Καταπέλτης για το »βαθύ κράτος» της Τουρκίας, το »κράτος συμμοριών», όπως λέει, αλλά και ντοκουμέντο δικαίωσης της Ελλάδας, είναι το ση...
Καταπέλτης για το »βαθύ κράτος» της Τουρκίας, το »κράτος συμμοριών»,
όπως λέει, αλλά και ντοκουμέντο δικαίωσης της Ελλάδας, είναι το σημερινό
άρθρο γνώμης του συνεργάτη της εφημερίδας Radikal κ. Ορχαν Κεμάλ
Τζενγκίζ, με αφορμή τις δηλώσεις Γιλμάζ για τις φωτιές που έβαζαν
Τούρκοι πράκτορες στην Ελλάδα ως «αντίποινα».
Η prionokordela.gr το εξασφάλισε και το δημοσιεύει ολόκληρο. Αξίζει να το διαβάσετε και να το διαδώσετε!
Το άρθρο του συνεργάτη της Radikal κ. Ορχαν Κεμάλ Τζενγκίζ έχει τίτλο «Δεν θέλουμε κράτος κατήγορο» και είναι το εξής:
«Το
δικό μας κράτος κατόρθωσε πάντοτε να κάνει εταίρο και την κοινωνία κατά
κάποιον τρόπο στα αδικήματα που διέπραξε. Όμως αυτό το έκανε
συμπράττοντας στο αδίκημα αλλά και διανέμοντας την αποκομιδή από το
αδίκημα… Είτε δημιουργώντας ένα συναίσθημα ενοχής σε όλους όσους ομιλούν
για τα αδικήματα που διέπραξε …
Οι δηλώσεις του Μεσούτ Γιλμάζ ότι
οι πυρκαγιές δασών στην Ελλάδα διεπράχθησαν από το δικό μας βαθύ κράτος
προκάλεσαν σεισμό στην Ελλάδα, αλλά εμείς δεν μπορούμε να μιλήσουμε.
Γιατί; Διότι αισθανόμαστε ενοχή. Εάν σκαλίσουμε αυτήν την υπόθεση μπορεί
η Τουρκία να έλθει σε δύσκολη θέση και να αναγκαστεί να καταβάλλει
αποζημίωση, Φυσικά έγιναν για «αντίποινα» . Οι δικοί μας τους τιμώρησαν
«επειδή υπέθαλπαν τα στρατόπεδα του ΡΚΚ» .
Όμως η Ελλάδα αυτό
μπορούσε και το έκανε λόγω άλλων αδικημάτων που διέπραττε το δικό μας
κράτος. Την περίοδο εκείνη υπήρχαν στην Τουρκία διαδεδομένα και
συστηματικά βασανιστήρια… Καιγόντουσαν χωριά . Κάποιοι απήγαγαν
ανθρώπους και τους εκτελούσαν. Για αυτό το λόγο δεν γινόταν δεκτό από
καμία χώρα της Ευρώπης αίτημα για «έκδοση» . Και η Ελλάδα κάτω από
εκείνες τις συνθήκες προστάτευε το ΡΚΚ χωρίς να διακατέχεται από κανένα
φόβο να επικριθεί. Το δικό μας κράτος, για να καταπολεμήσει μια
κατάσταση που δημιουργείτο από τα βασανιστήρια που έκανε, πήγαινε και
έκαιγε δάση…
Τώρα εμείς θα παραβλέπουμε αυτά λέγοντας «αμάν, μπορεί να ζημιωθεί η χώρα μας», αυτό είναι εκείνο που αναμένεται από εμάς…
Άλλωστε
στο ίδιο σημείο δεν έρχεται και προσκρούει και το αρμενικό ζήτημα; Δεν
υπονοείται πως θα αναγκαστούμε να καταβάλλουμε αποζημίωση αν μιλήσουμε
πιο ανοικτά για αυτό το θέμα; Δεν ζητείται από μας να μην υψώνουμε
περισσότερο την φωνή μας για αυτόν τον λόγο; Ακριβώς για τον ίδιο λόγο
σωπαίνουν εκείνοι που λένε «Να μιλήσουμε για το Ντερσίμ» όταν φθάσει η
υπόθεση στο αρμενικό;
Εγώ σκέπτομαι ότι αξίζει κάθε αντίτιμο η
απαλλαγή από ένα κράτος συμμοριών και η απόκτηση ενός κράτους δικαίου.
