Ο αρθρογράφος της Radikal κ. Οrhan Kemal Cengiz εκφράζει το παράπονό του διότι η Τουρκία δεν δίνει την πρέπουσα σημασία σε ζητ...
Ο αρθρογράφος της Radikal κ.
Οrhan Kemal Cengiz εκφράζει το παράπονό του διότι η Τουρκία δεν δίνει την πρέπουσα σημασία σε ζητήματα που απασχολούν την διεθνή κοινή γνώμη
Η Τουρκία δεν δίνει την πρέπουσα σημασία σε ζητήματα
που απασχολούν την διεθνή κοινή γνώμη, αναφέρει εισαγωγικά ο
αρθρογράφος. Για παράδειγμα την κοινή διακήρυξη 37 Πολιτειών των ΗΠΑ για
το Πατριαρχείο αποσιωπήθηκε από τα τουρκικά ΜΜΕ.
Επισημαίνει επίσης ότι
ενώ η Τουρκία το υποβαθμίζει, το θέμα του Πατριαρχείου ήταν στην
ατζέντα των επισκέψεων του αμερικανού Προέδρου Ομπάμα και της
αμερικανίδας ΥΠΕΞ Κλίντον στην Τουρκία.
Ο αρθρογράφος αναφέρει ότι και η ΕΕ έχει ασχοληθεί επισταμένως με το ζήτημα και υπενθυμίζει περσινή
συνέντευξη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CBS όπου ανέφερε ότι αισθάνεται «σταυρωμένος» στην Τουρκία.
Επίσης ο αρθρογράφος αναφέρει ότι η Τουρκία πάντοτε
προσπαθούσε να κατάσχει περιουσίες μειονοτήτων να εκφοβίζει τις
μειονότητες και να πιέζει τα μέλη τους
να μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες. Επέβαλε
βαρείς φόρους στις μειονότητες , κατασχέθηκαν περιουσίες των
μειονοτικών ιδρυμάτων και δεν αναγνωριζόταν οι μειονότητες ως νομικές
οντότητες,
Το Πατριαρχείο ήταν ένας από τους κύριους στόχους των
παραπάνω πολιτικών της Τουρκίας. Το 1923 το τουρκικό κράτος υποστήριξε
την δημιουργία του Τουρκορθόδοξου Πατριαρχείου για να δημιουργήσει
προβλήματα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο («Φαναρίου»,το λέει) ,
ενώ ο εκπρόσωπός του Τουρκορθόδοξου Πατριαρχείου
είναι σήμερα προφυλακισμένος για την υπόθεση Εργκενεκόν. Το 1936 η
Τουρκία κατάσχε σχεδόν όλα τα περιουσιακά στοιχεία της ελληνικής
κοινότητας στην Τουρκία, το Πατριαρχείο δεν αναγνωρίστηκε ποτέ ως νομική
οντότητα, ενώ η Θεολογική Σχολή της Χάλκης που εκπαίδευε κληρικούς για το Πατριαρχείο, αναγκάστηκε να κλείσει το 1971 και παραμένει κλειστή μέχρι σήμερα.
Επίσης,
ενώ ολόκληρος ο Ορθόδοξος κόσμος
του πλανήτη θεωρεί τον Πατριάρχη ως Οικουμενικό, η Τουρκία τον θεωρεί
μόνο ως θρησκευτικό ηγέτη των 3.000 ελληνορθόδοξων που ζούν στην
Τουρκία. Το τελευταίο πλήγμα προς το Πατριαρχείο ήταν μια νομική ρύθμιση
σύμφωνα με την οποία ο Πατριάρχης και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου του
Πατριαρχείου πρέπει να έχουν την τουρκική υπηκοότητα.
Ο αρθρογράφος υπογραμμίζει
ότι τα προβλήματα που ταλανίζουν το Πατριαρχείο συνιστούν ντροπή για την κατάσταση των θρησκευτικών ελευθεριών στην Τουρκία. Προειδοποιεί επίσης ότι ίσως αναγκαστεί να φύγει το Πατριαρχείο από την Τουρκία και υπογραμμίζει τις
αρνητικές συνέπειες που θα έχει αυτό διότι τότε η Ρωσική Εκκλησία θα
αναλάβει την ηγεσία των απανταχού Ορθόδοξων και η Ρωσική Εκκλησία ελέγχεται από το ρωσικό κράτος.
Ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι είναι απολύτως αναγκαία
η επίλυση των προβλημάτων του Πατριαρχείου ώστε να αποδείξει η Τουρκία
πως είναι μια πολιτισμένη και δημοκρατική χώρα. Πρόκειται για μια ηθική
υποχρέωση της Τουρκίας που ταυτόχρονα
συνιστά την μόνη λογική οδό ανάληψης πρωτοβουλιών από την Τουρκία, καταλήγει ο αρθρογράφος.
