Το Onalert.gr αποκαλύπτει την επιστολή που έλαβε πριν από περίπου δύο μήνες ο ΥΕΘΑ Ευάγγελος Βενιζέλος ,από τον άνθρωπο που έχει στην δι...
Το Onalert.gr αποκαλύπτει την επιστολή που έλαβε πριν από περίπου δύο μήνες ο ΥΕΘΑ Ευάγγελος Βενιζέλος ,από τον άνθρωπο που έχει στην διάθεσή του τα αρχεία της επιχείρησης ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΣ!
Τα όσα υποστηρίζει ο συντάκτης της προκαλούν πραγματικά έκπληξη! Αναφέρει δύο τουλάχιστον περιπτώσεις αξιωματικών οι οποίοι αν και περιλαμβάνονταν στη λίστα των 80 που παρακολουθούνταν από το 1974 έως και το 1986 ως ύποπτοι για "χουντικές" πεποιθήσεις και συμμετοχή σε συνωμοτικές ομάδες που "οραματίζονταν" πραξικοπήματα, έφθασαν σε εξαιρετικά υψηλές θέσεις στο στράτευμα!
Η μεταπολεμική κατάσταση και στη χώρα μας, στα πλαίσια της Αμερικανικής ηγεμονίας, που προέκυψε απ’ το Β΄ ΠΠ, χαρακτηρίζεται από ένα ανηλεή «καυγά» μεταξύ των ΗΠΑ, ως της νέας ηγεμονικής δύναμης και της Μ. Βρετανίας, ως της προηγούμενης, που αρνιόταν πεισματικά να παραδώσει το «τιμόνι» του κόσμου…στη πρώτη ! Η μεταπολεμική ιστορία, σε παγκόσμιο επίπεδο, βρίθει παραδειγμάτων του φοβερού αυτού «καυγά», που θα έπειθε ακόμη και το πιο κακόπιστο ενδιαφερόμενο !
Στη πατρίδα μας, είναι γνωστό ότι τα Βρετανικά συμφέροντα, κατά παράδοση, εκπροσωπούσαν τα ανάκτορα, με το σύνολο του πολιτικού κόσμου, να βλέπει εκεί και τα δικά του συμφέροντα…και κατά προέκταση της πατρίδας μας, ανεξάρτητα πολιτικής παρατάξεως. Εξάλλου αυτό είχε αφήσει ως παρακαταθήκη και ο δυναμικός εκφραστής τους, από της ενάρξεως του Μεγάλου Πολέμου (Α΄ΠΠ), Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, επισφραγίζοντας μάλιστα αυτό, με το περίφημο…και «ακατανόητο» για πολλούς, προ του θανάτου του, «ΖΗΤΩ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ», βεβαιωμένος προφανώς… για την αποκατάσταση της βρετανικής «ορθοφρόνησης» των ανακτόρων !
Τα Αμερικανικά συμφέροντα στη χώρα μας θα «εγκαινιάσει», ο ΠΑΠΑΓΟΣ, ως ο αδιαμφισβήτητος εκπρόσωπός τους, που θα αναδειχτεί μετά τον εμφύλιο (με τη στήριξη κάποιων Βενιζελικών παραγόντων της πολιτικής μας ζωής Βλ. Σοφούλης), με τις δάφνες του Στρατάρχη-νικητή (πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού κράτους, δόθηκε σε Έλληνα στρατηγό), ως ο πανίσχυρος ηγέτης της δεξιάς, διαλύοντας το παραδοσιακό φιλοβρετανικό «Λαϊκό» κόμμα της και ιδρύοντας το «Συναγερμό»…κατά μίμηση του «ομοιδεάτη» του Ντε Γκωλ . Πρόκειται για μια «εξόφληση» ενός «γραμματίου» για την αποφασιστική συμβολή του στην απευκταία για τους Βρετανούς,…«περίεργη» εμπλοκή του Χίτλερ στα δυτικά και νότια Βαλκάνια, δηλ. Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα (όπως προκύπτει από επίσημα έγγραφα της εποχής), αποδεικνύοντας έμπρακτα τις καθαρές προθέσεις προσφοράς των υπηρεσιών του…στην επερχόμενη, μέσα απ’ το πόλεμο, νέα ηγεμονική δύναμη των ΗΠΑ ! Αυτό βέβαια θα στοιχίσει στο λαό μας…μια φρικτή 4ετή κατοχή(…ως βίαιη εξάρθρωση, δια του Γερμανικού ολετήρα, των βρετανικών θέσεων στη χώρα μας) και στη συνέχεια ένα φρικτότερο εμφύλιο(…ως βίαιη επιβολή της Αμερικανικής ηγεμονίας σ’ αυτή).
Επί Παπάγου λοιπόν, θα «στηθεί» η συνωμοτική οργάνωση, του ΙΔΕΑ, σε προφανή αντιρρόπηση της επιρροής του «στέμματος» στο Σώμα των αξιωματικών. Με το θάνατό του(1955) η αντίδραση των βρετανικών υπηρεσιών, δια των ανακτόρων, θα είναι άμεση και καίρια, καταφέρνοντας, με τη στήριξη των υποτακτικών του «στέμματος» βρετανόφιλων στρατηγών,….να εισχωρήσουν στην οργάνωση, βασιλόφρονες και βρετανόφιλοι αξιωματικοί, με τρόπο ώστε να αλλοιωθεί σοβαρά… ο αμερικανικός χαρακτήρας της. Έτσι ο ΙΔΕΑ… θα γίνει «ΙΑΝΟΣ», ως μεικτή πλέον βρετανοαμερικανική συνωμοτική οργάνωση, για τον έλεγχο και την επιρροή του συνόλου του στελεχιακού δυναμικού του στρατεύματος !
