«Η επίσκεψή μου στην Ταξιαρχία ήταν απερίγραπτης αξίας καθώς με βοήθησε να καταλάβω την καθημερινότητα του πατέρα μου, να γνωρίσω το χώρ...
«Η επίσκεψή μου στην Ταξιαρχία ήταν απερίγραπτης αξίας καθώς με βοήθησε να καταλάβω την καθημερινότητα του πατέρα μου, να γνωρίσω το χώρο στον οποίο εργάζεται, με αποτέλεσμα να τον κατανοώ καλύτερα», είπε ο Κυριάκος, γιος στρατιωτικού.
Μία ημέρα πριν:
«Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Σήμερα είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου! Η μαμά μου είπε ότι αύριο θα πάω στη δουλειά του μπαμπά!
Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο μπαμπάς δουλεύει στο Στρατό.
Ξέρω ότι σήμερα το βράδυ δε θα κοιμηθώ από την αγωνία μου αλλά δε με πειράζει γιατί είμαι πολύ χαρούμενη σου λέω!».
Την επομένη :
«Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Μόλις επέστρεψα από τη δουλειά του μπαμπά!
Ξύπνησα στις 7 ακριβώς και αφού πήρα το πρωινό μου ζήτησα από τη μαμά να μου ετοιμάσει το χακί το παντελόνι και το χακί το μπλουζάκι με το λουλούδι στη μέση για να μοιάζω με στρατιωτίνα κι εγώ! Μπήκα στο αυτοκίνητο και σε όλη τη διαδρομή τραγουδούσα ένα τραγούδι που μου έλεγε ο παππούκας μου ο Δημήτρης το "Περνάει ο Στρατός της Ελλάδος Φρουρός" όσο πιο δυνατά μπορούσα και η μαμά γελούσε με τη ψυχή της! 8 η ώρα φτάσαμε στη δουλειά του μπαμπά κι αφού κατέβηκα από το αυτοκίνητο ακούστηκε το εμβατήριο της ελληνικής σημαίας! Όλοι ξαφνικά σταθήκαμε ακίνητοι και αμίλητοι, προσοχή δηλαδή! Ήταν ένα μοναδικό συναίσθημα! Είχα ανατριχιάσει! Η μαμά μου είπε πως έτσι αποδώσαμε φόρο τιμής στους προγόνους μας που πολέμησαν για την ελευθερία της χώρας μας. Κοιτάζοντας απέναντι είδα ένα μεγάλο παλιό κτίριο, με πέτρινη σκάλα, με μια μεγάλη ξύλινη πόρτα, ξύλινα πατώματα και ψηλά ταβάνια. "Αυτό το κτίριο κορίτσι μου είναι ιστορικό!" είπε η μαμά και χωρίς καλά-καλά να το καταλάβω άνοιξε η ξύλινη πόρτα και με περίμεναν πολλοί νέοι φίλοι, ήταν τα παιδιά των συναδέλφων του μπαμπά.
Στο εσωτερικό του κτιρίου συναντήσαμε την κυρία Ελένη και τον κύριο Γιάννη οι οποίοι αφού μας κέρασαν από ένα χυμό μας οδήγησαν σε μια μεγάλη αίθουσα όπου υπήρχαν όπλα από τα πολύ παλιά χρόνια! Φυσικά δε τα χρησιμοποιεί κανείς γιατί είναι πολύ παλιά. "Είναι μουσειακά!" μας εξήγησε η κυρία Ελένη. Καθώς προχωρούσαμε, δύο μεγάλοι, πολύ μεγάλοι χάρτες ξεδιπλώθηκαν μπροστά μας και έδειχναν δύο μάχες που είχαν γίνει παλιά, ήταν η μάχη του Καλπακίου και η μάχη του Μπιζανίου.
Μετά πήγαμε όλα τα παιδιά μαζί σε μια αίθουσα και παρακολουθήσαμε ένα βίντεο με τις διάφορες δραστηριότητες της Ταξιαρχίας ενώ στη συνέχεια ζωγραφίσαμε! Αποτυπώσαμε στο χαρτί αυτά που είδαμε, ο καθένας με το δικό του τρόπο! Ήταν πραγματικά πολύ διασκεδαστικό!
Και επιτέλους ήρθε η μεγάλη ώρα! Πήγα στο γραφείο του Νικόλα, όπως τον λέει ο κύριος Γιώργος, γιατί εγώ τον λέω μπαμπά! Ο κύριος Γιώργος είναι πολύ καλός, κάθεται σε ένα γραφείο απέναντι από τον μπαμπά μου και έχει πολύ πλάκα, λέει όλο αστεία. Όταν με είδε ο μπαμπάκας με έσφιξε στην αγκαλιά του κι ένιωσα ότι συγκινήθηκε λιγάκι, κι εγώ συγκινήθηκα να πω την αλήθεια, ιδίως όταν είδα ένα κάδρο με μία φωτογραφία μας επάνω στο γραφείο του. Πόσο πολύ τον αγαπώ! Μετά μου έδειξε ποιες είναι οι δουλειές του και πώς τις κάνει κι εγώ τον βοήθησα όσο μπορούσα! Ήταν συναρπαστικό! Δούλεψα κι εγώ μια μέρα στον Ελληνικό Στρατό!
Όταν πια έφτασε το μεσημέρι και λίγο πριν φύγουμε συγκεντρωθήκαμε όλα τα παιδάκια στον χώρο που αρχικά είχαμε συναντηθεί και φάγαμε κλαμπ σάντουιτς! Σίγουρα δε θα μπορούσε να τελειώσει καλύτερα αυτή η επίσκεψη!», έγραψε στο ημερολόγιο της η Μαρία, η οποία μαζί με τον Κυριάκο και άλλα παιδιά πήγαν σε μονάδες, ανεξάρτητες υπομονάδες και στο Στρατηγείο της 8ης Μηχανοποιημένης Ταξιαρχίας «ΗΠΕΙΡΟΥ», προκειμένου να δουν από κοντά πώς οι γονείς τους, οι συγγενείς τους φέρουν εις πέρας την εθνική αποστολή τους, 24 ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες το χρόνο.
Πήγαν την «Ημέρα Επίσκεψης Παιδιών στο Χώρο Εργασίας του Γονέα Στρατιωτικού» που καθιέρωσε το Γενικό Επιτελείο Στρατού με την ευκαιρία της ανακήρυξης από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας του 2018 ως έτους μέριμνας για το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, τον πολλαπλασιαστή ισχύος της αμυντικής ικανότητας της χώρας.
«Ήταν μια απρόβλεπτη ευκαιρία να επισκεφθώ το χώρο εργασίας του θείου μου, ο οποίος είναι αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Σε ευχαριστώ πολύ θείε μου για την όμορφη αυτή εμπειρία και που ξέρεις μπορεί να γίνω και εγώ αξιωματικός όταν μεγαλώσω» είπε η Ελευθερία.
ΠΗΓΗ: http://www.amna.gr
