Της ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ Φωτ.: ΧΡ. ΛΙΑΤΣΗΣ Οδός Μπουμπουλίνας, Κερατσίνι. Η πολυκατοικία θεοσκότεινη. Ξαφνικά όμως, λίγα λεπτά πριν από τις επτ...
Της ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ Φωτ.: ΧΡ. ΛΙΑΤΣΗΣ
Οδός Μπουμπουλίνας, Κερατσίνι. Η πολυκατοικία θεοσκότεινη. Ξαφνικά όμως, λίγα λεπτά πριν από τις επτά ανοίγουν τα φώτα και η είσοδος. Ενας ένας, άνδρες με ξενικά χαρακτηριστικά, μπαίνουν μέσα. Στον πρώτο όροφο βρίσκεται ένα «παράνομο» τζαμί.
Ο Αχμέτ Φούντα σε ώρα προσευχής στο αυτοσχέδιο τζαμί της οδού Μπουμπουλίνας στο Κερατσίνι.
Ενας χώρος 200 τετραγωνικών, στρωμένος με ολοκαίνουρια κόκκινα και άσπρα χαλιά. Στους τοίχους ζωγραφισμένες ρήσεις από το Κοράνι. Οι άνδρες αφήνουν τα παπούτσια τους στο μικρό χολ και δεξιά βρίσκονται νιπτήρες όπου πλένουν πόδια, χέρια και πρόσωπο. Στην είσοδο ο ιμάμης υποδέχεται τους πιστούς. Στο βάθος βρίσκεται το «ιερό» προσανατολισμένο στη Μέκκα. Κάπου 15-20 είναι όλοι κι όλοι, όσοι προσέρχονται για να προσευχηθούν.
«Πέντε φορές την ημέρα γίνεται αυτό», μας λέει ο Αχμέτ Φούντα, ο 30χρονος αιγύπτιος ιμάμης που τελεί καθημερινά τις προσευχές στο Κερατσίνι, αλλά και σε όποιο άλλο τζαμί προσκληθεί.
«Εγώ είμαι Αιγύπτιος», μας λέει. «Ολοι αυτοί που ήρθαν απόψε ήταν συμπατριώτες μου και Αλβανοί. Καμιά φορά έρχονται και άλλες εθνικότητες, ακόμη και Ελληνες που έχουν ασπασθεί τον μουσουλμανισμό».
Φαντάζει αδύνατο. Κι όμως είναι πραγματικότητα.
«Αισθάνομαι ένας από εσάς. Νιώθω Ελληνας» λέει ο Αιγύπτιος που ήρθε πριν από 4 χρόνια από την Αλεξάνδρεια για μια καλύτερη ζωή στην Αθήνα. Η οικογένειά του εξακολουθεί να ζει στην Αίγυπτο, αλλά ο ίδιος βρήκε δουλειά ευκολότερα στην Αθήνα την οποία θεωρεί δεύτερη πατρίδα του.
Προσκεκλημένος από έναν φίλο του, που είχε προηγηθεί, θέλησε πρώτα να δοκιμάσει αν μπορούσε να ζήσει μακριά από την πατρίδα του. Και τα κατάφερε. Βρήκε δουλειά σε ένα φούρνο, απέναντι από το τζαμί στο οποίο υπηρετεί. Δουλεύει από τις 8 το πρωί ώς τις 9 το βράδυ. Και γι' αυτό, όπως λέει, δεν έχει πάει σε σχολείο να μάθει καλύτερα την ελληνική γλώσσα. Την ελληνική ιστορία, πάντως, τη διδάχθηκε στην Αίγυπτο. Πριν καν έρθει εδώ πίστευε πως η μοναδική χώρα στον κόσμο που θα μπορούσε να κατοικήσει ήταν η Ελλάδα, γιατί τη θεωρούσε πάντα φιλική.
Στη πατρίδα του σπούδασε σε μία τεχνική σχολή και στη συνέχεια πήγε για δύο χρόνια και διδάχθηκε θεολογία στο παλαιότερο Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της Αιγύπτου, το Αλ-Αζχάρ.
Αν και ελάχιστοι ήταν οι Ελληνες που τον αντιμετώπισαν ρατσιστικά στην αρχή, λόγω της διαφορετικής θρησκείας, τα τελευταία γεγονότα όμως στις υπαίθριες προσευχές τον πίκραναν: «Με πλήγωσε», λέει, «αυτό που έγινε στην πλατεία Αττικής την ώρα της προσευχής πριν από λίγες μέρες. Ευτυχώς ήταν λίγοι εκείνοι που πετούσαν αβγά και εξύβριζαν τους πιστούς. Ημουν στα Προπύλαια, όπου βοηθούσα τον μεγάλο αιγύπτιο ιμάμη στην προσευχή. Μόνον ένας Ελληνας ήρθε και μας είπε να φύγουμε να πάμε στη πατρίδα μας να προσευχηθούμε. Αντίθετα, οι περισσότεροι -τουλάχιστον 100- ήρθαν και μας ευχήθηκαν "χρόνια πολλά" όπως κάνουμε κι εμείς στην Αίγυπτο, με τους χριστιανούς. Εκεί τα τζαμιά βρίσκονται δίπλα δίπλα με τους ναούς ορθοδόξων, κοπτών, καθολικών και ο σεβασμός του ενός προς τον άλλο είναι αυτονόητος. Με βάση την εμπειρία που έχω στην Αθήνα 4 χρόνια τώρα, ο ελληνικός λαός σέβεται γενικά τους αλλόθρησκους. Ομως συχνά νομίζω ότι είμαστε θύματα των επιδιώξεων ορισμένων ακραίων πολιτικών κύκλων που εκμεταλλεύονται την αμάθεια κάποιων που στρέφονται εναντίον μας, οργανώνοντας ακόμη και επεισόδια, σε μια προσπάθεια να στρέψουν το λαό εναντίον μας. Τα προβλήματα στον Αγιο Παντελέημονα είναι πραγματικότητα. Αλλοδαποί με παραβατική συμπεριφορά υπάρχουν. Αγριότητες γίνονται. Η εγκληματικότητα δεν έχει θρησκεία. Κακοποιά στοιχεία υπάρχουν μεταξύ των αλλοδαπών. Επικρατούν συχνά αντιπαλότητες και πάθη αλλά δεν ευθύνεται γι' αυτό το Ισλάμ, που είναι μια ειρηνική θρησκεία. Πιστεύω ότι τα συγκεκριμένα προβλήματα προκλήθηκαν λόγω έλλειψης μεταναστευτικής πολιτικής».
Μεγάλης συμβολικής σημασίας, όμως, θεωρείται από τους μουσουλμάνους η ανέγερση τζαμιού στο Βοτανικό. «Σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν τζαμιά», λέει ο νεαρός ιμάμης. «Πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχουν εδώ και εμείς να αισθανόμαστε ότι στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία δεν έχουμε ελευθερία να πιστεύουμε όποιον Θεό θέλουμε; Μακάρι να γίνει το τζαμί κι ας μη χωράει όλους τους μουσουλμάνους. Αλλωστε, μόνο στην Αθήνα υπάρχουν 500.000. Αυτό σημαίνει ότι θα διατηρήσουμε και τα τζαμιά στα υπόγεια και τα διαμερίσματα πολυκατοικιών».
