Ένα ενδεχόμενο – επιχειρησιακός εφιάλτης που μπορεί να οδηγήσει στην «κατάρριψη από φίλια πυρά» 61-149 (!) μαχητικών της Πολεμικής Αερο...
Ένα ενδεχόμενο – επιχειρησιακός εφιάλτης που μπορεί να οδηγήσει στην
«κατάρριψη από φίλια πυρά» 61-149 (!) μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας
(ΠΑ) επικρέμεται ως Δαμόκλειος Σπάθη πάνω από τα κεφάλια των Ελλήνων
επιτελών. Πριν από δύο χρόνια στο τεύχος 3 (Μάιος 2010) του περιοδικού “Στρατιωτική Ισορροπία και Γεωπολιτική”, ο γράφων με το άρθρο «Μαζικές αποσύρσεις μαχητικών και πολεμικών πλοίων προ των πυλών»
είχε προειδοποιήσει για την προοπτική ενός σεναρίου απελπισίας, το
οποίο θα υλοποιείτο...
εάν και εφόσον η οικονομική κατάσταση της χώρας
έφθανε σε αδιέξοδο.
Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος
Δημοσιογράφος-Αμυντικός Αναλυτής
Δημοσιογράφος-Αμυντικός Αναλυτής
Χρειάστηκε να περάσουν 25 σκληροί μήνες κατά τους οποίους
πραγματοποιήθηκαν εθνικά διαχειριστικά εγκλήματα μέχρις ότου το μαχαίρι
των περικοπών όχι απλά να φθάσει, αλλά να απειλήσει να σπάσει τη
ραχοκοκαλιά της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων. Στο παρόν
άρθρο θα εστιάσουμε ειδικά στα «πλήγματα» που θα δεχθεί η ΠΑ, εάν
τελικώς υλοποιηθεί ο σχεδιασμός μείωσης λειτουργικών δαπανών γεγονός που
θα επιφέρει ριζική ανατροπή της υπάρχουσας δομής δυνάμεων.
Σήμερα η ώρα μηδέν μάλλον φαίνεται ότι βρίσκεται πολύ κοντά
και απομένει η πολιτική απόφαση του πρωθυπουργού, η οποία πρέπει να έχει
την συγκατάθεση της στρατιωτικής ηγεσίας – προκειμένου να αποφευχθεί το
ενδεχόμενο μαζικών παραιτήσεων, που θα εντείνει την ήδη βαριά
ατμόσφαιρα – ώστε να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις εκείνων των «κύκλων»
που υπέδειξαν την αύξηση της συμμετοχής του υπουργείου Εθνικής Άμυνας
κατά ένα δις ευρώ επιπλέον…
Τα νέα δεδομένα διέπονται από τον «νόμο της ανάγκης» και θα
προσπαθήσουμε να τα εξετάσουμε με όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικό τρόπο
επιτρέπουν οι υπάρχουσες κρίσιμες συνθήκες. Οφείλουμε να τονίσουμε ότι
δεν συμφωνούμε σε κανενός είδους αναγκαστική απόσυρση, πέραν των όσων
έχουν προγραμματισθεί, γιατί τα μαχητικά αεροσκάφη δεν είναι αυτοκίνητα,
ούτε άλλα καταναλωτικά μέσα. Τα αεροσκάφη, όπως και τα άλλα μέσα και
οπλικά συστήματα των Ενόπλων Δυνάμεων συναποτελούν εργαλεία εφαρμογής
των κατευθύνσεων, οι οποίες απορρέουν από άκρως απόρρητα κείμενα όπως
είναι η Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική, η Πολιτική Εθνικής Άμυνας και τα εθνικά σχέδια επιχειρήσεων σε ειρήνη και σε πόλεμο.
Συνεπώς δεν είναι δυνατή η «διαγραφή» μαχητικών από τη δύναμη της ΠΑ με
στόχο την μείωση των λειτουργικών δαπανών, χωρίς αυτό να προβλέπεται
από τα προαναφερόμενα κείμενα, διότι απλά θα ανατίναζε στον αέρα
ολόκληρο τον εθνικό αμυντικό σχεδιασμό συμπαρασύροντας και την δομή
δυνάμεων! Εκτός του ότι ενδεχομένως τίθεται και ένα θέμα νομιμότητας.
Ας
υποθέσουμε ότι ληφθεί – λόγω ανωτέρας οικονομικο-πολιτικής βίας –
απόφαση απόσυρσης μαχητικών. Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι το ΓΕΑ
θα διαχειριστεί την κρίση με τρόπο ώστε να προκληθεί η ελάχιστη δυνατή
αρνητική επίδραση. Υπό αυτό το πρίσμα θα προταθεί η ταχύτερη
απόσυρση των εναπομεινάντων 43 Α-7E/ΤΑ-7C Corsair II της 336 Μοίρας της
116 Πτέρυγας Μάχης που εδρεύει στην Αεροπορική Βάση στον Άραξο.
