Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η Τουρκία διαθέτει αυτή τη στιγμή μία στιβαρή πολιτική ηγεσία. Ο Ταγίπ Ερντογ...
Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η Τουρκία διαθέτει αυτή τη στιγμή μία στιβαρή πολιτική ηγεσία. Ο Ταγίπ Ερντογάν συγκρίνεται με κάποια δόση υπερβολής είναι η αλήθεια με τον Κεμάλ Αταττούρκ. Ο στενός του σύμβουλος και υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου έχει πάρει το δικό του παρατσούκλι από τους αμερικανούς: Κίσινγκερ της Τουρκίας τον έλεγαν,πριν αρχίσουν να τον θεωρούν «άκρως επικίνδυνο»,όπως αποκάλυψαν τα τηλεγραφήματα του Wikileaks.
Η οικονομία της γειτονικής χώρας πάει καταπληκτικά. Ρυθμοί ανάπτυξης διψήφιοι ή κοντά στο δέκα τέλος πάντων. Τουλάχιστον αυτά λέει η οικονομία των χαρτιών και των αριθμών. Για τη πραγματική οικονομία μη παίρνουμε και όρκο. Η Τουρκία έχει αρχίσει να παράγει όπλα μόνη της . Αυτοκινούμενες γέφυρες,τεθωρακισμένα,κορβέτες ,περιπολικά,προσπαθεί να αναπτύξει δική της αμυντική βιομηχανία και τεχνολογία. Από τι κινδυνεύει ο γείτονας; Από την αλαζονεία του.
Στη Τουρκία δείχνουν να έχουν ξεχάσει πως ότι «φουσκώνει,ξεφουσκώνει» κι ας είχαν το παράδειγμα απέναντί τους. Το 2004 η Ελλάδα φιγουράριζε στα παγκόσμια ΜΜΕ, ως η χώρα που διοργάνωσε τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έξι χρόνια μετά έπεσε σε οικονομική άβυσσο και πάτο ακόμη δεν έχει πιάσει. Δεν λέμε ότι απαραίτητα θα συμβεί το ίδιο στη Τουρκία,αλλά κάποιες συμπεριφορές ,δηλώσεις και κινήσεις,δείχνουν μία έπαρση που προφανώς δεν χρειάζεται και η οποία ενδέχεται να «πληρωθεί».
Μας έλεγε Έλληνας αξιωματούχος που συμμετείχε στη τελευταία Σύνοδο Κορυφής τους ΝΑΤΟ ,ότι το ...ανέκδοτο της Λισαβόνας ήταν η Τουρκία και οι διπλωμάτες της. Έφερναν αντίρρηση σε όλα . Οι διπλωμάτες έλεγαν διαρκώς στις συνεδριάσεις ότι «πρέπει να πάρω οδηγίες από την Άγκυρα»,έβγαιναν από την άιθουσα χωρίς να τηλεφωνούν πουθενά και επέστρεφαν ...για να συμφωνήσουν σε όλα! Οι υπόλοιπες αντοπροσωπείες,ρώταγαν η μία την άλλη για κάθε θέμα που έμπαινε προς συζήτηση «η Τουρκία δεν έθεσε ακόμη αντιρρήσεις» και γελούσαν με νόημα. «Βέβαια», όπως παραδέχτηκε ο δικός μας αξιωματούχος «έστω κι έτσι όλοι ασχολούνταν με τη Τουρκία»!
Η Άγκυρα υπέγραψε και την αντιπυραυλική άμυνα χωρίς να πει «κιχ». Την ώρα που ο Τούρκος πρόεδρος Γκιουλ «θριαμβολογούσε» ότι η Τουρκία επέβαλε να μην κατονομαστεί η απειλή, σε διπλανή αίθουσα ο Γάλλος Πρόεδρος Ν.Σαρκοζί μόνο που δεν συλλάβιζε ένα –ένα τα γράμματά της:ΙΡΑΝ. Έτσι η ηγετικός ρόλος που επιδιώκει με όποιο κόστος –ακόμη και με το να τσακωθεί με το Ισραήλ- να πάρει η Τουρκία σε μουσουλμάνους και άραβες όσο να ΄ναι υπέστη ένα βαρύ πλήγμα. Το «κουστουμάκι¨της πέφτει λίγο μεγάλο και δεν «μαζεύεται» εύκολα.
Γενικώς τους τελευταίους μήνες και ειδικά μετά από τη κρίση με το Ισραήλ, η Άγκυρα δείχνει κάποια δείγματα «αρχοντοχωριατισμού» στις κινήσεις της. Η δημιουργία ναυτικής αρμάδας που θα περιπολεί κατά καιρούς στη Μεσόγειο για να παρέχει ασφάλεια στη περιοχή είναι ένα παράδειγμα.
Η Άγκυρα με αυτό το διπλό παιχνίδι που προσπαθεί να παίξει μεταξύ Ανατολής και Δύσης το μόνο που έχει καταφέρει μέχρι στιγμής είναι να βάλει απέναντί της το Ισραήλ και να έχει προκαλέσει μεγάλη καχυποψία στην Ουάσιγκτον,όπου για πρώτη φορά αμερικανοί γερουσιαστές ζήτησαν να μην πωλούνται αεροσκάφη και άλλα οπλικά συστήματα στην Τουρκία,γιατί δεν υπάρχει πια εμπιστοσύνη αποδέσμευσης κρίσιμων αμυντικών τεχνολογιών σε μία χώρα που ταλαντεύεται μεταξύ της μαντίλας και της ΕΕ!
Σ΄ αυτό το αλαζονικό πνεύμα ευφορίας εντάξτε και τις ανοησίες των ...αποστολών τουρκικών πολεμικών πλοίων μέχρι το Σούνιο. Κινήσεις εντυπωσιασμού που γίνονται αυτή τη δύσκολη οικονομική περίοδο για την Ελλάδα,αλλά που επί της ουσίας δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα στην Άγκυρα. Δικαιολογημένα εξοργιζόμαστε ως πολίτες ,αλλά δεν πρέπει να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία απ΄ αυτή που αξίζει σ΄αυτές τις προκλήσεις. Με άλλο πρέπει να εξοργιζόμαστε και να αναρωτιόμαστε.
Η Τουρκία «παίζει μπάλα» στην ευρύτερη περιοχή. Μπορεί να κερδίσει,μπορεί να χάσει,μπορεί να φάει αυτογκόλ ,μπορεί να γίνει περιφερειακή υπερδύναμη. Εμείς που είμαστε; Με ποιον συζητάμε,τι επιδιώκουμε ,ποια είναι η θέση μας στη περιοχή; Αν εξαιρέσουμε τη συμφωνία με το Ισραήλ , η οποία προσέξτε, έγινε λόγω της σύγκρουσης Τουρκίας-Ισραήλ, δεν έχουμε κάνει τίποτα,δεν έχουμε σχεδιάσει κάτι,δεν ζητάμε τίποτα,δεν μιλάμε με κανένα πλην ίσως μυστικά –μυστικότατα θα λέγαμε- με τη Τουρκία. Αρνούμαστε να βγούμε από τα αποδυτήρια στο γήπεδο να παίξουμε,αφήνοντας τη Τουρκία να αλωνίζει και να φαίνεται μεγαλύτερη απ΄αυτή που πραγματικά είναι. Ας ξυπνήσουμε...
