Γράφει ο Κωνσταντίνος Βουλγαράκης Υποναύαρχος ε.α ΠΝ Όσοι υπηρετήσαμε στο Πολεμικό Ναυτικό, γνωρίζουμε ότι υπάρχει «πλαίσιο» διαδικ...
Γράφει ο Κωνσταντίνος Βουλγαράκης
Υποναύαρχος ε.α ΠΝ
Όσοι υπηρετήσαμε
στο Πολεμικό Ναυτικό, γνωρίζουμε ότι υπάρχει «πλαίσιο» διαδικασιών αξιολόγησης
και επιλογής του ανθρώπινου δυναμικού του, ελέγχου της απόδοσης και των
προσόντων των στελεχών μας, των τοποθετήσεων και της ιεραρχικής εξέλιξης τους, αυστηροί
κώδικες διοίκησης και πειθαρχίας στη λειτουργία τους...
που μπορεί μεν να μην
είναι το τέλειο, αλλά σαφώς είναι μακράν το καλύτερο και το πληρέστερο (πλαίσιο),
έναντι οποιουδήποτε άλλου …. εν Ελλάδι !! Πάνω όμως και απ’ αυτό (το πλαίσιο),
υπάρχει η «παράδοση» στο ΠΝ, που πολλές φορές υπερισχύει, συμπληρώνει και
διορθώνει …. τις ενδεχόμενες αδυναμίες των κανονισμών ή και ενίοτε, τις ….. «παραμορφώνει»
!!
Έτσι,
πολλές φορές στη διαδρομή μας αυτή, ακούσαμε, διαπιστώσαμε και (ίσως) ομολογήσαμε,
αναφερόμενοι …… σ’ «ΑΥΤΟΝ» (της εμφανούς εξαίρεσης) : τι να κάνουμε ήταν
ανεπαρκής!! ή δεν είχε την ανάλογη εμπειρία!! ή αλεξιπτωτιστής ήταν!! ή μας τον
επέβαλλαν!! ή ήλθε, είδε και απήλθε!! ή ….. ή …. ή …. έλα μωρέ, τι περίμενες
απ’ αυτόν!!
«ΑΥΤΟΝ» (τον συνάδελφο)
δηλαδή, που …. δεν άξιζε ή δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στη «θέση ευθύνης» και
στα καθήκοντα που αναλάμβανε. Όλοι οι εμπλεκόμενοι, μ’ αυτή τη στρεβλή αξιολόγηση
και επιλογή, βασιζόντουσαν στο γεγονός ότι : «στη μπουνάτσα, μπορούν και
ταξιδεύουν οι ερασιτέχνες, ακόμα και οι άσχετοι, ενώ ακόμα και στη φουρτούνα,
…. κάποιος ικανός θα βρεθεί δίπλα σ’ ΑΥΤΟΝ και θα τον ξελασπώσει, ώστε ….. να
μην εκτεθούμε»!! Όταν όμως τα πράγματα στράβωναν και έρχονταν «η ώρα η κακιά
και δύσκολη», τότε …. η «ζημιά» ήταν μοιραία αναπόφευκτη και ανεπανόρθωτη!!
Τότε φρόντιζαν «ΑΥΤΟΝ» να τον καταχωνιάσουν κάπου διακριτικά …. για να ξεχαστεί
και έτσι να απενοχοποιηθεί και όλο το σύστημα …. που συνωμότησε μαζί του.
Το
αν «ΑΥΤΟΣ» επιζητούσε και επιδίωκε ο ίδιος να αναλάβει ….. τη «θέση ευθύνης» ή
του την ανέθετε “by the book”
το Ναυτικό, είναι ανεξάρτητο της τελικής ευθύνης του, απ’ την στιγμή που …. ΑΥΤΟΣ
την αποδέχθηκε και την ανέλαβε!!
Η
θέση μου πάντα ήταν, είναι και θα είναι ότι : όταν από «θέση ευθύνης» βλάψεις
την Υπηρεσία σου (και κατ’ επέκταση την Πατρίδα), είτε λόγω ανεπάρκειας, είτε
λόγω ανικανότητας, είτε και λόγω αδιαφορίας ή επιπολαιότητας, είσαι σε κάθε περίπτωση
εξίσου υπεύθυνος και απόλυτα υπόλογος των πράξεων σου ….. χωρίς κανένα
ελαφρυντικό!! Σε κάθε δε περίπτωση, θα πρέπει να αποδίδονται ευθύνες, όχι μόνο
λόγω του κανονισμού και της δεοντολογίας, αλλά και διότι, θα πρέπει –με κάθε
ευκαιρία- να εκπέμπονται τα ….. «κατάλληλα μηνύματα», προς τους νεότερους και
λοιπούς μελλοντικούς «επίδοξους», φιλόδοξους μεν, αλλά ανεπαρκείς δε …. ηγέτες!!
«Καλά παιδιά»
και «ωραίους τύπους», μπορούμε να τους δεχθούμε για παρέα, άντε και να τους ανεχθούμε
…. στη «δούλεψη» ΜΑΣ, κάνοντας τα στραβά μάτια στην ανεπάρκεια τους, αλλά όταν
πρόκειται να αναλάβουν «θέση ευθύνης», να Κυβερνήσουν δηλαδή ανθρώπους, πληρώματα
και λαούς, τότε ΚΑΝΕΝΑΣ μας δεν δικαιούται να λέει : σιγά μωρέ, ο μοναδικός είναι
!? ή …. ‘ντάξει ρε και τι έγινε, μια από τα ίδια …. τι είχαμε, τι χάσαμε!?
Και αυτό ΓΙΑΤΙ,
….. καμιά φορά και τα γερά σκαριά βουλιάζουνε !!
Τώρα, αν νομίζετε
ότι, αυτή η ναυτική ιστορία είναι άκαιρη και άσχετη, τότε ή δεν ξέρετε από θάλασσα
(πως βουλιάζει ένα βαπόρι) ή …. δεν αντιλαμβάνεστε την κατάσταση γύρω σας (ότι
είστε πλήρωμα πάνω στο βαπόρι)!!
