Της Μελαχροινής Μαρτίδου Ξέρουν τα ανατολίτικα παζάρια, ξέρουν να αθλούνται εποικοδομητικά για το συμφέρον τους οι Τούρκοι δίνοντάς μας ψ...
Της Μελαχροινής Μαρτίδου
Ξέρουν τα ανατολίτικα παζάρια, ξέρουν να αθλούνται εποικοδομητικά για το συμφέρον τους οι Τούρκοι δίνοντάς μας ψιχία όταν αυτοί διεκδικούν όλο το καρβέλι και γιατί όχι και τον φούρνο…
Όπως δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα Χρόνος Κομοτηνής, η Τουρκία μας χορεύει όπως θέλει αυτό φαίνεται με την πολιτική τακτική της να παρέχει ψίχουλα και μετά να διεκδικεί τα πάντα. Το θέμα προσεγγίζει με το σχόλιό του ο ιστορικός νομικός Ιωάννης Σιδηράς που φιλοξενήθηκε στο δελτίο ειδήσεων του ράδιο Χρόνος 87,5fm καταγγέλλοντας τις αξιώσεις Νταβούτογλου με υπέρμετρα και δυσανάλογα «θέλω» από την χώρα μας επειδή έκανε κάποια στοιχειώδη κι επιβαλλόμενα βήματα εκδημοκρατισμού στα ζητήματα του οικουμενικού Πατριαρχείου τα οποία μετρούσαν για την ευρωπαϊκή της πορεία από την Ε.Ε.
Οι Τούρκοι ξέρουν να αθλούνται στα ανατολίτικα παζάρια μοναδικά κι αυτό είναι γνωστό ότι επιμένουν και περιμένουν...
«Ξέρουν να κινούνται εποικοδομητικά για τα συμφέροντά τους καταφέρνοντας τα αυτονόητα που αποτελούν υποχρέωση για ένα ευρωπαϊκό κράτος να τίθενται στην βάσανο της λογικής των ανταλλαγμάτων. Είναι καιρός να τεθούν οι κόκκινες γραμμές από την ελληνική πολιτεία, θα πει ο συνομιλητής μας αφού οι αιτιάσεις τους ξεπερνούν κάθε φαντασία. «Μας δίνουν ψιχία για να πάρουν καρβέλια και γιατί όχι και τον φούρνο ολόκληρο λέει χαρακτηριστικά και θυμίζει ότι έτσι διαλύονται προσπάθειες ειλικρινούς συνεύρεσης. Τα τέσσερα αιτήματα που τέθηκαν με διπλωματικό τρόπο αφορούν την εθνική ταυτότητα της μουσουλμανικής μειονότητας που θέλουν να είναι απερίφραστα «τουρκική», το αίτημα επαναλειτουργίας όλων των μουσουλμανικών τεμένων στην Ελλάδα που υπήρχαν επί οθωμανικής εποχής, την δημιουργία του μεγάλου τεμένους στο Βοτανικό, την επαναλειτουργία του παλαιού τεμένους στο μοναστηράκι κι άλλα.
Για το θέμα αξίζει να δει κανείς την προσέγγιση που κάνει ο κ. Σιδηράς που επιμένει ότι οι μειονότητες θα έπρεπε ως νησίδες φιλίας να συμβάλλουν στην προσέγγιση των λαών και όχι να λειτουργούν υπονομευτικά.
Είχαμε πει και άλλοτε ότι η κινήσεις τις οποίες η γειτονική χώρα κάνει υπέρ κάποιων δικαίων αιτημάτων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σίγουρα συνδέονται και με τα ανταλλάγματα τα οποία θα ζητήσει. Κριτήριο όμως σε κάθε περίπτωση αυτά τα ανταλλάγματα να μην είναι υπέρμετρα και δυσανάλογα σε σχέση με αυτά τα οποία ικανοποιούνται ως προς τα δίκαια αιτήματα του Πατριαρχείου. Δεν είναι δυνατόν αυτό που αποτελεί υποχρέωση για ένα δημοκρατικό κράτος, όπως θέλει να λέγεται η γειτονική χώρα και αναφέρομαι στον σεβασμό των θρησκευτικών ελευθεριών των μειονοτήτων που διαβιούν στην τουρκική επικράτεια, μέσα στις οποίες εντάσσεται και η διατήρηση και η λειτουργία μιας θεολογικής σχολής για να μορφώνονται οι κληρικοί του πατριαρχείου, δεν είναι δηλαδή δυνατόν αυτή η υποχρέωση να τίθεται στην βάσανο της λογικής των ανταλλαγμάτων.
