Διαβάζω ότι μερικοί ανησυχούν πως όταν καταφερόμαστε κατά της διαφθοράς στις προμήθειες στρατιωτικού υλικού, μήπως αυτό στρέφεται κατά της α...
Διαβάζω ότι μερικοί ανησυχούν πως όταν καταφερόμαστε κατά της διαφθοράς στις προμήθειες στρατιωτικού υλικού, μήπως αυτό στρέφεται κατά της ανάγκης μας ως λαός και χώρα, να έχουμε στρατό, με αξιόμαχο, κλπ κλπ.
Λάθος μεγάλο.
Η διαφθορά κατατρώει, σιγολιώνει, υποβαθμίζει και σαφρακιάζει κάθε τμήμα του συλλογικού εαυτού μας. Ο στρατός, παρότι ευαίσθητο θέμα, δεν έμεινε φυσικά απέξω. Διότι ακόμη και οι προμήθειες του στρατού φαίνεται να έχουν γίνει πεδίο άσκησης της πολιτικής διαφθοράς. Και μάλιστα προνομιακό πεδίο διαφθοράς λόγω του μεγάλου κόστους των συστημάτων.
Μέχρι πρόσφατα η φράση “ελληνικός στρατός” ήταν στην καλύτερη περίπτωση φολκλόρ και στην χειρότερη ταμπού. Αφήσαμε λέξεις και έννοιες όπως στρατός, πατρίδα, έθνος και πατριωτισμός, να τις χρησιμοποιεί μόνο μια συγκεκριμένη μερίδα ελλήνων με συγκεκριμένα ιδεολογικά χαρακτηριστικά, ακραία συνήθως, και εμείς οι υπόλοιποι έλληνες, δεν θέλαμε ούτε στοΝ στόμα μας να τις πιάσουμε τις λέξεις. Είχαμε άλλες λέξεις, πιο τρέντυ και πιο πρόσχαρες. Και άλλες προτεραιότητες είχαμε εμείς.
Παρόλα αυτά, στην συνείδηση του μέσου έλληνα, φαίνεται, και όλες οι μετρήσεις αυτό δείχνουν, πως ο ελληνικός στρατός, είναι πολύ ψηλά στην εκτίμησή του. Στην εμπιστοσύνη του.
Η ανάγκη ύπαρξης λοιπόν στρατού ελληνικού και μάλιστα αξιόμαχου δεν αμφισβητείται από κανέναν έλληνα που έχει το μυαλό στο κεφάλι του. Οτι κιαν κοστίζει αυτό. Και τους νέους στις καφετέριες και στα κλαμπ να πα να ρωτήσεις, αυτούς που με πρώτη ματιά σου φαίνεται ότι ενδιαφέρονται μόνο για την πάρτη τους, θα ανακαλύψεις ότι σχεδόν όλοι συμφωνούν στην ανάγκη να έχουμε ένα αξιόπιστο μέσο ως κοινωνία που να μπορεί να υπερασπιστεί τα σπίτια μας, το κοινό μας μέλλον και την ύπαρξή μας μέσα στον χρόνο. Τον ελληνικό στρατό.
Και είμαι βέβαιος, πως αν και τώρα ακόμη μεσούσης της οικονομικής κρίσης, ζητήσουμε από όλους τους έλληνες να καταθέσουν την οικονομική συνδρομή τους για τις ανάγκες του ελληνικού στρατού, αν χρειαστεί, οι περισσότεροι έλληνες, παρά τα ζόρια τους, θα βάλουν το χέρι στην τσέπη. Για τον στρατό τους. Και ιδίως οι φτωχότεροι μάλιστα. Ακόμη και τα παιδάκια που δεν τρώνε το φαϊ του μάγειρα και προτιμάνε τα γαριδάκια από το ΚαΨιΜί, τα κακομαθημένα. Ακόμα κι αυτά.
Και δεν θα είναι τίποτε ακραιφνείς εθνικιστές, ή στρατόκαυλοι, ή δεν ξέρω γω τι αυτοί οι έλληνες που θα βάλουν το χέρι στην τσέπη. Φυσιολογικώτατοι έλληνες θα είναι. Αλλά ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, πιστέψτε με ξέρουν οι περισσότεροι, και θα το κάνουν. Παρόλο που η ηγεσία της χώρας, πολιτική, οικονομική, πνευματική κλπ τους έχει παρατήσει έρμαιο της περιρρέουσας υποβάθμισης αρχών και αξιών. Αυτοί συνεχίζουν να ξέρουν τι πρέπει να κάνουν.
Η διαφθορά χτύπησε και την πόρτα των προμηθειών του στρατού, χρόνια τώρα. Χρόνια πολλά. Το ξέρουν, το ξέρουμε, το ξέρετε. Την ευθύνη για την διαφθορά των προμηθειών του κάστρου της ύπαρξής μας, του στρατού μας, την φέρουν ΑΚΕΡΑΙΗ οι κυβερνήσεις μας. Κόμματα και κυβερνήσεις έχουν ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ γνώση του ποιος τα πήρε, πόσα πήρε, γιατί τα πήρε, ποιος του τα δωσε κλπ κλπ, σε ότι έχει να κάνει με τα λαδώματα στις στρατιωτικές προμήθειες, εδώ και 30 χρόνια.
Γι’ αυτό και το κρίμα τους είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ. Που επέτρεψαν τέτοιο παιχνίδι σε τέτοιο σοβαρό ζήτημα. Να αγοράζουμε και να ακριβοπληρώνουμε υποβρύχια που γέρνουν και Απάτσι που πέφτουν. Και όλα αυτά ατιμώρητα.
Και πρέπει κάποια στιγμή, γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο, ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΝ, για το ότι επέτρεψαν δηλαδή να φτάσει η διαφθορά και στον ευαίσθητο αυτό τομέα και να κάνει την δουλειά της, να τους τιμωρήσουμε με την σκληρώτερη τιμωρία. Την πιο παραδειγματική. Που ολιγώρησαν ενώ είχαν τέτοια σοβαρή ευθύνη.
Διότι παιχνίδια και χαλαρότητα με τις προμήθειες του στρατού και με τον στρατό τον ίδιο, που φυλάει εμάς και τα παιδάκια μας, δεν μπορεί κανείς να κάνει και να την βγάζει ατιμώρητος. Μα κανείς. Οποιος κι αν είναι.
