Του Ιωάννη Δημητρόπουλου* Χωρίς αμφιβολία, την 23 Ιουλίου 2018 στον οικισμό Μάτι της αν. Αττικής, μια ανάσα από το κέντρο τη...
Του Ιωάννη Δημητρόπουλου*
Χωρίς αμφιβολία, την 23 Ιουλίου 2018 στον οικισμό Μάτι της αν. Αττικής, μια ανάσα από το κέντρο της Αθήνας, έλαβε χώρα η πλέον πολύνεκρη τραγωδία στη σύγχρονη Ελλάδα. Ο απολογισμός βαρύς, πάνω από 90 άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί, δεκάδες εγκαυματίες χαροπαλεύουν στα νοσοκομεία, δεκάδες αγνοούνται, εκατονταδες αυτοκίνητα λαμπάδιασαν και χιλιάδες σπίτια έγιναν στάχτη. Εν ολίγοις, το Μάτι υπέστη βιβλική καταστροφή.
Η φονική πυρκαγιά ξέσπασε στην περιοχή Νταού Πεντέλης και εν είδει λάμδα κεφαλαίου κατευθύνθηκε προς Λύρειο Ίδρυμα και προς Νέο Βουτζά – Μάτι. Η φωτιά έγινε αντιληπτή από την πυροσβεστική λίγο πριν την 17.00 ώρα, με άγνωστον μέχρι στιγμής τον ακριβή χρόνο εκδήλωσής της. Την 20.00 ώρα όλα είχαν τελειώσει, η φωτιά μέσω του προαναφερθέντος οικισμού έφθασε στη θάλασσα με τα γνωστά αποτελέσματα.
Από τη στιγμή που οι φονικές φλόγες πέρασαν τη Λεωφόρο Μαραθώνος και μέχρι τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 24 Ιουλίου το επίσημο κράτος ήταν ανύπαρκτο . Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι οι υπεύθυνοι για την προστασία των κατοίκων της περιοχής αυτής, παρουσίασαν έλλειμμα ικανοτήτων, ικανότητας αντίληψης της πραγματικής κατάστασης , ικανότητας λήψης ταχείας απόφασης για την αντιμετώπιση της κατάστασης και ικανότητας επικοινωνίας με τους αρμόδιους για την εκτέλεση της απόφασης. Κατά την διάρκεια μιας τέτοιας «μάχης/επιχείρησης» ανάλογα με τον τρόπο που αυτή εξελίσσεται προσανατολίζεις τις εφεδρείες σου και θέτεις σε εγρήγορση έγκαιρα τα διαθέσιμα κρατικά και μη μέσα για την προστασία, τη βοήθεια και τη διάσωση του προσωπικού και δεν αφήνεις αυτό στο έλεος του θεού. Στην προκειμένη περίπτωση τις κρίσιμες ώρες το κράτος απουσίασε και εμφανίσθηκε μετά από 5-6 ώρες για να περισώσει ό,τι μπορούσε να περισωθεί και για να περισυλλέξει νεκρούς.
Σε κάθε επιχείρηση τέτοιου τύπου υπάρχουν τρία στάδια το πριν, το κατά και το μετά. Προσωπικά δεν γνωρίζω τι προέβλεπε το σχέδιο αυτό, δηλαδή δεν ξέρω τι έπρεπε να γίνει και δεν έγινε, όμως, εκείνο που γνωρίζω εκ του αποτελέσματος είναι τι έγινε και δεν έπρεπε να γίνει. Ο αριθμός των νεκρών καθώς και ο τρόπος που αυτοί έχασαν τη ζωή τους κραυγάζει ότι διαπράχθηκαν εγκληματικά λάθη ,εάν όχι σε όλα, τουλάχιστον σε κάποιο από τα στάδια της επιχείρησης.
