Γράφει ο ΜΙΧΑΗΛ ΣΥΡΜΠΟΣ Ταξίαρχος Π.Α ε.α Στην μεταμοντέρνα Ελλάδα, κάποιοι καταβάλουν προσπάθειες να καθιερώσουν την «κωμικοτραγωδί...
Γράφει ο ΜΙΧΑΗΛ ΣΥΡΜΠΟΣ
Ταξίαρχος Π.Α ε.α
Στην μεταμοντέρνα Ελλάδα, κάποιοι καταβάλουν προσπάθειες να καθιερώσουν την «κωμικοτραγωδία» ως …πολιτικό γίγνεσθαι, την ηθοποιία ως …πολιτική (βλέπε Χροσοχοίδη-Κατσέλη) και τα χειροκροτήματα των «οπαδών θεατών» ως …την θέληση του Ελληνικού λαού.
Δεν αντιλήφθηκαν ότι στην ουσία οδήγησαν και οδηγούν την χώρα μας σε ένα σπιράλ παραλογισμού με τελική κατάληξη την . …. γνήσια τραγωδία.
Αυτά που διαδραματίστηκαν ενώπιον των τηλεοπτικών φακών , το τελευταίο διάστημα μπορεί να ήταν έμπνευση κάποιων αποτυχημένων, άλλα κάποια στιγμή οι κ.κ Γ. Παπανδρέου, Α. Σαμαράς, Γ. Καρατζαφέρης και οι υπόλοιποι θα πρέπει να αποφασίσουν τι ακριβώς θέλουν να είναι.
Ηγέτες ; Αρχηγοί ; ή … Ηθοποιοί ;
Γιατί αυτά τα τρία δεν είναι δυνατόν ποτέ να συμβαδίσουν.
Ένας ηγέτης δεν αφήνεται να καθοδηγηθείτε από κανέναν. Αντίθετα είναι εκείνος που καθοδηγεί τους άλλους με το κύρος του , με τις αποφάσεις του, ακόμα και με ένα ..νεύμα του.
Ηγέτης είναι αυτός που τα κίνητρα του ξεκινούν και τελειώνουν στο κοινό συμφέρον του τόπου (όχι ομολογώντας κυνικά ότι δεν διάβασα το μνημόνιο αλλά το ψήφισα), παραμερίζοντας τα οποιαδήποτε προσωπικά του κίνητρα και συμφέροντα.
Ο αληθινός ηγέτης πρέπει να διαθέτει το υψηλότερο επίπεδο συνέπειας ανάμεσα στις πράξεις και τις προθέσεις του , και να αποτελεί ο ίδιος υπόδειγμα (αλήθεια πόσο κοστίζουν στον Ελληνικό λαό οι σύμβουλοι των 50 Υπουργών της κυβέρνησης Παπαδήμου) για τους ανθρώπους του, αντανακλώντας τα χαρίσματα που θέλει να έχουν οι ίδιοι.
Πιθανόν και εκείνος να κάνει λάθη, αλλά η διαφορά ενός ηγέτη από μια … «ηγετική καρικατούρα» είναι ότι ο πρώτος παραδέχεται το σφάλμα του και χρησιμοποιεί την εμπειρία αυτή για να βελτιώσει τα πράγματα.
Ηγέτης είναι αυτός που γνωρίζει καλά ότι κανείς δεν ακολουθεί κάποιο άτομο, αλλά το όραμα στο οποίο έχει αφοσιωθεί το άτομο αυτό και έχει την δύναμη να μοιράζεται αυτό το όραμα με τους άλλους( άραγε ποιο είναι το όραμα του Πρωθυπουργού;).
Όπως ένας πατέρας που πολλές φορές θα πάρει μη αρεστές αποφάσεις στα μάτια του μικρού παιδιού του, έτσι και ο ηγέτης μέσα σ` αυτό το πολιτικό και κοινωνικό «πατρικό πλαίσιο» θα πάρει αποφάσεις που θα προκαλέσουν την γκρίνια μας, αλλά και την τελική αποδοχή μας στην εξελικτική πορεία, αφού όπως και το μικρό παιδί έτσι και εμείς θα διαπιστώσουμε ότι στην ουσία οι αποφάσεις του κινούνται με μοναδικό σκοπό την …προστασία μας (πράγμα που μέχρι στιγμής δεν έχει δει ο Ελληνικός λαός στο όνομα του οποίου όλοι κόπτονται).
