Στις 21 Απριλίου του 1967 και ενώ είχαν προκηρυχθεί εκλογές για τις 28 Μαΐου, επίορκοι αξιωματικοί του στρατού, υπό την φερόμενη ηγεσία ...
Στις 21 Απριλίου του 1967 και ενώ είχαν προκηρυχθεί εκλογές για τις 28 Μαΐου, επίορκοι αξιωματικοί του στρατού, υπό την φερόμενη ηγεσία του κινηματία Συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου, και συμμετοχή του Ταξίαρχου Τεθωρακισμένων Στυλιανού Παττακού και του Συνταγματάρχη Νικόλαου Μακαρέζου, ομάδας αξιωματικών του στρατού ξηράς, καταλύοντας την Δημοκρατία και τους υφιστάμενους θεσμούς της χώρας...
και στρέφοντας τα διαπεπιστευμένα όπλα κατά του ελληνικού λαού, κατέλαβαν την εξουσία με πραξικοπηματικό κίνημα, το οποίο οι ίδιοι ονόμαζαν «Εθνοσωτήριον Επανάστασιν» ή «Επανάσταση της 21ης Απριλίου». H Ε΄ Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων, δια του Δ΄ ψηφίσματος, (8 Ιανουαρίου 1975) χαρακτήρισε την κίνηση της 21ης Απριλίου 1967 ως πραξικόπημα.
Σήμερα, με αφορμή τη συμπλήρωση 44 χρόνων τα πολιτικά κόμματα εξέδωσαν τα παρακάτω μηνύματα.
«Η στρατιωτική δικτατορία, αξιοποιώντας και χρησιμοποιώντας τον αντικομμουνισμό, επιβλήθηκε το 1967 έχοντας τη στήριξη των μονοπωλίων, που σήμερα ευθύνονται για την κρίση και το χρέος και γιατί το εργατικό λαϊκό κίνημα βρέθηκε απροετοίμαστο» επισημαίνει το ΚΚΕ.
Καλεί, παράλληλα, το λαό να υπερασπιστεί και να κατακτήσει τα δικαιώματά του, αντιπαλεύοντας τα μονοπώλια και τους μηχανισμούς τους, με στόχο να ανατρέψει την εξουσία.
«Η φετινή επέτειος μας βρίσκει αντιμέτωπους με την κυβερνητική πολιτική που δημιουργεί έναν ολοένα και πιο ασφυκτικό κλοιό στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά και στην ίδια τη Δημοκρατία» τονίζει ο ΣΥΝ.
Το σημερινό μήνυμα αντίστασης είναι, όπως αναφέρει, «ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης, ενάντια στο μνημόνιο και τη σημερινή οικοδόμηση της ΕΕ».
Για κρίσιμη καμπή της χώρας που βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάσμα της χρεοκοπίας κάνει λόγο η εκτελεστική επιτροπή της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Υπογραμμίζει ότι ο φόβος για το αύριο έχει δημιουργήσει συνθήκες έντονης απογοήτευσης για τους πολίτες, χαρακτηρίζει, ωστόσο, «άστοχες και ιστορικά λαθεμένες» τις συγκρίσεις με το 1967. Τονίζει, ωστόσο, ότι είναι επίκαιροι οι αγώνες για εμβάθυνση της Δημοκρατίας, για περισσότερο κοινωνικό κράτος, για διατήρηση της κοινωνικής συνοχής.
