ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ με σχετική έκπληξη την εγκύκλιο με τους αναλυτικούς πίνακες του υπουργείου Οικονομικών για τις περικοπές στους μισθούς των δ...
ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ με σχετική έκπληξη την εγκύκλιο με τους αναλυτικούς
πίνακες του υπουργείου Οικονομικών για τις περικοπές στους μισθούς των
δημοσίων υπαλλήλων και στα ειδικά μισθολόγια. Και λέμε με έκπληξη,
όχι... προφανώς για τα ποσοστά των μειώσεων που
έχουν ήδη νομοθετηθεί και ήταν αναμενόμενα, αλλά για το πρωτοφανές ύψος
στο οποίο κατρακύλησαν πλέον...
οι βασικοί μισθοί σε μια σειρά κλάδων που
εκπροσωπούν τους θεσμούς στους οποίους στηρίζεται η λειτουργία του
δημοκρατικού μας πολιτεύματος.Είναι αυτονόητο, βεβαίως, ότι οι έκτακτες συνθήκες στις οποίες βρίσκεται η χώρα επιβάλλουν τη συμμετοχή όλων των πολιτών στις θυσίες της ακραίας δημοσιονομικής προσαρμογής. Και, προφανώς, θα έπρεπε, επιτέλους, να κοπούν τα προκλητικά προνόμια ορισμένων. Από το σημείο, όμως, αυτό μέχρι το να συρρικνώνονται οι (βασικές) αποδοχές του αρχηγού ΓΕΣ στα 1.698 ευρώ (μικτά), ενός πρωτοδίκη στα 1.778 ευρώ, ενός γιατρού - διευθυντή του ΕΣΥ στα 1.580 ευρώ ή ενός καθηγητή Πανεπιστημίου στα 1.459 ευρώ (επαναλαμβάνουμε μικτά) η απόσταση είναι τεράστια.
Στο όνομα του καλώς νοούμενου γενικού συμφέροντος -που, όμως, καθορίστηκε από τις απαιτήσεις των πιστωτών για δραματική μείωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων ως αντάλλαγμα για τη χρηματοδότηση- φθάσαμε από το ένα άκρο (αυτό των προνομίων) στο άλλο (αυτό της πλήρους ισοπέδωσης των πάντων).
Γιατί δεν είναι ανεκτό στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, της Δικαιοσύνης, της Υγείας και της Παιδείας, δηλαδή των κύριων πυλώνων της Δημοκρατίας και της κοινωνίας, να εισπράττουν εξευτελιστικούς μισθούς που ξεκινούν κάτω από τα 1.000 ευρώ. Ούτε είναι δίκαιο οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα των δήμων ή οι καθαρίστριες νοσοκομείων, που εκθέτουν καθημερινά την υγεία τους σε κίνδυνο, να αμείβονται με μισθούς πείνας των 700 ή και των 586 ευρώ.
Από την άλλη, είναι σαφές ότι, σε μια ευνομούμενη Πολιτεία, κανείς δεν νομιμοποιείται να εγκαταλείπει την προστασία άλλων πολιτών ή να πλήττει συνανθρώπους του για να αποφύγει την εφαρμογή μέτρων. Είναι σωστό, λοιπόν, να περικόπτονται οι μισθοί δικαστών που δεν ανεβαίνουν στις έδρες, αναβάλλουν δίκες και δεν εκδίδουν αποφάσεις. Δεν είναι, όμως, καθόλου σωστό να τεθούν σε διαθεσιμότητα ακόμα και υπάλληλοι που εξαιρούνται, επειδή συνάδελφοι τους κάρφωσαν με τάβλες τα γραφεία για να μη σταλούν οι λίστες.
Η κρίση έδωσε την ευκαιρία για να μπει τάξη στο χάος του πολυδαίδαλου ελληνικού κράτους, αλλά δημιούργησε νέες αδικίες. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι θα είναι οι τελευταίες.
(ΕτΚ 25/11/2012 – ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗΣ - jevagelidis@e-typos.com)
