Ζούμε σε ένα κόσμο υστερικό, όπου η αλήθεια, μεταλλάσσεται με την πραγματικότητα και η πραγματικότητα, βαλσαμώνεται στην μισαλλοδοξία...
Ζούμε σε ένα κόσμο υστερικό, όπου η αλήθεια, μεταλλάσσεται με την πραγματικότητα και η πραγματικότητα, βαλσαμώνεται στην μισαλλοδοξία του «φαίνεσθαι». Η αλήθεια περνά μέσα από την αναλήθεια των πραγμάτων και όλα στριφογυρίζουν γύρω μας, σε ένα κύκλο ιστορίας και πραγματικότητας. Τι είναι όμως πραγματικότητα και τι ιστορία, αδυνατούμε πολλές φορές να καταλάβουμε και είναι αυτή η παραδοξολογία που σου συνταράσσει την πραγματικότητα των παιδικών σου χρόνων και το μύθο τον κάνει πιστευτό, στο σημερινό θολό πολιτικό τοπίο.
Ήξερα ότι ο Παύλος Μελάς πολέμησε για την Μακεδονία, αλλά σήμερα έμαθα ότι «ξεφύτρωσε» και μια άλλη Μακεδονία, η ονομαζόμενη πλέον επισήμως «Βόρεια» Μακεδονία.
Ήξερα ότι η Πηνελόπη Δέλτα, κατέγραφε την ιστορία των Ελλήνων που νιώθουν την παιδεία την Ελληνική, ως προϋπόθεση της ελευθερίας, αλλά δεν ήξερα ότι η ελευθερία έχει αμφισημία ονομάτων και συνειδήσεων. Δεν ήξερα ότι οι Έλληνες, πρέπει να αποδείξουν ότι είναι Έλληνες και ότι μιλούν την Ελληνική γλώσσα.
Εγώ ζω σε μια χώρα που νιώθει ότι η ελευθερία κατακτιέται με αίμα και θυσίες, πολλές, αλλά δεν ήξερα ότι ο Κολοκοτρώνης, θα μπορούσε αναίμακτα να απελευθερώσει την Ελλάδα και να συνυπογράψει την απελευθέρωσή της στις ΠΡΕΣΠΕΣ, που για να μεταβεί εκεί θα έκανε μέρες, αφού τότε δεν υπήρχαν ελικόπτερα μεταφοράς προσωπικού.
Δεν μάχομαι την ελευθερία του λόγου και των πράξεων, αλλά η ελευθερία πάντοτε διαθέτει εκφραστή και εγώ δεν καταλαβαίνω την απενοχοποιημένη έκφραση «του τίποτα» δεν συμβαίνει και όλοι είναι πατριώτες. Πατρίδα δεν είναι μόνα τα βουνά και τα λαγκάδια, είναι αυτά αλλά είναι και η εκπεφρασμένη συνειδητότητα της ύπαρξης του «εμείς», έναντι του αλλού «εγώ», του Σκοπιανού, εκτός και αν το «βόρειο εγώ», συνταυτίζεται φροϋδικά με το «εμείς», μάλλον τότε θα έχουμε καινοτόμο άποψη.
Δεν υπάρχει πολιτική της καρέκλας, αλλά καρέκλες αναπαυτικές για όλους αυτούς που θεωρούν την συνείδηση πολυτέλεια και την πολυτέλεια ως ανάγκη έκφρασης της ύπαρξης, μια ύπαρξης που νιώθει ανήμπορη να φωνάξει γιαυτά που την πνίγουν. Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για μια φιμωμένη συνείδηση του αυθύπαρκτου «εγώ» και όχι για ελευθέρια πράξης. Δουλικότητα του «είναι» και του «γίγνεσθαι» είναι οι πράξεις και όχι η αυθυπαρξία του «ΕΓΩ».
Δεν διαπραγματεύομαι την ταυτότητα μου, γιατί η ταυτότητα εκφράζει εμένα και όχι το υποτιθέμενο «ΕΓΩ». Το «ΕΓΩ» δεν είναι ποτέ υποτιθέμενο, γιατί τότε το «ΕΓΩ» έχει σύγχυση ταυτότητας και δεν σημαίνει «ΕΓΩ».
Δεν διαπραγματεύομαι ότι είμαι ΕΛΛΗΝΑΣ άρα και ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ, αφού «Έστιν ουν ΕΛΛΑΣ και η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», αλλά νιώθω την διαπολιτισμική ελαφρότητα του γίνεσθαι να με εξιτάρει, σήμερα, συναισθηματικά, γιαυτά που ακούω.
Αποκαλεί ένας πολιτικός που δηλώνει, «πατριώτης», τον αντίπαλο του πολιτικό, «πατριδοκάπηλο» και δεν κατανοώ πως τολμά ένας Έλληνας, να φορτίζει καταυτό τον τρόπο τον λόγο του απευθυνόμενος σε έναν άλλο Έλληνα και αυτός ο πολιτικός μάλλον δεν γνωρίζει ότι η σημειολογία της έννοιας «Έλληνας» δεν «γράφει» την Ιστορία, αλά είναι η ίδια η ΙΣΤΟΡΙΑ, αρκεί να πας να δεις τον αρχαίο τάφο του Φιλίππου Β’ στην ΒΕΡΓΙΝΑ ή ακόμα και σε οποιοδήποτε μουσείο, οποιασδήποτε πόλης της Ελλάδος, σε οποιαδήποτε περιοχή της Ελλάδος. Εκεί είναι ο ΕΛΛΗΝΑΣ.
Είναι δική μου ευθύνη το να προστατεύω τον εαυτό μου από όσους μου κάνουν κακό, δικό μου θέμα να αναλάβω την ευθύνη για ότι μου συμβαίνει και δική μου υποχρέωση, να ξέρω το μερίδιο της συμμετοχής μου στα γεγονότα που με πληγώνουν.
Δεν γίνεται ο καθένας από μας, να συμβιβαστεί μόνο με την ελευθερία της δική του σκέψης, ούτε υπάρχει μια υποκειμενική ελευθερία σκέψης, γιατί τότε φτιάχνει μια εικονική πραγματικότητα, έναν εικονικό κόσμο, που έχει ως επίκεντρο τον εαυτό του και αδυνατεί να τον τοποθετήσει στον πραγματικό κόσμο.
Όσοι σκέπτονται ελεύθερα, θα πρέπει και να δρουν ελεύθερα και είμαι ελεύθερος, όταν γνωρίζω την Ιστορία μου, όταν γνωρίζω αυτούς που πολέμησαν για να είμαι ελεύθερος και είμαι ελεύθερος, όταν δώσω την υπόσχεση στον εαυτό μου, ότι και τα παιδιά μου θα γεννηθούν ελεύθερα, γιατί :
« Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα.»
Κωστής Παλαμάς
Ευάγγελος Π. Γαβρίλης
Ταξίαρχος ε.α
Παιδαγωγός (ΕΚΠΑ)
Σύμβουλος Εργασιακής Ψυχικής Υγείας
&
Επαγγελματικού Προσανατολισμού (MSc)
