Στην ιστοσελίδα μας ,έφθασε μια επιστολή αγωνίας από ένστολο προσωπικό του νησιού της Λήμνου. Στην Λήμνο αυτήν την περίοδο γίνεται μια κ...
Στην ιστοσελίδα μας ,έφθασε μια επιστολή αγωνίας από ένστολο
προσωπικό του νησιού της Λήμνου. Στην Λήμνο αυτήν την περίοδο γίνεται μια
κινητοποίηση για το θέμα της ακτοπλοϊκής σύνδεσης με την ηπειρωτική Ελλάδα. Η
φόρτιση που ξεχείλιζε την επιστολή δεν είναι δυνατόν να μας αφήσει άπραγους και
να μην συμβάλλουμε και εμείς προωθώντας την σε εσάς. Είναι το ελάχιστο που
μπορούμε να προσφέρουμε στους στρατιωτικούς του νησιού, οι οποίοι αποτελούν
αναπόσπαστο κομμάτι της τοπικής κοινωνίας:
Αγαπητοί κυβερνώντες
(όποιοι και αν είστε όπου και αν βρίσκεστε),
Είμαστε μια γροθια ξεχασμένων
ένστολων που η μοίρα μας έταξε, όπως και όσους άλλους, να φυλάμε Θερμοπύλες. Οι
δικές μας Θερμοπύλες λέγονται Λήμνος και από αυτό το ακριτικό νησί σας
στέλνουμε τούτην την επιστολή. Είμαστε κάποιες χιλιάδες περήφανοι άνθρωποι, οι
οποίοι όταν αποφασίστηκε πως έπρεπε να βρεθούμε σε αυτήν την γωνιά της
πατρίδας, ουδέποτε το σκεφτήκαμε και με χαρά βρεθήκαμε στον ευλογημένο τόπο της
Λήμνου. Μπορεί για κάποιους η Λήμνος να είναι απλώς ένας τόπος εξορίας ή μια
κακή ανάμνηση από την στρατιωτική στους θητεία, αλλά για όλους εμάς είναι ο
τόπος μας και ας μην γεννηθήκαμε σε αυτά τα χώματα.
Οργανώνουμε την ζωή
μας στηριζόμενοι στις δυνάμεις μας και την φιλοξενία των ντόπιων. Φτιάχνουμε
από την αρχή σπιτικά μας και δεν ξεχνάμε πως η Ελλάδα παντού είναι η ίδια.
Φαίνεται όμως, πως η
Ελλάδα έχει ξεχάσει εμάς. Και με τον όρο «Ελλάδα» εννοούμε όλους αυτούς που την
αντιπροσωπεύουν, ΕΣΑΣ.
Καταλαβαίνουμε πως σε
μια τόσο δύσκολη συγκυρία για την χώρα μας όλοι πρέπει να δώσουμε την δική μας
μικρή δύναμη για να βοηθήσουμε. Δεν νομίζουμε εξάλλου να ακούστηκαν πολλά
παράπονα όταν η δυνατότητά μας να προσεγγίσουμε αεροπορικώς την ηπειρωτική
Ελλάδα περιορίστηκε μόλις στο ένα εισιτήριο τον χρόνο. Θεωρούσαμε πως βάζοντας
στην άκρη την γκρίνια συμβάλλουμε σε αυτό το δύσκολο έργο.
Τα πράγματα όμως έχουν αρχίσει να παίρνουν μια διαφορετική τροπή που
πλέον δεν αγγίζει μόνο εμάς αλλά όλον τον λαό της Λήμνου. Η ακτοπλοϊκή
επικοινωνία του νησιού με την μητέρα Ελλάδα, εκτός του ότι έχει
ελαχιστοποιηθεί, εξαρτάται και από κάποια σαπιοκάραβα που μόνο ασφάλεια δεν σου
εμφυσούν.
