Μετά από τη μικρή παρένθεση με την ιστορία του ''Μυτερού αναπτήρα'' συνεχίζουμε ακάθεκτοι στη συνέχεια της ιστορίας. Δ...
Μετά από τη μικρή παρένθεση με την ιστορία του ''Μυτερού αναπτήρα'' συνεχίζουμε ακάθεκτοι στη συνέχεια της ιστορίας. Δεύτερη μέρα λοιπόν ασκήσεως και κοιμηθήκαμε στο τζιπάκι...
Ιστορία Νο 4: Κατάστασις Παρίσι - Ντακάρ, Όβερ.
...τι ωραία που είναι να ξυπνάς στη φύση. Να μου φέρνε και πρωινό μια ξανθιά καλλονή κάτω από το ζεστό μου παπλωματάκι. Να άκουγα και τα πουλάκια να μου σιγοτραγουδούν με τον ήλιο γλυκά να ανοίγει τα βλέφαρά μου.
Αντ' αυτού είχα δίπλα μου τον αξύριστο φίλο Χαρι, άπλυτος φορώντας άρβυλα κάτω από την μάλλινη αγκαθωτή κουβέρτα στρατού, ένα κρουασάν παρτσαλιασμένο να μασουλήσω και την γαλήνια ατμόσφαιρα της Μητέρας Φύσης να χαλά η φωνή του αρχιλοχία που μας απειλεί με ΣΕΞ. (Στέρηση Εξόδου)
Τι να κάνω πρέπει να ξυπνήσω. Ετοιμάζουμε τα τζιπάκια για να κάνουμε πορεία μέσα στα βουνά ολόκληρο το τάγμα. Εχουν έρθει και άρματα, στάγιερ, καναδέζες, χαμός. Μόνο ο Βέγγος έλειπε με μοτοσακό.
- Ελα Χάρι πάμε. Πήγαινε εσύ μπροστά
- Οκ
Προχωράμε εκεί 5-6 χιλιόμετρα, μιά σταματάμε μιά ξεκινάμε. Κάτι γίνεται με τα άρματα.
- Πω βαρέθηκα ρε μαλάκα Λάμπρο τι κάνουν εκει πέρα?
- Ξέρω γω ρε συ.. Άστους άραξε.
- Καλά.
Και περιμένοντας διαταγάς πάλι, το μυαλό μου μαγειρεύει μαλακισμένη ιδέα. Αργία μήτηρ πάσης κακίας τελικά.
- Ρε συ Χαρι ποταμάκι είν αυτό εκει κάτω?
- Ναι.
- Σκέφτεσαι ότι σκέφτομαι?
- Ου με τρέλα.
Ησυχο ήσυχο το ποταμάκι λίγο πιο κάτω αργοκυλάει το γαλάζιο του νεράκι, ανάμεσα σε δύο λοφίσκους. Στον ένα λοφίσκο στεκόμαστε εμείς με τα τζίπ.
- Λοιπόν Χάρι άκου. Βγάλε τη φωτογραφική σου, εγώ θα πάρω φόρα με το τζίπ και θα σκάσω μέσα στο ποτάμι με πολλά χλμ. Μόλις πάω να σκάσω θα τραβήξεις φώτο να βγάλουμε σκηνικό αλλά Παρίσι-Ντακάρ.
- Αμπαλαέα φιλαράκι τέλος
( Παράνθεσις για επεξηγήσεις: Αμπαλαέα έα, αμπαλαέα έα. Είναι η μαζική κρίση υστερίας των οπαδών του Π.Α.Ο.Κ., η οποία εκδηλώνεται με εκτόνωση όλης της συσσωρευμένης ενέργειας στον διπλανό αγωνιστή ΠΑΟΚτσή. Πηδάς με όλη σου τη δύναμη τραβώντας μαζί σου και άλλους και αν είναι φίλος σου, τον γρονθοκοπάς φωνάζοντας με τη δύναμη της ψυχής σου αμπαλαέα έα - αμπαλαέα έα.)
