Αγαπητοί Αναγνώστες και Αγαπητές Αναγνώστριες, Αυτό το άρθρο, είναι αφιερωμένο, στην επικαιρότητα. Μα ποια άλλη είδηση, είναι δυ...
Αγαπητοί Αναγνώστες
και Αγαπητές Αναγνώστριες,
Αυτό το άρθρο, είναι αφιερωμένο, στην
επικαιρότητα.
Μα ποια άλλη είδηση,
είναι δυνατόν να αγγίζει το μυαλό και το συναίσθημα όλων των Ελλήνων, από την συνομολογούμενη
από τα μέλη της παρούσας κυβερνήσεως ως μέγιστης επιτυχίας;;;;
Φυσικά, αναφέρομαι
στην σύναψη συμφωνίας «ενισχύσεως» της πατρίδος μας στην αποπληρωμή των
επιτοκίων των ληξιπρόθερμων οφειλών της χώρας προς τις «αγορές».
Ταυτόχρονα, η απαλοιφή μέρους των οφειλών, πανηγυρίζεται ως το μεγαλύτερο των
επιτευγμάτων. Και φυσικά κάνει εντύπωση το γεγονός ότι υπήρξαν
άνθρωποι/επιχειρήσεις/οργανισμοί που δέχθηκαν να παραδώσουν παλαιότερα ομόλογα
ονομαστικής αξίας «Α», λαμβάνοντας νεότερα ομόλογα αξίας «Α/2»…
Το ακόμα πιο
παράξενο, είναι πως εγώ (ένας επαγγελματίας στρατιωτικός), κάθομαι και γράφω
άρθρο για ένα οικονομικο-πολιτικό θέμα. Οπς, σας την έσκασα!
Δεν μπορώ να
ανταγωνιστώ τις γνώσεις των οικονομολόγων και των διπλωματών επί του θέματος.
Μπορώ όμως να κατανοήσω και να εξηγήσω με μεγάλη ακρίβεια την έννοια της λέξεως
«βιώσιμο». Όχι με την στενή αποτύπωση ενός φιλολόγου, ως έννοια τύπος κλπ.
Περισσότερο εξετάζοντας την δυναμική και τις προϋποθέσεις.
Λέει, λοιπόν, ο
Πρόεδρος της (προσωρινής;) Κυβερνήσεως, ότι το 2020, το «χρέος» της Χώρας μας,
θα είναι βιώσιμο. Με κάθε σεβασμό λοιπόν προς την εμπειρεία και τις γνώσεις
του, υποβάλλω μία ένσταση :
Κύριε Πρόεδρε της
Κυβερνήσεως, η Χώρα θα είναι βιώσιμη;
Όμως
τι σημαίνει «βιώσιμη» Χώρα;
Σύμφωνα με το Δημόσιο
Διεθνές Δίκαιο, οι Κρατικές Οντότητες, μπορούν να έχουν πολλές μορφές. Υπάρχουν
λοιπόν ανεξάρτητα Κράτη, Ομοσπονδιακά Κράτη, Συνασπισμοί Κρατών, Αυτόνομες
Περιοχές, Προστατευόμενα Κράτη (Προτεκτοράτα), Προστατευόμενες Περιοχές,
Υπερπόντιες Κτήσεις και ου το καθ’ εξής.
Τα τρία πρώτα είδη
χαρακτηρίζονται ως ισχυρές Κρατικές Οντότητες, καθ’ όσον οι επιθυμίες τους
είναι σεβαστές στα όρια της επικράτειάς τους. Ορίζουν σύμφωνα με το εσωτερικό
τους δίκαιο, τις πράξεις και λειτουργίες όσων βρίσκονται μέσα στα εδαφικά
τους όρια. Τα Κράτη αυτά, μπορούν να συνάπτουν διμερείς συμφωνίες, σύμφωνα με
την ιδία βούλησή τους, να εκμεταλλεύονται κατά την θέλησή τους, τους ιδίους
αυτών πόρους, προς όφελος των ιδίων (κρατών) και των πολιτών τους.