Είναι βασική αρχή του νομικού μας πολιτισμού ότι τα ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματα και οι κοινωνικές ελευθερίες δεν είναι αποτέλεσμα ανταλλαγμάτων, είναι υποχρέωση κάθε δημοκρατικού κράτους να τα εφαρμόζει και να τα σέβεται όπως το πράττει η Ελλάδα διαχρονικά και με την ελληνική μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Σε κάθε περίπτωση έχω την αίσθηση ότι οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Είναι γνωστό το ανατολίτικο παζάρι – με παράδοση – από την οθωμανική αυτοκρατορία έχουν οι γείτονες μας, και σε αυτό τον στίβο ξέρουν να αθλούνται πολύ εποικοδομητικά και ωφέλημα για τα συμφέροντα τους, είναι καιρός πλέον να τεθούν οι κόκκινες γραμμές. Δεν είμαστε αντίθετοι στο να λειτουργήσει ένα μουσουλμανικό τέμενος για τις θρησκευτικές ανάγκες των μουσουλμάνων του νομού Αττικής, αλλά άλλο αυτό και άλλο το εξωφρενικό αίτημα να τεθούν σε λειτουργία όλα τα παλαιά τεμένη τα οποία κάποτε ανεγέρθησαν επί οθωμανικής αυτοκρατορίας και βρίσκονται σε καλή κατάσταση σε όλη την ελληνική επικράτεια!
Ένα αίτημα το οποίο δεν μπαίνει στις άλλες χώρες της οθωμανικής αυτοκρατορίας, που είχε φτάσει μέχρι την Αυστρία, δεν ζήτησαν από τις άλλες χώρες που υπήρξαν τεμένη την αναπαλαίωση, το ζήτησαν από την Ελλάδα, το ζήτησαν μόλις εμείς τους ζητήσαμε την Χάλκη.
-Είναι αυτό το δούνε και λαβείν το οποίο ζητούν οι γείτονες μας, είναι η μόνιμη τακτική ότι δίνουμε ψιχία για να πάρουμε πίσω καρβέλια ή και ολόκληρο τον φούρνο, αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Δεν θα μπορούσα να διανοηθώ ότι το τέμενος του Βαγιαζήτ στο Διδυμότειχο θα τελεί εν λειτουργία γιατί μόνο και μόνο θα επαναλειτουργήσει η θεολογική σχολή της Χάλκης την οποία παρανόμως την έκλεισαν και ήταν το μοναδικό εκπαιδευτικό και πνευματικό καθίδρυμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου που επί 40 χρόνια παραμένει κλειστό.
Να επικαλεστούμε και την είδηση ότι έχουν καταστραφεί πάρα πολλοί τάφοι, 78 αν δεν κάνουμε λάθος, στην Ίμβρο, ένα θέμα το οποίο πέρασε στα …ψιλά της Ελληνικής επικαιρότητας όταν οι 10 τάφοι οι οποίοι, κακώς βέβαια βεβηλώθηκαν και δεν ξέρουμε από ποιο δάκτυλο, στην Κομοτηνή είχαν καταντήσει να γίνουν διεθνές ζήτημα.
-Είναι θλιβερό αυτό το οποίο ακούσαμε, ότι καταστράφηκαν από βανδάλους τάφοι στην Ίμβρο. Αυτά είναι πισωγυρίσματα πολύ άσχημα και μας θυμίζουν άλλες εποχές όπως το 1955 που ξεθάβονταν στα Σεπτεμβριανά οι πατριάρχες και τα σκηνώματα τους και τα λείψανα των πατριαρχών, που είναι αποδεδειγμένο από φωτογραφικό υλικό και διασκορπίζονταν στον περίβολο της Ιεράς μονής Μπαλουκλή. Δηλαδή από την μια η τουρκική κυβέρνηση προβαίνει σε κάποιες κινήσεις καλής θέλησης, τουλάχιστον έτσι όπως φαίνονται εξωτερικά και από την άλλη πλευρά έχουμε τέτοιου είδους βαναυσότητες, τέτοιου είδους θρησκευτική μισαλλοδοξία και εθνικιστικές εξάρσεις οι οποίες δεν συμβάλλουν στην ελληνοτουρκική προσέγγιση. Αντί οι μειονότητες να γίνονται οι νησίδες για την προσέγγιση των δύο λαών, κάποιοι εκμεταλλεύονται με θρησκευτικά και εθνικιστικά κριτήρια τις μειονότητες για να διχάζουν τους λαούς. Σε κάθε περίπτωση το Οικουμενικό Πατριαρχείο αγωνίζεται ως σταθεροποιητικός παράγοντας ενότητας και ειρηνικής προσέγγισης των δύο λαών. Αυτό τουλάχιστον είναι προς όφελος της Τουρκίας, ένα Πατριαρχείο δυνατό με πνευματική βέβαια και μόνο αποστολή σε όλο τον κόσμο, με θρησκευτικές ελευθερίες και ατομικά δικαιώματα τα οποία θα δείχνουν και ένα άλλο ουσιαστικό πρόσωπο αλλαγής και εκδημοκρατισμού της γειτονικής χώρας προς τον έξω κόσμο».
