Αρχιμανδρίτου Αλεξίου Ιστρατόγλου Ανχη (ΣΙ) Στρατιωτικού Ιερέως ΑΣ - ΝΣ 1. Με τη χάρη του Θεού, στις 6 Δεκεμβρίου, θα εορτάσουμε...
Αρχιμανδρίτου Αλεξίου Ιστρατόγλου Ανχη (ΣΙ) Στρατιωτικού Ιερέως ΑΣ - ΝΣ
1. Με τη χάρη του Θεού, στις 6 Δεκεμβρίου, θα εορτάσουμε τη μνήμη του προστάτη Αγίου μας. Η Εκκλησία μας την ημέρα αυτή, προβάλλει τη μορφή του εν Αγίοις Πατρός ημών, Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας του Θαυματουργού. Καλούμαστε αυτή την ημέρα, να δούμε τη μορφή αυτού του μεγάλου Ιεράρχου, να διδαχτούμε από το λόγο Του, να εμπνευστούμε από το παράδειγμά του και να οδηγήσουμε τα βήματα της ζωής μας, στο δρόμο εκείνο που βάδισε και κατάφερε μέσα από τον αγώνα Του, να φτάσει στην αγιότητα και τελειότητα.
2. Εορτάζουμε τον δικό μας Άγιο, τον δικό μας άνθρωπο, που γνωρίζει και ξέρει να προσφέρει γαλήνη, ηρεμία, ησυχία, πραότητα, πίστη και τόσα άλλα αγαθά και αρετές, σε κάθε ψυχή που βρίσκεται μέσα στην φουρτουνιασμένη θάλασσα της ζωής και παλεύει με τα κύματα εκείνα, που προσπαθούν να τον πνίξουν και να τον απομακρύνουν από το λιμάνι και τη σιγουριά της στεριάς. Έρχεται να βοηθήσει να ξεπεράσει ο αγωνιζόμενος άνθρωπος, τις συμπληγάδες πέτρες και να αποφύγει τα δελεαστικά συνθήματα και μηνύματα των σύγχρονων σειρήνων και να φτάσει είτε μόνος του εάν είναι μόνος του, είτε με την οικογένεια του, οδηγώντας το καράβι της ζωής σε ασφαλή λιμένα και καταφύγιο και στη συνέχεια χαράζοντας εκ νέου την πορεία του να φτάσει στο προορισμό του, στην πατρίδα του, όπως έφτασε και ο Οδυσσέας στην Ιθάκη του. Έτσι μπορούμε να φτάσουμε και εμείς στη δική μας «Ιθάκη», που είναι η αγκαλιά του Θεού, με τη βοήθεια του Αγίου μας.
3. Ο Άγιος Νικόλαος έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού. Από νωρίς αφοσιώθηκε στον Θεό, έγινε Ιερέας και στη συνέχεια Επίσκοπος Μύρων της Λυκίας. Κήρυσσε ελεύθερα την χριστιανική πίστη και ζωή, επιδόθηκε σε έργα φιλανθρωπίας, ενώ παράλληλα ενεθάρρυνε τους διωκόμενους χριστιανούς. Εξαιτίας του έργου του, συνελήφθη και αφού υποβλήθηκε σε βασανιστήρια, ρίχτηκε στη φυλακή μαζί με άλλους χριστιανούς. Όταν όμως ο Μέγας Κωνσταντίνος, έγινε αυτοκράτορας, ελευθερώθηκαν οι φυλακισμένοι και μαζί με αυτούς και ο Νικόλαος, ο οποίος επανήλθε στα Μύρα.
4. Συμμετείχε στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε το 325 μ.Χ. στην Νίκαια της Βιθυνίας, με σκοπό να καταπολεμήσει την αίρεση του Αρείου. Μετά την Σύνοδο, ο Άγιος επέστρεψε στα αρχιερατικά του καθήκοντα, τα οποία επιτέλεσε μέχρι τα βαθιά του γεράματα, παραδίδοντας στα χέρια του Θεού την μακαρία ψυχή του το 343 μ.Χ. Μετά τον θάνατο του ονομάστηκε «μυροβλύτης», καθώς τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν μύρο. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα της Λυκίας έως και τον ενδέκατο αιώνα, όπου το 1087, κάποιοι ναύτες τα αφαίρεσαν και τα μετέφεραν στο Μπάρι της Ιταλίας, όπου τοποθετήθηκαν στο Ναό του Αγίου Στεφάνου και εκεί βρίσκονται μέχρι σήμερα.