Με την έναρξη της 10ετίας του 1960 και την εκλογή του «επιθετικού» Κέννεντυ, ως προέδρου των ΗΠΑ…και εκπροσώπου των πολυεθνικών του αμερικανικού βορά (Ροκφέλλερ), θα σημειωθούν καταλυτικής σημασίας «γεγονότα» και στη πατρίδα μας, για την αποφασιστική πλέον εξάρθρωση των βρετανικών ερεισμάτων σ’ αυτήν και την ολοκληρωτική «στροφή» της στη «γραμμή» που όριζαν για το κράτος των ΗΠΑ,… οι πολυεθνικές τους ! Κύριο γεγονός-«στροφέας» θα σταθεί,…η εκβιαστική αμερικανική «στροφή» (βλ. υπόθεση Μέρτεν), του μέχρι τότε «βρετανικά συμπλέοντος», υπό την εποπτεία των ανακτόρων, ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ (βλ. Συνθήκη Λονδίνου-1959). Τη περίοδο αυτή θα αναζωπυρωθεί έντονα το αμερικανικό τμήμα του ΙΔΕΑ και το 1961… θα φθάσει μέχρι το «προθάλαμο» πραξικοπήματος, υπό τον Γρίβα(με εποπτεία Λαδά),…αλλά θα «καρφωθεί» για να αποτραπεί, απ’ το Σταματελόπουλο(2οΕΓ/ΣΔΑ),… της ομάδας Παπαδόπουλου!
Με τη δολοφονία Κέννεντυ, το Νοέμβριο του 1963, η κατάσταση θα οξυνθεί σοβαρά…με τη βρετανική αντεπίθεση στο Ελληνοκυπριακό «μέτωπο»(13 σημεία Μακαρίου) και θα περιπλακεί επικίνδυνα απ’ την αντίδραση των αμερικανικών παραγόντων(εκπροσώπων των πολυεθνικών βεβαίως)της χώρας. Οι τελευταίοι, στη πολιτική σκηνή της, θα «εστιάσουν» στο κόμμα της ΕΚ, ως πολιτικό «δημιούργημά» τους, μετά από ανεπιτυχείς πειραματισμούς(ΚΕΑ) και στο στρατό στους δικούς τους αξιωματικούς του ΙΔΕΑ, που υπό τη «σκέπη» τους θα οργανώνουν τα χρόνια αυτά τις πολυπλόκαμες συνωμοτικές ομάδες τους (Λαδάς, Ιωαννίδης, Στειακάκης κά).
Η κατάσταση θα φθάσει στη σοβαρότερη μεταπολεμική(βρετανοαμερικανική) πολιτική κρίση του 1964, με αντιστοίχησή της,…στους παράγοντες του ΙΔΕΑ και θα «κλείσει» με τον βρετανοαμερικανικό «συμβιβασμό» της 21ης Απριλίου 1967, εκτός συμβατικών πολιτικών πλαισίων, για την από κοινού αντιμετώπιση του Αραβοισραηλινού πολέμου, ως αναγκαστικής πλέον «λύσης», για την αναδιανομή της πετρελαϊκής «τούρτας» της Μ. Ανατολής, απ’ τις επτά «αδελφές».
Έτσι, θα συμβιβαστούν και οι σφόδρα εχθρικές, μέχρι τότε, κύριες ομάδες Λαδά-Ιωαννίδη με αυτή του Παπαδόπουλου, με τη τελευταία βέβαια να έχει το πρώτο λόγο, απ’ το γεγονός της γενικότερης πολιτικής συγκυρίας που τον ευνοούσε(Τζόνσον στο τιμόνι των ΗΠΑ) και της ανακτορικής προστασίας του αρχηγού της,…μέσω των βασιλικών και φιλοβρετανών στρατηγών που μπορούσε να ελέγχει και τον προστάτευαν (Σπαντιδάκης, Αγγελής, Ζωιτάκης κά) Συνακόλουθα, στην «επαναστατική» αυτή κατάσταση της Ελλάδος, οι Βρετανοί θα βρεθούν με συγκριτικό πλεονέκτημα, που θα αποδειχτεί όμως προσωρινής «χρήσης», μιας και τα δικά τους ανάκτορα δεν θα μπορούσαν να «λειτουργήσουν», εξ αντικειμένου, σε περίπτωση εκτροπής απ’ τη Συνταγματική τάξη, που εγγυότανε ο θεσμός, χωρίς πολιτικούς παράγοντες…και στρατηγούς να την «εκφράσουν» !
Επομένως ο βρετανικός «συμβιβασμός» στη «λύση» Παπαδόπουλου,…ενείχε την απομάκρυνση των ανακτόρων απ’ την «επαναστατική» πολιτική σκηνή, πράγμα που εισπράττονταν ως πλεονέκτημα «επαναστατικής» προοπτικής της άλλης πλευράς του ΙΔΕΑ, της πολυπληθούς φιλοαμερικανικής. Έτσι αυτή τώρα, θα τηρούταν σε αναμονή ευνοϊκών συνθηκών,…. με το πεδίο συνωμοτικής εκμετάλλευσης(στρατολόγησης) του στελεχιακού δυναμικού του στρατού, «ανοικτό» για την ομάδα Ιωαννίδη (αφού ο Παπαδόπουλος απ’ τη μια και ο Λαδάς απ’ την άλλη, θα «μπλοκάρονταν» σε κυβερνητικό έργο, χάνοντας εκ των πραγμάτων την ουσιαστική επαφή τους με τις συνωμοτικές τους ομάδες, επαφιέμενοι τώρα στη συνωμοτική δραστηριότητα του Ιωαννίδη,…την «αρσακειάδα» κατά Παπαδόπουλο, που θα κάλυπτε «επαναστατικά» τα νώτα τους !)
