Αποσπάσματα Συνέντευξης ΥΕΘΑ Κ. Π. Μπεγλίτη στην εκπομπή του «ΣΚΑΪ»: «ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ» και στους δημοσιογράφους Β. Λυριτζή – Δ. ...
Αποσπάσματα Συνέντευξης
ΥΕΘΑ Κ. Π. Μπεγλίτη
στην εκπομπή του «ΣΚΑΪ»: «ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ»
και στους δημοσιογράφους Β. Λυριτζή – Δ. Οικονόμου
Για την αντιπαράθεση στη Βουλή του κ. Βενιζέλου με τον κ. Τσίπρα:
Ο κ. Τσίπρας θεωρεί ότι μπορεί εύκολα να μπαινοβγαίνει
στο χώρο της δημοκρατικής αντιπαράθεσης, με τους δικούς του όρους, που
κινούνται στα όρια, για να μην πω στην γκρίζα ζώνη του πολιτικού πολιτισμού και
της καλώς εννοούμενης δημοκρατικής αντιπαράθεσης. Είναι ο κατ’ εξοχήν
αρχιτέκτονας της στρατηγικής της έντασης, που καθημερινά την τροφοδοτεί με τα
λόγια του, ενώ θεωρεί ότι θα μένει αναπάντητη αυτή η πρακτική και αυτή η
αντίληψή του. Ο κ. Τσίπρας όχι μόνο
χθες, αλλά πάρα πολλές φορές την τελευταία περίοδο, είτε αγνοεί τις λέξεις και
τη σημασία τους, είτε συνειδητά, όπως πιστεύω εγώ, χρησιμοποιεί πύρινες λέξεις,
έναν εύκολο καταγγελτισμό και επιλέγει μια πολιτική αντιπαράθεση, που βγαίνει
έξω από τα όρια της Κοινοβουλευτικής διαδικασίας.
Αυτό
θέλει μεγάλη προσοχή. Πιστεύω ότι υπάρχουν δυνάμεις σώφρονες μέσα στο
Συνασπισμό και στο ΣΥΡΙΖΑ.
Για τη θέση της Αριστεράς απέναντι στα επεισόδια βίας:
Πρόκειται για πύρινα λόγια, που καθημερινά εξάπτουν τη
σύγκρουση και την ένταση και το είδαμε και χθες. Και οφείλω να καταθέσω, είναι
μια προσωπική άποψη, ότι έχουμε να κάνουμε με δύο τελείως διαφορετικές
νοοτροπίες, πρακτικές και συμπεριφορές στο χώρο της παραδοσιακής Αριστεράς.
Με το ΚΚΕ έχουμε μεγάλες διαφορές, στρατηγικές διαφορές,
αλλά είναι ένα κόμμα σοβαρό και συντεταγμένο και το έδειξε και χθες στις
διαδηλώσεις και θέλω να το επισημάνω ως πολίτης και ως πολιτικός.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας συνονθύλευμα. Το έχω ξαναπεί στο
παρελθόν, ότι δεν πιστεύω ότι η πολιτική του ηγεσία νομιμοποιεί αυτές τις
ακραίες πράξεις πολιτικής βίας. Γιατί έχουμε να κάνουμε με πολιτική βία.
Αυτή
η πολιτική βία είναι γνωστή. Κυκλοφορεί σε οργανώσεις που κινούνται στα όρια
της δημοκρατικής νομιμότητας. Υποθάλπονται και αγκαλιάζονται πολλές φορές από
έναν ευρύτερο χώρο, που εκφράζεται από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένα
συνονθύλευμα το οποίο πολλές φορές και αντικειμενικά δεν ελέγχεται.
Αλλά
πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός ο κ. Τσίπρας. Προχθές στη Βουλή, απαντούσα στον
Κοινοβουλευτικό έλεγχο και μιλούσε για πραξικοπηματικές νοοτροπίες της
Κυβέρνησης, μιας δημοκρατικά εκλεγμένης Κυβέρνησης. Μπορεί να πει το οτιδήποτε,
μπορεί να ασκήσει την πιο σκληρή κριτική, αλλά όταν την μια φορά παρομοιάζει
την Κυβέρνηση με το καθεστώς Πινοσέτ στη Χιλή, την άλλη ουσιαστικά αμφισβητεί
τη δημοκρατική νομιμοποίηση της Κυβέρνησης, όλα αυτά τροφοδοτούν την ένταση και
νομιμοποιούν ακραίες συμπεριφορές.
