ΗΠΑ: Αλλαγές στα πολυβόλα με ελληνικά διδάγματα (Βίντεο)

Νέα τακτικά δεδομένα, και για τον Ε.Σ. που διαθέτει το ΗΚ11, δημιουργεί η απόφαση των Αμερικανών πεζοναυτών να χορηγήσουν το αυτόματο ...

Νέα τακτικά δεδομένα, και για τον Ε.Σ. που διαθέτει το ΗΚ11, δημιουργεί η απόφαση των Αμερικανών πεζοναυτών να χορηγήσουν το αυτόματο τυφέκιο Μ27 στη θέση του Μ249.

Μέχρι σήμερα οι Αμερικανοί πεζοναύτες χρησιμοποιούσαν ως πολυβόλο για την υποστήριξη της ομάδας το Μ249 των 5,56 χιλιοστών. Όμως, έπειτα από την εμπειρία χρήσης του στο Αφγανιστάν και σε άλλες περιοχές του κόσμου...


θεωρούν ότι το μεγάλο του βάρος δημιουργεί προβλήματα στην ταχύτητα κίνησης της ομάδας, δεν έχει υψηλή ακρίβεια, ενώ τυχόν εμπλοκές του θέλουν αρκετό χρόνο για να αποκτασταθούν.

Ωστόσο, ο αρχηγός των πεζοναυτών, στρατηγός Τζιμ Άμος, ενέκρινε τη χορήγηση από φέτος του Αυτόματου Τυφεκίου Πεζικού Μ27 IAR, στο διαμέτρημα των 5,56, σε κάθε πολυβολητή.

Πιο συγκεκριμένα, θα χορηγηθεί ένα ανά τέσσερα άτομα, δηλαδή τρία ανά ομάδα και 28 σε κάθε λόχο. Συνολικά θα παραγγελθούν 4.476 M27 IAR από το Σώμα Πεζοναυτών. Από τα Μ249 θα διατηρηθούν εννέα ανά λόχο τυφεκιοφόρων, ως εφεδρεία, και θα χρησιμοποιούνται κατόπιν εντολής του διοικητή του.

Στο πλαίσιο δοκιμών, είχαν χορηγηθεί πέρυσι, σε πέντε μονάδες, προκειμένου να το αξιολογήσουν σε επιχειρησιακές συνθήκες. Το τυφέκιο είναι ουσιαστικά έκδοση του ΗΚ416 της Heckler & Koch και κατασκευάζεται στις ΗΠΑ από την FN Herstal USA. Το βάρος του φτάνει τα 4,17 κιλά και για την τροφοδοσία του βασίζεται στους γεμιστήρες των 30 φυσιγγίων, αν και εξετάζεται το ενδεχόμενο προμήθεια γεμιστήρων των 50 ή 100 φυσιγγίων.

Διαθέτει κάννη ταχείας αλλαγής, οπότε έχει ρυθμό βολής 40 φυσιγγίων το λεπτό για 600 βολές ή 28 φυσίγγια το λεπτό όταν η θερμοκρασία είναι πάνω από 37 βαθμούς Κελσίου.

Ο χαμηλός διατηρούμενος ρυθμός βολής του σε σχέση με το Μ249, εξισορροπείται από άλλα χαρακτηριστικά του, που είναι και τα βασικά επιχειρήματα της επιλογής του. Οι λόγοι έχουν να κάνουν με την επιθυμία για μεγαλύτερη ακρίβεια και για τη δυνατότητα των ομάδων μάχης να κινούνται με μεγαλύτερη συνοχή.

Πρώτα απ’ όλα η κάννη του έχει ελεύθερη ολίσθηση – ταλάντωση γεγονός που συνεπάγεται αυξημένη ακρίβεια και μειώνοντας την ανάγκη για μηδενισμό, ακόμα κι όταν διαθέτει σκοπευτικά βοηθήματα.