Ο Παπαδόπουλος, ως εκφραστής της βρετανικής «καθεστωτικής» γραμμής, θα συνεπικουρείται,…απ’ το όπλο του πυροβολικού, απ’ όπου προέρχεται και συμβολίζει…τη «καθεστωτική» ισχύ στο στρατό, ως το παραδοσιακό όπλο των στρατηγών, στα χέρια των οποίων κρίνονταν το κύρος τους ! Συνακόλουθα η ομάδα του κινούνταν, στις «παρυφές» της ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας, απ’ όπου και θα αντλεί δύναμη, ερείσματα και προστασία. Τα μέλη της περιορίζονται σε εξακριβωμένα βρετανόφιλα στελέχη, «υψηλών προδιαγραφών»(ανώτεροι επιτελικοί αξιωματικοί), απ’ το όπλο του Πυροβολικού κυρίως, που παραδοσιακά το εγγυόταν ! Στη διάρκεια της χούντας, οι νομιμόφρονες μέχρι τότε αξιωματικοί,…ως κατά συνθήκη βασιλόφρονες-βρετανόφιλοι, χωρίς να είναι οργανωμένοι στην ομάδα αυτή, την στήριξαν στο σύνολό τους,…ως μία καθεστωτική συνέχεια, μιας οξύτατα ταραγμένης πολιτικά περιόδου(1964-65), όπου θα αμφισβητούνταν δυναμικά το βρετανικό στάτους της χώρας !
Συνεπής λοιπόν ο Παπαδόπουλος,….στα βρετανικά συμφέροντα της χώρας, με την επιβολή του καθεστώτος του, μετά το θλιβερό «φιάσκο» του βασιλικού αντιπραξικοπήματος, θα φροντίσει ΑΜΕΣΩΣ να το «ισορροπήσει» βρετανικά, στα πλαίσια της ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΙΑΣ,….αλλά και το παπά των ανακτόρων, προς μεγάλη αγανάκτηση της (φιλοαμερικανικής και μη) ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, θα τον διατηρήσει στο «θρόνο» του αρχιεπίσκοπου !
Στη Κυπριακή πλευρά της Ελληνικής πολιτικής σκηνής, κατά τη φυσική προέκταση των βρετανικών πραγμάτων της χώρας μας, ο Μακάριος, ως πρόεδρος της βρετανοκρατούμενης και υπό το καθεστώς της ΖΥΡΙΧΗΣ και του ΛΟΝΔΙΝΟΥ Κύπρου, θα βρίσκεται εύλογα στην ίδια "γραμμή πλεύσης" με αυτή του Παπαδόπουλου ! Έτσι εξηγούνται προφανώς και τα "ωραία λόγια" του πρώτου προς τον δεύτερο, στην επίσημη επίσκεψή του στη Κύπρο,…που απλώς επιβεβαίωναν την επιχειρούμενη αποκατάσταση, από της επιβολής της δικτατορίας, της (βρετανικής) πολιτικής ευθυγράμμισης ΑΘΗΝΩΝ-ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,…που είχε σοβαρά διαταραχτεί, στη μεγάλη κρίση του 1964… και θα υλοποιηθεί με την απόσυρση της Ελληνικής μεραρχίας !
Ο Ιωαννίδης τώρα, το «Αμερικανάκι» του ΙΔΕΑ, γνωστός απ’ τα πρώτα «χνάρια» του στο στρατό (Μέση Ανατολή) ως σφόδρα αντιβασιλικός και αντικομουνιστής αλλά και «δεδομένος» στην ΑΝΤΙΒΡΕΤΑΝΙΚΗ και ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΦΙΛΗ "γραμμή" ΠΑΠΑΓΟΥ, αφότου επιτεύχθηκε ο μεγάλος «συμβιβασμός» της 21ης Απριλίου, θα επιδοθεί με πρωτοφανή συνωμοτικό ζήλο, στον «αγώνα» μεγέθυνσης και επικράτησης της ομάδας του, με προοπτική να καταστεί κάποια στιγμή ο κυρίαρχος του «επαναστατικού» παιγνιδιού, ελέγχοντας «από τα κάτω» το σύνολο του στρατιωτικού μηχανισμού! Κύριος στόχος του «επαναστατικού» του προγράμματος, η ευρύτατη το δυνατόν στρατολόγηση κατώτερων στελεχών,…από τη «παρθενική» τους(!) ακόμη είσοδό στη παραγωγική τους σχολή (ΣΣΕ, ΣΙ, ΣΝΔ, ΣΜΥ) Και αυτό θα μπορούσε να γίνει εύκολα στη ΣΣΕ, δεδομένου ότι ως Διοικητής του τάγματος Ευελπίδων, προ και στη περίοδο της εκδήλωσης της 21ης Απριλίου ’67 και πριν αναλάβει την ΕΣΑ,…απ’ τον ομοΙΔΕΑτη του Λαδά, είχε φροντίσει να οργανώσει άρτια προς τούτο και συνωμοτικά το χώρο της Σχολής, ως το αναγκαίο προστάδιο «μύησης» στην «επανάσταση» των Ευελπίδων, αφήνοντας στο πόδι του τον απόλυτα έμπιστό του υποδιοικητή Κονδύλη Αντρέα, που πράγματι, ως νέος διοικητής του τάγματος Ευελπίδων,…θα αποδεικνύονταν αντάξιος της εμπιστοσύνης και των προσδοκιών του ! Κύριος χώρος «αλίευσης» προπαιδευμένων ήδη «επαναστατών», μετά την έξοδο τους απ’ τη Σχολή, το Πεζικό, ο μαζικότερος χώρος στελεχών, απ’ όπου επιλέγονται, κατά κύριο λόγο, τα στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων.
Η πρόθεση προφανής : μεγάλες «ψαριές» και ταυτόχρονα ευχερής επιλογή,… με «επαναστατικά» κριτήρια, των πιο μάχιμων, ως Καταδρομέων, που θα στήριζαν δυναμικά και αποφασιστικά την «επανάσταση». Τώρα η προπαγάνδα στη ΣΣΕ, πέραν των καθιερωμένων για το «δίκαιο» της «επανάστασης» και άλλες αηδίες, θα επεκταθεί στη προβολή επιλογής του Πεζικού για τους αποφοιτούντες, για την ευχερή στη συνέχεια ένταξή τους και με κάθε «επαναστατικό» μέσο, στις Ειδικές Δυνάμεις ! Μια προπαγάνδα που θα «χαλάει κόσμο»,…ως «επαναστατική» και «λαικότροπη» επιλογή, «αβανταρισμένη» βέβαια με «γαργαλιστικά» κίνητρα….
