16 Μαίου 2006. Μία ακριβώς εβδομάδα, πριν από τη μοιραία για τον Κώστα Ηλιάκη πτήση. Δύο ελληνικά F-16, έχουν απογειωθεί με αποστολή...
16 Μαίου 2006. Μία ακριβώς εβδομάδα, πριν από τη μοιραία για τον Κώστα Ηλιάκη πτήση.
Δύο ελληνικά F-16, έχουν απογειωθεί με αποστολή την αναγνώριση και αναχαίτιση δύο τουρκικών φωτογραφικών αεροσκαφών που έχουν εντοπιστεί να πετούν μεταξύ Λέσβου- Λήμνου.
Οι πτήσεις των φωτογραφικών αεροσκαφών των Τούρκων είχαν μπει στην ημερήσια διάταξη των προκλήσεων κάμποσο καιρό.
Δύο ελληνικά F-16, έχουν απογειωθεί με αποστολή την αναγνώριση και αναχαίτιση δύο τουρκικών φωτογραφικών αεροσκαφών που έχουν εντοπιστεί να πετούν μεταξύ Λέσβου- Λήμνου.
Οι πτήσεις των φωτογραφικών αεροσκαφών των Τούρκων είχαν μπει στην ημερήσια διάταξη των προκλήσεων κάμποσο καιρό.
Οι Έλληνες χειριστές δεν
άργησαν να εντοπίσουν τα τουρκικά RF-4, τα οποία όπως ανέμεναν οι
πιλότοι μας, συνοδεύονταν από δύο οπλισμένα F-16.
Ακολουθώντας πιστά τις διαταγές οι δύο χειριστές ξεκίνησαν τη διαδικασία αναγνώρισης του τουρκικού σχηματισμού. Ο ένας από τους δύο Έλληνες πιλότους, έχοντας πορεία προς τον τουρκικό σχηματισμό –αλλά χωρίς να έχει πλησιάσει επικίνδυνα- προσπάθησε να δει με τι φωτομηχανή ήταν εφοδιασμένα τα τουρκικά αεροσκάφη. Και τότε ο νεαρός χειριστής, χωρίς να το περιμένει , χωρίς να το φανταστεί κατάλαβε, ότι έβαλε τη ζωή του σε θανάσιμο κίνδυνο.
Το ένα από τα δύο οπλισμένα F-16, που συνόδευαν τα φωτογραφικά αεροσκάφη, έκανε ένα φονικό ελιγμό προς το μέρος του. Μόνο το ένστικτο επιβίωσης, τα γρήγορα αντανακλαστικά του και η τύχη τον έσωσε από τη σύγκρουση, από την οποία δεν θα είχε καμία ελπίδα επιβιώσης. Το τουρκικό F-16, θα έπεφτε πάνω στην καλύπτρα του. Όπως ακριβώς έμελε να συμβεί επτά ημέρες αργότερα. Ο χειριστής με ένα ενστικτώδη ελιγμό βούτηξε το αεροσκάφος του προς τα κάτω. Από τον ασύρματο ανέφερε αμέσως το φονικό ελιγμό του Τούρκου, κάνοντας τους επιτελείς του ΑΤΑ να παγώσουν.
Όταν οι δύο πιλότοι προσγειώθηκαν στη βάση τους, ανέφεραν τον ασυνήθιστα επιθετικό και χωρίς αμφιβολία εγκληματικό ελιγμό του Τούρκου. Με βάση απόρρητο σήμα που είχε εκδοθεί από τις 17-01-06, με σκοπό “τη καταγραφή- παρακολούθηση επικίνδυνων καταστάσεων”, οι δύο χειριστές συνέταξαν και έγγραφη αναφορά προς το ΑΤΑ. Το σήμα που είχε εκδοθεί από τις αρχές του χρόνου, έλεγε με σαφήνεια ότι οι χειριστές πρέπει να αναφέρουν άμεσα:
1. Χρήση C/F
2. Επικίνδυνους ελιγμούς
3. Παρενόχληση πολιτικών και στρατιωτικών μεταφορικών αεροσκαφών
4. Οποιοδήποτε ασυνήθιστο γεγονός παρατηρηθεί κάτα τη φάση αναχάιτισης
5. Τα ανωτέρω στοιχεία να αναφέρονται και προφορικά σε απενημερώσεις με ΑΤΑ/ΕΚΑΕ.
Οι δύο πιλότοι και ειδικά ο ένας που έζησε το τρόμο του φονικού ελιγμού του Τούρκου, ακολούθησαν κατά γράμμα τις εντολές του σήματος, ελπίζοντας προφανώς ότι μετά από την ανφορά τους, θα λαμβάνονταν κάποια μέτρα προφύλαξης των χειριστών , γιατί η εντύπωση που αποκόμισαν από την εμπειρία τους ήταν κάτι παραπάνω από σαφής. Οι Τούρκοι ήθελαν να προκαλέσουν θύματα στο Αιγαίο.
