Δεν έχω σκοπό να επαναλάβω και εγώ τα χιλιοειπωμένα μεν, αληθέστατα δε, περί της χρησιμότητας, αξίας και ανάγκης ύπαρξης διαχρονικά των εφέδρων Αξιωματικών. Είναι βέβαιο ότι, μόνος του ο Τακτικός Στρατός, δεν φθάνει για να αντιμετωπίσει τους κινδύνους που απειλούν την πατρίδα μας, σ αυτό τον τόπο που μας έταξε η μοίρα μας. Απαραίτητα χρειάζεται την συνδρομή των Εφέδρων (αξιωματικών και οπλιτών). Για να συνδράμουν όμως αποτελεσματικά οι Έφεδροι αξιωματικοί τις Ε.Δ στο έργο τους, πρέπει να είναι: 1ον Πάντα άριστα ει δυνατόν εκπαιδευμένοι και ενημερωμένοι, 2ον Σε καλή σωματική και πνευματική υγεία και 3ον να το θέλουν. Το 1ο είναι δουλειά της Πολιτικής και Στρατιωτικής ηγεσίας, το τελευταίο είναι σίγουρα αναμφισβήτητο και ιστορικά αυταπόδεικτο ότι υφίσταται. ‘Οσον αφορά το δεύτερο η πείρα έχει δείξει ότι << όσο περνούν τα χρόνια, τόσο πιο δύσκολο είναι να διατηρείται ο άνθρωπος σωματικά και πνευματικά υγιής >>. Εξ ορισμού οι στρατιωτικές απαιτήσεις για καλή σωματική και πνευματική κατάσταση είναι αυξημένες τόσο εν καιρώ πολέμου όσο εν καιρώ ειρήνης.
Ας έλθουμε λοιπόν να δούμε, τι συμβαίνει στην πραγματικότητα στην κατ εξοχή έκφραση και αντιπροσώπευση των Εφέδρων Αξιωματικών , δηλαδή στους ΣΕΑΝ και ΑΠΟΕΑ.
Είναι κοινό μυστικό σε όλους όσοι μετέχουν ή ασχολούνται με τις πιο πάνω Εφεδρικές οργανώσεις ότι αυτές διοικούνται από εβδομηντάρηδες (και βάλε) πρώην Εφέδρους Ανθυπολοχαγούς που εκπροσωπούν τους << ζωντανούς >> μάχιμους εφέδρους, παντού.
Η μη υγιής αυτή κατάσταση επετάθη ακόμη περισσότερο με την παράταση της επί δεκαετίες θητείας των ίδιων και ίδιων προσώπων, των οποίων, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, η μόνη ενασχόληση με την εφεδρεία είναι η παρουσία τους σε διάφορες εκδηλώσεις και τίποτε περισσότερο. Αυτό έγινε βασικά, λόγω της προ δεκαετίας περίπου νομοθετικής τροπολογίας (που έγινε στον νόμο 1301/1982 με τον νόμο 3648/2008 ΦΕΚ 38/Α/29-2-2008, που αναφέρεται στις ενώσεις των Εφέδρων Αξιωματικών και κατ επέκταση και στις διοικήσεις τους. Με αυτή την τροπολογία ορίζεται στην παράγραφο 3, <<ότι η ιδιότητα του μέλους διατηρείται και μετά την κατάληψη του ενδιαφερόμενου από το προβλεπόμενο για τον βαθμό του όριο ηλικίας σύμφωνα με τον νόμο περί Ιεραρχίας των μονίμων εν ενεργεία αξιωματικών>>. Και αυτό μεν πιθανόν να ήταν καλό και πρέπον να γίνει, για τα απλά μέλη των συνδέσμων των Εφέδρων, υπήρξε όμως ολέθριο στην εφαρμογή του για τις Διοικήσεις τους, διότι επέτρεψε και επέκτεινε την δημιουργία της ανωτέρω περιγραφόμενης κατάστασης. Αναρωτιέται κανείς, πως είναι δυνατόν, Διοικήσεις αποτελούμενες από 70άρηδες, 80άρηδες και μεγαλύτερους να επιδιώκουν και να πετυχαίνουν τους εκ του