*Κάποιοι μάλιστα, επιλεγόμενοι, για τα (Ιωαννιδικά) τους φρονήματα, ως «αρχηγοί» τάξεων, έδιναν «συνυποσχετική» για την επιλογή του πεζικού και στη συνέχεια των Ειδικών Δυνάμεων, εφόσον ήθελαν να βγουν αρχηγοί και να’ χουν εξασφαλισμένη λαμπρή «επαναστατική» σταδιοδρομία ! Για παράδειγμα ο αρχηγός της τάξεως του 19,… επελέγη αρχηγός, ως «άνθρωπος» του Κονδύλη και μόνον, βγήκε στο ΠΖ, επελέγη για τις ΚΔ και κατάφερε να εξελιχτεί, όντας «κραγμένος» Ιωαννιδικός, στρατηγός επί ΠΑΣΟΚ … Στα ίδια «χνάρια», ως φανατικός Ιωαννιδικός και ο αρχηγός της τάξης 19…., !
Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974, η «υπερομάδα» πλέον Ιωαννίδη, θα βρεθεί κυρίαρχη στον «επαναστατικό» χώρο της 21ης Απριλίου και θα μονοπωλήσει την «επανάσταση» στο στρατό,…χωρίς αντίπαλο (Η ομάδα Παπαδόπουλου ουσιαστικά είναι διαλυμένη από καιρό και άνευ σημασίας) Στην αρχή θα αιφνιδιαστεί απ’ τις εξελίξεις που η ίδια «πυροδότησε» στη Κύπρο,…αλλά σύντομα θα συνέλθει και ως «καταδρομική», θα αναζητήσει και το ανάλογο «σχήμα» δράσης της, στα νέα δημοκρατικά δεδομένα. Θα κινηθεί σε δυο βασικές κατευθύνσεις.
Στη πρώτη κατεύθυνση, θα εκθέσει…τους πιο εκτεθειμένους της, σε προκαταδικασμένες συνωμοτικές δράσεις («καπνογόνα»), όπου θα εστιαστεί εύλογα το ενδιαφέρον της Ελληνικής κοινωνίας (πραξικόπημα «πιτζάμας»κτλ). Σύντομα όμως, ο κόσμος θα μιλάει για κάποια εναπομείναντα «σταγονίδια», που δεν θα άξιζε το κόπο να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά με το θέμα….Πρόκειται για μια καθαρή επινόηση του τότε ΥΕΘΑ, για να μειώσει το ενδιαφέρον και να απομακρύνει το βλέμμα της Ελληνικής κοινωνίας στο φλέγον και εξαιρετικά σοβαρό θέμα της χούντας, όπου θα μπορούσε, τότε πιθανόν, να βρίσκονταν μέσα της, μετά από ενδελεχή και σε βάθος εξέταση, νωπά ίχνη επώνυμων παραγόντων της ανασυγκροτούμενης δημοκρατίας μας….
Επομένως η έκθεση… των εκτεθειμένων…είχε και την έννοια της «δυνάμει» απειλής…προς κάθε δημοκρατική κατεύθυνση !
Στη δεύτερη και κύρια κατεύθυνση, η Ιωαννιδική δράση θα είναι «υποδόρια», με μακρόπνοο στόχο τη συνέχιση επιρροής στο στελεχιακό δυναμικό του στρατιωτικού οργανισμού, με τη πιο προνομιακή μεταχείριση και επαγγελματική προώθηση των θετικά εκδηλούμενων και διακείμενων σε «επαναστατικές θέσεις, απ’ τα εναπομείναντα…πολλά και μη εκτεθειμένα «σταγονίδια» που θα εξελίσσονταν κανονικά και ανεμπόδιστα στα ανώτερα κλιμάκια της ιεραρχίας και μάλιστα στα καίρια πόστα της !
Η κατεύθυνση αυτή θα ευοδώνονταν μοιραία, στη βάση μιας θλιβερής πραγματικότητας όπου το μείζον του στελεχιακού δυναμικού θα αποδεικνύονταν θετικά διακείμενο στην «επανάσταση». Στόχος της κατεύθυνσης αυτής θα είναι η προσαρμογή συμπεριφοράς στα δεδομένα της Δημοκρατίας και η επιθετική εισχώρηση στα κόμματα εξουσίας της ! Σύντομα σχετικά, θα βρίσκονται σ’ αυτά, άριστα συνεργαζόμενοι χουντικοί αξιωματικοί και μάλιστα «κραγμένοι», που θα εξελίσσονται,…με τις ευλογίες της εκάστοτε δημοκρατικής κυβέρνησης, στα ανώτατα αξιώματα της στρατιωτικής ιεραρχίας !
Σήμερα, εν έτει 2011, η κατάσταση δεν έχει ουσιαστικά μεταβληθεί,… «προς δόξαν» του πρόσφατα αποβιώσαντος Ιωαννίδη! Φαίνεται λοιπόν ότι ο συνωμότης αυτός, σχεδίασε με ρεαλισμό και προοπτική την «επαναστατική» δράση της ομάδας του …για τα χρόνια της δημοκρατίας που ζούμε. Τι άλλο όμως πιο εκκωφαντικό απ’ τη σημερινή ηγεσία του στρατεύματος !
Ως «διάγνωση», τρόπον τινά, του φαινομένου αυτού, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι έχει διαταραχτεί σοβαρά το DNA του στρατιωτικού μας οργανισμού, ως μέρους της δημοκρατικής μας πολιτείας !
