Του Βασίλειου Γκαβαρδίνα Ανθλγος (ΑΠΖ) Συνάδελφοι Δραματικές είναι οι στιγμές που ζούμε όλοι οι ένστολοι της χώρας τις τ...
Του Βασίλειου Γκαβαρδίνα
Ανθλγος (ΑΠΖ)
Συνάδελφοι
Δραματικές είναι οι στιγμές που ζούμε
όλοι οι ένστολοι της χώρας τις τελευταίες εβδομάδες μετά από τα αλλεπάλληλα δημοσιεύματα
που έχουν δει το φως τις δημοσιότητας και μας παρουσιάζουν σαν τους ‘προνομιούχους’
της ελληνικής κοινωνίας καθώς επίσης και
των προσπαθειών κάποιων να διασπάσουν το ενιαίο μέτωπό μας χαρακτηρίζοντας κάποιους
από μας μάχιμους... και τους υπόλοιπους μη μάχιμους. Θεωρούν ότι υπάρχουν ακόμα
πολλά περιθώρια στους μισθούς μας για να υλοποιήσουν, μέσω των μειώσεων τους, τις
περικοπές που μας έχει επιβάλει η τρόικα. Γνωρίζουν άραγε η αποφασίζοντες τις πραγματικές
περικοπές που έχουν γίνει στα μισθολόγια μας; Γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες του λειτουργήματός
μας που μας κάνει πιο ευάλωτους από όλους τους άλλους δημόσιους αλλά και
ιδιωτικούς υπαλλήλους; Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή και ας επισημάνουμε
για ακόμα μια φορά τις ιδιαιτερότητες μας.
Από την αρχή της κρίσης το 2010 μειώθηκαν τα δώρα, πάγωσαν τα χρονοεπιδόματα,
μειώθηκαν τα επιδόματα, έπεσε το αφορολόγητο. Το αποτέλεσμα ήταν μείωση στο
εισόδημα μας κατά μέσο όρο 35%. Με τις καινούριες μειώσεις στα ειδικά μισθολόγια,
την κατάργηση του εναπομείναντος δώρου, και την κατάργηση των οδοιπορικών θα
οδηγηθούμε σε συνολική μείωση άνω του 50%. Δηλαδή πλέον οι μισθοί των
στρατιωτικών θα κινούνται από 700 έως 1200 ευρώ. Επομενως ο μισθός ενός σαραντάρη
οικογενειάρχη στρατιωτικού θα είναι περίπου 950 ευρώ.
Το
ενοίκιο το οποίο είναι αναγκασμένα τα στελέχη να πληρώνουν για 35 ολόκληρα
χρόνια είναι αποτέλεσμα της φύσης της δουλειά μας. Άρα είναι ένα έξοδο το
οποίο αφαιρείται από το μισθό μας χωρίς δική μας ευθύνη. Συνεπώς, αν υποθέσουμε
ότι ένα μέσο ενοίκιο ανέρχεται στα 300 ευρώ, το καθαρό ύψος του μισθού μας θα
κυμαίνεται από 400 έως 900 ευρώ και ο
σαραντάρης συνάδελφος θα καλείται να ζει την οικογένειά του με 650 ευρώ.
Σωστά διαβάσατε το ποσό, μια τετραμελή οικογένεια θα συντηρείται με 650 ευρώ. Πολλοί
θα απορήσουν με το ενδεικτικό ενοίκιο που αναγράφω αλλά νομίζω ότι οι οικογένειές
μας πλέον θα στεγάζονται σε παλιά οικήματα λίγων τετραγωνικών μέτρων.
Άραγε με αυτά τα ποσά, και με δεδομένη την
μόνιμη ανεργία των συζύγων μας, πως θα
εξασφαλίσουμε ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης στην οικογένειά μας; Πως θα
μορφώσουμε τα παιδιά μας; Πως θα τους εξασφαλίσουμε ένα ξενόγλωσσο πτυχίο; Πως
θα τα προετοιμάσουμε για τις πανελλήνιες εξετάσεις; Πως θα ανταπεξέλθουμε στα φοιτητικά
έξοδα; Θα σπουδάζουν μόνο οι έχοντες; Και τα παιδιά μας θα μπαίνουν από τα 16 στη βιοπάλη; Αυτό αν δεν
κάνω λάθος ήταν μια πραγματικότητα το 1950.
Πως θα επισκεπτόμαστε τους γονείς μας στις
ιδιαίτερες πατρίδες μας; Θα μας βλέπουν μόνο από φωτογραφίες; Και σε περίπτωση ενός προβλήματος υγείας τι θα
κάνουμε; Θα βγούμε στα κανάλια για να ζητήσουμε βοήθεια; Τραγικό.
Άραγε όταν επιλέξαμε να ασκήσουμε το λειτούργημα
του στρατιωτικού περιμέναμε αυτή τη κατάντια; Είναι τυχαίο ότι μεγάλο μέρος των
συναδέλφων μας όλων των ηλικιών και όλων
των βαθμών ψάχνουν την έξοδο; Όλοι ρωτούν την διαδικασία για άδεια άνευ
αποδοχών ώστε να προετοιμάσουν και να ασκήσουν
μια εργασία εκτός στρατεύματος. Μας ρωτούν 17χρονα παιδιά αν θα κάνουν
καλά να δηλώσουν στο μηχανογραφικό τους τις στρατιωτικές σχολές. Τι να τους απαντήσουμε;
Με τα τωρινά δεδομένα δυστυχώς νομίζω ότι
οδηγούμαστε στη διάλυση της συστατικού υλικού του στρατεύματος που είναι το
ηθικό, η αίσθηση του καθήκοντος και η πειθαρχία. Αυτή τη κατάσταση μπορεί να
μην την αντιληφθούν καν οι κυβερνώντες, αλλά όταν θα το καταλάβουν θα είναι
πολύ αργά. Πως θα αντιμετωπίσει άραγε η
ηγεσία μας στελέχη τα οποία θα εργάζονται σε άλλες εργασίες και θα έρχονται στα
στρατόπεδα κατάκοποι και άκεφοι; Πως θα αντιμετωπίσει τα στελέχη που με
διάφορες προφάσεις και ιατρικές γνωματεύσεις θα αρνούνται να συμμετέχουν στις ασκήσεις
ή στην εκτέλεση υπηρεσιών; Και το χειρότερο πως θα αντιμετωπίσει τα στελέχη που
θα σταματήσουν να ενδιαφέρονται για την αποστολή τους και τους υφισταμένους τους;
Καλούμε λοιπόν τους αποφασίζοντες, έστω
και την τελευταία στιγμή, να αναθεωρήσουν τα σχέδιά τους και να δουν κατάματα
την πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια περικοπών στον κλάδο μας. Όσο
για εμάς τους στρατιωτικούς, θα πρέπει με όλους τους τρόπους να αναδείξουμε τη
τραγική μας κατάσταση και να μην επιτρέψουμε σε καμία περίπτωση να καταδικάσουν
εμάς και τις οικογένειές μας σε μία άνευ προηγουμένου ανέχεια.
Ευχαριστώ
