Τι συμβαίνει με τη βραχονησίδα Ζουράφα; «Νέα Ίμια» -αλλά στο Βόρειο Αιγαίο- ονειρεύονται οι «πασάδες» της Άγκυρας, εκμεταλλευόμε...
Τι συμβαίνει με τη βραχονησίδα Ζουράφα;
«Νέα Ίμια» -αλλά στο Βόρειο
Αιγαίο- ονειρεύονται οι «πασάδες» της Άγκυρας, εκμεταλλευόμενοι την
αδυναμία της Ελλάδας. Στόχος των προκλητικών Τούρκων, όπως γράφει το
περιοδικό «Επίκαιρα», αυτή τη φορά είναι η ελληνική βραχονησίδα Ζουράφα ή
Λαδόξερα...
στο Θρακικό Πέλαγος η οποία βρίσκεται ακριβώς πάνω στα σύνορα
Ελλάδας – Τουρκίας, σε ένα στρατηγικής σημασίας σημείο για τη χώρα μας.Η τελευταία πρόκληση των Τούρκων στη Ζουράφα έγινε στις 7 Απριλίου 2012. Την ημέρα εκείνη είκοσι περίπου τουρκικά αλιευτικά σκάφη με τη συνοδεία τουρκικής ακταιωρού εισέρχονται παρανόμως στα ελληνικά χωρικά ύδατα και προσεγγίζουν τη βραχονησίδα Ζουράφα, στο Θρακικό Πέλαγος.
Ο «αλιευτικός στόλος» των Τούρκων ξεκινά προκλητικά το ψάρεμα, πέντε ελληνικές τράτες που βρίσκονται στην περιοχή ενημερώνουν το Υπολιμεναρχείο Σαμοθράκης. Αμέσως σπεύδουν στη βραχονησίδα τρία περιπολικά του ελληνικού Λιμενικού Σώματος, που παρακολουθούν από κοντά τις κινήσεις των Τούρκων.
Λίγη ώρα αργότερα, τόσο τα τουρκικά όσο και τα ελληνικά σκάφη αποχωρούν χωρίς να προκληθεί επεισόδιο.
Τέτοια επεισόδια τείνουν να γίνουν ρουτίνα τα τελευταία χρόνια, με τους έλληνες ψαράδες να έχουν πλέον αναλάβει το ρόλο του φύλακα της περιοχής, καθώς τα ελλιπή μέσα του Λιμενικού Σώματος στο Θρακικό Πέλαγος καθιστούν τη χώρα μας ανίσχυρη να αντιμετωπίσει τις συνεχείς και προκλητικές τουρκικές παραβιάσεις στη Ζουράφα. Μόλις στις 21 Μαρτίου 2012 ένα τουρκικό περιπολικό είχε προσεγγίσει τη νησίδα κι είχε αρχίσει να φωτογραφίζει το φάρο που βρίσκεται πάνω σε αυτή, την ίδια ώρα που δύο τουρκικά αλιευτικά ψάρευαν σε απόσταση τριών μιλίων από τη Ζουράφα.
Θα πρέπει, βεβαίως, να είναι κάποιος αφελής, σύμφωνα με τα «Επίκαιρα», για να πιστέψει ότι οι Τούρκοι «κόπτονται» τόσο για τα ψάρια της Ζουράφας ή ότι το τουρκικό επιτελείο ασχολείται ολημερίς με την πορεία των ελληνικών αλιευτικών. Στόχος τους είναι ξεκάθαρα να δημιουργήσουν «καθεστώς» στην περιοχή, που την κατάλληλη στιγμή θα το αξιοποιήσουν προς όφελός τους.
Η στρατηγική σημασία της νήσου Ζουράφα
Η Ζουράφα, ένα νησάκι έκτασης μόλις ενός στρέμματος στο Θρακικό Πέλαγος, στα βορειοανατολικά της Σαμοθράκης, αποτελεί το ανατολικότερο χερσαίο σύνορο της Ελλάδας και συνεπώς της Ευρώπης. Με μήκος ακτογραμμής μόνο 32 μέτρων, η εθνική σημασία της είναι αντιστρόφως ανάλογη του μεγέθους της, αφού ο μικρός αυτός βράχος και ο φάρος που βρίσκεται πάνω του διαδραματίζουν στρατηγικό ρόλο στη θαλάσσια συνοριογραμμή Ελλάδας – Τουρκίας, επεκτείνοντας τη θαλάσσια κυριαρχία μας στον ευαίσθητο χώρο του Βορειοανατολικού Αιγαίου.
Ξεχασμένη εδώ και δεκαετίες, παρατημένη στο έλεος της φυσικής φθοράς, η χαμηλής επιφάνειας Ζουράφα κινδυνεύει κυριολεκτικά να εξαφανιστεί λόγω διάβρωσης και να μεταμορφωθεί σε ύφαλο, γεγονός που ενδέχεται να αλλοιώσει το σημαντικό ρόλο της στα ελληνικά χωρικά ύδατα και την υφαλοκρηπίδα μας.