Ξέρουν τα ανατολίτικα παζάρια, ξέρουν να αθλούνται εποικοδομητικά για το συμφέρον τους οι Τούρκοι δίνοντάς μας ψιχία όταν αυτοί διεκδικούν όλο το καρβέλι και γιατί όχι και τον φούρνο…
Όπως δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα Χρόνος Κομοτηνής, η Τουρκία μας χορεύει όπως θέλει αυτό φαίνεται με την πολιτική τακτική της να παρέχει ψίχουλα και μετά να διεκδικεί τα πάντα. Το θέμα προσεγγίζει με το σχόλιό του ο ιστορικός νομικός Ιωάννης Σιδηράς που φιλοξενήθηκε στο δελτίο ειδήσεων του ράδιο Χρόνος 87,5fm καταγγέλλοντας τις αξιώσεις Νταβούτογλου με υπέρμετρα και δυσανάλογα «θέλω» από την χώρα μας επειδή έκανε κάποια στοιχειώδη κι επιβαλλόμενα βήματα εκδημοκρατισμού στα ζητήματα του οικουμενικού Πατριαρχείου τα οποία μετρούσαν για την ευρωπαϊκή της πορεία από την Ε.Ε.
Οι Τούρκοι ξέρουν να αθλούνται στα ανατολίτικα παζάρια μοναδικά κι αυτό είναι γνωστό ότι επιμένουν και περιμένουν...
«Ξέρουν να κινούνται εποικοδομητικά για τα συμφέροντά τους καταφέρνοντας τα αυτονόητα που αποτελούν υποχρέωση για ένα ευρωπαϊκό κράτος να τίθενται στην βάσανο της λογικής των ανταλλαγμάτων. Είναι καιρός να τεθούν οι κόκκινες γραμμές από την ελληνική πολιτεία, θα πει ο συνομιλητής μας αφού οι αιτιάσεις τους ξεπερνούν κάθε φαντασία. «Μας δίνουν ψιχία για να πάρουν καρβέλια και γιατί όχι και τον φούρνο ολόκληρο λέει χαρακτηριστικά και θυμίζει ότι έτσι διαλύονται προσπάθειες ειλικρινούς συνεύρεσης. Τα τέσσερα αιτήματα που τέθηκαν με διπλωματικό τρόπο αφορούν την εθνική ταυτότητα της μουσουλμανικής μειονότητας που θέλουν να είναι απερίφραστα «τουρκική», το αίτημα επαναλειτουργίας όλων των μουσουλμανικών τεμένων στην Ελλάδα που υπήρχαν επί οθωμανικής εποχής, την δημιουργία του μεγάλου τεμένους στο Βοτανικό, την επαναλειτουργία του παλαιού τεμένους στο μοναστηράκι κι άλλα.
Για το θέμα αξίζει να δει κανείς την προσέγγιση που κάνει ο κ. Σιδηράς που επιμένει ότι οι μειονότητες θα έπρεπε ως νησίδες φιλίας να συμβάλλουν στην προσέγγιση των λαών και όχι να λειτουργούν υπονομευτικά.
Είχαμε πει και άλλοτε ότι η κινήσεις τις οποίες η γειτονική χώρα κάνει υπέρ κάποιων δικαίων αιτημάτων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σίγουρα συνδέονται και με τα ανταλλάγματα τα οποία θα ζητήσει. Κριτήριο όμως σε κάθε περίπτωση αυτά τα ανταλλάγματα να μην είναι υπέρμετρα και δυσανάλογα σε σχέση με αυτά τα οποία ικανοποιούνται ως προς τα δίκαια αιτήματα του Πατριαρχείου. Δεν είναι δυνατόν αυτό που αποτελεί υποχρέωση για ένα δημοκρατικό κράτος, όπως θέλει να λέγεται η γειτονική χώρα και αναφέρομαι στον σεβασμό των θρησκευτικών ελευθεριών των μειονοτήτων που διαβιούν στην τουρκική επικράτεια, μέσα στις οποίες εντάσσεται και η διατήρηση και η λειτουργία μιας θεολογικής σχολής για να μορφώνονται οι κληρικοί του πατριαρχείου, δεν είναι δηλαδή δυνατόν αυτή η υποχρέωση να τίθεται στην βάσανο της λογικής των ανταλλαγμάτων.
