Το 3ο κανάλι της κρατικής Γαλλικής τηλεόρασης στις 28 Σεπτεμβρίου 2010, επισκέφθηκε τα Πομακοχώρια της Ξάνθης στα πλαίσια παραγωγής του για τις μειονότητες. Το τηλεοπτικό συνεργείο ζήτησε τη βοήθεια του προέδρου του Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων και διευθυντή της Ζαγάλισα κ. Ιμάμ Αχμέτ. Όταν το συνεργείο -μετά τη Γλαύκη-έφθασε στις Θέρμες, και άρχισε να τραβά πλάνα, εμφανίστηκε μία μικρή ομάδα «σεσημασμένων» κατοίκων με επικεφαλής τον ιμάμη και δήλωσαν ότι «οι κάτοικοι δεν είναι Πομάκοι, αλλά Τούρκοι και απαγορεύεται να βιντεοσκοπήσουν το σχολείο και το τζαμί».
Όταν ο πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων, κ. Ιμάμ Αχμέτ αντέδρασε, ο ιμάμης άρχισε να καλεί απεγνωσμένα από το κινητό του … ενισχύσεις από τα γύρω χωριά. Πράγματι, σε λίγη ώρα συγκεντρώθηκε ένας μηχανισμός… καταστολής (αλλά και πολλοί περίεργοι) κυρίως από τον Εχίνο και τα Μελίβοια καθώς και ο δήμαρχος Μύκης Μουσταφά Αγγά, ο αντινομάρχης Τουρκές Χατζημεμίς (στον συνδυασμό του Γιώργου Παυλίδη), ο πρόεδρος Θερμών Χασάν Ναζίρ, ο Αχμέτ Χράλογλου…βοηθός του ψευτομουφτή Ξάνθης, ο δικηγόρος του…πλήθους Ιχσάν Καχιγιά κ.ά. με άγριες διαθέσεις κατά του προέδρου του Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων κ. Ιμάμ Αχμέτ και των μελών του συνεργείου.
Και ενώ η ένταση κορυφώθηκε έφθασαν αστυνομικές δυνάμεις από τον Εχίνο και την Ξάνθη. Οι συγκεντρωθέντες απαιτούσαν από το συνεργείο να τους δείξει τα πλάνα που τράβηξαν για να τα …λογοκρίνουν και να επιλέξουν εκείνοι ποια πρέπει να παραμείνουν και ποια πρέπει να διαγραφούν! ! Οι Γάλλοι καθώς και η Ελληνίδα δημοσιογράφος που τους συνόδευε, εξεπλάγησαν από τις βάρβαρες διαθέσεις του πλήθους και τελικά δέχθηκαν να λογοκριθούν τα πλάνα καθώς ενώπιον των αστυνομικών αρχών τους …απαγόρευαν την αποχώρηση από το χωριό. Οι εκπρόσωποι του μαινόμενου πλήθους ...έλεγξαν εξονυχιστικά τα πλάνα και αφού υπέδειξαν ποια πρέπει να «κοπούν», υποχρέωσαν το συνεργείο και σε νέα ταπείνωση, δηλαδή να υπογράψουν έγγραφο-δέσμευση γραμμένο στα Ελληνικά (σημειώνουμε ότι οι Γάλλοι δεν γνωρίζουν ούτε λέξη Ελληνικά) ότι δεν θα προβάλλουν τα πλάνα που έχουν διαγραφεί!
Εμείς, οφείλουμε να εξάρουμε την ηρωϊκή στάση του διευθυντή της εφημερίδας μας, ο οποίος παρά τις απειλές του όχλου των Πομακογενιτσάρων και τις …παραινέσεις της Ελληνικής αστυνομίας, αρνήθηκε να αποχωρήσει από το χώρο.
Ταυτόχρονα, οφείλουμε να ελέγξουμε τη στάση της Ελληνικής αστυνομίας η οποία μάλλον μπέρδεψε την αποστολή της και έδωσε εικόνα ...πυροσβεστικής υπηρεσίας, ενθαρρύνοντας έτσι την επιθετικότητα των εξτρεμιστών!