Εάν σε κάποιο σταυροδρόμι αυτού του μεγάλου δρόμου της περιπέτειάς μας
που οδεύει στο να γίνουμε κράτος δικαίου, υπάρχει κάποιο αντίτιμο
καταβολής αποζημιώσεων εγώ λέω ότι θα πρέπει χωρίς να το σκεφτούμε, να
καταβάλλουμε το αντίτιμο αυτό. Η δική μου οικογένεια δεν επωφελήθηκε με
κανένα τρόπο από την σφετερισθείσα περιουσία των μη μουσουλμάνων. Αν
είμαστε αμαρτωλοί επειδή όταν ήμουν μικρός καθόμασταν με ενοίκιο σε
ελληνικό σπίτι , ο Θεός να συγχωρήσει την αμαρτία μας. Εάν η Τουρκία
καταβάλλει αποζημίωση εγώ προσωπικά είμαι έτοιμος να πληρώσω φόρο, όσο
και εκείνοι που έγιναν πλούσιοι από την αρπαγή των ακινήτων των μη
μουσουλμάνων.
Μας προσελκύουν την προσοχή με διάφορους τρόπους.
Ποιος θα καταβάλλει αποζημίωση στους μουσουλμάνους που εκδιώχθηκαν από
τα Βαλκάνια; Εάν εσύ έχεις το σθένος να δώσεις πίσω τα δικαιώματα των μη
μουσουλμάνων που έδιωξες τότε φυσικά μπορείς να κυνηγήσεις και τα
δικαιώματα εκείνων των μουσουλμάνων. Επειδή δεν μπορείς να διατυπώσεις
τις αδικίες που έκανες ο ίδιος δεν μπορείς να πεις και στους άλλους κατά
πρόσωπο τα όσα έκαναν και εκείνοι. Μπορείς να διατηρείς τα χέρια σου
μόνο σαν ένα χαρτί εκβιασμού, την γενοκτονία που έγινε στην Αλγερία.
Αυτό είναι όλο…
Η χειρότερη επίδραση όλων όσων βιώθηκαν είναι ότι
αυτά όλα μας έχουν μετατρέψει με την κακή έννοια τον καθένα μας σε έναν
«πολιτικό» . Δεν μπορούμε να πούμε «όπου και να καταλήξει η υπόθεση εγώ
θα καταπολεμήσω τις αδικίες. Όλοι μας κάπου σκοντάφτουμε.
Εφόσον
γράφω το τελευταίο άρθρο της χρονιάς νομίζω ότι θα πρέπει να πω και
κάποια πράγματα για τον χρόνο που τελειώνει. Υπό την έννοια αυτή να
ανακοινώσω τον δικό μου άνθρωπο της χρονιάς.
Προ ημερών ο Οράλ
Τσαλισλάρ , λίγο διστακτικά ρώτησε αν θα είναι υπερβολή το να θεωρηθεί
άνθρωπος της χρονιάς ο Αϊχάν Τσαρκίν ( κατηγορούμενος στην δίκη
Εργκενεκόν που προβαίνει σε ομολογίες) . Κατά την γνώμη μου δεν είναι
καμμία υπερβολή. Ο Τσαρκίν κατά το παρελθόν διέπραξε μεγάλα αδικήματα
και μπορεί να συνέπραξε σε μεγάλα αμαρτήματα, όμως τώρα μου φαίνεται ότι
μιλάει από τα βάθη της ψυχής του . Εκείνη η ψυχή καίγεται . Ο Τσαρκίν
ως άνθρωπος έδωσε στον εαυτό του την μεγαλύτερη τιμωρία που μπορεί να
δώσει ένας άνθρωπος, Περνά τον ίδιο του τον εαυτό από την φωτιά της
συνείδησης και ταυτόχρονα δείχνει σε όλη την Τουρκία το πώς θα
αναζητηθεί η Δικαιοσύνη όπου και αν φθάσει η άκρη της υπόθεσης αυτής,
Βεβαίως και τώρα πλέον τον αφήνουν μόνο του σε αυτόν τον δρόμο και
παραβλέπονται αυτά που λέει, Εγώ σέβομαι και εκτιμώ τον απολογισμό
συνείδησης που κάνει . Παρουσιάζω τον Τσαρκίν ως υποψήφιο για τον
‘άνθρωπο της χρονιάς’ και εύχομαι σε όλους τους αναγνώστες μου καλή
χρονιά».
Νομίζουμε ότι αξίζει να προωθηθεί!