5. Τον 8ο αιώνα, η τιμή του Αγίου Νικολάου εξαπλώθηκε στη Δύση, ενώ μόλις τον 9ο αιώνα καθιερώθηκε στην περιφέρεια της Κωνσταντινούπολης. Την ίδια περίοδο παρατηρείται η συγγραφή μεγάλου αριθμού ύμνων και εγκωμίων, καθώς και η ανέγερση Ναών προς τιμήν του. Από τον 11ο αιώνα και στο εξής, ο Άγιος Νικόλαος τιμόταν σε όλη τη Βυζαντινή επικράτεια αλλά και πέραν αυτής, στη Δύση και στη Ρωσία. Τα θαύματα του Αγίου, έρχονται να ενισχύσουν την πίστη και την ευλάβεια των ανθρώπων προς τον μέγα αυτόν Άγιο Ιεράρχη της Εκκλησίας μας και να τον καταστίσουν τόσο λαοφιλή και λαοπρόβλητο μέσα στις συνειδήσεις των πιστών, επικαλούμενοι τις άγιες ευχές και προσευχές του προς τον Πανάγαθο Θεό και ιδιαιτέρως για τους ναυτικούς μας.
6. Μπροστά σε αυτή την μεγάλη εκκλησιαστική προσωπικότητα, ότι και να πούμε ή γράψουμε εμείς είναι λίγο και μικρό, όταν άλλες μεγάλες μορφές αισθάνονται αδυναμία να προσεγγίσουν αυτόν τον αδάμαντα της πίστεώς μας. Ο υμνογράφος Άγιος Θεοφάνης, ευρισκόμενος σε αδυναμία και απορία προκειμένου να εγκωμιάσει έναν τόσο μεγάλο Άγιο, επιχειρεί να τον προβάλει χρησιμοποιώντας τον τόπο της επισκοπής του: τα Μύρα της Λυκίας, το ίδιο το όνομά του: Νικόλαος και την προσωνυμία του : θαυματουργός.
7. Ο τόπος της επισκοπής του, τα Μύρα της Λυκίας, γίνονται αφορμή για τον υμνογράφο να φανερώσει το πνευματικό βάθος του Αγίου, ότι δηλαδή ο ίδιος αναδείχθηκε πνευματικό μύρο, αφού χρίστηκε από το νοητό μύρο, το Άγιο Πνεύμα. Αυτό το μύρο της χάρης του Θεού, ο ίδιος το προσέφερε, αλλά και συνεχίζει να το προσφέρει στους πιστούς, που με πίστη και πόθο τελούν την μνήμη του. Η εικόνα αυτή, θυμίζει στην πραγματικότητα ότι ο Άγιος Νικόλαος, υπήρξε μιμητής των Αγίων Αποστόλων, που πρώτοι αυτοί, υπήρξαν τα μυροδοχεία του Αγίου Πνεύματος. Επομένως σαν εκείνους και ο ίδιος, «περιπολεύει την οικουμένην», για να προσφέρει την βοήθειά του, για να στηρίξει και να ενδυναμώσει, να παρηγορήσει και να θεραπεύσει, να ξεκουράσει και να απαλύνει τους ανθρώπινους πόνους και γενικότερα να παρασταθεί δίπλα, σε οποιονδήποτε έχει ανάγκη της βοηθείας του Θεού, η οποία προσφέρεται απλόχερα προς όλους ανεξαιρέτως και αδιακρίτως, μέσω των λειτουργών και Αγίων Του.
8. Ο Άγιος Θεοφάνης ο υμνογράφος, χρησιμοποιεί το όνομα του Αγίου Νικολάου, ως αφορμή σχολιασμού της αγιότητάς του, λέγοντας ότι αποτελεί το όπλο του κάθε πιστού. Ο οποιοσδήποτε που θα τον επικαλεστεί με πίστη, αν μάλιστα βρίσκεται σε κίνδυνο, είτε είναι στη γη είτε στη θάλασσα, θα τον βρει πρόθυμο συμπαραστάτη του. Οι Άγιοι που έπλυναν τις στολές τους και τις λεύκαναν μέσα στο αίμα του αρνίου, όπως μας λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως και ευρίσκονται ενώπιον του θρόνου του Θεού, λουσμένοι στην άκτιστη θεία χάρη, μέσω του Αγίου Πνεύματος, σαν μέλη του σώματος του Χριστού, μπορούν να ξεπεράσουν τους όρους της φύσης και να μετέχουν στη ζωή των αδελφών τους επί της γης. Οι Άγιοι αντικατοπτρίζουν τη δόξα του Κυρίου και ακτινοβολούν το Φως του Θεού μέσα σε έναν κόσμο, που έχει ανάγκη αυτό το αληθινό φως, που διώχνει το σκοτάδι και μας αφήνει να απολαμβάνουμε τη χαρά του ουρανού, μοιραζόμενοι αυτήν την χαρά με τους Αγίους μας, τους οποίους κατά την βιβλική διατύπωση είναι οι «οικείοι του Θεού».
