Την πλήρη ψηφιοποίηση των αρμάτων Leopard 2 A4, την εκκίνηση μελέτης σκοπιμότητας προμήθειας νέων τορπιλών για ΠΝ, την προμήθεια αντα...
Σε ότι αφορά το πρώτο πρόγραμμα αυτό σημαίνει ότι το σύνολο των αρμάτων μάχης Leopard-2HEL και 2A4 θα έχουν ένα κοινό σύστημα τακτικών δεδομένων μάχης και θα μπορούν να επικοινωνούν τόσο μεταξύ τους όσο και με τις διοικήσεις τους προκειμένου να υπάρχει μια ολοκληρωμένη εικόνα του πεδίου μάχης.
Η αρχή είχε γίνει με τα άρματα μάχης Leopard 2HEL και τα οχήματα υποστήριξής τους που εφοδιάστηκαν με τερματικά του ΣΔΕ "Ηνίοχος".
Τώρα ήρθε η σειρά των Leopard 2 A4 τα οποία θα εφοδιαστούν επίσης με ανάλογο σύστημα (πιθανότερο και σύμφωνα με πληροφορίες το iBMS της Intracom) μέσω του οποίου θα συμπληρωθεί η «αλυσίδα» ψηφιοποίησης στο κύριο αρματικό δυναμικό των ΕΔ.
Χάρη στην υιοθέτηση του τακτικού συστήματος μάχης στο σύνολο των επιλαρχιών του Δ΄ΣΣ θα υπάρχει άμεση διασύνδεση όλων των αρμάτων τόσο μεταξύ τους, όσο και με ανεξάρτητους αισθητήρες πεδίου μάχης, ραντάρ αντιπυροβολικού, UAV Sperwer, συστήματα νυκτερινής παρατήρησης, τα επιθετικά ελικόπτερα Αpache κ.α. τα οποία σε συνδυασμό με τα αντίστοιχα συστήματα των Pzh-2000GR, MLRS και Μ-109 (ΣΤΤΕΠ «ΔΙΑΣ») θα δίνουν τη δυνατότητα στον διοικητή να αναθέτει στόχους αλλά και στα πληρώματα των μέσων μια ολοκληρωμένη εικόνα του πεδίου μάχης με τις θέσεις του εχθρού και των φίλιων τμημάτων.
Αυτό θα επιτρέψει και την εφαρμογή ολοκληρωμένης μεθόδου «αισθητήρα-μέσων πυρός» ("Sensor-to-Shooter") που έχει αναπτύξει ήδη από το 2010 ο Ε.Σ.
Πρόκειται για την διασύνδεση των διαφόρων αισθητήρων με τα διάφορα μέσα εκπομπής πυρών (άρματα μάχης, Α/Κ πυροβόλα PzH-2000, Μ-109 και MLRS) η οποία επιτρέπει την σε πραγματικό χρόνο υλοποίηση της αλυσίδας «εντοπισμός-αναγνώριση-κατάδειξη- προσβολή - επιβεβαίωση καταστροφής» των εχθρικών στόχων.
Τα UAV εντοπίζουν και αναγνωρίζουν τους εχθρικούς στόχους και οι Κινητοί Επικοινωνιακοί Κόμβοι (ΚΕΚ) μεταδίδουν σε πραγματικό χρόνο πληροφορίες και δεδομένα στοχοποίησης στις μονάδες κρούσης/πυρός.
Σε ότι αφορά το θέμα της μελέτης σκοπιμότητας προμήθειας τορπιλών τα προβλήματα είναι γνωστά.
Σε μια περίοδο που η Τουρκία υστερεί προσωρινά στον υποβρύχιο στόλο, καθώς θα παραλάβει τα δικά της T-214, αρκετά αργότερα (η παραλαβή των πρώτων «χάνεται κάπου στα μέσα της επόμενης δεκαετίας) το ΠΝ είναι αναγκασμένο να επιχειρεί με τις παλιές τορπίλες SUT Mod 0, SST- 4 και Mk37, οι οποίες όχι μόνο δεν αναδεικνύουν την επιχειρησιακή ανωτερότητα των Type 214, αντίθετα θέτουν σε κίνδυνο το ίδιο το υποβρύχιο καθώς πρέπει να πλησιάσει πολύ κοντά στο στόχο για την πραγματοποίηση της βοής.
