Περικοπές σε όλο το φάσμα του αμυντικού προϋπολογισμού περιλαμβάνουν τα μέτρα του «πακέτου» των 11,5 δις ευρώ που σχεδιάζει η κυβέρνηση...
Περικοπές σε όλο το φάσμα του αμυντικού προϋπολογισμού περιλαμβάνουν
τα μέτρα του «πακέτου» των 11,5 δις ευρώ που σχεδιάζει η κυβέρνηση και
τα οποία πρόκειται να οριστικοποιηθούν στο άμεσο μέλλον.
Οι περικοπές αφορούν όλους τους τομείς του προϋπολογισμού (δαπάνες προσωπικού, υποδομές, εξοπλιστικά, λειτουργικό).
Συγκεκριμένα, με βάση τις υφιστάμενες μέχρι στιγμές πληροφορίες τα
μέτρα περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τις ακόλουθες περικοπές που σε όλες
σχεδόν τις περιπτώσεις αφορούν το σύνολο των εργαζομένων στον δημόσιο
τομέα και ιδιαίτερα το ύψος των αμοιβών τους:
α. τον ευφημιστικά αποκαλούμενο «εξορθολογισμό»
(δηλαδή «συμπίεση», «πετσόκομμα», ή ότι άλλο ανάλογο) των ειδικών
μισθολογίων που συνολικά για όλη την κατηγορία ανέρχονται σε 360 εκατ.
ευρώ.
β. τον επίσης ευφημιστικά αποκαλούμενο
«εξορθολογισμό» των μισθολογικών κλιμάκων των δημοσίων υπαλλήλων
(εξαιρουμένων των ΔΕΚΟ) που ανέρχεται σε 128 εκατ. ευρώ.
γ. τη μείωση του 13ου και 14ου μισθού για τους δημόσιους υπαλλήλους που συνολικά ανέρχεται σε 339 εκατ. ευρώ
δ. την κατάργηση της αυτόματης αύξησης μισθού λόγω προαγωγής στις δυνάμεις ασφαλείας που ανέρχεται σε 165 εκατ. ευρώ.
Επισημαίνεται ότι όλα τα ανωτέρω μέτρα είναι γενικά, και μέχρις
στιγμής δεν είναι εύκολο να διαπιστωθεί αν θα εφαρμοστούν σωρευτικά,
συνδυαστικά ή επιλεκτικά και κατά πόσο θα επηρεάσουν τους μισθούς του
προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.
Επιπρόσθετα των ανωτέρω μέτρων, στον προϋπολογισμό του Υπουργείου
Εθνικής Άμυνας θα γίνουν περικοπές συνολικού ύψους 504 εκατ. ευρώ στους
ακόλουθους τομείς:
>Εξοικονόμηση λόγω επέκτασης των
χρονοδιαγραμμάτων αποπληρωμής των εξοπλιστικών προγραμμάτων που
ανέρχεται σε ύψος 437 εκατομμυρίων ευρώ.
>Εξοικονόμηση από εμπορική εκμετάλλευση –
αξιοποίηση στρατοπέδων – εγκαταστάσεων και εκμετάλλευση – αξιοποίηση
στρατιωτικών νοσοκομείων που ανέρχεται σε ύψος 32 εκατ. ευρώ.
>Περιορισμός του λειτουργικού κόστους ύψους 35 εκατ. ευρώ.
Είναι εμφανές ότι τα προαναφερόμενα περιοριστικά μέτρα, έστω
και με τις όποιες αλλαγές που θ υποστούν μέχρι την οριστικοποίηση τους
ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ
ΤΟ ΠΑΡΑΓΟΜΕΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΧΥΣ ΚΑΙ Η
ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.
Η εφαρμογή τους όμως, πέραν πάσης αμφιβολίας και εκτίμησης,
αποδεικνύει (για πολλοστή φορά) την ορθότητα της λαϊκής ρήσης, «στερνή
μου γνώση να σε είχα πρώτα».
Ενώ το «τσουνάμι» της οικονομικής κρίσης είχε γίνει γενικά αντιληπτό
εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια, το ελληνικό αμυντικό οικοδόμημα
(πολιτική και στρατιωτική ηγεσία και οι Ένοπλες Δυνάμεις ως θεσμικοί
οργανισμοί) περί άλλα… ετύρβαζαν.
Αντί να αρχίσει από τότε μία διαδικασία «συμμαζέματος» και
ουσιαστικής καταπολέμησης της σπατάλης με τη διοχέτευση των ανθρώπινων
και οικονομικών πόρων εκεί που πρέπει, δηλαδή στην κύρια αποστολή των
Ενόπλων Δυνάμεων, τα πάντα συνεχίζονταν χωρίς να συμβαίνει ή πρόκειται
να συμβεί κάτι.
