Αυτό που ζουν οι στρατιωτικοί δεν το περίμεναν ούτε στα χειρότερα σενάριά τους. Από την αναμονή της καταβολής του υπόλοιπου 50% που προ...
Αυτό που ζουν οι στρατιωτικοί δεν το περίμεναν ούτε στα χειρότερα σενάριά τους. Από την αναμονή της καταβολής του υπόλοιπου 50% που προέβλεπε η απόφαση του ΣτΕ , έχουν φθάσει σε σημείο απόγνωσης αφού δεν γνωρίζουν πότε τελικά μπορούν να πάρουν σύνταξη! Ο εγκλωβισμός τους είναι απίστευτος και το ερώτημα που κυκλοφορεί από τον έναν στον άλλον είναι αν πρέπει να παραιτηθούν άμεσα ή όχι.
Όσοι υποστηρίζουν ότι τώρα πια δεν έχει κανένα νόημα, έχουν να αντιμετωπίσουν την αντίθετη άποψη : τι θα γίνει αν τα “μέτρα” και οι “περικοπές” φθάσουν και στο εφάπαξ; Και μόνο το ερώτημα είναι αρκετό για να πείσει αρκετούς να ετοιμάσουν την παραίτησή τους.
Όσοι υποστηρίζουν ότι τώρα πια δεν έχει κανένα νόημα, έχουν να αντιμετωπίσουν την αντίθετη άποψη : τι θα γίνει αν τα “μέτρα” και οι “περικοπές” φθάσουν και στο εφάπαξ; Και μόνο το ερώτημα είναι αρκετό για να πείσει αρκετούς να ετοιμάσουν την παραίτησή τους.
Το χειρότερο που έγινε με την κατάθεση της τροπολογίας του υπουργείου Οικονομικών ,είναι ένα και ελπίζουμε να το έχουν κατανοήσεις στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Τα όποια ψήγματα εμπιστοσύνης υπήρχαν στους στρατιωτικούς για τις διαβεβαιώσεις πολιτικών εξανεμίστηκαν. Κανείς δεν αισθάνεται την παραμικρή σιγουριά για το αύριο. Για πολλοστή φορά διαπίστωσαν ότι η Πολιτεία τους αντιμετωπίζει ως τον τελευταίο τροχό της αμάξης και δεν δίνει καμία απολύτως σημασία στις όποιες επιπτώσεις έχουν αποφάσεις και ενέργειες ,όπως αυτή της κατάθεσης τροπολογίας για το συνταξιοδοτικό τους.
Ποιος λοιπόν θα πειστεί από τις όποιες διαβεβαιώσεις υπάρξουν ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να πειραχθεί το εφάπαξ των στρατιωτικών. Όταν είναι γνωστή η απέχθεια που έχουν τα τεχνικά κλιμάκια των δανειστών για το εφάπαξ. Όχι μόνο των στρατιωτικών αλλά όλου του κόσμου!
Τα επιπλέον χρόνια που “φορτώνονται” οι στρατιωτικοί για να μην ξεχνιόμαστε σημαίνει περισσότερες μεταθέσεις μ΄ ότι αυτό συνεπάγεται. Κυρίως έξοδα και αναστάτωση της οικογενειακής τους ζωής σε ηλικίες που φυσικολογικά θα έπρεπε να είναι πιο “χαλαροί”. Θα ρισκάρουν να παραμείνουν θέτοντας σε κίνδυνο το τελευταίο που τους έχει απομείνει και είναι το εφάπαξ τους; Ο καθένας ξεχωριστά θα πάρει τη δική του απόφαση με βαση την δική του “ζυγαριά”. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει για απαισιοδοξία όσους προβλέπουν ότι το επόμενο διάστημα θα υπάρξει νέο μεγάλο κύμα φυγής από τις ΕΔ.