νόμου οριζόμενους σκοπούς των Ενώσεων, ήτοι ενδεικτικά: α) Την ενημέρωση των Εφέδρων σε Εφεδρεία Αξιωματικών που απολύονται από τις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ), επί των τεχνολογικών εξελίξεων που οφείλονται στην εισαγωγή νέων οπλικών συστημάτων και των σύγχρονων μεθόδων διοίκησης και ηγεσίας. β) Την βελτίωση της ετοιμότητας των Εφεδρικών δυνάμεων της χώρας για την καλύτερη αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών, καθώς επίσης και προβλημάτων που ανακύπτουν σε περίπτωση επιστράτευσης και πολεμικής κινητοποίησης. γ) Την ανάπτυξη δραστηριότητας για την προώθηση του εθελοντισμού κ.α, όταν : << ούτε το πνεύμα είναι πολλές φορές πρόθυμο, η δε σάρξ πάντοτε ασθενής >> ;
Στην πραγματικότητα οι παραπάνω << σκοποί >> ελάχιστα απασχολούν τις συνεδριάσεις των Δ.Σ των ΣΕΑΝ, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, τα οποία Δ.Σ έχουν περιορίσει πλέον τον ρόλο τους κυρίως και μόνο στην εξυπηρέτηση του υπ αρ δ) σκοπού που ορίζει ο Νόμος, την ανάπτυξη δηλαδή ευρείας πολιτιστικής δραστηριότητας, για την προώθηση του Εφεδρικού Πνεύματος, και στην παρουσία τους σε διάφορες εκδηλώσεις.
‘Εζησα εκ των έσω το σύνηθες γεγονός νέοι σε ηλικία έφεδροι όταν απολυθούν από τις τάξεις των Ε.Δ προσέρχονται στους ΣΕΑΝ, εγγράφονται, παίρνουν την ταυτότητά τους και διαπιστώνοντας την ηλικία αυτών που αποτελούν τα Δ.Σ των ΣΕΑΝ εξαφανίζονται.
Πιστεύω ότι για να συνεχίσουν να υπάρχουν ΣΕΑΝ και ΑΠΟΕΑ που να εκπληρώνουν τους σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκαν πρέπει τα μέλη των ΔΣ τους, βάζοντας κατά μέρος τυχόν προσωπικές φιλοδοξίες για προβολή, να εισηγηθούν αρμοδίως και να επιδιώξουν την μεταβολή του Νομοθετικού Πλαισίου, που διέπει την λειτουργία τους. Συγκεκριμένα κατά την γνώμη ειδικών χρειάζεται μια απλή τροπολογία-προσθήκη στον βασικό Νόμο 1301/ 1982 στο άρθρο 5 παράγραφο 1 (που αναφέρεται στο τι χρειάζεται για να εκλεγεί ένα μέλος στο Δ.Σ των ΣΕΑΝ και ΑΠΟΕΑ) η εξής
<< Να μην υπερβαίνει το 60ο ή 65ο έτος της ηλικίας>>.
Κάνοντας αυτό νομίζω ότι, από την μια πετυχαίνουμε << νεαρές >> σχετικά διοικήσεις των οργανώσεων, ενώ από την άλλη, δεν θίγουμε τα κεκτημένα δικαιώματα των μελών, που αποκτήθηκαν με την παραπάνω περιγραφείσα << αμαρτωλή >> τροπολογία αρκεί η προσθήκη – τροπολογία που προτείνω να μη κριθεί αντισυνταγματική. ‘Αλλως αν κριθεί αντισυνταγματική, νομίζω ότι είναι απαραίτητη η κατάργηση της << αμαρτωλής >> τροπολογίας που επέτρεψε την γήρανση και απαξίωση των Εφεδρικών Οργανώσεων, για να ανανεωθεί και ζωντανέψει το Εφεδρικό κίνημα.
Με τιμή
Δημήτριος Γ. Πλατής
Λοχαγός – Ιατρός – Αντιπρόεδρος ΣΕΑΝ Πειραιά
(και για τους φιλύποπτους ηλικίας 78 ετών)