Άραγε θα υπολογίσει κανείς πόσα χρήματα δαπανήθηκαν για τη
λειτουργία στρατοπέδων – εγκαταστάσεων και μονάδων – φαντασμάτων (με
επανδρώσεις ακόμη και μονοψήφιους αριθμούς) δυτικά του Νέστου και την
Κεντρική – Νότια Ελλάδα, που δε εξυπηρετούν τίποτε στον επιχειρησιακό
σχεδιασμό αλλά απλώς υπάρχουν, είτε γιατί υπήρχαν (!), είτε γιατί έχουν
μεγάλη και ένδοξη ιστορία, είτε γιατί αυτό βόλευε τους τοπικούς
πολιτικούς και εκκλησιαστικούς άρχοντες, είτε γιατί αυτό θεωρούνταν ότι
βοηθά την τοπική οικονομία, είτε ακόμα και για λόγους εθιμοτυπικούς (πως
μπορεί η Χ πόλη να μην διαθέτει τον στρατηγό της;).
Άραγε θα υπολογίσει κανείς το πόσα χρήματα δαπανήθηκαν για
την αναβάθμιση – επέκταση – συντήρηση εγκαταστάσεων σε στρατόπεδα δυτικά
του Νέστου και την Κεντρική – Νότια Ελλάδα, που με ελάχιστο στρατιωτικό
προσωπικό απλώς αποτελούσαν «εικονικές» μονάδες στα μεγαλεπήβολα
σχέδια;
Άραγε θα υπολογίσει κανείς τη ζημία που υπέστη η «καρδιά» των
Ενόπλων Δυνάμεων, δηλαδή τα επιτελεία, σχηματισμοί και μονάδες των
Ενόπλων Δυνάμεων που επιτελούν το κύριο επιχειρησιακό έργο, από την
κατασπατάληση ανθρώπινων και οικονομικών πόρων για τη διατήρηση
παλαιολιθικών δομών επειδή έτσι το απαιτεί η ξεπερασμένη νοοτροπία ή/και
η ικανοποίηση των συντεχνιακών, πολιτικών και τοπικών συμφερόντων;
Άραγε θα υπολογίσει κανείς το πόσα χρήματα δαπανήθηκαν για τη
διατήρηση σε υπηρεσία απηρχαιωμένων οπλικών συστημάτων που η
επιχειρησιακή τους αξία συνεχώς υποβαθμίζεται, η δε συντήρηση τους εκτός
του ότι απαιτεί πολλές εργατοώρες είναι και κοστοβόρα αφού είναι πλέον
δύσκολη η εξεύρεση ανταλλακτικών; Μετρήθηκε ποτέ η διαθεσιμότητα των
μέσων και όχι ο αριθμός τους; (π.χ. από το να έχεις σε υπηρεσία 100
μαχητικά με διαθεσιμότητα 60% με μοίρες που πάσχουν σε επάνδρωση δεν
είναι καλύτερα να έχεις 70 ή 80 με διαθεσιμότητα 80 ή 90% και μοίρες
πλήρως επανδρωμένες;)
Είναι απόλυτα σίγουρο ότι αν υπολογιστούν αυτά τα κόστη, τα ποσά που
θα είχαν εξοικονομηθεί όχι μόνο κατάλληλα αξιοποιούμενα θα προσέδιδαν
υψηλότερες επιχειρησιακές ικανότητες στις Ένοπλες Δυνάμεις αλλά και θα
υπερκάλυπταν τις προαναφερόμενες περικοπές.
Όμως προκειμένου να εξελίσσονται όλα όπως η παράδοση (για την
ακρίβεια η βαθιά συντηρητική εκδοχή της) επιβάλλει τίποτε δεν έγινε.
Το αποτέλεσμα είναι τώρα η βίαια προσαρμογή σε μία οικονομική κατάσταση που είναι ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ.
Το ελληνικό αμυντικό οικοδόμημα, διατηρώντας απηρχαιωμένες δομές ,
διαδικασίες και αντιλήψεις σε ισχύ, το μόνο που κατάφερε είναι να
«πετσοκόψει» τους μισθούς του στρατιωτικού προσωπικού (δηλαδή ενός από
τους κύριους πυλώνες που το συνιστούν), να του στερήσει τα αναγκαία μέσα
(ανταλλακτικά, καύσιμα, πυρομαχικά εκπαίδευσης) για να εκτελέσει την
αποστολή του και να θέσει περιορισμούς στην στρατιωτική ισχύ της χώρας. Φυσικά
η υψηλή αίσθηση του καθήκοντος και της αποστολής, η φιλοπατρία και το
περιβόητο ελληνικό φιλότιμο, θα βρουν τις λύσεις ώστε και «η πίτα να
είναι γεμάτη και ο σκύλος χορτάτος», αλλά είναι ανάγκη όλα να
λειτουργούν στο όριο;
