ΑΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΗΣΟΥΜΕ ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ…
Στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους υπάρχουν τρία γεγονότα – ορόσημα της ύπαρξης αλλά και της επιβίωσής του… Ήταν εκείνες οι ιστορικές στιγμές που η Ελλάδα βρέθηκε ένα βήμα πριν από το χάος , λίγο πριν από την απόλυτη καταστροφή….
Αρχικά ήταν το 1827 , όταν οι Έλληνες αφού σκοτώθηκαν μεταξύ τους (2 εμφύλιοι πόλεμοι) επέτρεψαν στον Ιμπραήμ να εξουδετερώσει κάθε αντίσταση των επαναστατημένων Ελλήνων, εξαφανίζοντας ουσιαστικά κάθε ελπίδα δημιουργίας ανεξάρτητου κράτους , ακυρώνοντας όλες τις θυσίες των προηγούμενων ετών της επανάστασης . Δεν ήμασταν άξιοι να σωθούμε μόνοι μας κι όμως σωθήκαμε! Μας έσωσαν οι Αγγλογαλλορώσοι με την ναυμαχία του Ναβαρίνου…
Μετά ήταν το 1897 , όταν η έλλειψη στοιχειώδους λογικής και η αγνόηση των μεγάλων δυνάμεων εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης , οδήγησε την (αδύναμη τότε) Ελλάδα στον λεγόμενο «ατυχή» πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και έφερε τους Τούρκους που «μας πήραν παραμάζωμα» στα πρόθυρα της Αθήνας… Δεν ήμασταν άξιοι να σωθούμε μόνοι μας κι όμως σωθήκαμε ! Μας έσωσαν οι μεγάλες δυνάμεις με την παρέμβασή τους (με πολύ μεγάλο οικονομικό κόστος , με Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο και ελάχιστες εδαφικές παραχωρήσεις).
Τέλος ήταν το 1946 – 49, όταν ο εμφύλιος πόλεμος που διέλυε ότι δεν είχε διαλύσει ο πόλεμος κατά των Ιταλών – Γερμανών και η τριπλή κατοχή (Ιταλογερμανοβουλγαρική) απειλούσε να μας εντάξει στο «σιδηρούν παραπέτασμα» και να ακρωτηριάσει την Ελλάδα ... Δεν ήμασταν άξιοι να σωθούμε μόνοι μας κι όμως σωθήκαμε ! Μας έσωσε το δόγμα ΤΡΟΥΜΑΝ και το σχέδιο ΜΑΡΣΑΛ των «φονιάδων των λαών» Αμερικανών…
Σήμερα , αντιμετωπίζουμε και πάλι κινδύνους εθνικής καταστροφής αλλά δεν δείχνουμε καμία διάθεση να αλλάξουμε νοοτροπία, να αλλάξουμε μοντέλο λειτουργίας του κράτους… Τυχαίο ; Δεν νομίζω… Αναλωνόμαστε σε διαπιστώσεις του τύπου: «Φταίνε όλοι οι άλλοι… εκτός από εμάς» !
Πότε σωθήκαμε χωρίς ξένη βοήθεια; Σωθήκαμε έστω μία φορά μόνοι μας για να ελπίζουμε ότι θα σωθούμε και τώρα χωρίς ξένη βοήθεια; Αν και η προϊστορία μας δεν αφήνει περιθώρια ελπίδας , εμείς έχουμε υποχρέωση να τα καταφέρουμε…
Ας σωθούμε για πρώτη φορά μόνοι μας …Ας κάνουμε την έκπληξη.. Ας πρωτοτυπήσουμε επιτέλους !
Τέλος ήταν το 1946 – 49, όταν ο εμφύλιος πόλεμος που διέλυε ότι δεν είχε διαλύσει ο πόλεμος κατά των Ιταλών – Γερμανών και η τριπλή κατοχή (Ιταλογερμανοβουλγαρική) απειλούσε να μας εντάξει στο «σιδηρούν παραπέτασμα» και να ακρωτηριάσει την Ελλάδα ... Δεν ήμασταν άξιοι να σωθούμε μόνοι μας κι όμως σωθήκαμε ! Μας έσωσε το δόγμα ΤΡΟΥΜΑΝ και το σχέδιο ΜΑΡΣΑΛ των «φονιάδων των λαών» Αμερικανών…
Σήμερα , αντιμετωπίζουμε και πάλι κινδύνους εθνικής καταστροφής αλλά δεν δείχνουμε καμία διάθεση να αλλάξουμε νοοτροπία, να αλλάξουμε μοντέλο λειτουργίας του κράτους… Τυχαίο ; Δεν νομίζω… Αναλωνόμαστε σε διαπιστώσεις του τύπου: «Φταίνε όλοι οι άλλοι… εκτός από εμάς» !
Πότε σωθήκαμε χωρίς ξένη βοήθεια; Σωθήκαμε έστω μία φορά μόνοι μας για να ελπίζουμε ότι θα σωθούμε και τώρα χωρίς ξένη βοήθεια; Αν και η προϊστορία μας δεν αφήνει περιθώρια ελπίδας , εμείς έχουμε υποχρέωση να τα καταφέρουμε…
Ας σωθούμε για πρώτη φορά μόνοι μας …Ας κάνουμε την έκπληξη.. Ας πρωτοτυπήσουμε επιτέλους !
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΔΟΥΚΗΣ
ΣΧΗΣ ε.α.