Φυσικά, και οι λοιπές
κρατικές οντότητες, έχουν ένα επίπεδο (ανάλογα την περίπτωση), εσωτερικής
ελευθερίας, αλλά η εξωτερική τους πολιτική είναι ελεγχόμενη και οι δυνατότητα
σύναψης διμερών σχέσεων υπόκειται στην (λιγότερο ή περισσότερο διακριτική)
έγκριση άλλων εξωτερικών παραγόντων (όπως κι αν εννοηθούν αυτοί).
Με απλά λόγια ένα
Κράτος είτε δύναται να λειτουργεί αυτοδύναμα (βιώσιμο) ή εξαρτάται από κάποιον (κάποιους) άλλον (άλλους) με έναν
ή περισσότερους τρόπους.
Οπότε, η ερώτηση
επαναλαμβάνεται πότε θα είναι αυτοδύναμο
το Κράτος;
Πως
επιτυγχάνει ένα Κράτος την αυτοδυναμία του;
(…και κατά συνέπεια
την ανεξαρτησία του)
Ιστορικά,
αποδεικνύεται ότι, για να είναι ανεξάρτητο ένα Κράτος πρέπει να έχει τις
ακόλουθες δυνατότητες:
-> Να δύναται να προστατεύει
τα εδάφη του, τον πληθυσμό του και τις πλουτοπαραγωγικές του πηγές, από κάθε
εξωτερική επιβουλή.
-> Να έχει σταθερό
εσωτερικό δίκαιο και δυνατότητα επιβολής του εντός της επικρατείας του.
-> Να έχει επαρκή
οργάνωση δημόσιας διοίκησης.
-> Να έχει
πλουτοπαραγωγικές πηγές που εξασφαλίζουν την διαβίωση των υπηκόων του.
-> Να έχει ικανό
αριθμό υπηκόων, που είναι ικανοί και πρόθυμοι να εργαστούν για την ευημερία και
την πρόοδο του Κράτους.
Πιθανότα, ο κάθε
μελετητής, να προσθέσει ή να αφαιρέσει χαρακτηριστικά. Όμως, κάθε κράτος που
πληρεί τους ως άνω όρους, έχει μεγαλύτερες πιθανότητες μακράς επιβίωσης. Όταν
ένας από τους ως άνω όρους εκλείψει, το Κράτος αποδυναμώνεται και σταδιακά
καθίσταται εξαρτώμενο.
Πότε
θα είμαστε ικανοί να επιτύχουμε;
Ειλικρινά, δεν
γνωρίζω, ούτε είναι ώριμο να κάνω υποθέσεις. Όχι ότι δεν τα είχαμε. Μέχρι και
τώρα (;) τα έχουμε. Ή έστω θεωρούμε ότι τα έχουμε, καθώς δεν έχει εκλείψει
οριστικά κάποιος εκ των όρων της προηγούμενης παραγράφου. Σταδιακά αλλά
σταθερά, όμως, έχουμε πάψει να ασχολούμαστε, με την συντήρηση της αυτοδυναμίας,
ρίχνοντας το σύνολο των δυνάμεων του Έθνους μας είτε στην κολακεία παραγόντων
του εξωτερικού, είτε στην εσωτερική αντιπαράθεση (στην φαγωμάρα του Γένους,
όπως την ονόμασε ο Γέρος του Μωριά).
Αντί
επιλόγου, σας καλώ να συνεχίσετε μόνοι σας την ανάλυση.
Κρατείστε στο μυαλό σας, ότι δεν υβρίζω, δεν ρίχνω λάσπη και δεν κατηγορώ τον
οποιονδήποτε. Όχι με σκοπό να να»χαϊδέψω» κάποια αυτιά. Ο σκοπός μου είναι να
μεταφέρω βάσεις σκέψεων, ώστε να μπορέσουμε να θέσουμε Εθνικούς και προσωπικούς
στόχους.
Όχι δεν ψωνίστηκα.
Δεν περιμένω να αλλάξω τον ρου της Ιστορίας. Απλά, αφήνω μια πινελιά. Όλοι
μαζί, μπορούμε να ζωγραφίσουμε αριστουργήματα ή απλά να λερώνουμε με χρώματα
τις μέρες των ζωών μας.
Ευχαριστώ που
διαβάσατε το παρόν,
μετά τιμής,
ΙΤ"
