Πέρασαν περίπου 32 χρόνια από τότε που πέρασα για πρώτη φορά την πύλη του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Πυροβολικού στην Θήβα 07 /9 και με αφορμή τ...
Πέρασαν περίπου 32 χρόνια από τότε που πέρασα για πρώτη φορά την πύλη του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Πυροβολικού στην Θήβα 07 /9 και με αφορμή το επισκεπτήριο στον γιο μου ο οποίος κατατάχτηκε την Δευτέρα, (10 / 09 / 2012) ξαναπέρασα την ίδια πύλη με ανάμεικτα συναισθήματα αναπολώντας τα χρόνια που υπηρετούσα στον Ελληνικό Στρατό.
Θέλω εν συντομία να σας καταθέσω κάποιες εντυπώσεις – σκέψεις τόσο του παιδιού μου αλλά και δικές μου από την εικόνα που αντίκρισα κατά το τελευταίο επισκεπτήριο, πριν την ορκωμοσία, αλλά και την συζήτηση που είχα με το παιδί μου.
Το τελευταίο διάστημα οι καιρικές συνθήκες θυμίζουν καλοκαίρι, αυτό βοήθησε να ευχαριστιθούμε από το βάθος της καρδίας μας, το τελευταίο επισκεπτήριο του γιού μου. Έκανε ιδιαίτερη εντύπωση σ΄ολους τους παρευρισκόμενους η νοικοκυροσύνη η τάξη η καθαριότητα που επικρατούσε στους χώρους του Στρατοπέδου. Η άριστη συμπεριφορά του Στρατιωτικού προσωπικού και το ειλικρινές ενδιαφέρον του διοικητού του αλλά και του Λοχαγού του για ένα προσωπικό ευαίσθητο πρόβλημα του παιδιού μου. Με ακούσαν με προσοχή αλλά ήταν ήδη γνώστες του προβλήματος και είχαν δρομολογήσει διαδικασίες για την αντιμετώπιση του.
Η προκατάληψη, που είχε από τις διηγήσεις φίλων του, που υπηρέτησαν τον είχαν, προετοιμάσει αρνητικά απέναντι στη στράτευση και τον είχαν δημιουργήσει άγχος , φόβο αγωνία και στεναχώρια με τα κλασικά ερωτήματα που απασχολούν όλους τους νέους στρατιώτες. Όπως, που πάω; πως θα είναι εκεί; τι θα κάνω; τι θα κάνει η κοπέλα μου; θα μ΄ αφήσει; και ότι θα μου λείψει…. Και αλλά τόσα περίεργα ερωτήματα που βασάνιζαν το μυαλό του ,πλην όμως διαπίστωσε σε λίγες μέρες ότι τα λεγόμενα των φίλων του ήταν ανακριβή εξαιτίας της άψογης συμπεριφοράς των βαθμοφόρων . Μου διηγείτο ότι μας μιλάνε συνέχεια και ανταποκρίνονται σε κάθε απορία μας με τον καλύτερο τρόπο. Θέλουν να μας μάθουν όσα περισσότερα μπορούν ώστε να μην έχουμε πρόβλημα στην συνέχεια και για το υπόλοιπο της θητείας, μας λένε ..
Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε σ΄ όλους νεοσυλλέκτους η ομιλία του Διοικητή του Κέντρου ο οποίος τους μίλησε πρώτα σαν Διοικητής για θέματα διαμονής τάξεως ,πειθαρχίας ,εκπαίδευσης αλλά και σαν πατέρας τονίζοντας τους μακριά από τα ναρκωτικά ,προσοχή στα πάσης φύσεως ατυχήματα κλπ και ο οποίος κάνει αισθητή την παρουσία του παντού, από τον χώρο εκπαίδευσης, μέχρι και στο φαγητό των στρατιωτών . Για αυτό που έμεινε ευχαριστημένος ήταν το φαγητό όπου οι μερίδες ήταν αρκετά μεγάλες και γευστικές, ότι σέβονται οι ανώτεροι τον ελεύθερο χρόνο τους, όπου τους δίνεται η δυνατότητα να ξεκουραστούν, να περάσουν την ώρα τους στο ΚΨΜ ή στην αίθουσα internet. Ο ελεύθερος χρόνος τους δίνει δύναμη για να συνεχίσουν το απαιτητικό και κουραστικό πρόγραμμα της ημέρας.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω την Διοίκηση και το Μόνιμο προσωπικό του Κέντρου για τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται στα παιδιά μας. Τελικά στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσεως και του μνημονίου υπάρχουν ακόμη κάποιοι θεσμοί όπως είναι ο στρατός οι οποίοι λειτουργούν μεθοδικά και αποτελεσματικά κάτι που σπανίζει στις μέρες μας και θα πρέπει πάση θυσία να τους διαφυλάξουμε.
Θ.Τ.
.jpg)