Στο όνομα κάποιων εργασιών συντήρησης, αφαιρέθηκε από την γραμμή Λαύριο
Λήμνος το πλοίο «Ταξιάρχης» και στην θέση του επιστρατεύτηκε το “Aqua Maria”. Αυτό
συνέβη πριν από πολλούς μήνες. Ξέρετε πως φωνάζουμε το “Aqua Maria” όσοι το
χρησιμοποιούμε; «Κούνα Μαρία». Πραγματικά είμαστε σίγουροι ότι κανένας από εσάς
δεν θα ήθελε να βάλει τα παιδιά του σε ένα τέτοιο πλεούμενο. Κάθε φορά κάνουν
δύο μέρες να συνέλθουν από αυτό το δεκάωρο ταξίδι. Ίσως όταν με το καλό θα τα
πάρουμε μαζί μας στην επόμενη μετάθεση, αυτό που θα θυμούνται από την Λήμνο,
δεν θα είναι τα αρώματα των τοπίων ή οι μουσικές και τα χρώματα της επαρχίας,
αλλά το πόσες φορές ξέρναγαν κάθε φορά που έπρεπε να υπομένουν αυτό το
μαρτύριο. Το μαρτύριο του να ταξιδεύεις με ένα πλοίο που αντιμετωπίζει την
θάλασσα του Αιγαίου σαν τον πιο αφιλόξενο ωκεανό.
Ενώ έπρεπε εδώ και καιρό να έχει επανέλθει στην γραμμή το Πλοίο
«Ταξιάρχης», το οποίο να μην φανταστείτε ότι πρόκειται για κανένα υπερωκεάνιο (σχεδόν
τέσσερις δεκαετίες ζωής μετρά), κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Πήρε αρχικά μια
παράταση μέχρι το τέλος του 2011 και στην συνέχεια άλλη μια μικρότερη των
δώδεκα ημερών.
Στις 12 Ιανουαρίου 2012 τελειώνει και η δεύτερη προθεσμία. Η πεποίθηση
όλων είναι ότι θα δοθεί και νέα παράταση και αυτός ο εμπαιγμός θα συνεχίζεται
επ’αόριστον γιατί όπως μας έμαθε η ιστορία ουδέν το μονιμότερον του προσωρινού.
Δεν σας στέλνουμε αυτήν την επιστολή γιατί πιστεύουμε πως με αυτόν τον
τρόπο πιέζουμε καταστάσεις. Είμαστε αρκετά αδύναμοι για κάτι τέτοιο. Την
στέλνουμε για να σας ενημερώσουμε ότι την ΠΕΜΠΤΗ 12 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, που θα έρθει
στο λιμάνι της Μύρινας για τελευταία φορά (???) το “Aqua Maria” και ο λαός της Λήμνου έχει οργανώσει
μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, σε αυτές τις διαμαρτυρίες είναι πλέον πολύ πιθανό
να αντικρύσετε και ένστολους. Θα είμαστε εκεί για να ενώσουμε την φωνή μας με
την φωνή των ντόπιων κατοίκων και να βροντοφωνάξουμε ότι και εμείς είμαστε
ΕΛΛΑΔΑ.
Δεν ζητάμε κάτι παράλογο. Ζητάμε στην πατρίδα του 21ου
αιώνα, να μην χρειάζεται να περιμένουμε πότε θα μπορέσει να προσεγγίσει καράβι
το νησί για να δώσουμε φρέσκο γάλα στα παιδιά μας.
Θα είμαστε εκεί για τα παιδιά μας. Μακάρι να είσαστε και εσείς.
Ένστολη Περηφάνεια
Πιστεύουμε πως δεν είχαμε
κανένα δικαίωμα να μην κοινοποιήσουμε μια τέτοια επιστολή. Δεν αφαιρεί εξάλλου
τίποτα από την ευρωπαϊκότητά μας, το να νοιώσουμε λίγο Έλληνες.
Με εκτίμηση,
limnosreport
Ευχαριστούμε θερμά την ομάδα σύνταξης του limnosreport.gr για την κοινοποίηση της επιστολής στο kranosgr