Σημειώνεται ότι στη δεκαετία ρου ΄80 , το ΠΝ προμηθεύτηκε 109 τορπίλες SUT Mod 0 βαρέως τύπου, της της Atlas Elektronik (τότε AEG ), για τον εξοπλισμό των υποβρυχίων Type 209.
Το ΠΝ χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα την γερμανικής κατασκευής SST- 4 κατά στόχων επιφανείας,, την αμερικανικής κατασκευής Mk37 για εμπλοκή εχθρικών υποβρυχίων και την διπλού ρόλου ικανή για χρήση τόσο εναντίον σκαφών επιφανείας όσο και εναντίον υποβρυχίων, γερμανικής κατασκευής SUT
Οι υποψήφιες τορπίλες
Κύρια υποψήφια τορπίλη πρόκειται να είναι η DM2A4 Seehecht της γερμανικής STN Atlas η οποία συνιστά εξέλιξη της πετυχημένης τορπίλης DM2A3 της ίδιας εταιρείας.
Πρόκειται για τορπίλη ενσύρματης καθοδήγησης των 533 χλστ. και είναι διπλού ρόλου δηλαδή μπορεί να προσβάλει σκάφη επιφανείας όσο και υποβρύχια
Η καθοδήγηση της DM2A4 είναι συνδυασμός από ενσύρματη καθοδήγηση (μέσω οπτικής ίνας, κάτι που την κάνει την πρώτη επιχειρησιακή τορπίλη που καθοδηγείται από οπτική ίνα) και ενεργού και παθητικού σόναρ και μαγνητικού πυροσωλήνα.
Η DM2A4 κινείται από ηλεκτροκινητήρα με ενέργεια που παρέχεται από συσσωρευτές. Φέρει κεφαλή 260 χλγρ. υψηλής εκρηκτικότητας PBX (Polymer-bonded explosive) πολυμερούς συνδεδεμένου εκρηκτικού, με ισοδύναμη ισχύ 460 χλγρ. ΤΝΤ, ενώ ανάλογα με την έκδοση είναι ικανή για επίτευξη μέγιστης ταχύτητας της τάξης των 50 κόμβων (92,6 χ.α.ω.) και εμβέλεια έως και 50 χλμ.
Η γαλλική F 21 της DCNS
Η γαλλική τορπίλη F21 που αναπτύσσει και παράγει η DCNS πρόκειται να εξοπλίσει τα νέα γαλλικά και συμβατικά πυρηνοκίνητα επιθετικά υποβρύχια (SSN) των κλάσεων “Rubis”, “Barracuda” και “Le Terrible”.
Η F21 είναι μια από τις υποψηφιότητες για το πρόγραμμα των τορπιλών των Type 214 του ΠΝ. Μέχρι και το 2014 είχαν παραγγελθεί από τη γαλλική διεύθυνση εξοπλισμών (DGA) 45 τορπίλες, ενώ ο συνολικός αριθμός για τις ανάγκες του γαλλικού Ναυτικού ανέρχεται στις 93. Η ταχύτητα της τορπίλης, ανάλογα με το προφίλ επίθεσης και την επιδιωκόμενη απόσταση προσβολής, ποικίλει μεταξύ 25 και 50 κόμβων.
Η αυτονομία της ανέρχεται στη 1 ώρα και η εμβέλειά της υπερβαίνει τα 50 χλμ. Το επιχειρησιακό της βάθος είναι από τα 10 μ. μέχρι και τα 500 μ. κάτι που σημαίνει πως το όπλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο σε επιχειρήσεις σε ρηχά νερά όσο και να εξαπολυθεί εναντίον στόχων που πλέουν σε μεγάλα βάθη.
Η καθοδήγηση της τορπίλης συνίσταται από ενσύρματη καθοδήγηση και συνδυασμό παθητικού και ενεργού σόναρ. Το μήκος της τορπίλης είναι 6 μ. το βάρος της 1.200 χλγρ. και η πολεμική κεφαλή της, τύπου PBX B2211, είναι 250 χλγρ. Όπως αναφέρεται, η τορπίλη είναι πλήρως συμβατή με το σύστημα διαχείρισης μάχης των Type 214 ISUS 90-15.
