Ο κύβος ερρίφθη. Κατά την τελευταία, προ ημερών, συνάντηση των τριών αρχηγών συμφωνήθηκε η επιβολή ενιαίου φόρου στα ακίνητα, αλλά κα...
Ο κύβος ερρίφθη. Κατά την
τελευταία, προ ημερών, συνάντηση των τριών αρχηγών συμφωνήθηκε η
επιβολή ενιαίου φόρου στα ακίνητα, αλλά και στα αγροτεμάχια. Εκτός
φορολογήσιμης ύλης θα παραμείνουν τα ακίνητα αξίας έως 50.000.
Επ’ αυτού του σκεπτικού προτείνονται δύο εκδοχές οι οποίες λίγο ή πολύ καταλήγουν στον ίδιο παρανομαστή.
Επισημαίνεται πως κατά το Υπουργείο Οικονομικών, το σύνολο της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων πολιτών αγγίζει το μυθικό ποσό του 1,3 τρισ. ευρώ, πλησιάζει δηλαδή το συνολικό δημόσιο χρέος της Ιταλίας. Ασύλληπτο, αλλά όμως αληθινό.
Εντυπωσιακό είναι και το ύψος της αξίας των ιδιόκτητων αγροτεμαχίων και των εκτός Σχεδίου Πόλεως ακινήτων, που αγγίζει τα 450 δισ. ευρώ. Είναι προφανές πως το Υπουργείο Οικονομικών ανακάλυψε μία δεξαμενή εσόδων, η οποία για πολλές δεκαετίες παρέμενε σχετικά στο απυρόβλητο.
Το «κεραμίδι» δεν φορολογήθηκε ποτέ στη μεταπολεμική Ελλάδα, όσο φορολογήθηκε στις άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες. Άλλωστε, το δόγμα του ελληνικού (βαλκανικού) καπιταλισμού ήταν πάντα: «Όσο τραβά η οικοδομή, όλα πηγαίνουν καλά». Μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες δηλαδή, διότι στη συνέχεια τα πράγματα άλλαξαν άρδην.
Συμπέρασμα. Η γη στην Ελλάδα πλέον φορολογείται και θα φορολογείται εσαεί. Παρά τις αντιρρήσεις των παραδοσιακών βαρόνων της Νέας Δημοκρατίας και των βουλευτών που ανήκουν στην κατηγορία των πλουσιοτέρων ιδιοκτητών ακινήτων της χώρας, σε πείσμα των πελατειακών σχέσεων, ο φόρος ακίνητης περιουσίας από το 2014 φαίνεται πως αποτελεί πραγματικότητα.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, το Υπουργείο Οικονομικών κατέληξε, όπως δημοσιεύει το «Βήμα της Κυριακής», σε δύο πίνακες. Ο πρώτος προβλέπει αφορολόγητη αξία ακινήτου έως 100.000 ευρώ. Ο δεύτερος πίνακας και κατά τους αρμοδίους του Υπ. Οικονομικών είναι και πιθανότερο να υιοθετηθεί, προβλέπει ανώτερο ύψος αφορολόγητης αξίας ακινήτου τα 50.000 ευρώ.
Η κλίμακα των φόρων ανά αξία ακινήτου, σύμφωνα με τις αντικειμενικές αξίες που θα υιοθετηθούν και όπως λέει το Υπουργείο, θα εφάπτονται των εμπορικών αξιών, έχει ως εξής:
Πίνακας 1. Ανώτερη αφορολόγητη αξία ακινήτου 100.000 ευρώ
Πίνακας 2. Ανώτερη αφορολόγητη αξία ακινήτου 50.000 ευρώ
Παράθυρο για…. διευκολύνσεις και διακανονισμούς
Τι θα γίνει όμως, με τα ακίνητα των νομικών προσώπων; Εδώ, τα πράγματα μπερδεύονται και κατά τους αρχιτέκτονες του προτεινόμενου ενιαίου φόρου ακινήτων, η φορολόγηση αυτής της μερίδας ακινήτων θα πραγματοποιείται ανάλογα με τη φύση (;) και την έκταση τους. Με λίγα λόγια, το ζήτημα θα σηκώνει συζήτηση.