Μετά από μία εκτενή ιστορική αναδρομή ο συντάκτης της επιστολής "φωτογραφίζει" τους δύο αξιωματικούς που έφθασαν στα ανώτατα κλιμάκια της ηγεσίας!
Τα όσα υποστηρίζει ο συντάκτης της προκαλούν πραγματικά έκπληξη! Αναφέρει δύο τουλάχιστον περιπτώσεις αξιωματικών οι οποίοι αν και περιλαμβάνονταν στη λίστα των 80 που παρακολουθούνταν από το 1974 έως και το 1986 ως ύποπτοι για "χουντικές" πεποιθήσεις και συμμετοχή σε συνωμοτικές ομάδες που "οραματίζονταν" πραξικοπήματα, έφθασαν σε εξαιρετικά υψηλές θέσεις στο στράτευμα!
Η μεταπολεμική κατάσταση και στη χώρα μας, στα πλαίσια της Αμερικανικής ηγεμονίας, που προέκυψε απ’ το Β΄ ΠΠ, χαρακτηρίζεται από ένα ανηλεή «καυγά» μεταξύ των ΗΠΑ, ως της νέας ηγεμονικής δύναμης και της Μ. Βρετανίας, ως της προηγούμενης, που αρνιόταν πεισματικά να παραδώσει το «τιμόνι» του κόσμου…στη πρώτη ! Η μεταπολεμική ιστορία, σε παγκόσμιο επίπεδο, βρίθει παραδειγμάτων του φοβερού αυτού «καυγά», που θα έπειθε ακόμη και το πιο κακόπιστο ενδιαφερόμενο !
Στη πατρίδα μας, είναι γνωστό ότι τα Βρετανικά συμφέροντα, κατά παράδοση, εκπροσωπούσαν τα ανάκτορα, με το σύνολο του πολιτικού κόσμου, να βλέπει εκεί και τα δικά του συμφέροντα…και κατά προέκταση της πατρίδας μας, ανεξάρτητα πολιτικής παρατάξεως. Εξάλλου αυτό είχε αφήσει ως παρακαταθήκη και ο δυναμικός εκφραστής τους, από της ενάρξεως του Μεγάλου Πολέμου (Α΄ΠΠ), Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, επισφραγίζοντας μάλιστα αυτό, με το περίφημο…και «ακατανόητο» για πολλούς, προ του θανάτου του, «ΖΗΤΩ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ», βεβαιωμένος προφανώς… για την αποκατάσταση της βρετανικής «ορθοφρόνησης» των ανακτόρων !
Τα Αμερικανικά συμφέροντα στη χώρα μας θα «εγκαινιάσει», ο ΠΑΠΑΓΟΣ, ως ο αδιαμφισβήτητος εκπρόσωπός τους, που θα αναδειχτεί μετά τον εμφύλιο (με τη στήριξη κάποιων Βενιζελικών παραγόντων της πολιτικής μας ζωής Βλ. Σοφούλης), με τις δάφνες του Στρατάρχη-νικητή (πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού κράτους, δόθηκε σε Έλληνα στρατηγό), ως ο πανίσχυρος ηγέτης της δεξιάς, διαλύοντας το παραδοσιακό φιλοβρετανικό «Λαϊκό» κόμμα της και ιδρύοντας το «Συναγερμό»…κατά μίμηση του «ομοιδεάτη» του Ντε Γκωλ . Πρόκειται για μια «εξόφληση» ενός «γραμματίου» για την αποφασιστική συμβολή του στην απευκταία για τους Βρετανούς,…«περίεργη» εμπλοκή του Χίτλερ στα δυτικά και νότια Βαλκάνια, δηλ. Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα (όπως προκύπτει από επίσημα έγγραφα της εποχής), αποδεικνύοντας έμπρακτα τις καθαρές προθέσεις προσφοράς των υπηρεσιών του…στην επερχόμενη, μέσα απ’ το πόλεμο, νέα ηγεμονική δύναμη των ΗΠΑ ! Αυτό βέβαια θα στοιχίσει στο λαό μας…μια φρικτή 4ετή κατοχή(…ως βίαιη εξάρθρωση, δια του Γερμανικού ολετήρα, των βρετανικών θέσεων στη χώρα μας) και στη συνέχεια ένα φρικτότερο εμφύλιο(…ως βίαιη επιβολή της Αμερικανικής ηγεμονίας σ’ αυτή).
Επί Παπάγου λοιπόν, θα «στηθεί» η συνωμοτική οργάνωση, του ΙΔΕΑ, σε προφανή αντιρρόπηση της επιρροής του «στέμματος» στο Σώμα των αξιωματικών. Με το θάνατό του(1955) η αντίδραση των βρετανικών υπηρεσιών, δια των ανακτόρων, θα είναι άμεση και καίρια, καταφέρνοντας, με τη στήριξη των υποτακτικών του «στέμματος» βρετανόφιλων στρατηγών,….να εισχωρήσουν στην οργάνωση, βασιλόφρονες και βρετανόφιλοι αξιωματικοί, με τρόπο ώστε να αλλοιωθεί σοβαρά… ο αμερικανικός χαρακτήρας της. Έτσι ο ΙΔΕΑ… θα γίνει «ΙΑΝΟΣ», ως μεικτή πλέον βρετανοαμερικανική συνωμοτική οργάνωση, για τον έλεγχο και την επιρροή του συνόλου του στελεχιακού δυναμικού του στρατεύματος !
