Η δίγλωσση μειονοτική εκπαίδευση (ελληνικά-τουρκικά), στηριγμένη σε παρωχημένα ελληνοτουρκικά πρωτόκολλα έχει ξεπεραστεί σήμερα από την ίδια...
Η δίγλωσση μειονοτική εκπαίδευση (ελληνικά-τουρκικά), στηριγμένη σε παρωχημένα ελληνοτουρκικά πρωτόκολλα έχει ξεπεραστεί σήμερα από την ίδια την πραγματικότητα και αποτελεί σύστημα αλλοίωσης της εθνοτικής ταυτότητας των Πομάκων πολιτών. Παρά τα κάποια βήματα που έχουν γίνει στο χώρο της διαπολιτισμικής αγωγής, σημαντικά προβλήματα όπως η σχολική διαρροή και οι μαθησιακές δυσκολίες παραμένουν έντονα στα Πομακοχώρια. Οι μαθησιακές δυσκολίες οφείλονται κυρίως στη μη διδασκαλία της μητρικής μας γλώσσας, της Πομακικής.
Η προβληματική ελληνομάθεια των μαθητών σχετίζεται με τα υλικά και τη μέθοδο διδασκαλίας, τη στάση των διδασκόντων, την περιορισμένη χρήση της ελληνικής στο οικείο περιβάλλον των μαθητών αλλά και με άλλους παράγοντες όπως η κοινωνικο-οικονομική διαστρωμάτωση. Για όλα αυτά ευθύνεται η διείσδυση της τουρκικής γλώσσας και κουλτούρας στα πλαίσια του Ψυχρού Πολέμου, αλλά και οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις . Ήταν μια επιθυμητή προοπτική για την ελληνική, τη Νατοϊκή και φυσικά την τουρκική πολιτική .
Στη συνέχεια και μέχρι το 1974, οι εφήμερες ελληνοτουρκικές προσεγγίσεις λειτούργησαν απολύτως αρνητικά για τους Πομάκους, αφού καμία ελληνική κυβέρνηση δεν ανακινούσε ένα θέμα που θα ενοχλούσε την τουρκική πλευρά, έστω και αν αφορούσε μια περιοχή μέσα στα όρια του ελληνικού κράτους.
Τα ελληνοτουρκικά μορφωτικά πρωτόκολλα (1951 και 1968) υπογράφηκαν μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα και επικύρωσαν τα όσα περί γλώσσας και τουρκικής εκπαίδευσης προβλέπονταν στα άρθρα της Συνθήκης που υπεγράφη στη Λοζάννη. Τα μέτρα αυτά πάρθηκαν σε μεγάλο βαθμό χάριν της συνοχής του ΝΑΤΟ και του καλού κλίματος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ενώπιον του κινδύνου του βουλγαρικού κομμουνισμού! Τα θύματα όμως ήταν και παραμένουμε εμείς ΟΙ ΠΟΜΑΚΟΙ.
Άρθρο του φοιτητή
Χασάν Κάλφα