Στην Ελλάδα ,μέχρι τώρα τουλάχιστον, κάθε τέτοια συζήτηση οδηγεί αναπόφευκτα σε εκρήξεις.... «αλληλοκατανόησης».
Επ’ αυτού του σκεπτικού προτείνονται δύο εκδοχές οι οποίες λίγο ή πολύ καταλήγουν στον ίδιο παρανομαστή.
Επισημαίνεται πως κατά το Υπουργείο Οικονομικών, το σύνολο της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων πολιτών αγγίζει το μυθικό ποσό του 1,3 τρισ. ευρώ, πλησιάζει δηλαδή το συνολικό δημόσιο χρέος της Ιταλίας. Ασύλληπτο, αλλά όμως αληθινό.
Εντυπωσιακό είναι και το ύψος της αξίας των ιδιόκτητων αγροτεμαχίων και των εκτός Σχεδίου Πόλεως ακινήτων, που αγγίζει τα 450 δισ. ευρώ. Είναι προφανές πως το Υπουργείο Οικονομικών ανακάλυψε μία δεξαμενή εσόδων, η οποία για πολλές δεκαετίες παρέμενε σχετικά στο απυρόβλητο.
Το «κεραμίδι» δεν φορολογήθηκε ποτέ στη μεταπολεμική Ελλάδα, όσο φορολογήθηκε στις άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες. Άλλωστε, το δόγμα του ελληνικού (βαλκανικού) καπιταλισμού ήταν πάντα: «Όσο τραβά η οικοδομή, όλα πηγαίνουν καλά». Μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες δηλαδή, διότι στη συνέχεια τα πράγματα άλλαξαν άρδην.
Συμπέρασμα. Η γη στην Ελλάδα πλέον φορολογείται και θα φορολογείται εσαεί. Παρά τις αντιρρήσεις των παραδοσιακών βαρόνων της Νέας Δημοκρατίας και των βουλευτών που ανήκουν στην κατηγορία των πλουσιοτέρων ιδιοκτητών ακινήτων της χώρας, σε πείσμα των πελατειακών σχέσεων, ο φόρος ακίνητης περιουσίας από το 2014 φαίνεται πως αποτελεί πραγματικότητα.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, το Υπουργείο Οικονομικών κατέληξε, όπως δημοσιεύει το «Βήμα της Κυριακής», σε δύο πίνακες. Ο πρώτος προβλέπει αφορολόγητη αξία ακινήτου έως 100.000 ευρώ. Ο δεύτερος πίνακας και κατά τους αρμοδίους του Υπ. Οικονομικών είναι και πιθανότερο να υιοθετηθεί, προβλέπει ανώτερο ύψος αφορολόγητης αξίας ακινήτου τα 50.000 ευρώ.
Η κλίμακα των φόρων ανά αξία ακινήτου, σύμφωνα με τις αντικειμενικές αξίες που θα υιοθετηθούν και όπως λέει το Υπουργείο, θα εφάπτονται των εμπορικών αξιών, έχει ως εξής:
Πίνακας 1. Ανώτερη αφορολόγητη αξία ακινήτου 100.000 ευρώ
Πίνακας 2. Ανώτερη αφορολόγητη αξία ακινήτου 50.000 ευρώ
Παράθυρο για…. διευκολύνσεις και διακανονισμούς
Τι θα γίνει όμως, με τα ακίνητα των νομικών προσώπων; Εδώ, τα πράγματα μπερδεύονται και κατά τους αρχιτέκτονες του προτεινόμενου ενιαίου φόρου ακινήτων, η φορολόγηση αυτής της μερίδας ακινήτων θα πραγματοποιείται ανάλογα με τη φύση (;) και την έκταση τους. Με λίγα λόγια, το ζήτημα θα σηκώνει συζήτηση.
Στην Ελλάδα ,μέχρι τώρα τουλάχιστον, κάθε τέτοια συζήτηση οδηγεί αναπόφευκτα σε εκρήξεις.... «αλληλοκατανόησης».