Για τη διαφωνία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στην ψήφιση του πολυνομοσχεδίου:
Θέλω να θυμίσω ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ
σήκωσε και συνεχίζει να σηκώνει ένα τεράστιο ιστορικό βάρος, μια μεγάλη εθνική
ευθύνη. Είμαστε όλοι πιεσμένοι καθημερινά. Την καταλαβαίνουμε την κοινωνία,
είμαστε μέσα στην κοινωνία. Δεν είμαστε 154 κόντρα στα 11 εκατομμύρια που λέει
ο κ. Τσίπρας, γιατί και εμείς νομιμοποιημένοι είμαστε. Εκτός αν αμφισβητεί τη
δημοκρατική νομιμοποίηση ο κ. Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Ψηφίσαμε συνειδητά το μνημόνιο το Μάιο του 2010, ψηφίσαμε
συνειδητά το μεσοπρόθεσμο. Σκληρές αποφάσεις. Από εκεί και πέρα ο καθένας
αναλαμβάνει και τις ευθύνες.
Εγώ διαφωνώ μ’ αυτή την πρακτική συναδέλφων μου της
Κοινοβουλευτικής Ομάδας που καταγγέλλουν, γκρινιάζουν και βγάζουν προς τα έξω
τις δυσκολίες τους. Όλοι έχουμε δυσκολίες. Μας ρώτησαν εμάς ως Υπουργούς τι
ζόρι τραβάμε κάθε μέρα;
Δεν
αναγνωρίζω το δικαίωμα σε κανέναν να είναι πιο κοινωνικά ευαίσθητος από εμένα
και από τους άλλους συναδέλφους. Δεν υπάρχουν Υπουργοί ανάλγητοι και βουλευτές
ευαίσθητοι. Εγώ διαφωνώ μ’ αυτή την πρακτική.
Για την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με 153 Βουλευτές:
Η κατάσταση είναι οριακή για όλους μας. Είναι οριακή για
τη χώρα.
Το
ΠΑΣΟΚ μπορεί να κυβερνήσει με 153, γιατί έχει τη δεδηλωμένη, έχει τη
δημοκρατική πλειοψηφία. Όσο επαναβεβαιώνεται αυτή η δημοκρατική πλειοψηφία και
η αρχή της δεδηλωμένης, το ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει να κυβερνά. Οφείλουμε να
συνεχίσουμε να κυβερνούμε. Δεν είναι πρόβλημα αριθμών, είναι πρόβλημα
αποφασιστικότητας και πολιτικής βούλησης να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας.
Για την πολιτικές πρωτοβουλίες στο ΠΑΣΟΚ:
Είναι αλήθεια, ότι ο καθένας εννοεί διαφορετικά τις
πολιτικές πρωτοβουλίες. Μπορώ να σας πω, με πολύ ειλικρίνεια, ότι δεν
καταλαβαίνω τι ακριβώς, πολλοί από τους συναδέλφους, εννοούν, υποστηρίζοντας
ότι πρέπει ν’ αναλάβει ο Πρωθυπουργός πολιτικές πρωτοβουλίες. Πολιτικές
πρωτοβουλίες ο Πρωθυπουργός αναλαμβάνει καθημερινά. Η μεταρρυθμιστική
στρατηγική είναι μια μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία. Πολιτική πρωτοβουλία θα ήταν
να υλοποιήσουμε αυτά που αποφασίζουμε.
Η κοινωνία ασκεί κριτική, όχι γιατί χάσαμε τη σοσιαλιστική
μας συνείδηση. Το πρόβλημα δεν είναι ούτε ψυχολογικό, ούτε συνειδησιακό, ούτε
καν θα έλεγα ηθικό. Γιατί αυτό είναι μια μεγάλη υποκρισία. Μας ασκείται κριτική
και πιστεύω ότι ορθώς μας ασκείται κριτική, γιατί δεν είμαστε αποτελεσματικοί
στην πολιτική μας, για να μπορέσουμε να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση.