Ο αποχαιρετισμός στα όπλα των Corsair δεν αποτελεί ισχυρό πλήγμα για
την ΠΑ, καθώς είχε προγραμματισθεί η αποστρατεία τους και τα
μαχητικά συνέβαλλαν – πέραν της εγνωσμένης τους ικανότητας στο πεδίο σε
ρόλους βομβαρδισμού, χερσαίας προσβολής, εγγύς υποστήριξης, χρήση AFDS –
στη διατήρηση του επιπέδου οροφής των αεροσκαφών της ΠΑ.
Επιτελείς του ΓΕΑ σκεφτόμενοι ψύχραιμα μας μετέφεραν ότι ενδεχόμενη
πρόωρη απόσυρση των Α-7 είναι μεν απώλεια, αλλά ο επιτυχημένος κύκλος
τους έχει πλέον κλείσει, τονίζοντας ωστόσο με πίκρα, ότι σύμφωνα με το
πρόγραμμα ανανέωσης του στόλου θα έπρεπε να αντικατασταθούν από μαχητικά
νέας γενιάς. Όμως, η Τρόικα δεν θα μείνει ικανοποιημένη, γιατί απλώς
δεν θα καλυφθούν τα αριθμητικά ζητούμενα…
Η
ηγεσία της ΠΑ θα αναγκαστεί να δρομολογήσει γρηγορότερα από την
προγραμματισμένη χρονολογία, την ομοίως εσπευσμένη απόσυρση των 18 RF-4 της 348 ΜΤΑ της 110 Πτέρυγας Μάχης που εδρεύει στην Αεροπορική Βάση Λάρισας. Επιτελείς της ΠΑ εκτιμούν ότι με την επιχειρησιακή χρήση του DB110
από τα F-16 Block 52+ Advanced της 335 Μοίρας της 116 Πτέρυγας Μάχης
στον Άραξο, ανοίγει ένας νέος δρόμος καλύπτοντας τις υπηρεσίες που
προσέφεραν τα ηρωικά RF-4, χωρίς ωστόσο να υποτιμούν (σ.σ. όπως κι εμείς άλλωστε) την επιχειρησιακή τους αναγκαιότητα, αξία και σπουδαιότητα.
Μέχρις εδώ οι απώλειες «υποφέρονται», αλλά ήδη η δύναμη της ΠΑ θα
έχει μειωθεί κατά 61 μαχητικά. Το κύκνειο άσμα των εξήντα ένα
«σιδερένιων πουλιών» δεν θα συμβολίζει μόνο την δραματική παρούσα
κατάσταση, αλλά θα σημάνει την μετάθεση για μετά το 2020 της όποιας
προσπάθειας ενίσχυσης της ΠΑ με νέα αεροσκάφη… Ο πραγματικός
επιχειρησιακός εφιάλτης της ΠΑ θα ξεκινήσει εάν οι τροϊκανοί οικονομικοί
βρικόλακες δεν κορεστούν από το αίμα και ζητήσουν περισσότερο. Σε
αυτήν την απευκταία περίπτωση τον ρόλο της Ιφιγένειας θα κληθούν να
παίξουν τα 21 Mirage 2000 EGM/BGM της 332 ΜΠΚ της 114 ΠΜ στην Τανάγρα
που δεν έχουν εκσυγχρονιστεί μαζί με τα 32 F-16 Block 30 της 346Μ της
110 ΠΜ και τα 15 αδελφά F-16 Block 30 της 330Μ της 111 ΠΜ στην Αγχίαλο
(σ.σ. τα οποία ορισμένοι ένστολοι στο παρελθόν τα χαρακτήριζαν ως F-5 με
ραντάρ).
Η
πρόσθεση θα αποδώσει 129 (61+68) νέα θύματα στον βωμό του οικονομικού
Μολώχ, επηρεάζοντας όμως πλέον σημαντικά τις επιχειρησιακές δυνατότητες
της ΠΑ. Λόγω απαράδεκτων αποφάσεων και σχεδιασμών (σ.σ. που δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν) αφέθηκαν οι μοναδικοί φορείς των βλημάτων αέρος επιφανείας Exocet AM-39 Exocet Block II να οδηγηθούν αργά αλλά σταθερά σε καθεστώς σταδιακής απενεργοποίησης. Αρκεί μια επίσκεψη στην 114 Πτέρυγα Μάχης και στις εγκαταστάσεις της ΕΑΒ για να έλθει στο φως μια πραγματικότητα, την οποία όλοι οι υπεύθυνοι γνώριζαν και παράλληλα την «αγνοούσαν». Ο ακρωτηριασμός της 114 ΠΜ καθώς και των 110 και 111 ΠΜ δεν μπορεί να γίνει εύκολα αποδεκτός γιατί τα διαθέσιμα Mirage 2000 όπως και τα F-16 Block 30 (της περίφημης «αγοράς του αιώνα») συνεχίζουν να αποτελούν χρήσιμα επιχειρησιακά εργαλεία του Αρχηγείου Τακτικής Αεροπορίας (ΑΤΑ)
στην εφαρμογή της πολιτικής αποτροπής της χώρας. Επιτελείς του ΓΕΑ
εκτιμούν ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα διασώσουν τα διθέσια F-16 Block
30 καθώς και τα αντίστοιχα Mirage 2000 προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί ο
επιχειρησιακός κραδασμός που θα δεχθεί ο κλάδος…
Οι «οικονομικοί κανίβαλοι» και οι διάφοροι «κύκλοι»
που τους εφοδιάζουν με στοιχεία απαιτούν να συμπληρωθεί ποσό περικοπών
ενός δις ευρώ και αν αυτό δεν επιτευχθεί τότε σειρά έχουν τα 36 εκσυγχρονισμένα F-4AUP (17 της 338 ΜΔΒ και 19 της 339 ΜΔΒ της 117 ΠΜ), τα οποία αποτελούν καθημερινό εργαλείο αντιμετώπισης της τουρκικής προκλητικότητας στο Αιγαίο.