Ο Χάρι, Θεσσαλονικός γαρ, εκφραζόταν πολύ συχνα με λέξεις και φράσεις του στυλ: κλάιν μάιν, αμπαλαέα κλπ και μου κόλλησε πολλές κι εμένα τον παλιοχαμουντζή. Αυτά.
Πού είχαμε μείνει. Α ναι. Στην ελεύθερη κατάβαση τζιπακίου προς ρυάκιον με σκοπό την λήψην μάχιμης φωτό. Και παίρνω φόρα και παίρνω φόρα, γκάζι πατάω στην κατηφόρα.
Και ΣΜΠΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΤΣΣΣΣΣΣ το Μερτσεντικό πέφτει μέσα στο ρυάκι και τα νερά φεύγουν τσουνάμι δεξά κι αριστερά. Αν υπήρχαν ψάρια έγιναν πλακί. Το τζίπ γέμισε λάσπη πάνω ως κάτω. Ο Παπ που καθόταν όρθιος στην πίσω θέση με διπλή τούμπα αλά Μελισσανίδης βρέθηκε στην μπροστινή. Αλλά, μιλάμε σκυλί δεν κατάλαβε τίποτα. Το τζιπ όχι ο Παπ. Αρε πουτάνα Τζερμάνιαν τεκνόλοτζι.
Ο Χάρι απ τον απέναντι λόφο κάνει το σήμα της νίκης. Χα η φωτογραφία βγήκε.
Η σειρά του Χάρι τώρα. Παίρνω τη δικιά μου φωτό και ετοιμάζομαι απ τον μπροστά λόφο.
ΒΡΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΜΜΜ ΣΜΠΛΑΑΑΑΑΤΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ. ΚΛΙΚ ΓΙΟΥΧΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ
Τζιπ - Ρυάκι: 2-0. Γαμάτο. Ανάψαν τα αίματα. Επιτέλους λίγη δράση.
Και καθώς χαζογελάμε, κοιτάζουμε πίσω μας να βρούμε τους υπόλοιπους. Πουθενά
Το χαμόγελο πάγωσε στα χείλη.
- Ρε Χάρι που πήγαν αυτοί?
- Μαλάκα ξεκινήσαν χωρις εμάς. Φύγαμε να τους προλάβουμε.
Και γκαγκαααααααν πατάμε γκάζι. Και η περιπέτεια αρχίζει. Δυό τζιπάκια χαμένα στα βουνά αναζητουν κομβόι με άρματα. Οβερ. Η κατάστασις είναι όντως Παρίσι - Ντακάρ. Ο Χάρι έχει λυσσάξει. Παίρνει στροφές σε χώμα με ανάποδα τιμόνια. Εγώ ακολουθώ με το άλλο τζιπ. Ο Παπ στο πίσω κάθισμα έχει γίνει πράσινος. Ωραίος Πάπ. Αυτό είναι. Παραλλαγή μέχρι και στα μούτρα. Σε μία από αυτές τις στροφές ο Χάρι πετυχαίνει κοτρώνα ύψους μισού μέτρου με την πίσω ρόδα. Το Μερτσέντες φέρνει μια πιρουέτα με την μπροστινή ρόδα και προσγειώνεται (δοξα τον κύριο) και πάλι στις τέσσερις.
- Ρε μαλάκα τι έκανες? Πω θα μας σκίζανε
- Κλάιν μάιν φίλε. Αφου είμαι οδηγάρα ρε.
- Ναι καλά. Ρε συ πού είναι την τρέλα μου οι άλλοι? Χαθήκαμε. Βλέπεις τίποτα?
- Δεν ξέρω ρε συ Λάμπρο.
- Πω ρε τι πάθαμε.
Η ώρα περνά. Σκέφτομαι τον λοχαγό μου. Αντε πάλι καμπάνες θα φάω.
- Χάρι σταμάτα σβήσε τη μηχανή κάτι ακούω.
Σβήνουμε τις μηχανές. Ενας θόρυβος ακούγεται πίσω μας. Γυρνάμε κεφάλι.
Είχαμε βγεί μπροστά από τα άρματα και γενικότερα μπροστά από ολόκληρο το κομβοι.