Με την έναρξη της 10ετίας του 1960 και την εκλογή του «επιθετικού» Κέννεντυ, ως προέδρου των ΗΠΑ…και εκπροσώπου των πολυεθνικών του αμερικανικού βορά (Ροκφέλλερ), θα σημειωθούν καταλυτικής σημασίας «γεγονότα» και στη πατρίδα μας, για την αποφασιστική πλέον εξάρθρωση των βρετανικών ερεισμάτων σ’ αυτήν και την ολοκληρωτική «στροφή» της στη «γραμμή» που όριζαν για το κράτος των ΗΠΑ,… οι πολυεθνικές τους ! Κύριο γεγονός-«στροφέας» θα σταθεί,…η εκβιαστική αμερικανική «στροφή» (βλ. υπόθεση Μέρτεν), του μέχρι τότε «βρετανικά συμπλέοντος», υπό την εποπτεία των ανακτόρων, ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ (βλ. Συνθήκη Λονδίνου-1959). Τη περίοδο αυτή θα αναζωπυρωθεί έντονα το αμερικανικό τμήμα του ΙΔΕΑ και το 1961… θα φθάσει μέχρι το «προθάλαμο» πραξικοπήματος, υπό τον Γρίβα(με εποπτεία Λαδά),…αλλά θα «καρφωθεί» για να αποτραπεί, απ’ το Σταματελόπουλο(2οΕΓ/ΣΔΑ),… της ομάδας Παπαδόπουλου!
Με τη δολοφονία Κέννεντυ, το Νοέμβριο του 1963, η κατάσταση θα οξυνθεί σοβαρά…με τη βρετανική αντεπίθεση στο Ελληνοκυπριακό «μέτωπο»(13 σημεία Μακαρίου) και θα περιπλακεί επικίνδυνα απ’ την αντίδραση των αμερικανικών παραγόντων(εκπροσώπων των πολυεθνικών βεβαίως)της χώρας. Οι τελευταίοι, στη πολιτική σκηνή της, θα «εστιάσουν» στο κόμμα της ΕΚ, ως πολιτικό «δημιούργημά» τους, μετά από ανεπιτυχείς πειραματισμούς(ΚΕΑ) και στο στρατό στους δικούς τους αξιωματικούς του ΙΔΕΑ, που υπό τη «σκέπη» τους θα οργανώνουν τα χρόνια αυτά τις πολυπλόκαμες συνωμοτικές ομάδες τους (Λαδάς, Ιωαννίδης, Στειακάκης κά).
Η κατάσταση θα φθάσει στη σοβαρότερη μεταπολεμική(βρετανοαμερικανική) πολιτική κρίση του 1964, με αντιστοίχησή της,…στους παράγοντες του ΙΔΕΑ και θα «κλείσει» με τον βρετανοαμερικανικό «συμβιβασμό» της 21ης Απριλίου 1967, εκτός συμβατικών πολιτικών πλαισίων, για την από κοινού αντιμετώπιση του Αραβοισραηλινού πολέμου, ως αναγκαστικής πλέον «λύσης», για την αναδιανομή της πετρελαϊκής «τούρτας» της Μ. Ανατολής, απ’ τις επτά «αδελφές».
Έτσι, θα συμβιβαστούν και οι σφόδρα εχθρικές, μέχρι τότε, κύριες ομάδες Λαδά-Ιωαννίδη με αυτή του Παπαδόπουλου, με τη τελευταία βέβαια να έχει το πρώτο λόγο, απ’ το γεγονός της γενικότερης πολιτικής συγκυρίας που τον ευνοούσε(Τζόνσον στο τιμόνι των ΗΠΑ) και της ανακτορικής προστασίας του αρχηγού της,…μέσω των βασιλικών και φιλοβρετανών στρατηγών που μπορούσε να ελέγχει και τον προστάτευαν (Σπαντιδάκης, Αγγελής, Ζωιτάκης κά) Συνακόλουθα, στην «επαναστατική» αυτή κατάσταση της Ελλάδος, οι Βρετανοί θα βρεθούν με συγκριτικό πλεονέκτημα, που θα αποδειχτεί όμως προσωρινής «χρήσης», μιας και τα δικά τους ανάκτορα δεν θα μπορούσαν να «λειτουργήσουν», εξ αντικειμένου, σε περίπτωση εκτροπής απ’ τη Συνταγματική τάξη, που εγγυότανε ο θεσμός, χωρίς πολιτικούς παράγοντες…και στρατηγούς να την «εκφράσουν» !
Επομένως ο βρετανικός «συμβιβασμός» στη «λύση» Παπαδόπουλου,…ενείχε την απομάκρυνση των ανακτόρων απ’ την «επαναστατική» πολιτική σκηνή, πράγμα που εισπράττονταν ως πλεονέκτημα «επαναστατικής» προοπτικής της άλλης πλευράς του ΙΔΕΑ, της πολυπληθούς φιλοαμερικανικής. Έτσι αυτή τώρα, θα τηρούταν σε αναμονή ευνοϊκών συνθηκών,…. με το πεδίο συνωμοτικής εκμετάλλευσης(στρατολόγησης) του στελεχιακού δυναμικού του στρατού, «ανοικτό» για την ομάδα Ιωαννίδη (αφού ο Παπαδόπουλος απ’ τη μια και ο Λαδάς απ’ την άλλη, θα «μπλοκάρονταν» σε κυβερνητικό έργο, χάνοντας εκ των πραγμάτων την ουσιαστική επαφή τους με τις συνωμοτικές τους ομάδες, επαφιέμενοι τώρα στη συνωμοτική δραστηριότητα του Ιωαννίδη,…την «αρσακειάδα» κατά Παπαδόπουλο, που θα κάλυπτε «επαναστατικά» τα νώτα τους !)