Μπορούμε να συζητάμε πολλές ώρες για όλα αυτά τα ζητήματα. Πρέπει όμως να
έχουμε υπ' όψιν μας, ότι η χώρα αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε μια δραματική
κατάσταση. Το ερώτημα κατά την άποψή μου είναι: Ή θ’ ανασχέσουμε τη δυναμική
της χρεοκοπίας ή θα την επιταχύνουμε με πράξεις και παραλείψεις. Εκεί
βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή. Θα το συνειδητοποιήσουμε με όρους κοινής λογικής
αυτό; Θα επιταχύνουμε τη χρεοκοπία ή θα την καθυστερήσουμε και θα την αποτρέψουμε
τελικά;
Η τρόικα έχει τις δικές της ευθύνες. Να μια πολιτική
πρωτοβουλία γιατί την επόμενη μέρα. Πρέπει να ξαναδούμε πολλές από τις
προσεγγίσεις της τρόικας, στις μεταξύ μας διαπραγματεύσεις και συνομιλίες.
Η πιο σημαντική κατά την άποψή μου πολιτική πρωτοβουλία
είναι να στρωθούμε όλοι κάτω και να δουλέψουμε, να κυβερνήσουμε, ν’ αφήσουμε
τις πολλές αναζητήσεις, τα υπαρξιακά και μεταφυσικά ερωτήματα και να
δουλέψουμε. Ασφαλώς αυτά τα λέω και στον εαυτό μου και στους συντρόφους μου.
Πιστεύω ότι μπορούμε. Γι’ αυτό μίλησα και στο Υπουργικό
Συμβούλιο για την ανάγκη επανακεφαλαιοποίησης της δημοκρατικής παράταξης.
Να
γίνουμε αξιόπιστοι μέσα από την καθημερινή κυβερνητική μας πολιτική. Να
δείξουμε αποτελέσματα. Να δείξουμε ότι κάνουμε μια σοβαρή διαχείριση. Για μένα
το σοβαρότερο πρόβλημα είναι το έλλειμμα διαχειριστικής ικανότητας και
διακυβέρνησης στο διαχειριστικό επίπεδο.
Έχει να κάνει με μια ελληνική κοινωνία η οποία εθίστηκε
στην ευκολία. Αυτό πρέπει να το παραδεχτούμε όλοι. Εθίστηκε στον παραλογισμό.
Γιατί πολλά από τα αιτήματα έχουν μέσα μια δόση παραλογισμού, που δεν
καταλαβαίνουν την κρισιμότητα της κατάστασης. Ανατρέπεται η Ευρώπη, διαλύεται η
ευρωζώνη. Και το ΠΑΣΟΚ έχει ένα
χαρακτηριστικό λαϊκισμού μέσα του, που κουβαλάει ιστορικά στη διαδρομή του. Δεν
το κρύβω αυτό το πράγμα. Πιστεύω ότι είμαστε στην πιο κρίσιμη περίοδο της
νεότερης ιστορίας, πιστεύω ότι ακόμα και σήμερα ο καθένας πρέπει ν’ αναλάβει
τις ευθύνες του κι εμείς ως Κυβέρνηση και το Υπουργικό Συμβούλιο και η
Κοινοβουλευτική Ομάδα μας αλλά και όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις
του τόπου.
Καθημερινά διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν δυνάμεις, που δε
βλέπουν την αναγκαιότητα της εθνικής ενότητας, των συναινέσεων. Δεν βλέπουμε
δηλαδή δυνάμεις πολιτικές, κοινωνικές, επιχειρηματικές, με εθνική συνείδηση.
Δείτε τι γίνεται στην Ιταλία, στην Ισπανία, στη Γαλλία.
