Οι κυβερνήτες των πολεμικών μας πλοίων έχουν πλέον ένα απαραίτητο “αξεσουάρ” δίπλα στους ναυτικούς τους χάρτες. Είναι το … “κομπιουτερ...
Οι κυβερνήτες των πολεμικών μας πλοίων έχουν πλέον ένα απαραίτητο
“αξεσουάρ” δίπλα στους ναυτικούς τους χάρτες. Είναι το …
“κομπιουτεράκι”. Μ΄ αυτό που κάνουν γρήγορα αριθμητικές πράξεις για να
υπολογίζουν πόσο πετρέλαιο καταναλώνουν σε κάθε κίνηση που θέλουν να
κάνουν!
Κυνηγώντας φρεγάτες και κορβέτες των Τούρκων στο Αιγαίο όλο και συχνότερα , οι κυβερνήτες των πολεμικών πλοίων έχουν φορτωθεί με το άγχος της οικονομίας!
Για να ακούνε μετά και τα …βαθυστόχατα σχόλια όλων
μας που από την ασφάλεια του καναπέ και του γραφείου μας αναρωτιόμαστε
με περισσή …δυσαρέσκεια γιατί φθάνουν οι Τούρκοι μέχρι το Σούνιο.
Κυνηγώντας φρεγάτες και κορβέτες των Τούρκων στο Αιγαίο όλο και συχνότερα , οι κυβερνήτες των πολεμικών πλοίων έχουν φορτωθεί με το άγχος της οικονομίας!
Έχουν ασπρίσει τα μαλλιά όσων αξιωματικών υπηρετούν τα τελευταία χρόνια στα πλοία του Στόλου. Ειδικά σ΄ αυτά που έχουν την ευθύνη να μην αφήνουν ούτε ένα μίλι τους Τούρκους να πλέουν ανενόχλητοι. Και το καταφέρουν πάντα καλά αυτό.
Ίσως γιατί -ευτυχώς- πολλές φορές προτιμούν να είναι “απείθαρχοι” ,κλείνουν το …κομπιουτεράκι και “τα δίνουν όλα” για να νοιώθουν οι Τούρκοι την “ανάσα” τους.
Και μπορεί κάποιοι στον Στόλο να δυσανασχετούν για το …πετρέλαιο. Ξεχνώντας ίσως από την πιεση της κρίσης ότι δεν είναι αυτό το ζητούμενο της αποστολής που έχουν.
Τα γράφουμε αυτά για όσους επιμένουν να μεταφέρουν στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία την εικόνα του “ολα πάνε καλά”. Δεν πάνε καλά και το καθήκον τους είναι να το πούνε. Και να το πούνε δυνατά. Δεν είναι ώρα για παιχνίδια εξουσίας και κρίσεων. Είναι ώρα ευθύνης.
