Το 2010 σε λίγες ημέρες θα μας αφήσει και ένα νέο έτος, το 2011, θα ξεπροβάλει δειλά δειλά. Νέα όνειρα, νέες ελπίδες, μια καινούρια αρχή. Ωσ...
Το 2010 σε λίγες ημέρες θα μας αφήσει και ένα νέο έτος, το 2011, θα ξεπροβάλει δειλά δειλά. Νέα όνειρα, νέες ελπίδες, μια καινούρια αρχή. Ωστόσο, η πρωτοχρονιά του 2011, αλλά και εν γένει το νέο έτος, θα είναι εντελώς διαφορετικά από τα προηγούμενα για τη στρατιωτική οικογένεια.
Το 2010 οι Έλληνες στρατιωτικοί στοχοποιήθηκαν και... κατακρίθηκαν...
δεν γνωρίζουμε για ποιο λόγο, ιδιαίτερα βάναυσα από τα ΜΜΕ, αναφορικά με τις αποδοχές που λαμβάνουν. Απαξιώθηκαν πανταχόθεν χωρίς να έχουν φωνή αντίδρασης, αντίκρουσης και παράθεσης στοιχείων και επιχειρημάτων, ώστε να γνωρίσει η κοινωνία ότι ουσιαστικά είναι (άλλωστε προσφάτως ειπώθηκε από κυβερνητικά χείλη) από τους πλέον χαμηλά αμειβόμενους. Μέλη και αυτοί της ελληνικής κοινωνίας υπέστησαν (πρώτοι) μείωση των ήδη χαμηλών, και μη ανταποκρινόμενων ουσιαστικά σε αυτά που προσφέρουν, απολαβών τους. Τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα μεταβλήθηκαν προς το χειρότερο, στο όνομα της οικονομικής κρίσης, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι εγγενείς ιδιαιτερότητες που η φύση του επαγγέλματος παρουσιάζει. Τονίζεται δε ότι έπειτα από κάποια ηλικία ένα μεγάλο (ίσως το πλειοψηφούν) ποσοστό από τους Έλληνες στρατιωτικούς ωθείται στην παραίτηση, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ή αποστρατεία για σοβαρούς, μη ιάσιμους, λόγους υγείας.
Το 2010 οι Έλληνες στρατιωτικοί παρουσιάστηκαν ως οι πλέον «μη παραγωγικοί», «αυτιστικοί» και «γραφειοκράτες», αγκυλωμένοι στο παρελθόν τους, αποκομμένοι από την κοινωνία και εγκλωβισμένοι στο όμορφο, απροσπέλαστο, στεγανό, γυάλινο κάστρο τους.
Χιλιάδες στελέχη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, με αγάπη για το στρατιωτικό επάγγελμα και συνειδητές στερήσεις από την οικογένεια, έγιναν αποδέκτες πληροφοριών το τελευταίο διάστημα ότι «ίσως» δεν μονιμοποιηθούν για περαιτέρω σταδιοδρόμηση στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους.
Η ανατολή του 2011 θα βρει, λοιπόν, τους Έλληνες στρατιωτικούς αγκαλιά με ένα μεγάλο «γιατί». Γιατί ανυπεράσπιστοι; Γιατί να μην έχουν ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες; Γιατί και ποιοι τους καθηλώνουν άφωνους; Γιατί προσδοκούν και για τι;
[Του ΑΝΕΣΤΗ ΤΣΟΥΚΑΡΑΚΗ Τχη (ΣΔΓ), Προέδρου Συνδέσμου Υποστήριξης και Συνεργασίας Μελών Ενόπλων Δυνάμεων]
(ΕΝΣΤΟΛΟΣ – Σ.Λ.)