- ΜΑΛΑΚΑ ΤΟΝ ΠΟΥΛΟ. Πάμε να κρυφτούμε μη μας δουν.
- Και τι θα κάνουμε?
- Πάμε να κάνουμε κάλυψη απόκρυψη κάπου να περάσουν μπροστά και μετά πάμε και εμείς να χωθούμε από πίσω.
Και έτσι κι έγινε. Αφήνουμε να περάσουν οι πάντες και υποχθόνια χωνόμαστε από πίσω.
Τελος πάντων η άσκηση τελειώνει και γυρίζουμε στη βάση. Παρκάρουμε τα τζιπάκια μας δίπλα στα υπόλοιπα. Η διαφορά στη λασπουρίαση είναι κάτι παραπάνω από εμφανής...
Λοχαγός: - ΕΙΠΠ. ΠΙΟΑΝΩΝ ΕΙΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΤΖΙΠ?
Κοιταζόμαστε με το Χάρι.
- Εεεεεμ δικά μας κύριε λοχαγέ.
- Κι γιατί ρε είναι γεμάτα λάσπη απο πάνω ως κάτω?
- Ε πέσαμε σε κάτι λάσπες κυρ λοχαγέ και λερώθηκαν....:Ρ
- Και γιατί ρε των αλλωνών δεν έχουν λάσπες και τα δικά σας είναι φούλ?
- Που να ξέρουμε κυρ λοχαγέ. Ε θα πρόσεχαν περισσότερο μάλλον...:Ρ.
- Ναι καλά. Ποιός ξέρει τι μαλακίες κάνατε. Απο 4 μέρες κράτηση και οι 2. (έφτασε το συνολάκι 20 μέρεεεες, πωω δεν θα ξαναδώ Λευκό Πύργο μου φαίνεται)
Με το που το ακούει αυτό ο Χάρι τρελαίνεται.
- Μα γιατί κύρ λοχαγέ, σε άσκηση ήμασταν τι θέλετε να κάνουμε να κρατάμε μαζί μας Άζαξ?
- Χαριζόπουλος αυτό που σας είπα. Δεν ακούω τίποτα. Από 4 μέρες και οι δύο.
Ο Χαρι φορτώνει. Του ρίχνει και μια μείωση βαθμου ακαριαία για αρχή.
- Κυριε Υπολοχαγέ αυτό είναι άδικο
Διάλειμμα για διαφημίσεις: Ο συγκεκριμένος ήταν Υπολοχαγός όχι Λοχαγός αλλά στο στρατό δεν τον αποκαλείς Υπολοχαγό. Τον λές Λοχαγό ευχόμενος (και καλά) να πάρει γρήγορα το βαθμό.
Με το που ακούει ο μεγάλος το ''Υπολοχαγός'' παθαίνει μια αμπαλαέα που λέγαμε και αρπάζει ένα κράνος να το φέρει στο κεφάλι του Χάρι.
- ΡΕ ΑΚΟΥΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΩ, ΘΑ ΜΟΥ ΑΝΤΙΜΗΛΉΣΕΙΣ ΚΙΟΛΑΣ???
Χάρι συνεχίζει ακάθεκτος: Καταργεί και τον πληθυντικό.
- Ελα κάνε μου τη χάρη σε παρακαλώ πολυ (!)
Γίνεται ο χαμός. Ο Υπολοχαγός σε αλλόφρων φάση είναι να αρχίζει να παίζει ξύλο. Παρεμβαίνουν και οι υπόλοιποι και τελικά δεν θυμάμαι αν ο Χάρι έφαγε κι άλλη καμπάνα αλλά το θέμα έληξε εκεί.
Ετσι, σιγά σιγά παίρνουμε και τα τζιπ μας να τα καθαρίσουμε και ν αράξουμε μέσα μέχρι να βραδιάσει. Όλα καλά. Τέσσερις μέρες κράτηση μόνο σήμερα. Τέλεια. Αποστολή εξετελέσθη.
http://laburdius.blogspot.com/2011/02/4.html