Άποψή μας, είναι ότι θα έπρεπε η αστυνομία να διαφυλάξει το δικαίωμα του κάθε πολίτη της χώρας να μετακινείται ελεύθερα σε κάθε γωνιά της Ελληνικής επικράτειας και όχι να διαπραγματεύεται τα αδιαπραγμάτευτα ως μεσολαβητής…Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο, επί του παρόντος, διότι γνωρίζουμε (εκ των ένδον) ότι το μακρύ χέρι του τοπικού πελατειακού συστήματος ενόψει εκλογών κινητοποιήθηκε αστραπιαία…
Στην αποκαλυπτική φωτογραφία που δημοσιεύουμε (από πρωτοσέλιδο της τουρκόφωνης Μιλλέτ) βλέπετε τον κ. Ιμάμ Αχμέτ μόνο του στα αριστερά και δεξιά να είναι στραμμένοι προς αυτόν ΟΛΟΙ, δηλ. εκτουρκισμένοι γενίτσαροι Πομάκοι και αστυνομικοί…(η εικόνα μιλάει μόνη της!).
Ο ηρωϊκός διευθυντής της εφημερίδας μας, υπερασπίστηκε την τιμή των γενοκτονούμενων Πομάκων τόσο έναντι των Τούρκων όσο και έναντι των γενίτσαρων Πομάκων, πιστών δούλων της Άγκυρας. Ταυτόχρονα, όμως, υπερασπίστηκε και την τιμή της Ελλάδας και απέτρεψε την δημιουργία ενός μικροχώρου τύπου Ίμια, στην ορεινή Ροδόπη. Απεχώρησε πέντε ώρες μετά και μόνο όταν το συμβάν είχε λήξει, αρνούμενος να δεχθεί αστυνομική συνοδεία. Η στάση του απέτρεψε τη δημιουργία τετελεσμένων, ακόμα και σε συμβολικό επίπεδο. Αυτό ήταν το χρέος του ως περήφανου Πομάκου και αυτό έπραξε…Το παράδειγμά του θα έπρεπε να το μιμηθούν και άλλοι Πομάκοι, ιδιαίτερα όσοι κινούνται στον Πομακικό χώρο με συσσωματώσεις «μαϊμού» ή και μεμονωμένα, οι οποίοι λειτουργούν ως “μαριονέτες” του φοβικού Ελληνικού κράτους και αρνούνται να υπερασπιστούν τόσο το Πομακικό κίνημα όσο και την ίδια την Ελλάδα. Είναι κάποιοι οι οποίοι ευνοούνται από τους κρατικούς μηχανισμούς ποικιλοτρόπως και υπονομεύουν το κίνημα παρουσιάζοντας τα Πομακοχώρια ως ένα ρομαντικό χώρο τουριστικού ενδιαφέροντος με παραδοσιακά τραγούδια, φολκλόρ, ταβέρνες κ.ά και όχι ως ένα χώρο όπου συντελείται μια πραγματική γενοκτονία.
Με ποιά κριτήρια και ποιοί μηχανισμοί, προωθούν προνομιακά κάποιους σε αφιερώματα αθηναϊκών εφημερίδων, σε τηλεοπτικές εκπομπές, σε επαφές με ξένους εκπροσώπους;
Είναι ό,τι έζησε ο Ελληνικός λαός και στον αγώνα του 1821, τότε που άλλοι σφάζονταν με τον εχθρό στα ταμπούρια και άλλοι υπονόμευαν από πίσω και συκοφαντούσαν τους αγωνιστές.
Αίσχος, στο κράτος που τους συντηρεί. Στηρίζει απομονωμένους ανθρώπους, συνήθως αμόρφωτους (άρα και ευκολότερα ελέγξιμους), χωρίς καμία επιρροή στην Πομάκικη κοινωνία. Αναπόφευκτα, γι αυτούς, το Πομακικό, εμφανίζεται περισσότερο ως μέσον βιοπορισμού.
Σεβόμενοι τον αγώνα αρνηθήκαμε μέχρι σήμερα στους εαυτούς μας την πολυτέλεια να τους αποκαλύψουμε στην κοινή γνώμη…Η ασυλία τους σύντομα θα λήξει…
Και πάλι συγχαρητήρια στον κ. Ιμάμ Αχμέτ. Έγραψε μία λαμπρή σελίδα στην αντίσταση των Πομάκων!
