Θέλω σήμερα να σας διηγηθώ μια ιστορία, πραγματική, όπως την γνωρίζω από αυτόπτες μάρτυρες. Και από αυτή την ιστορία, μπορούμε να βγάλο...
Θέλω σήμερα να σας διηγηθώ μια ιστορία, πραγματική, όπως την γνωρίζω από αυτόπτες μάρτυρες. Και από αυτή την ιστορία, μπορούμε να βγάλουμε όλοι τα συμπεράσματα μας, για πρόσωπα, αλλά και καταστάσεις. Τα γεγονότα διαδραματίζονται στα μέσα του 2011, στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Μπαίνοντας στο κτίριο του υπουργείου, από την κεντρική επίσημη είσοδο του ΓΕΕΘΑ και ΓΕΣ, υπάρχουν...αριστερά ασανσέρ «μόνο για τους ανώτατους», όπως λέει και η σχετική ταμπέλα. Τα ασανσέρ αυτά χρησιμοποιούν οι ανώτατοι αξιωματικοί, αλλά και πολιτικά στελέχη του υπουργείου, καθώς και οι διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι, μια και τα γραφεία των εκπροσώπων των επιτελείων βρίσκονται στον διάδρομο δίπλα από τα ασανσέρ.
Ένα μεσημέρι, δημοσιογράφος μπαίνει στο ασανσέρ και πριν αυτό ξεκινήσει μπαίνουν μαζί του, ένα κύριος με πολιτικά και ένας ταξίαρχος της αεροπορίας.
Οι δύο συζητούν και αγνοώντας τον, συνεχίζουν την κουβέντα τους.
Ο κύριος με τα πολιτικά, που, όπως φαίνεται από τη συζήτηση, είναι και αυτός στρατιωτικός, δηλώνει με πολύ πάθος και οργή ότι τους ξέρει όλους και τώρα που είναι στο γραφείο του υπουργού «θα τους κανονίσει».
Μάλιστα, στις επιφυλάξεις του ταξιάρχου, είναι «κάθετος». «Δεν θα αφήσω κανένα αχ... να μείνει όρθιο, όποιος δεν είναι ΠΑΣΟΚ θα τον τελειώσω»... Η συζήτηση διακόπτεται γιατί το ασανσέρ φτάνει στον προορισμό του.
Ο δημοσιογράφος έχει μείνει έκπληκτος από το στυλ του ανθρώπου και προσπαθεί να μάθει ποιος είναι.
Μετά από ορισμένες «έρευνες» με ερωτήσεις σε αξιωματικούς και συναδέλφους του, εντοπίζει πως πρόκειται για συνεργάτη του τότε αν. υπουργού, απόστρατο αξιωματικό.
Μάλιστα, γράφει και σχόλιο για το θέμα σε εφημερίδα με την οποία τότε συνεργάζεται, επισημαίνοντας το ύφος και το στυλ του ανθρώπου και ρωτώντας τον πολιτικό αν τον καλύπτει...
Ο αν. υπουργός του δηλώνει μέσω συνεργατών του ότι δεν έχει καμία σχέση με τέτοιες συμπεριφορές, πως δεν είναι στη λογική τους, αλλά και του ζητά να του πει ποιος είναι ο συνεργάτης του.
Ο δημοσιογράφος βεβαίως δεν του λέει ονόματα, αλλά είναι σαφές ποιον εννοεί...
Η ιστορία τελειώνει κάπου εκεί.
Μάλιστα, όπως μαθαίνω, αρκετοί συνάδελφοι του δημοσιογράφου του λένε πόσο καλός αξιωματικός είναι ο περίου ο λόγος και πόσο αντικειμενικός και ήρεμος είναι. Μάλιστα ένας εξ αυτών του λέει πως μάλλον θα ήταν μια ατυχής στιγμή και προτείνει να του κλείσει ραντεβού με τον συγκεκριμένο απόστρατο «για να δει πόσο καλός είναι».
Τίποτα από όλα αυτά δεν γίνεται, το θέμα απλώς καταγράφεται από κάποιους αποστράτους που το συζητούν σε καφενεία και σταματά εκεί.
Μόνο που φαίνεται πως τα πράγματα έχουν και συνέχεια. Πρόσφατα, ο συγκεκριμένος κύριος, που όπως δείχνουν τα πράγματα έχει αλλάξει στρατόπεδο, μια και ξαφνικά «είδε το φως», βρέθηκε και πάλι σε θέση ευθύνης στο ίδιο υπουργείο.
Δεν χρειάζεται να σας πω το τι λένε αρκετοί πια στο Πεντάγωνο για τη συμπεριφορά του. Μια συμπεριφορά που, όπως φαίνεται, δεν έχει καμία σχέση με τα όσα ο τότε προϊστάμενος του υπουργός έλεγε περί «σεμνού και ήρεμου ανθρώπου», αλλά προσιδιάζει στη συμπεριφορά του ανθρώπου στο ασανσέρ. Μάλιστα φαίνεται ότι ήδη έχουν δει το φως της δημοσιότητας ορισμένες κινήσεις του, ενώ άρχισαν να μιλάνε ακόμα και συμμαθητές του από τη σχολή...
Φαίνεται πως η εξουσία κάνει κάποιους να βγάζουν τον πραγματικό τους εαυτό. Ιδιαίτερα αν νομίζουν ότι η κοινωνία τους την χρεώσταγε αυτή την εξουσία, αλλά και αν όντας καινούριοι στους νέους πολιτικούς χώρους, πρέπει να δείξουν «βασιλικότεροι του βασιλέως»...
(ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ 05/05/2015 – ΠΕΤΡΟΣ ΤΡΟΥΠΙΩΤΗΣ)
ΠΗΓΗ: http://staratalogia.blogspot.gr/2015/05/blog-post_64.html