Για το ενδεχόμενο
επαναδιαπραγμάτευσης με την Τρόϊκα και τη Σύνοδο Κορυφής:
Εγώ δε φοβάμαι τις λέξεις, από την άλλη πλευρά όμως είμαι
ρεαλιστής. Πρέπει να ξέρουμε τι σημαίνει επαναδιαπραγμάτευση σε κάθε στιγμή και
λαμβάνοντας υπ' όψιν τους συσχετισμούς και το κλίμα που υπάρχει στην Ευρώπη. Το
αίτημα για επαναδιαπραγμάτευση μπορεί να είναι ένα ρητορικό αίτημα που είναι
κενό περιεχομένου και γίνεται για εσωτερικούς λόγους πολιτικής σκοπιμότητας,
όπως το κάνει η αξιωματική αντιπολίτευση, ή μπορεί να έχει ένα ουσιαστικό περιεχόμενο.
Θα μπορούσε κάτω από αυτές τις δραματικές συνθήκες στην
Ευρώπη, με αυτή τη βαθιά κρίση σήμερα στην Ευρώπη που κινδυνεύουν να πέσουν κι
άλλες χώρες, να ανοίξει ένας ευρύτερος διάλογος στην Ευρώπη για τα
αδιέξοδα της κυρίαρχης, σήμερα,
οικονομικής στρατηγικής και να αναλάβουμε, προς τούτο, πολιτικές πρωτοβουλίες.
Είμαστε σε κατάσταση πολέμου. Νομίζω ότι εσείς, κι εμείς
εδώ που βρισκόμαστε στο τραπέζι, έχουμε καταλάβει πού βρίσκεται η χώρα. Έχεις
εκείνα τα περιθώρια για να πας να διαπραγματευθείς με τους όρους, με το ύφος και
με την ένταση της φωνής, που κάνουμε εμείς τη συζήτηση τώρα;
Όταν σ’ ένα μήνα μπορεί η χώρα να χρεοκοπήσει χωρίς την 6η
δόση, θα έχουμε την πολυτέλεια να πάμε και να συζητήσουμε με τους όρους που
συζητάμε αυτή τη στιγμή; Έχουμε συνείδηση της κατάστασης; Νομίζω ότι το μεγάλο
μας έλλειμμα αυτή τη στιγμή, είναι το έλλειμμα κοινής λογικής. Πού βρισκόμαστε,
πού θέλουμε να πάμε και τι θέλουμε ν’ αποτρέψουμε. Νομίζω ότι η ελληνική
κοινωνία δεν το έχει καταλάβει αυτό το πράγμα. Δεν έχει καταλάβει ότι όλα αυτά
που γίνονται, καθημερινά, επισπεύδουν την κατάρρευση της χώρας.
Για την φοροδιαφυγή:
Αυτή τη στιγμή στη Βουλή υπάρχουν πολλά ονόματα, ανθρώπων
«καθώς πρέπει». Είναι άνθρωποι οι οποίοι έβγαλαν πάρα πολλά εκατομμύρια έξω.
Ακόμα και ονόματα γνωστά.
Μπορούμε πραγματικά να σώσουμε τη χώρα με εκπροσώπους
δυνάμεων παραγωγικών, συνδικαλιστικών, επιχειρηματικών, εκδοτικών που στην
πρώτη κρίση έσπευσαν να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους, βγάζοντας έξω τα
χρήματα; Υπάρχει μια εθνική συνείδηση σ’ αυτό το μεταπρατικό κύκλωμα, που
ουσιαστικά απομυζά τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια; Δυστυχώς δεν υπάρχει.
Η παραδοσιακή Αριστερά και οι ηγεσίες της, ζητούν από τον
κόσμο να μην πληρώσει την έκτακτη εισφορά, ουσιαστικά δηλαδή να μην πληρώσουν
και οι μεγαλοϊδιοκτήτες, αυτοί που έχουν μεγάλη περιουσία. Αυτό λένε στον κόσμο
και γι’ αυτό πρέπει ν’ απολογηθούν.
