Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι μπορεί για τα πάντα στον στρατό να υπάρχει πρόβλεψη από διαταγές και την στρατιωτική νομοθεσία, μπορεί ...
Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι μπορεί για τα πάντα στον στρατό να υπάρχει πρόβλεψη από διαταγές και την στρατιωτική νομοθεσία, μπορεί να υπάρχει προεκλογική δέσμευση του υπουργού Εθνικής Άμυνας Ευ.Βενιζέλου για «σεβασμό των δικαιωμάτων των στρατευμένων», αλλά αν δεν υπάρξει μαχητική διεκδίκηση από τους φαντάρους, όλα μένουν κενό γράμμα!
Όπως δημοσιεύει η Επιτροπή αλληλεγγύης στρατευμένων – Δίκτυο Σπάρτακος, το ίδιο αφορά το ζήτημα της θρησκείας που αγγίζει αφετηριακές αντιλήψεις των ανθρώπων για τις σχέσεις τους με τον κόσμο και τη φύση. Που έχει να κάνει με την κοσμοθεωρία τους, με το πως βλέπουν την ίδια τη ζωή. Όμως καθημερινά αποκαλύπτεται ότι ο στρατός επιθυμεί όχι μόνο να κυριαρχήσει στο κορμί και στο χρόνο μας, αλλά κυρίως στο μυαλό μας. Θέλει να μας ποδηγετήσει με τη βία και τον εξαναγκασμό της πειθαρχίας και της ιεραρχίας, δια βίου!
Άλλοι πιστεύουν, άλλοι αμφιβάλλουν, άλλοι απορρίπτουν και διεκδικούν επιστημονικές και όχι μεταφυσικές προσεγγίσεις.
Θέμα προσωπικό του καθενός; Όχι ακριβώς μιας και κράτος μαζί με τον κοινωνικό περίγυρο καθορίζουν και επιβάλουν δόγματα και δοξασίες.
Έτσι παρόλο που η ανεξιθρησκία είναι απόλυτο συνταγματικό δικαίωμα, θρησκευτικές μειοψηφίες χρειάζεται να αγωνιστούν για να το κατοχυρώσουν στην πράξη, ενώ η πολιτική ορκωμοσία αποτελεί επίδικο πάλης, η άρνηση γνώσης προσευχών προκαλεί απορημένα βλέμματα και την γκρίνια των μονίμων.
Η ομοιογένεια και τα στερεότυπα που κυριαρχούν στον στρατό απεχθάνονται τις εξαιρέσεις, απαγορεύοντας ταυτόχρονα την ιδεολογική διαπάλη, αφού η επίσημη στρατιωτική προπαγάνδα δεν είναι προς κρίση, αλλά προς επιβολή. Οι Άθεοι θεωρούνται από τον στρατό ως ο μεγαλύτερος εχθρός, αφού έχουν εκ διαμέτρου αντίθετα πιστεύω.
Μουσουλμάνοι, χριστιανικές αιρέσεις και άθεοι αντιμετωπίζουν τον καλλιεργούμενο φόβο των κυρώσεων και πολλές φορές υποχρεώνονται να κρύψουν τις πραγματικές τους πεποιθήσεις. Κυρίως οι άθεοι που προερχόμενοι συνήθως από χριστιανικό περιβάλλον βιώνουν την απειλή να μείνουν μετέωροι εντός και εκτός στρατοπέδου.
Η κατάσταση όμως αλλάζει. Με τη στήριξη της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι που αρνούνται τη θρησκεία διεκδικούν τα δικαιώματα τους και τολμάνε να ζητήσουν πολιτική ορκωμοσία. Η Επιτροπή στηρίζει με κάθε τρόπο αυτό το δικαίωμα όχι αποκλειστικά ενάντια στην ορθόδοξη πίστη, που μόνο σε ένα περιβάλλον και με μεθόδους ελεύθερης διαπάλης ιδεών μπορεί να αμφισβητηθεί, αλλά ως υπεράσπιση των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων και ως υπεράσπιση καταπιεσμένων μειοψηφιών.
Γιατί όπως είπαμε το αν πιστεύεις ή όχι είναι ένα από τα βαθύτερα χαρακτηριστικά της σκέψης και της προσωπικότητας ενός ανθρώπου και η καταπίεση αυτών θίγει βαθύτατα την αξιοπρέπειά του. Όπως για ένα μουσουλμάνο είναι αδιανόητο να κάνει το σταυρό του έτσι και για ένα άθεο είναι προσβολή να ανοιγοκλείνει το στόμα κατά τη διάρκεια της προσευχής μόνο και μόνο για να μη στιγματιστεί. Και είναι προσβολή πρώτα από όλα για όσους πιστεύουν να ανέχονται η ελεύθερη έκφραση των δικών τους πιστεύω να είναι ταυτόχρονα καταναγκασμός των άθεων συναδέλφων τους.
Εκεί λοιπόν που η διαδικασία της πολιτικής ορκωμοσίας ήταν άγνωστη ακόμη και στους αξιωματικούς, πλέον είναι μια δεδομένη κατάκτηση. Η ίδια η ιεραρχία σχεδόν έχει ξεπεράσει να το θεωρεί ζήτημα ταμπού. Έχουμε φτάσει στο σημείο πολλοί διοικητές να ρωτάνε από μόνοι τους αν κάποιος θέλει να ορκιστεί πολιτικά. Φυσικά ακόμη και σήμερα υπάρχουν επικίνδυνες συμπεριφορές όπως ανθυπολοχαγού στο Κ.Ε. πυροβολικού στη Θήβα. Στην τελευταία ορκωμοσία έβγαλε όλο το μένος του, προσπαθώντας να τρομοκρατήσει και να εκβιάσει αφού οι 14 φαντάροι που αρνήθηκαν τη θρησκευτική ορκωμοσία του φάνηκαν πολλοί.
Ακόμα και η λέξη άθεος ακούγεται σα βρισιά: « Είστε και άθεοι και αξύριστοι», « Αν ήταν στο χέρι μου θα υπηρετούσατε 4 χρόνια». Μέσα στο παραλήρημα του πλησίασε φαντάρο και «γενναιόδωρα» του έδωσε την ευκαιρία να αλλάξει άποψη. Ω, τι μεγαλοψυχία.
Καλούμε τους φαντάρους απλώς να μη φοβούνται. Είμαστε πολίτες με στολή. Ό,τι αντιλήψεις έχουμε έξω θα έχουμε και μέσα στα στρατόπεδα.
Απαιτούμε όμως από τη διοίκηση του κέντρου αλλά και από το ΓΕΣ να πάρουν θέση και να μην καλύψουν με τη σιωπή τους τέτοιες συμπεριφορές.
Πρέπει τώρα να παύσει η ταύτιση κράτους Ορθόδοξου χριστιανικού δόγματος, που και στο παρελθόν και στην πρόσφατη πολιτική μας ιστορία (ρόλος Εκκλησίας στην Χούντα, Βατοπέδι κλπ) τόσα δεινά έχει προσφέρει.
Να φορολογηθεί άμεσα η τεράστια εκκλησιαστική περιουσία, να αναλάβει η ίδια το μεγάλο οικονομικό κόστος λειτουργίας της και να παύσει η θρησκευτική προπαγάνδα και χειραγώγηση διαμέσου της παιδείας και του στρατού.