Κι αν για την ελληνική Πολιτεία η Ζουράφα είναι απλώς ένας βράχος που κάποια στιγμή θα βουλιάξει και θα χαθεί, δεν συμβαίνει το ίδιο για τους Τούρκους, που, αντιλαμβανόμενοι τη στρατηγική σημασία της, επιχειρούν να την εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο. Δημοσίευμα τουρκικής εφημερίδας είναι άκρως αποκαλυπτικό για το τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τις προκλήσεις των τούρκων ψαράδων!
«Η τουρκική απόβαση θα αρχίσει από τη Ζουράφα»
Τον Ιανουάριο του 2011, εν μέσω μνημονίων, οικονομικής κρίσης και εξαθλίωσης του ελληνικού λαού, η τουρκική εφημερίδα Yeni Safak δημοσίευσε στην πρώτη της σελίδα λεπτομέρειες για το Σχέδιο Πραξικοπήματος «Βαριοπούλα».
Γνωστή για τις σχέσεις της με τους ακραίους ισλαμιστές της Τουρκίας, η εφημερίδα είχε αποκαλύψει ότι στη ναυτική βάση του Γκιολτσούκ είχαν ανακαλυφθεί έγγραφα της συνομωσίας των κεμαλιστών στρατηγών που συμμετείχαν στο πραξικόπημα και, μεταξύ άλλων, οργάνωναν τη δημιουργία «τεχνητής» στρατιωτικής κρίσης με την Ελλάδα στο πλαίσιο του σχεδίου «Suga», που ήταν το ναυτικό τμήμα της «Βαριοπούλας».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα (23/1/2011), ο τελικός στόχος των πραξικοπηματιών ήταν η τουρκική απόβαση στις Οινούσες ή τη Λέρο, μέσα από την πρόκληση στρατιωτικής κρίσης τύπου Ιμίων σε κάποια βραχονησίδα μας στο Αιγαίο. Για το σκοπό αυτό στις αρχές του 2002 είχαν συσταθεί επιτροπές με τη συμμετοχή τούρκων αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, οι οποίοι αναζητούσαν τις νησίδες ή βραχονησίδες που θα ήταν ιδανικοί στόχοι. Σε συνεδρίαση που έγινε το Δεκέμβριο του 2002, οι «ομάδες εργασίας», όπως ονομάζονταν, είχαν προτείνει την «αξιοποίηση των προστριβών που προκύπτουν μεταξύ τούρκων και ελλήνων ψαράδων γύρω από τη νήσο Ζουράφα».
Θα ακολουθούσε η κλιμάκωση της έντασης και η πραγματοποίηση εκτεταμένης επιχείρησης ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων με στόχο τρία ελληνικά νησιά. Η επιλογή των νησιών θα γινόταν με βασικό κριτήριο ότι «δεν διέθεταν ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις, η μεταφορά ενισχύσεων ήταν εξαιρετικά δύσκολη και ο μικρός αριθμητικά πληθυσμός τους δεν θα είχε δυνατότητα να βοηθήσει στην αμυντική προσπάθεια των Ελλήνων».
Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, οι Τούρκοι έχουν αντιληφθεί ότι στην περίπτωση της Ζουράφας μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους ψαράδες τους, όπως ακριβώς έκαναν με τους δημοσιογράφους στην κρίση των Ιμίων, για να προκαλέσουν θερμό επεισόδιο.
Το ανατολικότερο σύνορο της Ελλάδας… βυθίζεται!
Το 2000 ο τότε ευρωβουλευτής της ΝΔ, Σταύρος Ξαρχάκος, είχε για πρώτη φορά εκπέμψει SOS για την τύχη της σημαντικής αυτής νησίδας, με επείγουσα ερώτησή του προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Με αυτή ζητούσε να μάθει εάν οι ελληνικές Αρχές είχαν ποτέ ενημερώσει τις αρμόδιες ευρωπαϊκές υπηρεσίες ότι η Ζουράφα δεν είναι μια τυχαία βραχονησίδα, αλλά αποτελεί το ακρότατο όριο της ελληνικής και κοινοτικής επικράτειας. Παράλληλα, ενημέρωνε για τον άμεσο κίνδυνο εξαφάνισής της, τονίζοντας ότι, σύμφωνα με τις επίσημες καταγραφές του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, η νησίδα μέχρι το 1955 ανήκε σε ένα ευρύτερο σύμπλεγμα νησίδων που στη συνέχεια χάθηκαν κάτω από τη στάθμη της θάλασσας, κάτι που με μαθηματική ακρίβεια θα συμβεί και με τη Ζουράφα.
Έκτοτε κανείς δεν ασχολήθηκε με τη Ζουράφα, φροντίζοντας να την εντάξει σε κάποιο κοινοτικό πρόγραμμα προστασίας ευαίσθητων περιοχών, αλλά, αντιθέτως, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις την άφησαν στο έλεος του χρόνου. Υπολογίζεται ότι τα τελευταία πενήντα χρόνια η νησίδα έχει χάσει το μεγαλύτερο μέρος της έκτασής της, ενώ εντύπωση προκαλεί το ότι υπάρχουν καταγραφές της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του Πολεμικού Ναυτικού που αναφέρουν ότι η Ζουράφα καταλάμβανε επιφάνεια 9 στρεμμάτων έναντι 1 που έχει απομείνει σήμερα! 24wro