Ο Παπαδόπουλος, ως εκφραστής της βρετανικής «καθεστωτικής» γραμμής, θα συνεπικουρείται,…απ’ το όπλο του πυροβολικού, απ’ όπου προέρχεται και συμβολίζει…τη «καθεστωτική» ισχύ στο στρατό, ως το παραδοσιακό όπλο των στρατηγών, στα χέρια των οποίων κρίνονταν το κύρος τους ! Συνακόλουθα η ομάδα του κινούνταν, στις «παρυφές» της ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας, απ’ όπου και θα αντλεί δύναμη, ερείσματα και προστασία. Τα μέλη της περιορίζονται σε εξακριβωμένα βρετανόφιλα στελέχη, «υψηλών προδιαγραφών»(ανώτεροι επιτελικοί αξιωματικοί), απ’ το όπλο του Πυροβολικού κυρίως, που παραδοσιακά το εγγυόταν ! Στη διάρκεια της χούντας, οι νομιμόφρονες μέχρι τότε αξιωματικοί,…ως κατά συνθήκη βασιλόφρονες-βρετανόφιλοι, χωρίς να είναι οργανωμένοι στην ομάδα αυτή, την στήριξαν στο σύνολό τους,…ως μία καθεστωτική συνέχεια, μιας οξύτατα ταραγμένης πολιτικά περιόδου(1964-65), όπου θα αμφισβητούνταν δυναμικά το βρετανικό στάτους της χώρας !
Συνεπής λοιπόν ο Παπαδόπουλος,….στα βρετανικά συμφέροντα της χώρας, με την επιβολή του καθεστώτος του, μετά το θλιβερό «φιάσκο» του βασιλικού αντιπραξικοπήματος, θα φροντίσει ΑΜΕΣΩΣ να το «ισορροπήσει» βρετανικά, στα πλαίσια της ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΙΑΣ,….αλλά και το παπά των ανακτόρων, προς μεγάλη αγανάκτηση της (φιλοαμερικανικής και μη) ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, θα τον διατηρήσει στο «θρόνο» του αρχιεπίσκοπου !
Στη Κυπριακή πλευρά της Ελληνικής πολιτικής σκηνής, κατά τη φυσική προέκταση των βρετανικών πραγμάτων της χώρας μας, ο Μακάριος, ως πρόεδρος της βρετανοκρατούμενης και υπό το καθεστώς της ΖΥΡΙΧΗΣ και του ΛΟΝΔΙΝΟΥ Κύπρου, θα βρίσκεται εύλογα στην ίδια "γραμμή πλεύσης" με αυτή του Παπαδόπουλου ! Έτσι εξηγούνται προφανώς και τα "ωραία λόγια" του πρώτου προς τον δεύτερο, στην επίσημη επίσκεψή του στη Κύπρο,…που απλώς επιβεβαίωναν την επιχειρούμενη αποκατάσταση, από της επιβολής της δικτατορίας, της (βρετανικής) πολιτικής ευθυγράμμισης ΑΘΗΝΩΝ-ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,…που είχε σοβαρά διαταραχτεί, στη μεγάλη κρίση του 1964… και θα υλοποιηθεί με την απόσυρση της Ελληνικής μεραρχίας !
Ο Ιωαννίδης τώρα, το «Αμερικανάκι» του ΙΔΕΑ, γνωστός απ’ τα πρώτα «χνάρια» του στο στρατό (Μέση Ανατολή) ως σφόδρα αντιβασιλικός και αντικομουνιστής αλλά και «δεδομένος» στην ΑΝΤΙΒΡΕΤΑΝΙΚΗ και ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΦΙΛΗ "γραμμή" ΠΑΠΑΓΟΥ, αφότου επιτεύχθηκε ο μεγάλος «συμβιβασμός» της 21ης Απριλίου, θα επιδοθεί με πρωτοφανή συνωμοτικό ζήλο, στον «αγώνα» μεγέθυνσης και επικράτησης της ομάδας του, με προοπτική να καταστεί κάποια στιγμή ο κυρίαρχος του «επαναστατικού» παιγνιδιού, ελέγχοντας «από τα κάτω» το σύνολο του στρατιωτικού μηχανισμού! Κύριος στόχος του «επαναστατικού» του προγράμματος, η ευρύτατη το δυνατόν στρατολόγηση κατώτερων στελεχών,…από τη «παρθενική» τους(!) ακόμη είσοδό στη παραγωγική τους σχολή (ΣΣΕ, ΣΙ, ΣΝΔ, ΣΜΥ) Και αυτό θα μπορούσε να γίνει εύκολα στη ΣΣΕ, δεδομένου ότι ως Διοικητής του τάγματος Ευελπίδων, προ και στη περίοδο της εκδήλωσης της 21ης Απριλίου ’67 και πριν αναλάβει την ΕΣΑ,…απ’ τον ομοΙΔΕΑτη του Λαδά, είχε φροντίσει να οργανώσει άρτια προς τούτο και συνωμοτικά το χώρο της Σχολής, ως το αναγκαίο προστάδιο «μύησης» στην «επανάσταση» των Ευελπίδων, αφήνοντας στο πόδι του τον απόλυτα έμπιστό του υποδιοικητή Κονδύλη Αντρέα, που πράγματι, ως νέος διοικητής του τάγματος Ευελπίδων,…θα αποδεικνύονταν αντάξιος της εμπιστοσύνης και των προσδοκιών του ! Κύριος χώρος «αλίευσης» προπαιδευμένων ήδη «επαναστατών», μετά την έξοδο τους απ’ τη Σχολή, το Πεζικό, ο μαζικότερος χώρος στελεχών, απ’ όπου επιλέγονται, κατά κύριο λόγο, τα στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων.
Η πρόθεση προφανής : μεγάλες «ψαριές» και ταυτόχρονα ευχερής επιλογή,… με «επαναστατικά» κριτήρια, των πιο μάχιμων, ως Καταδρομέων, που θα στήριζαν δυναμικά και αποφασιστικά την «επανάσταση». Τώρα η προπαγάνδα στη ΣΣΕ, πέραν των καθιερωμένων για το «δίκαιο» της «επανάστασης» και άλλες αηδίες, θα επεκταθεί στη προβολή επιλογής του Πεζικού για τους αποφοιτούντες, για την ευχερή στη συνέχεια ένταξή τους και με κάθε «επαναστατικό» μέσο, στις Ειδικές Δυνάμεις ! Μια προπαγάνδα που θα «χαλάει κόσμο»,…ως «επαναστατική» και «λαικότροπη» επιλογή, «αβανταρισμένη» βέβαια με «γαργαλιστικά» κίνητρα….
