

Κ.Ε.: Τελικά η χώρα σώθηκε από την χρεοκοπία το Μάιο του 2010 με την προσφυγή της στην τρόικα και το μνημόνιο ή τώρα είμαστε  ξανά στο «σημείο μηδέν» και πρέπει να σωθούμε ξανά από τη χρεοκοπία με νέο δάνειο, νέο σκληρότερο μνημόνιο;

Ευ. Βενιζέλος: Από τη χρεοκοπία πράγματι σωθήκαμε τον Μάιο του 2010 γιατί καλύψαμε τις οξύτατες δανειακές ανάγκες και του 2010 και τώρα του 2011. Από την άλλη βρισκόμαστε και πάλι μπροστά στην ανάγκη να αποφύγουμε τον κίνδυνο της αδυναμίας πληρωμών το 2012 ή και το 2013. Και γι΄αυτό έχουν τεθεί επί τάπητος διάφορες πιθανές λύσεις που αναμφίβολα θα συνοδευτούν από όρους που είναι αναγκαίοι για τους εταίρους και δανειστές μας που και αυτοί με τη σειρά τους απολογούνται μπροστά σε εκλογικά σώματα και κοινοβούλια.

Κ.Ε.: Όταν λέτε όρους τι εννοείτε;

Ευ. Βενιζέλος: Οι όροι αυτοί, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι ταπεινωτικοί, ανεφάρμοστοι, αναπτυξιακά στείροι και κοινωνικά προκλητικοί. Αντιθέτως μπορούν να γίνουν επιλογές, οι οποίες να διασφαλίζουν και τα συμφέροντα των δανειστών μας, αλλά το εθνικό, αναπτυξιακό και κοινωνικό συμφέρον της Ελλάδας και των Ελλήνων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας που  μπορεί να γίνει με χρηματοοικονομικές μεθόδους, οι οποίες θα μας επιτρέψουν  να πετύχουμε επαναγορά τμήματος του δημοσίου χρέους, με τα ακίνητα να παραμένουν στα χαρτοφυλάκια του δημοσίου και να ενσωματώνουν την υπεραξία που θα προκύπτει από την βελτίωση της οικονομίας.

Κ.Ε.: Στο άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο μιλήσατε για την ανάγκη πολιτικής συναίνεσης και για υπερψήφιση κάποιων κρίσιμων αποφάσεων με 180 ψήφους.

Ευ. Βενιζέλος: Τον Μάιο του 2010  όταν ψηφίστηκε ο πρώτος βασικός νόμος για την εφαρμογή του μνημονίου, είχα προτείνει στον Πρωθυπουργό να θέσουμε ζήτημα υπερψήφισης του με 180 ψήφους, προκειμένου να αναλάβουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις την ευθύνη που τους αναλογεί. Επικράτησε τότε η αντίληψη ότι δεν μπορούμε να θέσουμε σε κίνδυνο την λήψη του δανείου, η οποία θα μπορούσε  να ανακοπεί από μία ανεύθυνη στάση της αντιπολίτευσης. Τώρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ανάγκη να ψηφίσουμε μία μεγάλη δέσμη νομοθετικών κειμένων. Ορισμένα από αυτά, όπως η τροποποίηση του πρωτογενούς δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή της  Συνθήκης της Λισσαβόνας, από το ίδιο το Σύνταγμα απαιτείται να ψηφιστούν με αυξημένη πλειοψηφία 3/5.

Κ.Ε.: Ισχύει και για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα;

Ευ. Βενιζέλος: Τέτοια ανάγκη αυξημένης πλειοψηφίας δεν υπάρχει για τα δημοσιονομικά  μέτρα του 2011, ούτε καν για το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό προγραμματισμό. Άλλη κατηγορία θεμάτων είναι οι μακράς διάρκειας (είκοσι – τριάντα χρόνια) δεσμεύσεις της χώρας σε σχέση με την διαχείριση του δημόσιου χρέους. Αυτό επίσης είναι κάτι που πρέπει να το δούμε σοβαρά γιατί το βασικό είναι να στείλουμε τα σωστά μηνύματα στο εξωτερικό και να προσανατολίσουμε σωστά την αγωνία και την δουλειά των Ελλήνων.

Κ.Ε.: Είπατε επίσης ότι οι εκλογές δεν είναι λύση. Υπάρχουν αδιέξοδα στη Δημοκρατία; Από μία κυβέρνηση που σέρνεται δεν είναι προτιμότερες οι εκλογές;

Ευ. Βενιζέλος: Το θέμα δεν είναι αν σέρνεται η κυβέρνηση –όπως λέτε με μεγάλη αυστηρότητα- αλλά να μην σέρνεται η χώρα. Και για να μην σέρνεται η χώρα πρέπει να υπάρχει μία σταθερή κυβέρνηση, αλλά όχι μόνη της. Πρέπει να αναλάβουν όλοι το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί. Αναφέρομαι στις πολιτικές δυνάμεις, στα συνδικάτα, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στο τραπεζικό σύστημα, στους παραγωγικούς φορείς. Αναφέρομαι στη Δικαιοσύνη, χωρίς τη στήριξη της οποίας δεν μπορεί να γίνει καμία επενδυτική και αναπτυξιακή ενέργεια

Κ.Ε.: Κερδίζει έδαφος στις δημοσκοπήσεις η άποψη για κυβέρνηση «προσωπικοτήτων και τεχνοκρατών»;

Ευ. Βενιζέλος: Δεν υπάρχουν προσωπικότητες και τεχνοκράτες χωρίς πολιτική ευθύνη, χωρίς αίσθηση της κοινωνικής πραγματικότητας, χωρίς ικανότητα ανάληψης μεγάλων πολιτικών πρωτοβουλιών, χωρίς αίσθηση και συνείδηση της ιστορικότητας των στιγμών που ζούμε. Το ζήτημα δεν είναι τα νεφελώδη οικουμενικά ή συνεργατικά σχήματα αλλά η καθαρή και έντιμη συνεργασία Κυβέρνησης–Αντιπολίτευσης στο πλαίσιο των θεσμικών τους ρόλων.

Κ.Ε.: Η περιρέουσα ατμόσφαιρα έλεγε ότι ενδεχομένως θα αναλάβετε το Υπουργείο Οικονομικών. Είδαμε όμως μετά το τελευταίο άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο ένταση στις σχέσεις σας  με το Μαξίμου. Αν παρόλα αυτά σας προταθεί η... ηλεκτρική καρέκλα, θα δεχθείτε;

Ευ. Βενιζέλος: Δεν μετέχω σε δημόσιες συζητήσεις σε σχέση με την λειτουργία και την σύνθεση της Κυβέρνησης. Αυτά που είπα στο τελευταίο άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο έγιναν αντικείμενο πολύ σοβαρής συζήτησης και όλες οι προτάσεις κρατήθηκαν προς μελέτη και αξιοποίηση από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών που έχουν την κύρια ευθύνη των χειρισμών. Ελπίζω κανείς να μην εκλαμβάνει ως αδυναμία και να μην παρερμηνεύει την υπεύθυνη στάση μου να μην τροφοδοτώ μια παιδαριώδη παραπολιτική προσέγγιση, η οποία μας υποτιμά όλους. Το 2011 δεν είναι ούτε 2007 ούτε καν 2010. Άλλαξαν όλα γύρω μας.

*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο φύλλο της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, 15 Μαΐου 2011.