9. Έτσι καταλαβαίνουμε ότι οι Άγιοι μας, μεταξύ αυτών και ο Άγιος Νικόλαος, έρχονται να διδάξουν, να καθοδηγήσουν, να νουθετήσουν, να παρηγορήσουν και να στηρίξουν όλες τις κατηγορίες των ανθρώπων, ανεξαρτήτου ηλικίας, φύλου και χρώματος. Όλη τους η ζωή ήταν γεμάτη από αγάπη και φιλανθρωπία και συνεχίζουν σε κάθε εποχή μέχρι και σήμερα να προσφέρουν αυτή την αγάπη και βοήθεια που τόσο έχουμε ανάγκη στη σημερινή μας εποχή. Συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να μας υπενθυμίζουν το χρέος και την αποστολή μας, το σκοπό και το στόχο μας.
10. Ο Άγιος Νικόλαος είναι μία ξεχωριστή φυσιογνωμία που δεσπόζει και κυριαρχεί παντού μέσα στο Ναυτικό. Όπου και αν στρέψουμε το βλέμμα μας, η εικόνα του Αγίου Νικολάου και εκείνο το διαπεραστικό του βλέμμα θα μας καθοδηγεί και θα μας συντροφεύει, υπενθυμίζοντας μας ότι δεν είμαστε μόνοι, δεν μας έχει ξεχάσει. Ατενίζοντας την αγία του μορφή μας δίνει κουράγιο και αισιοδοξία, αυτοπεποίθηση και σιγουριά, ότι με την πίστη μας στο Θεό και μέσα από τη συνέργεια του θείου και του ανθρώπινου παράγοντα, μπορούμε να πετύχουμε πολλά και να κερδίσουμε περισσότερα, αρκεί η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη, να κυριαρχούν στη ζωή, στη σκέψη μας, στις πρωτοβουλίες και στα σχέδια τα οποία αναλαμβάνουμε.
11. Όσοι υπηρετούμε επίσης σε Υπηρεσίες και πλοία είτε του Αρχηγείου Στόλου, είτε του Ναυστάθμου Σαλαμίνας, έχουμε έναν επιπλέον λόγο να χαιρόμαστε και να νοιώθουμε μεγαλύτερη βεβαιότητα και ασφάλεια από την παρουσία του Αγίου Νικολάου, αφού έχουμε την ευλογία από το Θεό, να έχουμε ένα ιστορικό Ναό, περικαλλή και περίλαμπρο, προς τιμήν του προστάτη Αγίου μας. Η ιστορία έχει καταγράψει την πορεία και την προσφορά αυτού του Ναού μέσα στο διάβα του χρόνου. Όμως υπάρχουν και στοιχεία που δεν έχουν γραφτεί, αλλά ήταν και είναι γραμμένα με ανεξίτηλο μελάνι στις καρδιές των ανθρώπων που έχτισαν, καλλώπισαν, εξόπλισαν, ομόρφυναν, περιποιήθηκαν, αγάπησαν, μόχθησαν γενικότερα γι’ αυτόν το Ναό, το σπίτι τους, όπως το αποκαλούσαν. Αυτή την αγάπη και το ενδιαφέρον τους, το κληρονόμησαν στα παιδιά τους, μέσα από τα έργα τους, αφήνοντας τους μια πολύτιμη παρακαταθήκη, την οποία σεβάστηκαν και τηρούν μέχρι σήμερα.
