Στην κατάργηση δύο Λεσχών Αξιωματικών Φρουράς (ΛΑΦ) προχώρησε το ΓΕΣ στο πλαίσιο της γενικότερης (και ανολοκλήρωτης) προσπάθειας αναδιά...
Στην κατάργηση δύο Λεσχών Αξιωματικών Φρουράς (ΛΑΦ) προχώρησε το ΓΕΣ
στο πλαίσιο της γενικότερης (και ανολοκλήρωτης) προσπάθειας αναδιάταξης
και συγκέντρωσης των διασπαρμένων σε όλη τη χώρα δυνάμεων του.
Συγκεκριμένα καταργούνται οι ΛΑΦ Φαρσάλων και ΛΑΦ Παρανεστίου Δράμας,
δύο από τις περίπου 90 λέσχες αξιωματικών φρουράς που λειτουργούν
σήμερα. Αν και γενικά οι ΛΑΦ αποτελούν μονάδες με μικρές επανδρώσεις σε
προσωπικό και οι οποίες παράγουν σημαντικό έργο, η κατάργηση των δύο
προαναφερόμενων ΛΑΦ...
είναι σημαντική ως απτή ένδειξη περιορισμού του
αναρίθμητων μονάδων και υπηρεσιών του εσωτερικού που αφενός απομυζούν
προσωπικό (που έστω και σε μικρούς αριθμούς σήμερα είναι πλέον πολύτιμο)
και αφετέρου επιβαρύνουν τον λειτουργικό προϋπολογισμό στερώντας από
τις μονάδες εκστρατείας πολύτιμους πόρους.
Σημειώνεται ότι με βάση τα ισχύοντα «οι Στρατιωτικές Λέσχες είναι
Στρατιωτικές Μονάδες υπαγόμενες διοικητικά στον Ανώτερο Διοικητή της
Φρουράς, φέρουν τον τίτλο «Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς….» και το όνομα της
πόλης ή της περιοχής στην οποία ιδρύονται. Λειτουργούν με σκοπό την
εξυπηρέτηση των αναγκών διατροφής και ψυχαγωγίας των μονίμων και εφέδρων
αξιωματικών και ανθυπασπιστών και των μελών των οικογενειών τους, καθώς
και την ανάπτυξη και προαγωγή των σχέσεων μεταξύ Στρατού και κοινού».
Καθώς η κατάργηση σχηματισμών, μονάδων και υπηρεσιών του ΕΣ, αποτελεί
από το 2001 μέχρι σήμερα σίριαλ με επαναλαμβανόμενα επεισόδια (μόνο η
καταγραφή των αλλαγών και παλινδρομήσεων στο ζήτημα των κέντρων
εκπαίδευσης αρκεί για να καλύψει ολόκληρο βιβλίο), μένει να δούμε αν
τελικά οι λέσχες θα παραμείνουν κλειστές όπως έχει αποφασιστεί ή οι
τοπικές επίγειες και «ανώτερες» δυνάμεις επιβάλλουν την αλλαγή της
απόφασης.
Πάντως
όπως διαμορφώνεται η κατάσταση τόσο ο Ελληνικός Στρατός όσο και οι
λοιποί κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων θα πρέπει να κάνουν σοβαρές περικοπές
στο «λίπος» ώστε να διατηρήσουν την «καρδιά». Και «καρδιά» είναι οι
σχηματισμοί και οι μονάδες εκστρατείας και τα σύγχρονα και πλήρως
αξιοποιήσιμα οπλικά συστήματα. Επιτελεία, σχηματισμοί και μονάδες που
απλώς διατηρούνται επειδή κάποτε δημιουργήθηκαν και μεγαλούργησαν, και
που σήμερα αποτελούν στην πράξη «υποσιτισμένους σκελετούς» θα πρέπει να
διαλυθούν και το προσωπικό και υλικό τους να κατανεμηθεί εκεί που πρέπει
να υπάρχει.
Τέσσερις ταξιαρχίες πεζικού δυτικά του Νέστου (VIII, 9, 10,
15), με τέσσερα στρατηγεία και επιτελεία, τέσσερις υπομονάδες Μηχανικού
και αντίστοιχες Διαβιβάσεων και Διοικητικής Μέριμνας, με μονάδες
Πυροβολικού και Πεζικού με μικρή επάνδρωση, κάλλιστα θα μπορούσαν να
«συμπυκνωθούν» σε μία ταξιαρχία ειδικής σύνθεσης που θα μπορούσε να
ανταποκριθεί με πληρότητα σε πολλές αποστολές. Και φυσικά θα περίσσευαν
υλικά και προσωπικό για να ενισχυθούν το Δ’ Σώμα Στρατού και η ΑΣΔΕΝ.
Το ίδιο ισχύει και για τις αναρίθμητες Μονάδες Επιστράτευσης (ΜΕ) που είναι διάσπαρτες σε όλη τη χώρα.
Το παράδειγμα της 80 ΜΕ στη Φιλιππιάδα Πρεβέζης, όπου η μονάδα
μετεγκαταστάθηκε μαζί με άλλες στρατιωτικές υπηρεσίες και όλα τα
υπόστεγα και οτιδήποτε άλλο υλικό αξιοποιήσιμο μετακινήθηκε
βορειοανατολικά, θα πρέπει να ακολουθηθεί και σε άλλες περιπτώσεις.
Μειώνοντας τα λειτουργικά κόστη για τη διατήρηση και συντήρηση
εγκαταστάσεων και «συγκεντρώνοντας» τον ΕΣ σε πολυδύναμα στρατόπεδα μόνο
οφέλη (οικονομικά, επιχειρησιακά και λειτουργικά) θα προκύψουν.
