Η κα Έφη Τσελίκα είναι η Ελληνο-γαλλίδα δημοσιογράφος η οποία μαζί με δύο τεχνικούς του κρατικού Γαλλικού τηλεοπτικού καναλιού France 3, είχ...
Η κα Έφη Τσελίκα είναι η Ελληνο-γαλλίδα δημοσιογράφος η οποία μαζί με δύο τεχνικούς του κρατικού Γαλλικού τηλεοπτικού καναλιού France 3, είχε επισκεφθεί στις 28 Σεπτεμβρίου 2010, το Πομακοχώρι των Θερμών στο νομό Ξάνθης όπου δέχθηκε την επίθεση του φανατισμένου πλήθους.
«…την ημέρα εκείνη νιώσαμε ότι δεν βρισκόμαστε σε Ευρωπαϊκή χώρα, ότι βρισκόμαστε σε μια περιοχή όπου δεν εφαρμόζονται οι αρχές του κράτους δικαίου…
Θέλω να διαψεύσω κατηγορηματικά ότι κινηματογραφήσαμε παιδιά στην αυλή του δημοτικού σχολείου. Είναι ψέματα. Η συνέντευξη του κ. Ιμάμ Αχμέτ έγινε με φόντο το χωριό και όχι το σχολείο. Τα παιδιά που εμφανίστηκαν όταν ανοίξαμε το πλάνο, ήταν παιδιά που έπαιζαν στους δρόμους και γι αυτό γύρω τους υπήρχαν και παρκαρισμένα αυτοκίνητα…Οι φανατικοί με αυτό το πρόσχημα ζήτησαν να επέμβουν στο υλικό. Ζήτησαν επίμονα να φλοτάρουμε τα πρόσωπα αυτών που μας επιτέθηκαν με βρισιές, ώστε να μην διακρίνονται καθαρά και το δεχθήκαμε… Απορώ, η αστυνομία από ποια πλευρά πήρε την πληροφόρησή της, διότι ισχυρίστηκε περίεργα πράγματα στη συνέχεια…
Η αστυνομία δεν αντιμετώπισε το περιστατικό ως άσκηση βίας σε βάρος μας, παρά το γεγονός ότι επί συνεχόμενες 6 ώρες, κρατηθήκαμε αιχμάλωτοι μέσα σε ένα ακραίο κλίμα βίας (πλήθος που ξεφωνούσε, φτυσίματα, φυλετικές και ρατσιστικές βρισιές, τούρκικες σημαίες και τσεκούρια εμφανίστηκαν , …), χωρίς να μπορούμε να κινηθούμε, να φάμε, ούτε να πιούμε. Με ένα μόνο εκβιασμό : «Δώστε το σκληρό δίσκο, και την κάμερα για να έχετε το δικαίωμα για να φύγετε».
Καθόλη τη διάρκεια της ομηρίας μας (χωρίς εισαγωγικά), δεν σταμάτησα να ζητώ την παρουσία μιας αρχής του ελληνικού κράτους, για να ρυθμίσει το περιστατικό με νόμιμο τρόπο, αλλά ποτέ, μα ποτέ, η κατάσταση δεν ρυθμίστηκε σύμφωνα με τις αρχές μιας δημοκρατίας. Όλοι (και των αστυνομικών συμπεριλαμβανομένων) ασκούσαν πίεση πάνω μας, για να κλείσει το περιστατικό το γρηγορότερο…
Διάφοροι τύποι έλεγαν ότι ανήκουν σε αρμόδιες υπηρεσίες αλλά κανείς δεν μας εξηγούσε την ιδιότητά του ή δεν μας έδειχνε κάποιο έγγραφο, όπως ταυτότητα κλπ Τους είπαμε ότι εάν κάναμε κάτι παράνομο, αρμόδια για να το κρίνει είναι η ελληνική δικαιοσύνη και ζητήσαμε να καταφύγουμε σε αυτήν, αλλά κανείς δεν αντιμετώπιζε με αυτή τη λογική το γεγονός…και εμείς ζούμε στη Γαλλία, αλλά σεβόμαστε τη Γαλλική δικαιοσύνη και δεν επιδιώκουμε να επιβάλλουμε τη δική μας κουλτούρα στο Γαλλικό κράτος, αλλά προσαρμοζόμαστε, εδώ στη Θράκη δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο…Ο δε κοινοτάρχης των Θερμών Ναζίρ Χασάν, με απόλυτη φυσικότητα μας δήλωσε ότι έπρεπε να πάμε πρώτα σε αυτόν να τον ρωτήσουμε με ποιους κατοίκους των Θερμών θα έπρεπε να μιλήσουμε. Αυτός, όπως μας είπε, θα μας υποδείκνυε τα άτομα και επιπλέον θα τους έλεγε τι πρέπει να …δηλώσουν στο κανάλι! Είναι απίστευτο κι όμως αληθινό, αυτά τα έλεγε με φυσικότητα και τα πίστευε!
