Τζ. Σταυρίδης: «Θέλω να σας ευχαριστήσω που με δεχθήκατε εδώ,στην πατρίδα, την Ελλάδα» ΠτΔ: «Στην κοινή μας πατρίδα» Αυτό ήταν ένα ...
Τζ. Σταυρίδης: «Θέλω να σας ευχαριστήσω που με δεχθήκατε εδώ,στην πατρίδα, την Ελλάδα»
ΠτΔ: «Στην κοινή μας πατρίδα»
Αυτό
ήταν ένα μερος – το …πατριωτικό – του διαλόγου, που είχαν ο Πρόεδρος
της Δημοκρατίας, κ Κάρολος Παπούλιας, με τον ελληνικής καταγωγής,
Ανώτατο Διοικητή των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στην Ευρώπη (SΑCΕUR), ναύαρχο
Τζέημς Σταυρίδη, στο προεδρικό μέγαρο.
Νωρίτερα ο Πρόεδρος καλοσωρίζοντας τον, είχε πει οτι χαίρεται, που «είστε από εκείνους τους της ελληνικής καταγωγής αμερικανούς πολίτες, που αναδείχθηκαν σ’ αυτή τη μεγάλη χώρα. Και αυτό δείχνει τη δύναμη που έχει ο Ελλήνας. Και, όπως ξέρετε πολύ καλά, δεν είστε ο μόνος διαπρεπής, ελληνικής καταγωγής, αμερικανός πολίτης.(…) Χαιρόμαστε που σας έχουμε μαζί μας».
Νωρίτερα ο Πρόεδρος καλοσωρίζοντας τον, είχε πει οτι χαίρεται, που «είστε από εκείνους τους της ελληνικής καταγωγής αμερικανούς πολίτες, που αναδείχθηκαν σ’ αυτή τη μεγάλη χώρα. Και αυτό δείχνει τη δύναμη που έχει ο Ελλήνας. Και, όπως ξέρετε πολύ καλά, δεν είστε ο μόνος διαπρεπής, ελληνικής καταγωγής, αμερικανός πολίτης.(…) Χαιρόμαστε που σας έχουμε μαζί μας».
Εγγονός
πρόσφυγα από την καταστροφή της Σμύρνης είναι, ως γνωστόν, ο ναύαρχος
Τζέιμς Σταυρίδης, που επισκέπτεται -οχι για πρώτη φορά – την Ελλάδα με
την νέα του ιδιότητα. Κάναμε ενα σταχυολόγημα διαφόρων, που έχουν
γραφει, από το »Βήμα», ως μία συμβολή στην …τόνωση του πατριωτισμού μας –
μέρες που είναι.
Ο κ Σταυρίδης στο βιβλίο του, με
τίτλο «Πλοίαρχος Αντιτορπιλικού» θυμάται με συγκίνηση ό,τι τον συνδέει
με την Ελλάδα. Υπό τις διαταγές του βρίσκονται όλα τα συμμαχικά
στρατεύματα στην Ευρώπη. Μεταξύ των καθηκόντων του είναι και η πολύ
κρίσιμη για τις ΗΠΑ επιτήρηση των νατοϊκών επιχειρήσεων στο Αφγανιστάν-
άγνωστο αν μας πίεσε αυτή την φορά να …στείλουμε και άλλους εκεί….
Ο ναύαρχος γράφει στο βιβλίο του ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ την πρώτη φορά που είδε τη Σμύρνη. «Μια ναυτική άσκηση στο Αιγαίο, το 1993, μου έχει εντυπωθεί στη μνήμη. Είδα να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μου η πιο απίστευτη ειρωνεία της Ιστορίας. Εβδομήντα χρόνια νωρίτερα, στη δεκαετία του 1920, ο παππούς μου, ένας κοντός γεροδεμένος καθηγητής σχολείου, ονόματι Δημήτρης Σταυρίδης, έφυγε πρόσφυγας από τη Σμύρνη στο πογκρόμ κατά των Ελλήνων. Γλίτωσε την τελευταία στιγμή και με μια μικρή βάρκα διέσχισε το Αιγαίο.