Αυτά και άλλα περί Ηγέτη και Ηγεσίας διδάσκονται οι Αξιωματικοί των Ε.Δ τόσο στις Σχολές τους (ΣΣΕ-ΣΝΔ-ΣΙ-ΣΣΑΣ-ΣΜΥ-ΣΜΥΝ-ΣΤΥΑ-ΣΥΔ) όσο και στις Σχολές Πολέμου (ΣΔΕΠ-ΣΧΟΛΗ ΠΟΛΕΜΟΥ-ΣΕΘΑ) ώστε να τα εφαρμόζουν και τα εφαρμόζουν όταν αναλαμβάνουν Διοικήσεις Μικρών, Μεσαίων ,Μεγάλων σχηματισμών και τέλος όσοι γίνουν Αρχηγοί.
Από την άλλη οι πολιτικοί αρχηγοί δεν διαφέρουν και πολύ από τούς αρχηγούς μιας οποιασδήποτε ομάδας. Η κοινωνιολογική και πολιτική αναδρομή μας αποδεικνύει ότι άγονται και φέρονται από ταπεινά κίνητρα, στην προσπάθεια τους να γαντζωθούν στο άρμα της αρχηγίας.
Κύρια ενασχόληση τους είναι η προσωπική τους προβολή και ο … «πριονισμός» των εσωκομματικών τους αντιπάλων. Επιδίδονται σε ένα διαρκές κυνήγι μαγισσών (βλέπε προσφάτως πραξικοπήματα, καρατόμηση ηγεσίας Ε.Δ, χουντικά σταγονίδια στη Σχολή Ευελπίδων) και περιβάλλονται από μια … «ακολουθία» που κύριο χαρακτηριστικό της είναι η θεωρητικολογία και το …χάιδεμα των αυτιών τους (Αυτό ευτυχώς δεν το διδασκόμαστε οι Αξιωματικοί).
Τέλος για τον ηθοποιό (βλέπε Λοβέρδο – Δαμαντοπούλου-Κουντρουμάνη κ.λ.π) το πέρασμα του από την καρέκλα του θεατή πάνω στη σκηνή δεν είναι απλώς βήμα, είναι … άλμα. Άλμα μετ' εμποδίων, κάθε εμπόδιο κι ένα μάθημα: υποκριτική, αυτοσχεδιασμός, ορθοφωνία, , κίνηση, χορός,. Μα πάνω απ' όλα είναι πρόβες, πρόβες, ….πολλές πρόβες.
Ο ηθοποιός παρατηρεί τη φωνή του, την κίνησή του, τα λόγια του, τις εκφράσεις του, για να βλέπει αν και πόσο σωστά εκτελούνται όσα έχει μάθει στην πρόβα. Το κυριότερο χαρακτηριστικό του είναι η τέχνη του «γνώθι σ’ αυτόν», κοινώς η επίγνωση .
Δεν φοβάται να δει ότι κι αν είναι, χωρίς να νοιώθει ενοχές γι’ αυτό που είναι, χωρίς να θέλει να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι…. ( Ούτε αυτό το διδασκόμαστε οι Αξιωματικοί).
Ας αφήσουν λοιπόν οι κ.κ . Γ. Παπανδρέου, Α. Σαμαράς, Γ. Καρατζαφέρης οι υπόλοιποι μαζί βέβαια και ο θαυματοποιός κ. Παπαδήμος τα … «καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, έχω ταλέντο;» και ας αποφασίσουν τι θέλουν να είναι:
Ηγέτες ; Αρχηγοί ; .. ή Ηθοποιοί;
Για ένα όμως να είναι σίγουροι ότι πολύ σύντομα o Ελληνικός λαός θα τους τοποθετήσει στην θέση που τους αρμόζει.
