Το Ισραήλ και οι ΗΠΑ φαίνεται να έχουν συμφωνήσει στην αναβολή της μεγάλης κοινής άσκησης (Austere Challenge 2012) η οποία προβλεπόταν ...
Το Ισραήλ και οι ΗΠΑ φαίνεται να έχουν συμφωνήσει στην αναβολή της
μεγάλης κοινής άσκησης (Austere Challenge 2012) η οποία προβλεπόταν να
διεξαχθεί μέσα στην άνοιξη του 2012, λόγο «οικονομικής στενότητας», με
νέο χρονικό ορίζοντα για τη διεξαγωγή της τα τέλη του 2012.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως παρά την συγκεκριμένη ανακοίνωση, οι
προγραμματισμένες επισκέψεις των Αμερικανών αξιωματούχων στο Ισραήλ...
δεν
πρόκειται να αναβληθούν. Έτσι, στην επόμενη εβδομάδα ο Αμερικανός
στρατηγός Μάρτιν Ντέμπσεϊ θα συναντηθεί με τον υπουργό Άμυνας Εχούντ
Μπαράκ και με τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Μπένι Γκάντζ.
Το ενδιαφέρον φυσικά της είδησης συνίσταται στον ακριβή λόγο της
αναβολής των συγκεκριμένων και πολυδιαφημισμένων ασκήσεων. Μέσα στο
συγκεκριμένο πλαίσιο θα μπορούσαμε να πούμε τα εξής:
Πρώτον, μπορεί η σοβούσα οικονομική κρίση πράγματι
να μην φέρνει δεύτερες σκέψεις, ειδικά στις ΗΠΑ αναφορικά με την
αποστολή «χιλιάδων» στρατιωτών στην περιοχή, ειδικά την περίοδο που
σημειώνεται η αποχώρηση από το Ιράκ. Είναι λογικό το οικονομικό από μόνο
του να αποτελεί επαρκή αιτία αναβολής.
Δεύτερον, όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις, η
Ουάσιγκτον παρά το στρατηγικό αναντίρρητο δεδομένο πως θα έμπαινε σε
πολεμική αντιπαράθεση μεγάλης κλίμακας για να προστατεύσει το Ισραήλ,
δεν φαίνεται να συμμερίζεται την «σκληρή» στάση του Τελ-Αβίβ αναφορικά
με το θέμα του Ιράν. Με άλλα λόγια, η ανακοίνωση αυτή μπορεί να
αντικατοπτρίζει τις όχι και τόσο καλές σχέσεις του Μπαράκ Ομπάμα με τον
Μπέντζαμιν Νετανιάχου και των εκατέρωθεν μυστικών υπηρεσιών μεταξύ τους,
και να αποτελεί «προειδοποίηση» στο Ισραήλ να μην προχωρήσει σε κάποιο
«προληπτικό χτύπημα» το οποίο θα έφερνε την Μέση Ανατολή στο χείλος του
γκρεμού.
Τρίτον, ίσως τόσο η μία όσο και η άλλη πλευρά να
θέλουν να στείλουν ένα τελευταίο μήνυμα διαλλακτικότητας προς την
Τεχεράνη δίνοντάς της αυτούς του έξι με εννέα μήνες να «αναθεωρήσει» τη
στάση της αναφορικά με το θέμα, και να δοθεί ο χρόνος στην διπλωματία να
«κάνει τη δουλεία της». Βέβαια ο συγκεκριμένος λόγος έρχεται σε
αντίθεση με την «πίεση» του χρόνου για τη Δύση αναφορικά με το πότε το
Ιράν θα έχει αποκτήσει πυρηνικά.
Τέταρτον, δεν θα πρέπει ποτέ να διαλάθει της
προσοχής μας πως ο «καθησυχασμός» του αντιπάλου είναι πάντα η πρώτη
αιτία της καταστροφής του. Ο Πόλεμος των Έξι Ημερών, και όχι μόνο
αποδεικνύει πώς το Τελ-Αβίβ γνωρίζει να διαχειρίζεται όλα τα μέσα με
τρόπο ώστε να βρει τον αντίπαλο απροετοίμαστο.
Οι εξελίξεις αναμένονται με ενδιαφέρον και ανησυχία…