Είναι βασική αρχή του νομικού μας πολιτισμού ότι τα ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματα και οι κοινωνικές ελευθερίες δεν είναι αποτέλεσμα ανταλλαγμάτων, είναι υποχρέωση κάθε δημοκρατικού κράτους να τα εφαρμόζει και να τα σέβεται όπως το πράττει η Ελλάδα διαχρονικά και με την ελληνική μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Σε κάθε περίπτωση έχω την αίσθηση ότι οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Είναι γνωστό το ανατολίτικο παζάρι – με παράδοση – από την οθωμανική αυτοκρατορία έχουν οι γείτονες μας, και σε αυτό τον στίβο ξέρουν να αθλούνται πολύ εποικοδομητικά και ωφέλημα για τα συμφέροντα τους, είναι καιρός πλέον να τεθούν οι κόκκινες γραμμές. Δεν είμαστε αντίθετοι στο να λειτουργήσει ένα μουσουλμανικό τέμενος για τις θρησκευτικές ανάγκες των μουσουλμάνων του νομού Αττικής, αλλά άλλο αυτό και άλλο το εξωφρενικό αίτημα να τεθούν σε λειτουργία όλα τα παλαιά τεμένη τα οποία κάποτε ανεγέρθησαν επί οθωμανικής αυτοκρατορίας και βρίσκονται σε καλή κατάσταση σε όλη την ελληνική επικράτεια!
Ένα αίτημα το οποίο δεν μπαίνει στις άλλες χώρες της οθωμανικής αυτοκρατορίας, που είχε φτάσει μέχρι την Αυστρία, δεν ζήτησαν από τις άλλες χώρες που υπήρξαν τεμένη την αναπαλαίωση, το ζήτησαν από την Ελλάδα, το ζήτησαν μόλις εμείς τους ζητήσαμε την Χάλκη.
-Είναι αυτό το δούνε και λαβείν το οποίο ζητούν οι γείτονες μας, είναι η μόνιμη τακτική ότι δίνουμε ψιχία για να πάρουμε πίσω καρβέλια ή και ολόκληρο τον φούρνο, αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Δεν θα μπορούσα να διανοηθώ ότι το τέμενος του Βαγιαζήτ στο Διδυμότειχο θα τελεί εν λειτουργία γιατί μόνο και μόνο θα επαναλειτουργήσει η θεολογική σχολή της Χάλκης την οποία παρανόμως την έκλεισαν και ήταν το μοναδικό εκπαιδευτικό και πνευματικό καθίδρυμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου που επί 40 χρόνια παραμένει κλειστό.
Να επικαλεστούμε και την είδηση ότι έχουν καταστραφεί πάρα πολλοί τάφοι, 78 αν δεν κάνουμε λάθος, στην Ίμβρο, ένα θέμα το οποίο πέρασε στα …ψιλά της Ελληνικής επικαιρότητας όταν οι 10 τάφοι οι οποίοι, κακώς βέβαια βεβηλώθηκαν και δεν ξέρουμε από ποιο δάκτυλο, στην Κομοτηνή είχαν καταντήσει να γίνουν διεθνές ζήτημα.
-Είναι θλιβερό αυτό το οποίο ακούσαμε, ότι καταστράφηκαν από βανδάλους τάφοι στην Ίμβρο. Αυτά είναι πισωγυρίσματα πολύ άσχημα και μας θυμίζουν άλλες εποχές όπως το 1955 που ξεθάβονταν στα Σεπτεμβριανά οι πατριάρχες και τα σκηνώματα τους και τα λείψανα των πατριαρχών, που είναι αποδεδειγμένο από φωτογραφικό υλικό και διασκορπίζονταν στον περίβολο της Ιεράς μονής Μπαλουκλή. Δηλαδή από την μια η τουρκική κυβέρνηση προβαίνει σε κάποιες κινήσεις καλής θέλησης, τουλάχιστον έτσι όπως φαίνονται εξωτερικά και από την άλλη πλευρά έχουμε τέτοιου είδους βαναυσότητες, τέτοιου είδους θρησκευτική μισαλλοδοξία και εθνικιστικές εξάρσεις οι οποίες δεν συμβάλλουν στην ελληνοτουρκική προσέγγιση. Αντί οι μειονότητες να γίνονται οι νησίδες για την προσέγγιση των δύο λαών, κάποιοι εκμεταλλεύονται με θρησκευτικά και εθνικιστικά κριτήρια τις μειονότητες για να διχάζουν τους λαούς. Σε κάθε περίπτωση το Οικουμενικό Πατριαρχείο αγωνίζεται ως σταθεροποιητικός παράγοντας ενότητας και ειρηνικής προσέγγισης των δύο λαών. Αυτό τουλάχιστον είναι προς όφελος της Τουρκίας, ένα Πατριαρχείο δυνατό με πνευματική βέβαια και μόνο αποστολή σε όλο τον κόσμο, με θρησκευτικές ελευθερίες και ατομικά δικαιώματα τα οποία θα δείχνουν και ένα άλλο ουσιαστικό πρόσωπο αλλαγής και εκδημοκρατισμού της γειτονικής χώρας προς τον έξω κόσμο».