Αυτό που έχει εξοργίσει τον κόσμο περισσότερο από όλα, είναι το λεγόμενο «θέατρο της Δευτέρας», δηλαδή, η σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό λίγα λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα της N 23/24 Ιουλίου όπου οι συμμετέχοντες με αυτά που έλεγαν, έδειχναν ότι ήσαν εκτός πραγματικότητας, καθόσον έδωσαν την εντύπωση ότι αγνοούσαν αυτό που γνώριζε και η κουτσή Μαρία. Εδώ δυοίν θάτερον ή ήξεραν και έπαιζαν θέατρο ή ήσαν άσχετοι. Πάντως ότι και να ισχύει από τα δύο , πρόκειται για ανθρώπους ακατάλληλους για τα δημόσια αξιώματα που κατέχουν. Η εντύπωση που έχει σχηματίσει ο απλός, ο μέσος, ο καθημερινός πολίτης, για αυτούς τους κυβερνητικούς αξιωματούχους, είναι ότι πρόκειται για ανθρώπους που κατέχουν θέση ευθύνης, ενθυλακώνουν επίδομα θέσης ευθύνης, αλλά δεν να έχουν καμία ευθύνη για τις παραλείψεις τους. Η ευθύνη με την έννοια της υποχρέωσης για την εκπλήρωση του καθήκοντος και της λογοδοσίας καθώς και η υπευθυνότητα με την έννοια της συναίσθησης της ευθύνης φαίνεται ότι είναι για αυτούς άγνωστες λέξεις.
Στο σημείο αυτό κρίνεται σκόπιμο να επισημανθούν τα εξής:
Πρώτον, ότι, καθ΄ον χρόνο το επίσημο κράτος απουσίαζε, ορισμένα κατώτερα κρατικά όργανα (αστυνομικοί, πυροσβέστες και λιμενικοί) με δική τους πρωτοβουλία και με τα πενιχρά μέσα που είχαν στη διάθεσή τους βοήθησαν τα μέγιστα στη διάσωση και στον απεγκλωβισμό των κατοίκων με αποτέλεσμα να περιορισθούν οι απώλειες. Τα κρατικά αυτά όργανα έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και για το λόγο αυτό αξίζουν συγχαρητηρίων και πρέπει η πολιτεία για την πράξη τους να τους βραβεύσει. Kαι
Δεύτερον, να εξάρουμε τη συμβολή του στρατού , ο οποίος από τη στιγμή που πήρε εντολή να εμπλακεί, αμέσως ενεργοποιήθηκε και υπερέβαλε εαυτόν, προσέφερε και προσφέρει πολλαπλές υπηρεσίες που στοχεύουν στη γρήγορη ανακούφιση των πληγέντων και στην αποκατάσταση των ζημιών. Όπως σε όλες τις καταστροφές έτσι και σε αυτήν, ο στρατός καλείται στα δύσκολα, καλείται να «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά», καθόσον οι πάντες γνωρίζουν ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, η παρουσία του στρατού εκτός από την ουσιαστική έχει και τη συμβολική της διάσταση, διότι τονώνει το ηθικό των κατοίκων και ενισχύει την πεποίθησή τους ότι το κράτος είναι δίπλα τους και δεν τους εγκαταλείπει. H πολυσχιδής δράση και η συνεισφορά του στρατού στην πληγείσα περιοχή καθώς και ο υποδειγματικός τρόπος που εκτελεί το έργο του συμβάλλουν στη βελτίωση της ήδη καλής του εικόνας στην κοινωνία και βοηθούν το κράτος να επανακτήσει το απολεσθέν κύρος του, εξ αιτίας της απουσίας του κατά τις πρώτες ώρες της καταστροφής.
Κλείνοντας, υπογραμμίζουμε ότι το κράτος πρέπει να λάβει άμεσα μέτρα για την ανακούφιση των πληγέντων, την αναζήτηση των υπευθύνων και την παραδειγματική τους τιμωρία και τέλος να προβεί στην εξαγωγή ορθών συμπερασμάτων ώστε να μην ξαναζήσουμε παρόμοια κατάσταση.
* Ο Ιωάννης Δημητρόπουλος είναι Αντιστράτηγος ε.α - Μαθηματικός.