Το οικονομικό blitzkrieg
σαρώνει από κάτω προς τα πάνω όλους τους συντελεστές που συγκροτούν τον
κορμό της εθνικής άμυνας, προκαλώντας ισχυρούς τριγμούς. Η οικονομία
«κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει» και εάν οι προαναφερόμενες
προτάσεις εξαναγκαστικού εξορθολογισμού των αμυντικών δαπανών
υλοποιηθούν, τότε αναλόγως με το εύρος που θα λάβουν, θα αποτυπωθεί και
το μέγεθος της ήττας που θα έχουν υποστεί οι Ένοπλες Δυνάμεις όχι από
κάποιον σύγχρονο αντίπαλο στο πεδίο της μάχης, αλλά από βλήματα τύπου…
Α4 (σ.σ. κόλλας χαρτιού) που θα τα εκτοξεύουν επαγγελματίες
χαρτογιακάδες… Έλληνες και ξένοι…
Εάν φθάσουμε μέχρις αυτού του σημείου, τότε θα έχουμε υλοποιήσει στον
υπερθετικό βαθμό – εκκινώντας από διαφορετικά ιδεολογικά σημεία – την
πρόταση του βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ Ι. Μπαλάφα και θα έχουμε αποδεχθεί όχι
στάση στρατηγικής ψυχραιμίας, αλλά ανάληψης στρατηγικού… ρίσκου,
αδυνατίζοντας την εθνική αποτρεπτική ισχύ σε βαθμό επικίνδυνο.
Επειδή
η γεωπολιτική της χώρας σε συνδυασμό με την γεωστρατηγική της αξία
αποτελεί το ισχυρότερό μας χαρτί, προτείνουμε την άρνηση οποιασδήποτε
μορφής περικοπών που θα επιφέρουν ανεπιθύμητες αλλαγές στην υπάρχουσα
δομή δυνάμεων και να κινηθούμε επιθετικά προς τα εμπρός, αναζητώντας
στηρίγματα στο τμήμα της τρόικα που «επηρεάζεται» από τις ΗΠΑ.
Γιατί δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν 400 Abrams και ολόκληρη wish list
μεταχειρισμένων οπλικών συστημάτων, η οποία αναμένεται να επαυξήσει την
ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων βάσει της παρούσας γεωστρατηγικής κατάστασης
και από την άλλη να αποδεχόμαστε ανεμπόδιστα τις απαιτήσεις του
Βερολίνου!
Η στάση που πρέπει να τηρηθεί είναι σαφής και συγκεκριμένη:
α) κερδίζουμε χρόνο, β) διαγράφουμε από τον κατάλογο αιτημάτων με την
βοήθεια «συμμάχων» οποιασδήποτε μείωση στον τομέα της αμυντικής ισχύος,
γ) μεταφέρουμε το παιγνίδι διαπραγμάτευσης στο επίπεδο της υψηλής
στρατηγικής, εξαντλώντας την βοήθεια/υποστήριξη από κάθε δυνατό
«συμμαχικό έρεισμα-λόμπι» ξεκαθαρίζοντας τις πραγματικές κόκκινες
γραμμές της χώρας. Ήδη το αμερικανικό «γεωπολιτικό ιππικό» σαλπίζει υπέρ
μας, γεγονός που αποτυπώνεται μέσω εντύπων για την αναγκαιότητα νέας
αναδιάρθρωσης προς τα κάτω με νέα διαγραφή του ελληνικού χρέους.
Απαιτούνται λεπτοί αλλά θαρραλέοι χειρισμοί.
Αν κάποιους βασανίζουν ερωτήματα φύσεως: «Έρμο τουφέκι σκοτεινό τι σ’
έχω εγώ στο χέρι, όπου εσύ μου έγινες βαρύ και ο Αγαρηνός το ξέρει…»,
τότε η απάντηση να είναι ελληνοπρεπής από το απόσταγμα της Ιστορίας μας:
Παρά δύναμιν τολμηταί και παρά γνώμην κινδυνευταί και εν τοις δεινοίς
ευέλπιδες!