*Κάποιοι μάλιστα, επιλεγόμενοι, για τα (Ιωαννιδικά) τους φρονήματα, ως «αρχηγοί» τάξεων, έδιναν «συνυποσχετική» για την επιλογή του πεζικού και στη συνέχεια των Ειδικών Δυνάμεων, εφόσον ήθελαν να βγουν αρχηγοί και να’ χουν εξασφαλισμένη λαμπρή «επαναστατική» σταδιοδρομία ! Για παράδειγμα ο αρχηγός της τάξεως του 19,… επελέγη αρχηγός, ως «άνθρωπος» του Κονδύλη και μόνον, βγήκε στο ΠΖ, επελέγη για τις ΚΔ και κατάφερε να εξελιχτεί, όντας «κραγμένος» Ιωαννιδικός, στρατηγός επί ΠΑΣΟΚ … Στα ίδια «χνάρια», ως φανατικός Ιωαννιδικός και ο αρχηγός της τάξης 19…., !
Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974, η «υπερομάδα» πλέον Ιωαννίδη, θα βρεθεί κυρίαρχη στον «επαναστατικό» χώρο της 21ης Απριλίου και θα μονοπωλήσει την «επανάσταση» στο στρατό,…χωρίς αντίπαλο (Η ομάδα Παπαδόπουλου ουσιαστικά είναι διαλυμένη από καιρό και άνευ σημασίας) Στην αρχή θα αιφνιδιαστεί απ’ τις εξελίξεις που η ίδια «πυροδότησε» στη Κύπρο,…αλλά σύντομα θα συνέλθει και ως «καταδρομική», θα αναζητήσει και το ανάλογο «σχήμα» δράσης της, στα νέα δημοκρατικά δεδομένα. Θα κινηθεί σε δυο βασικές κατευθύνσεις.
Στη πρώτη κατεύθυνση, θα εκθέσει…τους πιο εκτεθειμένους της, σε προκαταδικασμένες συνωμοτικές δράσεις («καπνογόνα»), όπου θα εστιαστεί εύλογα το ενδιαφέρον της Ελληνικής κοινωνίας (πραξικόπημα «πιτζάμας»κτλ). Σύντομα όμως, ο κόσμος θα μιλάει για κάποια εναπομείναντα «σταγονίδια», που δεν θα άξιζε το κόπο να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά με το θέμα….Πρόκειται για μια καθαρή επινόηση του τότε ΥΕΘΑ, για να μειώσει το ενδιαφέρον και να απομακρύνει το βλέμμα της Ελληνικής κοινωνίας στο φλέγον και εξαιρετικά σοβαρό θέμα της χούντας, όπου θα μπορούσε, τότε πιθανόν, να βρίσκονταν μέσα της, μετά από ενδελεχή και σε βάθος εξέταση, νωπά ίχνη επώνυμων παραγόντων της ανασυγκροτούμενης δημοκρατίας μας….
Επομένως η έκθεση… των εκτεθειμένων…είχε και την έννοια της «δυνάμει» απειλής…προς κάθε δημοκρατική κατεύθυνση !
Στη δεύτερη και κύρια κατεύθυνση, η Ιωαννιδική δράση θα είναι «υποδόρια», με μακρόπνοο στόχο τη συνέχιση επιρροής στο στελεχιακό δυναμικό του στρατιωτικού οργανισμού, με τη πιο προνομιακή μεταχείριση και επαγγελματική προώθηση των θετικά εκδηλούμενων και διακείμενων σε «επαναστατικές θέσεις, απ’ τα εναπομείναντα…πολλά και μη εκτεθειμένα «σταγονίδια» που θα εξελίσσονταν κανονικά και ανεμπόδιστα στα ανώτερα κλιμάκια της ιεραρχίας και μάλιστα στα καίρια πόστα της !
Η κατεύθυνση αυτή θα ευοδώνονταν μοιραία, στη βάση μιας θλιβερής πραγματικότητας όπου το μείζον του στελεχιακού δυναμικού θα αποδεικνύονταν θετικά διακείμενο στην «επανάσταση». Στόχος της κατεύθυνσης αυτής θα είναι η προσαρμογή συμπεριφοράς στα δεδομένα της Δημοκρατίας και η επιθετική εισχώρηση στα κόμματα εξουσίας της ! Σύντομα σχετικά, θα βρίσκονται σ’ αυτά, άριστα συνεργαζόμενοι χουντικοί αξιωματικοί και μάλιστα «κραγμένοι», που θα εξελίσσονται,…με τις ευλογίες της εκάστοτε δημοκρατικής κυβέρνησης, στα ανώτατα αξιώματα της στρατιωτικής ιεραρχίας !
Σήμερα, εν έτει 2011, η κατάσταση δεν έχει ουσιαστικά μεταβληθεί,… «προς δόξαν» του πρόσφατα αποβιώσαντος Ιωαννίδη! Φαίνεται λοιπόν ότι ο συνωμότης αυτός, σχεδίασε με ρεαλισμό και προοπτική την «επαναστατική» δράση της ομάδας του …για τα χρόνια της δημοκρατίας που ζούμε. Τι άλλο όμως πιο εκκωφαντικό απ’ τη σημερινή ηγεσία του στρατεύματος !
Ως «διάγνωση», τρόπον τινά, του φαινομένου αυτού, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι έχει διαταραχτεί σοβαρά το DNA του στρατιωτικού μας οργανισμού, ως μέρους της δημοκρατικής μας πολιτείας !
Μετά από μία εκτενή ιστορική αναδρομή ο συντάκτης της επιστολής "φωτογραφίζει" τους δύο αξιωματικούς που έφθασαν στα ανώτατα κλιμάκια της ηγεσίας!