Κάθε Μ27 θα διαθέτει σκοπευτικό ημέρας Trijicon SAW Day Optic, με μεγέθυνση x3,5 και με ελαφρώς μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ αυτής και του ματιού του σκοπευτή, που σημαίνει μεγαλύτερη ασφάλεια για το χειριστή κατά την αυτόματη βολή.

Η ελαφριά του σχεδίαση θα δίνει τη δυνατότητα στην ομάδα να μένει μαζί, αντί να αναγκάζεται ο πολυβολητής να λαμβάνει θέση υποστήριξης μακρύτερα από αυτήν. Αυτό το στοιχείο είναι απαραίτητο ειδικά στην περίπτωση της μάχης σε κατοικημένους τόπους.

Η συντήρησή του είναι ευκολότερη και οι εμπλοκές λιγότερες, καθώς διαθέτει σύστημα εμβόλου αερίων, οπότε και αποφεύγεται η συγκέντρωση πυρίτιδας και σκόνης εντός της κάννης και του κλείστρου. Ταυτόχρονα, η σχεδίασή του επιτρέπει ταχύτερη αποκατάσταση των εμπλοκών σε σχέση με αυτή που απαιτείται για ένα πολυβόλο.

Πέρα από το τυφέκιο θα απαιτηθούν και διαφορετικοί γεμιστήρες, σε σχέση με αυτούς από πολυμερή πλαστικά που διαθέτουν σήμερα από τη χρήση του Μ4, λόγω του ότι δε θα «κουμπώνουν» στο Μ27.

Η χρήση τέτοιου είδους όπλο, ως όπλο υποστήριξης της ομάδας θέτει νέα δεδομένα στο πεδίο της μάχης. Οι Αμερικανοί πεζοναύτες προτίμησαν την ακρίβεια των βολών κατά κύριο λόγο, από τον τεράστιο όγκο πυρός που εξαπολύει ένα Μ249.

Αντίστοιχη, αν και δεν ξεκινάει από την ίδια αφετηρία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι και η λογική του Ε.Σ. ο οποίος έχει το ΗΚ-11 (ελαφρύ πολυβόλο ή οπλοπολυβόλο) ως ομαδικό όπλο υποστήριξης. Σημαντική, ωστόσο, είναι η διαφορά στο μέγεθος της ομάδας μάχης. Στον Ελληνική Στρατό είναι 8 ατόμων, με ένα πολυβολητή, ενώ στους Αμερικανούς πεζοναύτες αποτελείται από 13 άτομα, δηλαδή 3 ομάδες πυρός «χτισμένες» γύρω από τα τρία πολυβόλα.

Αν και το ζήτημα είναι πολύ πιο πολύπλοκο κι επιπλέον τα χαρακτηριστικά του 7,62 είναι διαφορετικά από αυτά του 5,56, μήπως ο Ε.Σ. θα έπρεπε να εξετάσει τη δομή της ομάδας μάχης; Όπως και να έχει πάντως, το ΗΚ-11 θα έπρεπε να διαθέτει γεμιστήρα μεγαλύτερο από αυτόν των 20 (θεωρητικά) φυσιγγίων. Το σκοπευτικό βοήθημα θεωρείται παραπάνω από απαραίτητο, εκτός κι αν κάποιοι θεωρούν ότι με την ανάκρουση του ΗΚ-11 η σκόπευση επί κινούμενων στόχων και υπό συνθήκες μάχης είναι εύκολη υπόθεση. Κι όπως και να έχει, οι πολυβολητές – χειριστές του ΗΚ-11 θα έπρεπε στη γραμμή βολής να εκτελούν και βολές κατά ριπάς, όχι βολή κατά βολή γιατί ουσιαστικά ακυρώνεται η ύπαρξή τους. Αν μπορούμε να ξεκολλήσουμε από στρεβλώσεις ετών…

http://www.defence-point.gr/news/?p=13944