Εφθασε στην Αθήνα και από εκεί πήγε στη Νέα Υόρκη. Ο αδελφός του δεν στάθηκε το ίδιο τυχερός. Τον σκότωσαν οι Τούρκοι. Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, ο εγγονός του επέστρεψε επικεφαλής αντιτορπιλικού στην ίδια πόλη,τη Σμύρνη- που τώρα τη λένε Ιζμίρ-, απ΄ όπου έφυγε πρόσφυγας ο παππούς του πριν από τόσα χρόνια…», γράφει ο SΑCΕUR.
Ο παππούς του άνοιξε, τελικά, ένα εστιατόριο στην Πενσιλβάνια. Ο γιός του, ο πατέρας του ναυάρχου, έκανε επίσης καριέρα στον στρατό των ΗΠΑ.
O Τζέιμς Σταυρίδης γεννήθηκε το 1955 στη Φλόριδα των ΗΠΑ, αλλά πέρασε τρία από τα παιδικά του χρόνια στην Αθήνα, όταν ο πατέρας του, συνταγματάρχης του Σώματος Πεζοναυτών, Γιώργος Σταυρίδης, υπηρέτησε ως ναυτικός ακόλουθος στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, το διάστημα 1962-64.
Νυμφεύθηκε τη Λόρα Χολ, παιδική φίλη από εκείνη την εποχή, που και ο δικός της πατέρας υπηρετούσε στην Αθήνα. Έχουν δύο κόρες, τη Χριστίνα και την Τζούλια. Ο ναύαρχος μιλάει γαλλικά, ισπανικά, πορτογαλικά και, βεβαίως, ελληνικά, αν και δεν το διαφημίζει.
«Ο πατέρας μου μιλούσε θαυμάσια ελληνικά. Τα δικά μου είναι, δυστυχώς, φρικτά, και οι κόρες μου δεν τα μιλούν καθόλου» γράφει στο βιβλίο του. Οσοι τον έχουν ακούσει στα ελληνικά, λένε ότι υπερβάλλει.
Αφού τελείωσε τη Ναυτική Ακαδημία των ΗΠΑ, το 1976, συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Ταφτς, όπου έλαβε διδακτορικό στις Διεθνείς Σχέσεις. Όπως και πολλοί άλλοι ελληνοαμερικανοί στρατιωτικοί, διπλωμάτες και πολιτικοί, ο ναύαρχος Σταυρίδης λειτουργεί καθαρά με γνώμονα τα συμφέροντα των ΗΠΑ, και στην προκειμένη περίπτωση με γνώμονα τα αμερικανικά συμφέροντα στο ΝΑΤΟ.
Όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά, ως ΝΑΤΟικός Διοικητής την Ελλάδα, παρέτεινε την επίσκεψή του κατά μία ημέρα, ιδιωτικώς.
«Επιτέλους, ήρθα σε μια χώρα όπου προφέρουν σωστά το όνομά μου» είπε.
Την αγάπη του για « τα σουβλάκια και τη ρετσίνα» δεν την έκρυψε ποτέ.
Στο βιβλίο του γράφει με νοσταλγία για την Ελλάδα, όπως τη θυμάται από τα παιδικά του χρόνια, «για τον λαμπρό ήλιο, το αεράκι, τη ρετσίνα, το σουβλάκι και για τους ίδιους τους Ελληνες: μαύρα μαλλιά, έντονα χαρακτηριστικά προσώπου, ζωηρές κουβέντες και χειρονομίες, τσιγάρα, θερμές χειραψίες και συζητήσεις παντού…».
http://www.prionokordela.gr/politikh/ti-eipan-ws-patritakia-o-karolos-papoulias-me-ton-tzeims-stauridi/
Ο ναύαρχος γράφει στο βιβλίο του ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ την πρώτη φορά που είδε τη Σμύρνη. «Μια ναυτική άσκηση στο Αιγαίο, το 1993, μου έχει εντυπωθεί στη μνήμη. Είδα να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μου η πιο απίστευτη ειρωνεία της Ιστορίας. Εβδομήντα χρόνια νωρίτερα, στη δεκαετία του 1920, ο παππούς μου, ένας κοντός γεροδεμένος καθηγητής σχολείου, ονόματι Δημήτρης Σταυρίδης, έφυγε πρόσφυγας από τη Σμύρνη στο πογκρόμ κατά των Ελλήνων. Γλίτωσε την τελευταία στιγμή και με μια μικρή βάρκα διέσχισε το Αιγαίο.