12. Σε κάθε γωνιά και σε κάθε σημείο του ιστορικού αυτού Ναού θα δούμε αν ανοίξουμε καλά τα μάτια μας, την ενότητα του παρελθόντος, του παρόντος, αλλά και του μέλλοντος. Μπορούμε να νοιώσουμε τη χαρά των ανθρώπων που σ’ αυτόν το Ναό βαπτίσθηκαν, ενώθηκαν με τα ευλογημένα δεσμά του γάμου και ξεκίνησαν την οικογένεια τους, με την ευλογία του Θεού. Μπορούμε με τα μάτια της ψυχής να δούμε ανθρώπους να προσέρχονται να εκκλησιασθούν, να εξομολογηθούν, να μεταλάβουν μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης των Αχράντων Μυστηρίων. Όμως μπορούμε να δούμε και μαυροφορεμένες γυναίκες, νέες και ηλικιωμένες, να οδηγούν τους δικούς τους ανθρώπους, τα παιδιά τους, τους άνδρες τους, τα αδέλφια τους, στην τελευταία τους κατοικία. Επίσης μπορούμε να διακρίνουμε σ’ αυτόν τον ευλογημένο Ναό και τους ταπεινούς και άξιους Ιερείς, που επιτέλεσαν με ευσυνειδησία και υπευθυνότητα το ποιμαντικό τους έργο, προσφέροντας Λόγο Θεού, δίδοντας αγάπη Χριστού, κηρύττοντας το διαχρονικό μήνυμα της Βασιλείας του Θεού.
13. Για όλα αυτά και για πολλά ακόμα, εμείς σήμερα που βρισκόμαστε απλοί διάκονοι στο χώρο των προγόνων μας, στο χώρο που γράφτηκε ιστορία, στο χώρο που είναι δοξασμένος και στεφανωμένος με το αιώνιο στεφάνι της νίκης του αθλοθέτου και αγωνοθέτου Θεού, αλλά και τις δάφνες των ηρώων και νικητών των αγώνων «των υπέρ της πίστεως και της πατρίδος», δεν μπορούμε και δεν πρέπει να μείνουμε απαθείς και αδιάφοροι. Δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά μας στο παρελθόν, ζώντας ένα αυτονομημένο παρόν με χωρίς την ελπίδα του μέλλοντος. Οι ενδοξότατοι Ναύαρχοι, οι γενναιότατοι Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και Ναύτες, οι ιεροπρεπείς Λευίτες του Θυσιαστηρίου του Κυρίου μας, οι απλοί άνθρωποι του Ναυστάθμου, μα πάνω από όλα ο Άγιος Νικόλαος, μας καλούν να αναδείξουμε στις ημέρες μας την ενότητα του χρόνου μέσα στον οποίο θα πορευτούμε ενωμένοι και αγαπημένοι, ως πρόσωπα ενός έθνους, με μια ένδοξη ιστορία και ένα πλούσιο ιστορικό παρελθόν.
14. Μας φωνάζουν να αποκαλύψουμε τη μεγαλοπρέπεια της Ορθοδόξου πίστεως και παραδόσεώς μας, αλλά και να βροντοφωνάξουμε προς κάθε κατεύθυνση, ότι και στην εποχή μας δεν εξέλιπε η πίστη, δεν χάθηκε το φιλότιμο, δεν πουλήθηκαν τα ιδανικά, οι αξίες και οι παραδόσεις αυτού του λαού. Μέσα από την εορτή του Αγίου Νικολάου, μπορούμε να δούμε τα πρόσωπα εκείνα που προσέφεραν, αλλά και τα πρόσωπα εκείνα που συνεχίζουν να προσφέρουν χωρίς εκπτώσεις και διαπραγματεύσεις το είναι τους, τον δυναμισμό την αγάπη και την πίστη τους, για αυτό το οποίο ετάχθησαν να υπηρετήσουν και να διακονήσουν, εμπνεόμενοι από αυτόν τον μεγάλο Άγιο, που παραστέκεται άγρυπνος φρουρός σε κάθε αγωνιστή που αγωνίζεται τον αγώνα τον καλό.
15. Ας παρακαλέσουμε τον Άγιο Θεό, δια πρεσβειών του Αγίου Νικολάου να συντηρεί τα σπίτια μας, να ευλογεί τις οικογένειες μας, να ενδυναμώνει και να ενισχύει στο έργο τους, τους υπηρετούντες στο ενδοξότατοτο Πολεμικό μας Ναυτικό, να σκεπάζει τον Ναύσταθμο και να ευλογεί το Στόλο μας, ώστε το καντήλι το οποίο καθημερινά ανάβουμε μπροστά στην Αγία Του Εικόνα, να φωτίζει τον καθένα χωριστά και όλους μαζί και το λιβάνι με το οποίο θυμιάζουμε την πάνσεπτη και ωραιότατη μορφή Του, να ανεβαίνει μαζί με τις προσευχές μας στο Θρόνο του Θεού.