Καταλαβαίνω για τους άνεργους, για τους
μικροσυνταξιούχους. Καταλαβαίνω για τους μισθοσυντήρητους, να μην πληρώσουν την
ειδική εισφορά για την ακίνητη περιουσία, που μπορεί και να μην έχουν. Αλλά
είναι δυνατό να ζητάει η κα Παπαρήγα να μην πληρώνουν αυτοί που έχουν μεγάλη
ακίνητη περιουσία; Μπορεί η χώρα να βγει από την κρίση; Μπορεί η χώρα να
ορθοποδήσει;
Παίρνουμε αποφάσεις, προσπαθούμε να εξορθολογίσουμε τη
λειτουργία ενός κράτους ανορθολογικού των τελευταίων 40 χρόνων.
Πληρώνουν έκτακτη εισφορά και οι μεγαλοεπιχειρηματίες και
οι μεγάλες επιχειρήσεις. Για λόγους δικαιοσύνης πρέπει να πούμε, και νομίζω ότι
πολλές φορές δεν αναδεικνύεται στο όνομα ενός βολικού λαϊκισμού και από τα Μέσα
Ενημέρωσης, ότι πολλές φορές έχει μπει έκτακτη εισφορά και στις μεγάλες
επιχειρήσεις από τον Οκτώβριο του 2009; Πολλές. Και μάλιστα ασκείται κριτική
ότι έτσι δημιουργούμε προβλήματα στην επιχειρηματικότητα.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο του πολιτικού συστήματος, δεν
είναι μόνο της κυβέρνησης. Το πρόβλημα είναι και του συστήματος που λέγεται
επιχειρηματικό, εκδοτικό, δημοσιογραφικό, κοινωνικό, συνδικαλιστικό σύστημα.
Γιατί θα εκπλαγείτε και με τα ονόματα πολλών που έχουν βγάλει τα εκατομμύρια
έξω.
Είμαστε υπέρ του να δημοσιεύονται αυτά στη «Διαύγεια»,
αλλά ακούστε τι συνέβη: Η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων έβαλε κάποιους
όρους και προϋποθέσεις. Είμαστε ακόμα και θέλω να πιστεύω ότι πρέπει να
υπερασπιστούμε όλοι αυτή την ανάγκη, να είμαστε, να διατηρηθούμε ως κράτος
δικαίου.
Για το σενάριο των εκλογών και τη
δυνατότητα για δημοψήφισμα:
Είναι καταστροφικό το σενάριο των εκλογών. Πρέπει να
ηρεμήσει η ελληνική κοινωνία, να μας δοθεί χρόνος να υλοποιήσουμε τις πολιτικές
μας. Ξέρετε τι μας συνέβη; Κάθε δυο μήνες, παίρναμε αποφάσεις και δεν
μπορούσαμε να τις υλοποιήσουμε, γιατί ερχόταν το άλλο δίμηνο με νέα μέτρα και
δεν είχαμε προλάβει να αφομοιώσουμε τις προηγούμενες αποφάσεις. Δηλαδή ήταν
πραγματικά συνθήκες πολέμου. Και δεν είναι τυχαίο, να το θυμίσω κι αυτό, ότι
αντιλαμβάνονται ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε συνθήκες πολέμου, ακόμα και πολλοί
Ευρωπαίοι που έχουν μυαλό, που διατηρούν ακόμα την κοινή λογική, που διατηρούν
ένα όραμα για την Ευρώπη.
Προχθές διάβασα στο “Le Monde” μια συνέντευξη
του Ζακ Ντελόρ που έλεγε ότι «πρέπει πρώτα να σώσουμε τον Έλληνα στρατιώτη για να
σωθεί η ευρωζώνη. Η σωτηρία της Ελλάδας είναι προϋπόθεση για να σωθεί η
Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή κι αυτός μιλούσε, μ’ έναν τρόπο, με όρους «πολεμικούς».
Πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή δεν πρέπει να χάσουμε χρόνο.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου να πάμε σε «δημοκρατικές ασκήσεις», ακόμα
και δημοψηφίσματος. Μπροστά μας έχουμε ένα κρίσιμο χρονικό διάστημα, που πρέπει
να υλοποιήσουμε τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που ψηφίσαμε.