Εφθασε στην Αθήνα και από εκεί πήγε στη Νέα Υόρκη. Ο αδελφός του δεν στάθηκε το ίδιο τυχερός. Τον σκότωσαν οι Τούρκοι. Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, ο εγγονός του επέστρεψε επικεφαλής αντιτορπιλικού στην ίδια πόλη,τη Σμύρνη- που τώρα τη λένε Ιζμίρ-, απ΄ όπου έφυγε πρόσφυγας ο παππούς του πριν από τόσα χρόνια…», γράφει ο SΑCΕUR.
Ο παππούς του άνοιξε, τελικά, ένα εστιατόριο στην Πενσιλβάνια. Ο γιός του, ο πατέρας του ναυάρχου, έκανε επίσης καριέρα στον στρατό των ΗΠΑ.
O Τζέιμς Σταυρίδης γεννήθηκε το 1955 στη Φλόριδα των ΗΠΑ, αλλά πέρασε τρία από τα παιδικά του χρόνια στην Αθήνα, όταν ο πατέρας του, συνταγματάρχης του Σώματος Πεζοναυτών, Γιώργος Σταυρίδης, υπηρέτησε ως ναυτικός ακόλουθος στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, το διάστημα 1962-64.
Νυμφεύθηκε τη Λόρα Χολ, παιδική φίλη από εκείνη την εποχή, που και ο δικός της πατέρας υπηρετούσε στην Αθήνα. Έχουν δύο κόρες, τη Χριστίνα και την Τζούλια. Ο ναύαρχος μιλάει γαλλικά, ισπανικά, πορτογαλικά και, βεβαίως, ελληνικά, αν και δεν το διαφημίζει.
«Ο πατέρας μου μιλούσε θαυμάσια ελληνικά. Τα δικά μου είναι, δυστυχώς, φρικτά, και οι κόρες μου δεν τα μιλούν καθόλου» γράφει στο βιβλίο του. Οσοι τον έχουν ακούσει στα ελληνικά, λένε ότι υπερβάλλει.
Αφού τελείωσε τη Ναυτική Ακαδημία των ΗΠΑ, το 1976, συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Ταφτς, όπου έλαβε διδακτορικό στις Διεθνείς Σχέσεις. Όπως και πολλοί άλλοι ελληνοαμερικανοί στρατιωτικοί, διπλωμάτες και πολιτικοί, ο ναύαρχος Σταυρίδης λειτουργεί καθαρά με γνώμονα τα συμφέροντα των ΗΠΑ, και στην προκειμένη περίπτωση με γνώμονα τα αμερικανικά συμφέροντα στο ΝΑΤΟ.
Όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά, ως ΝΑΤΟικός Διοικητής την Ελλάδα, παρέτεινε την επίσκεψή του κατά μία ημέρα, ιδιωτικώς.
«Επιτέλους, ήρθα σε μια χώρα όπου προφέρουν σωστά το όνομά μου» είπε.
Την αγάπη του για « τα σουβλάκια και τη ρετσίνα» δεν την έκρυψε ποτέ.
Στο βιβλίο του γράφει με νοσταλγία για την Ελλάδα, όπως τη θυμάται από τα παιδικά του χρόνια, «για τον λαμπρό ήλιο, το αεράκι, τη ρετσίνα, το σουβλάκι και για τους ίδιους τους Ελληνες: μαύρα μαλλιά, έντονα χαρακτηριστικά προσώπου, ζωηρές κουβέντες και χειρονομίες, τσιγάρα, θερμές χειραψίες και συζητήσεις παντού…».
http://www.prionokordela.gr/politikh/ti-eipan-ws-patritakia-o-karolos-papoulias-me-ton-tzeims-stauridi/
