Η “αρματομαχία” για την υπόθεση της προμήθειας αρμάτων μάχης Abrams,συνεχίζεται. Μετά από τις απόψεις όσων εξέφρασαν σκεπτικισμό για τ...
Η “αρματομαχία” για την υπόθεση της προμήθειας αρμάτων μάχης
Abrams,συνεχίζεται. Μετά από τις απόψεις όσων εξέφρασαν σκεπτικισμό για
την ένταξη των αρμάτων στις ΕΔ, πρέπει να διαβάσουμε τι λένε και οι
υποστηρικτές της λύσης Abrams. Το κείμενο γραμμένο από αξιωματικό των
ΤΘ, απαντά στους προβληματισμούς όσων δεν βλέπουν τόσο θετικά την
υπόθεση των αμερικανικών αρμάτων μάχης.Περιμένουμε τα σχόλιά σας.
Αρχίζοντας το κείμενο, στο οποίο παραθέτω κάποια θετικά στοιχεία, που προκύπτουν από την πιθανή προμήθεια μεταχειρισμένων αρμάτων Μ1Α1 από τον Στρατό των ΗΠΑ, θα ήθελα να παρουσιάσω κάποια αδιαμφισβήτητα αριθμητικά δεδομένα για την παρούσα κατάσταση του αρματικού δυναμικού της πατρίδας μας.
Σύμφωνα με την συνθήκη CFE (Conventional Armed Forces in Europe - CFE)*, η Ελλάδα θα πρέπει να διατηρήσει μία οροφή 1.735 ενεργών Αρμάτων Μάχης. Σήμερα οι ελάχιστες επιχειρησιακές ανάγκες καλύπτονται με την υπάρχουσα δύναμη 1.400 περίπου αρμάτων, όπως παρακάτω:
Επιπλέον των παραπάνω αριθμών, θα επικεντρωθώ στην αδήριτη ανάγκη αντικατάστασης των αρμάτων Μ 48 Α5 MOLF. Το όριο ζωής των συγκεκριμένων αρμάτων λήγει το 2015. Το κόστος ανακατασκευής τους για την επέκταση του ορίου ζωής τους ανέρχεται στα 36.000.000 € (περίπου 90.000 € ανά άρμα). Το κόστος αυτό μπορεί να αυξηθεί κατά πολύ, λόγω της σημαντικής έλλειψης σε ανταλλακτικά [η εταιρία που κατασκεύασε το σύστημα ελέγχου πυρός MOLF (ATLAS ELEKTRONICS), έχει σταματήσει να λειτουργεί αλλά και η κατασκευάστρια εταιρία του αρχικού τύπου, λόγω παλαιότητας αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα στο να παρέχει ανταλλακτικά για τα υπόλοιπα συστήματα]
Η αντικατάσταση των Μ 48 Α5 μπορεί να γίνει με προμήθεια αντίστοιχου αριθμού καινούργιων ή μεταχειρισμένων αρμάτων 3ης γενιάς. Στο διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε στο Λιτόχωρο το 1998 για την επιλογή του νέου άρματος του Ελληνικού Στρατού, οι τύποι που ικανοποίησαν τις ανάγκες και τις τεχνικές προδιαγραφές που είχε ορίσει η υπηρεσία, ήταν το Leopard 2A6 και το Μ1 Α1, κυρίως όσον αφορά την ισχύ πυρός, τη θωράκιση και την ταχυκινησία τους.
Το κόστος προμήθειας 400 καινούργιων αρμάτων 3ης γενιάς (λαμβάνοντας ως τιμή βάσης το κόστος προμήθειας των Leopard 2 HEL) ανέρχεται στο ποσό των 3.600.000.000 € περίπου.
Το κόστος προμήθειας 400 μεταχειρισμένων αρμάτων 3ης γενιάς (λαμβάνοντας ως τιμή βάσης το κόστος προμήθειας των Leopard 2 Α4, με βάση την ενδιάμεση λύση) ανέρχεται στο ποσό των 190.000.000 € περίπου.
Το κόστος αποδοχής της δωρεάν παραχώρησης 400 μεταχειρισμένων αρμάτων 3ης γενιάς Μ1Α1 εκτιμάται ότι θα ανέλθει στο ποσό των 10.200.000 € περίπου και αφορά μόνο τα έξοδα μεταφοράς από τις ΗΠΑ και το κόστος εκπαίδευσης προσωπικού. Στο πλαίσιο δε της δωρεάν προμήθειας εκτός από τα άρματα, συμπεριλαμβάνεται μεταξύ των άλλων και η προμήθεια αρμάτων περισυλλογής – γεφυροφόρων, συλλογών εργαλείων, βιβλιογραφίας, ανταλλακτικών και εξομοιωτών.
Εκτός από το κόστος όμως υπάρχει και μια σειρά άλλων λόγων που συνηγορούν θετικά στη αποδοχή της προσφοράς από τις ΗΠΑ.
Οι ανάγκες για εκπαίδευση προσωπικού τόσο σε επίπεδο χειριστή όσο και τεχνικού, είναι σχετικά μειωμένες, αφού υπάρχει ήδη τεχνογνωσία παλαιότερου μεν, αλλά κοινού σε κάποιο βαθμό αμερικάνικου υλικού. Πολλοί δε Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί του όπλου των τεθωρακισμένων, οι οποίοι παρακολούθησαν εκπαίδευση σε Σχολεία εφαρμογής των ΗΠΑ, έχουν χρησιμοποιήσει τον συγκεκριμένο τύπο άρματος
Υπάρχει άμεσα διαθέσιμη μεγάλη ποσότητα ανταλλακτικών, με τα οποία καλύπτονται οι ανάγκες συντήρησης των αρμάτων για τα επόμενα 15 χρόνια τουλάχιστον
Η δυνατότητα επιλογής από μια δεξαμενή 1.000 αρμάτων, εξασφαλίζει την καλύτερη δυνατή επιχειρησιακή κατάσταση των 400 που τελικά θα προμηθευτούμε.
Αποφεύγεται η εξάρτηση του Στρατού από μία μόνο πηγή αρματικού δυναμικού (Γερμανία)
Το κόστος καυσίμων θα είναι μειωμένο, αφού το συγκεκριμένο άρμα καταναλώνει ειδικό καύσιμο (κηροζίνη), του οποίου η προμήθεια μπορεί να γίνει μέσω της Πολεμικής Αεροπορίας με καταβολή μειωμένου ΦΠΑ.
Εκτός από την ανάγκη για αντικατάσταση των παλαιότερων αρμάτων, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε και το επιχειρησιακό πλεονέκτημα που αποκτά η χώρα μας, με την αναβάθμιση του αρματικού δυναμικού της.
Κλείνοντας αυτό το άρθρο θέλω να τονίσω ότι με όσα αναφέρω παραπάνω δεν προσπαθώ να αγιοποιήσω την προμήθεια των αρμάτων, ούτε να εξυμνήσω την αμερικανική γαλαντομία. Προσπαθώ να εξαλείψω φανταστικούς παράγοντες που πιθανών να αποτελέσουν εμπόδιο, στην διαδικασία αξιολόγησης των πραγματικών πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων αυτής της προσφοράς.
Μετά τιμής
Ένας απόστρατος Αξιωματικός
Των Τεθωρακισμένων
http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=6244
