«Αλλαγή του Συστήματος Αξιολόγησης των Στελεχών των Ε.Δ.» Άρθρο του Γ. Γραμματέα της ΕΣΠΕΕΣ στο kransogr

Γράφει ο Υπλγός (ΠΒ) Μακράκης Αθανάσιος

Γεν. Γραμματέας Ε.Σ.ΠΕ.Ε.Σ.

Ως αδήριτη πλέον ανάγκη αποτελεί η βελτίωση του συστήματος αξιολόγησης απόδοσης του προσωπικού λόγω των δομικών αλλαγών που έχουν συντελεστεί στις Ένοπλες Δυνάμεις, όπως της στελέχωσής τους από μόνιμο ανθρώπινο κεφάλαιο και της επαύξησης του μορφωτικού επιπέδου του, που καταδεικνύουν εν τέλει την εμπράκτως αδιαμφισβήτητη ωριμότητά τους.

Η αξιολόγηση λοιπόν του προσωπικού, θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως μια διαδικασία ανταλλαγής πληροφοριών προς όλες τις κατευθύνσεις επ’ ωφελεία των Ενόπλων Δυνάμεων και του σκοπού που επιτελεί. Αυτό όμως εμπεριέχει, για την αξιοπιστία της αξιολόγησης, την απελευθέρωση του συστήματος, δημιουργώντας ένα πρωτοποριακό μοντέλο, αλλά με την προϋπόθεση της δημιουργίας ενός πλαισίου μη διατάραξης της στρατιωτικής πειθαρχίας που εμφαίνεται αρχικώς ότι μπορεί να προκληθεί από τη διαδικασία της εφαρμογής της αξιολόγησης του υφιστάμενου προς τον προϊστάμενο. Βέβαια, αυτό προσπελάζεται με επαρκώς δομημένες διαδικασίες αξιολόγησης του οργάνου συνεργασίας και όχι του προσώπου (Βλ. ΔΕΦΑΘ 1492/1987 κ.α.).

Όπως γνωρίζουμε με το υπάρχον σύστημα αξιολόγησης, περιέρχονται στοιχεία στην Υπηρεσία μόνο από τον προϊστάμενο για τη γνώμη που σχημάτισε για το προσωπικό του και όχι  από τον υφιστάμενο προς το φυσικό του διοικητή με αποτέλεσμα να μην ενυπάρχει σε κάθε  περίπτωση μια ολοκληρωμένη και σφαιρική αντίληψη καθώς και μια ολιστική προσέγγιση της λειτουργίας του όλου οργανισμού.

Εν πάση περιπτώσει, η αξιολόγηση δύναται εκσυγχρονιστικά να επεκταθεί αμφίπλευρα, σε οριζόντιο και κάθετο ιεραρχικό επίπεδο, σε όλη την κλίμακα της διοίκησης ανάλογα με τη δομή και τη σύσταση των Μονάδων, ευελπιστώντας καθ’ αυτό τον τρόπο η ανταλλαγή πληροφόρησης (επαναπληροφόρηση) να αποκτήσει εξέχουσα σημασία για όλες τις πλευρές (προϊστάμενο-υφιστάμενο - όργανα ιδίου ιεραρχικού επιπέδου, εφόσον βέβαια ενυπάρχει συνεργασία). Το αποτέλεσμα θα είναι άντληση γνώσης, των δυνατών και αδύνατων σημείων όλων των πλευρών προς αυτοβελτίωση και εξέλιξη αλλά σε κάθε περίπτωση η υπηρεσία θα δύναται να θέσει τα συλλεχθέντα στοιχεία προς εκμετάλλευση και ορθή διαχείριση του προσωπικού της.

Έτσι, ενισχύεται η αντικειμενικότητα, εξαλείφεται ο μονοδιάστατος υποκειμενικός χαρακτήρας ενός-δύο οργάνων αξιολόγησης του ισχύοντος καθεστώτος, ελαχιστοποιούνται φαινόμενα κατάχρησης εξουσίας, αναδύονται πραγματικοί ηγέτες, επαυξάνεται το ενδιαφέρον του προϊσταμένου για τον υφιστάμενο, όπως αντιστρόφως «υποχρεωτικά» ισχύει, και ο τελευταίος μέσα από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, αναφορικά με τη νόμιμη μέριμνα που του αποδίδεται, γίνεται περισσότερο αποδοτικός. Η όλη ενέργεια της αξιολόγησης, όπως εφαρμόζεται άλλωστε από σύγχρονους επιτυχημένους οργανισμούς, απαλλαγμένους από αυτοπεριορισμούς και στερεοτυπικά προσκόμματα και αποδεικνυόμενη μέσα από επιστημονική γνώση, θα επιφέρει ευχαριστημένους προϊσταμένους-υφισταμένους προς το συμφέρον των Ενόπλων Δυνάμεων, που μετουσιώνεται βέβαια στην επαυξημένη αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα, διερχόμενη εν τοις πράγμασι δια της δημιουργίας αντικειμενικών δεικτών παραγωγικότητας.