Η απουσία των μηχανισμών του ελληνικού Κράτους (αστυνομία, δικαιοσύνη, τοπική διοίκηση,…) μας προβληματίζει για το τι συμβαίνει στην Θράκη. Φαίνεται ότι η εξουσία έχει περιέλθει στα χέρια άλλων τοπικών μηχανισμών, είτε είναι εθνικιστικοί είτε θρησκευτικοί κύκλοι. Τίθεται ένα ερώτημα για το μέλλον αυτής της περιοχής. Η Ελλάδα έχει ένα μέρος της ιστορικής ευθύνης για αυτήν την κατάσταση αλλά, σήμερα,
πρέπει το ελληνικό κράτος να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, να σταματήσει να κάνει την πάπια και να μην βάζει τα πράγματα κάτω από το χαλί.
Θέλω να επισημάνω ότι είναι φοβερό σε μια ευρωπαϊκή χώρα κάποιοι πολίτες να δηλώνουν “δεν είμαστε, αυτό που είμαστε”. Σκέφτομαι πόση αλλοτρίωση και ξεφτίλα νιώθουν μέσα τους, όταν ξέρουν ότι είναι Πομάκοι και όμως λένε δεν είμαστε Πομάκοι. Πονάω γι αυτούς τους ανθρώπους. Εν πάση περιπτώσει, το θέμα από μέρους μου θα έχει συνέχεια…»
Ευχαριστούμε θερμά την κα Τσελίκα για την μαρτυρία της, η οποία σίγουρα θα μεταφερθεί και εκτός Θράκης και Ελλάδας…Επίσης, να ... ευχαριστήσουμε όλο το φανατικό πλήθος των Γενιτσάρων, οι οποίοι πρόσφεραν στις Θέρμες πολύτιμη υπηρεσία στον αγώνα μας. Όσα δεν μπορούμε να μεταφέρουμε εμείς στην Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, τα κατάφεραν αυτοί με το φανατισμό τους…
ο Γάλλος κάμεραμάν σχολίασε ότι ούτε καν στο Κoσσυφοπέδιο, όπου εργάστηκε, δεν συνάντησε τέτοιες συμπεριφορές σε περίοδο ειρήνης…ήμασταν ανυποψίαστοι και γι αυτό αιφνιδιαστήκαμε και δεν είχαμε σε επιφυλακή ανακλαστικά αντίδρασης…αυτό που μας εντυπωσίασε αρνητικά ήταν η στάση της αστυνομίας…η λογική τους ήταν να τελειώνουμε να φύγουμε…όσο για τον κ. Ιμάμ Αχμέτ, τον πρόεδρο του Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων, οποίος έδωσε συνέντευξη, ήταν πολύ αξιοπρεπής και δεν τους προκάλεσε…βέβαια στη συνέχεια αντέδρασε και αυτός ανάλογα με τον τρόπο που του μίλησαν…η στάση του ήταν εξαιρετικά σοβαρή και γενναία…