Το παράδοξο όμως είναι ότι παρά το συβάν στο βορειοανατολικό Αιγαίο, δεν εκδόθηκε καμία διαταγή, κανένα σήμα που θα εφιστούσε την προσοχή στους πιλότους αναχαίτισης. Τίποτα απολύτως. Υποτίμηση της απειλής ή κάτι άλλο;
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ακριβώς μία εβδομάδα μετά, το σκηνικό επαναλήφθηκε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο. Μόνο που αυτή τη φορά το σενάριο δεν είχε χάπι έντ. Ο ηρωϊκός σμηναγός Κώστας Ηλιάκης , πλήρωσε με τη ζωή του, την αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή που έδειξαν οι Τούρκοι, αλλά πιθανόν και την αδιαφορία – ή μήπως την ανικανότητα- κάποιων να εκτιμήσουν το μέγεθος της απειλής. Ο τρόπος με τον οποίο σκοτώθηκε ο Ηλιάκης, σόκαρε κάποιους συναδέλφους του, οι οποίοι ήταν από τους ελάχιστους που είχαν γνώση και του συμβάντος που είχε προηγηθεί μεταξύ Λήμνου – Λέσβου. Ψάχνοντας να εντοπίσουν τη τύχη της αναφοράς των δύο πιλότων που είχαν τη πρώτη ένδειξη των προθέσεων των Τούρκων, λένε ότι δεν τη βρήκαν πουθενά.
http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=5837 Ακολουθώντας πιστά τις διαταγές οι δύο χειριστές ξεκίνησαν τη διαδικασία αναγνώρισης του τουρκικού σχηματισμού. Ο ένας από τους δύο Έλληνες πιλότους, έχοντας πορεία προς τον τουρκικό σχηματισμό –αλλά χωρίς να έχει πλησιάσει επικίνδυνα- προσπάθησε να δει με τι φωτομηχανή ήταν εφοδιασμένα τα τουρκικά αεροσκάφη. Και τότε ο νεαρός χειριστής, χωρίς να το περιμένει , χωρίς να το φανταστεί κατάλαβε, ότι έβαλε τη ζωή του σε θανάσιμο κίνδυνο.
Το ένα από τα δύο οπλισμένα F-16, που συνόδευαν τα φωτογραφικά αεροσκάφη, έκανε ένα φονικό ελιγμό προς το μέρος του. Μόνο το ένστικτο επιβίωσης, τα γρήγορα αντανακλαστικά του και η τύχη τον έσωσε από τη σύγκρουση, από την οποία δεν θα είχε καμία ελπίδα επιβιώσης. Το τουρκικό F-16, θα έπεφτε πάνω στην καλύπτρα του. Όπως ακριβώς έμελε να συμβεί επτά ημέρες αργότερα. Ο χειριστής με ένα ενστικτώδη ελιγμό βούτηξε το αεροσκάφος του προς τα κάτω. Από τον ασύρματο ανέφερε αμέσως το φονικό ελιγμό του Τούρκου, κάνοντας τους επιτελείς του ΑΤΑ να παγώσουν.
Όταν οι δύο πιλότοι προσγειώθηκαν στη βάση τους, ανέφεραν τον ασυνήθιστα επιθετικό και χωρίς αμφιβολία εγκληματικό ελιγμό του Τούρκου. Με βάση απόρρητο σήμα που είχε εκδοθεί από τις 17-01-06, με σκοπό “τη καταγραφή- παρακολούθηση επικίνδυνων καταστάσεων”, οι δύο χειριστές συνέταξαν και έγγραφη αναφορά προς το ΑΤΑ. Το σήμα που είχε εκδοθεί από τις αρχές του χρόνου, έλεγε με σαφήνεια ότι οι χειριστές πρέπει να αναφέρουν άμεσα:
1. Χρήση C/F
2. Επικίνδυνους ελιγμούς
3. Παρενόχληση πολιτικών και στρατιωτικών μεταφορικών αεροσκαφών
4. Οποιοδήποτε ασυνήθιστο γεγονός παρατηρηθεί κάτα τη φάση αναχάιτισης
5. Τα ανωτέρω στοιχεία να αναφέρονται και προφορικά σε απενημερώσεις με ΑΤΑ/ΕΚΑΕ.
Οι δύο πιλότοι και ειδικά ο ένας που έζησε το τρόμο του φονικού ελιγμού του Τούρκου, ακολούθησαν κατά γράμμα τις εντολές του σήματος, ελπίζοντας προφανώς ότι μετά από την ανφορά τους, θα λαμβάνονταν κάποια μέτρα προφύλαξης των χειριστών , γιατί η εντύπωση που αποκόμισαν από την εμπειρία τους ήταν κάτι παραπάνω από σαφής. Οι Τούρκοι ήθελαν να προκαλέσουν θύματα στο Αιγαίο.
Το παράδοξο όμως είναι ότι παρά το συβάν στο βορειοανατολικό Αιγαίο, δεν εκδόθηκε καμία διαταγή, κανένα σήμα που θα εφιστούσε την προσοχή στους πιλότους αναχαίτισης. Τίποτα απολύτως. Υποτίμηση της απειλής ή κάτι άλλο;
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ακριβώς μία εβδομάδα μετά, το σκηνικό επαναλήφθηκε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο. Μόνο που αυτή τη φορά το σενάριο δεν είχε χάπι έντ. Ο ηρωϊκός σμηναγός Κώστας Ηλιάκης , πλήρωσε με τη ζωή του, την αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή που έδειξαν οι Τούρκοι, αλλά πιθανόν και την αδιαφορία – ή μήπως την ανικανότητα- κάποιων να εκτιμήσουν το μέγεθος της απειλής. Ο τρόπος με τον οποίο σκοτώθηκε ο Ηλιάκης, σόκαρε κάποιους συναδέλφους του, οι οποίοι ήταν από τους ελάχιστους που είχαν γνώση και του συμβάντος που είχε προηγηθεί μεταξύ Λήμνου – Λέσβου. Ψάχνοντας να εντοπίσουν τη τύχη της αναφοράς των δύο πιλότων που είχαν τη πρώτη ένδειξη των προθέσεων των Τούρκων, λένε ότι δεν τη βρήκαν πουθενά.