Black Shark
Η τορπίλη Βlack Shark της ιταλικής Whitehead Sistemi Subacquei είναι η έτερη βασική υποψηφιότητα για το πρόγραμμα απόκτησης νέων τορπιλών των 533 χλστ. για τα υποβρύχια Type 214. Είναι τορπίλη ενσύρματης καθοδήγησης, ενσωματώνοντας προωστικό σύστημα εξαιρετικά χαμηλού θορύβου με τη χρήση ηλεκτρικών συσσωρευτών.
Η Black Shark δεν αντιμετωπίζει προβλήματα μείωσης της απόδοσής της σε μεγάλα βάθη καθώς δεν χρησιμοποιεί προωθητικό σύστημα εσωτερικής καύσης Otto fuel Ι ή II. Σε ότι αφορά τις επιδόσεις του όπλου αυτές εκτιμούνται σε εμβέλεια 50 χλμ. με ταχύτητα 52 κόμβων ενώ παρέχεται και η εκτίμηση των 75-90 χιλιομέτρων με ταχύτητα 12 κόμβων. Φέρει κεφαλή υψηλής εκρηκτικότητας ενώ έχει συνολικό μήκος 6,3 μέτρα.
Mk 48 ADCAPΤ
Ένα ακόμη πιθανά υποψήφιο όπλο για τα υποβρύχια Type 214 είναι και η αμερικανική τορπίλη ΜΚ 48 στην προηγμένη της μορφή, δηλαδή Αυξημένης Ικανότητας (ADCAP) επίσης των 533 χλστ. Η αρχική έκδοση τέθηκε σε υπηρεσία το 1972 με την έκδοση ADCAP να μπαίνει σε υπηρεσία το 1988 και την πλέον εξελιγμένη έκδοση CBASS να παρουσιάζεται το 2008.
Το κύριο σημείο διαφοροποίησης της τορπίλης σε σχέση με άλλες αφορά το προωστικό της σύστημα που βασίζεται σε εμβολοφόρο κινητήρα εσωτερικής καύσης που τροφοδοτείται από καύσιμο Otto II.
Το πλεονέκτημα παρόμοιων συστημάτων πρόωσης είναι η μεγαλύτερη ταχύτητα σε σχέση με τους συσσωρευτές, όμως παρουσιάζουν πολύ μεγαλύτερο επίπεδο θορύβου και κατά συνέπεια μπορούν να εντοπιστούν από τον αντίπαλο, ενώ ταυτόχρονα ενέχει και ο κίνδυνος πρόκλησης ατυχημάτων. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που το ΠΝ παραδοσιακά προτιμά τις τορπίλες που βασίζονται σε ηλεκτρική πρόωση. Πάντως στην έκδοση Mod6 αναφέρεται πως στην τορπίλη έχουν γίνει επεμβάσεις για τη μείωση του ακουστικού ίχνους του όπλου.
Τέλος το πρόγραμμα που αποφασίστηκε για τα 21 συστήματα SHORAD TOR M1 του Στρατού είναι η επέκταση ζωής των βλημάτων τους 9K330.
Το SA-15 TOR-M1, που χρησιμοποιείται από τις Ελληνικές και Κυπριακές Ένοπλες Δυνάμεις σχεδιάστηκε τη δεκαετία του '80 για την αντικατάσταση του SA-8B και του SA-6. Αποτελεί ένα ολοκληρωτικά ανεξάρτητο, χαμηλού έως μεσαίου ύψους βολής, σύστημα αεράμυνας, ικανό για παρακολούθηση, διοίκηση και έλεγχο, εκτόξευση και καθοδήγηση πυραύλων και λειτουργία πάνω σε ένα και μόνο όχημα. Το σασί βασίζεται στο ερπυστριοφόρο όχημα GM-5955 και το SA-15 είναι το μόνο SHORAD στον κόσμο ικανό εντοπίζει και να καταστρέφει συγχρόνως δύο στόχους σε οποιοδήποτε καιρό και οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.
Το TOR-M1 μπορεί να αντιμετωπίσει πυραύλους cruise, κατευθυνόμενες βόμβες, ελικόπτερα και αεροσκάφη που πετούν σε πολύ χαμηλό ύψος και είναι δύσκολο να εντοπιστούν.
ΠΗΓΗ: http://www.pronews.gr
